Wilson & Wilson

Αρχείο Παίχτηκε από 09/01/2019 έως 28/02/2019
στο Φούρνος

2ος χρόνος παραστάσεων
Συγγραφέας: Ένγκαρ Άλαν Πόε
Μετάφραση: Νικόλας Βαγιονάκης, Μιράντα Βατικιώτη
Δραματουργική επεξεργασία: Νικόλας Βαγιονάκης, Μιράντα Βατικιώτη
Σκηνοθέτης: Νικόλας Βαγιονάκης
Σκηνογραφία: Ευγένιος Αρβανιτάκης
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Ερμηνεύουν: Νικόλας Βαγιονάκης

Περιγραφή

Το σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, «Wilson & Wilson», που παρουσιάστηκε κατά την διάρκεια της περσινής σεζόν σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα και κατόπιν σε Θεσσαλονίκη και Σύρο, με μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, επαναλαμβάνεται από 9 Ιανουαρίου 2019 κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο Φούρνος.

Περισσότερα

Ένα mind game, όπου η αλήθεια και η πραγματικότητα φιλτράρονται και αποκωδικοποιούνται, μέσα από την διαταραγμένη προσωπικότητα του ήρωα, που προβάλλει πάνω στο δημιούργημα του σωσία, τις ενοχές, τους φόβους, την παράνοια και τις ψευδαισθήσεις.

Στο αφήγημα αυτό, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1839, διακρίνουμε αυτοβιογραφικά στοιχεία από τα σχολικά χρόνια του Εντγκαρ Αλαν Ποε, που ερωτοτροπούσε συνεχώς με την κατάθλιψη, την τρέλα και την αυτοκτονία. Κατεξοχήν συγγραφέας του αλλόκοτου.

Σχεδιασμός Παράστασης: Νικόλας Βαγιονάκης
Ζωγραφική Σκηνικού: Αναστασία Ρήγα
Μουσική Επεξεργασία: Ιάκωβος Παυλόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

 

Προσέγγιση μιας παράστασης του Νικόλα Βαγιονάκη:

«Κατ'αρχάς με μία συνειδητή και συνειδητοποιημένη επιλογή διηγημάτων και συγγραφέων, όπως Kafka και Poe, που για μένα υπάρχει σαφής φιλοσοφική, κοινωνική, υπαρξιακή και πολιτική τοποθέτηση, που με εκφράζει απόλυτα.

Άρα, υπάρχει μια συγκεκριμένη επιλογή ρεπερτορίου, που προσεγγίζει τις συνθήκες της ερμηνευτικής και σκηνοθετικής μου ανάγνωσης μέσα από μια σαφή και προσωπική ταυτότητα και φόρμα.

Χωρίς εμβόλιμες, χαοτικές και φλύαρες σκηνές που ξεφεύγουν από το νόημα και το στόχο του διηγήματος..

Ένα θεατρικό ταξίδι που επιτρέπει στον θεατή, ελευθερία και ανάταση χωρίς να του περιορίζει την δική του φαντασία.

Μια εξπρεσιονιστική ατμόσφαιρα, με έντονη συναισθηματική αγωνία.»

Βίντεο

20 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ωραία παράσταση. Καλή και χωρίς ανουσιες υπερβολές η ερμηνεία του πρωταγωνιστη. Όμως, χωρίς κάποιο βάθος..και χωρις ουσιαστικη εκταση το "σεναριο". Σε πενήντα λεπτά δεν εξηγείται καθόλου η όποια ψυχοπαθολογια του πρωταγωνιστή. Απλά είναι κάτι που συμβαίνει.. και τον καταδιώκει. Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Οι κοπέλες στην υποδοχή υπεροχες και με ΧΑΜΟΓΕΛΟ.

  2. Σαν υπόθεση είχε ενδιαφέρον. Βιώσαμε τον ψυχισμό της διχασμένης προσωπικότητας που εξομολογείται την ιστορία της ζωής της. Ο ηθοποιός που υποδυόταν τον ήρωα είχε πολύ καλές κινητικές και φωνητικές δυνατότητες, καθώς και δυναμικές. Η ερμηνεία δεν έμεινε στο πρώτο επίπεδο, αλλά σου έδινε την εντύπωση πως το κείμενο είχε δουλευτεί σε βαθύ συναισθηματικό επίπεδο με αποτέλεσμα να προκύπτουν αβίαστα τα λόγια από την κατάσταση στην οποία ήταν ο ήρωας. Υπήρχαν περίοδοι με παύση της ροής της ομιλίας, που ήταν αναγκαίες λόγω του τρόπου γραφής του έργου, προκειμένου αυτό να αναπνεύσει. Παρά τις παύσεις, το έργο δεν έκανε κοιλιά.

  3. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr την Κυριακή 29-04-18.
    Ο κ. Βαγιονάκης έχει ταλέντο, χρησιμοποιεί το πρόσωπό του κυρίως-των βοηθούν και οι γωνίες του- σε ένα θέατρο εκφράσεων και κινησιολογίας, η οποία θα μπορούσε να είναι πιο εκτεταμένη για να μην αναλώνεται η performance του στο αμιγώς αφηγηματικό κομμάτι.
    Βέβαια δεν μπορώ να πω κατά πόσο έχρηζε δραματοποίησης το συγκεκριμένο διήγημα του Πόε και ειδικά από έναν και μόνο ηθοποιό. Τα επεισόδια που περιγράφονται είναι μετρημένα και η όποια αγωνία του αφηγητή γίνεται αντιληπτή μόνο από το πρόσωπο του Βαγιονάκη και τις συσπάσεις του, αφηγηματικά η ένταση κάπου χάνεται έστω και αν η περιορισμένη διάρκεια της παράστασης θα συνεπικουρούσε στην κορύφωσή της.

    Οι συμβολισμοί που επικαλείται το εισαγωγικό σημείωμα και οι κριτικές του διηγήματος, είναι περισσότερο εγκεφαλικές και χρειάζονται χρόνο για να τις επεξεργαστεί κανείς και να καταλήξει στα αντίστοιχα συμπεράσματα, δεν επέρχονται αυτούσια κατά την έξοδο από το θέατρο όπως θα όφειλε να κάνει ένα εγκεφαλικό έργο που έχει συνεπάρει τον θεατή.
    Mε αντίστοιχη προβληματική δραματοποιημένης λογοτεχνίας είχα παρακολουθήσει τον Άνθρωπο Αντίγραφο του Σαραμάγκου που μου είχε αρέσει πολύ περισσότερο, ίσως και λόγω της εκτύλιξης περισσότερων επεισοδίων από τον William Wilson, όπως επισήμανα και στην αρχή της κριτικής.
    Πάντως και μόνο σαν πρόθεση είναι επαινετό ότι ο κ. Βαγιονάκης καταπιάνεται με αυτούς τους δύσκολους και σκοτεινούς συγγραφείς όπως ο Κάφκα και ο Πόε και μόνο που τους φέρνει εγγύτερα στο τηλεοπτικά εκπαιδευμένο κοινό, του αξίζει ένα μπράβο και η ενθάρρυνση να συνεχίσει και για τα επόμενα και το ότι το θέατρο ήταν γεμάτο –δεν υπήρχε άδειο κάθισμα- είναι η καλύτερη ανταμοιβή πιστεύω. Μπράβο στο ταλέντο του και στη ματιά του!
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!
    Νικήτας Μ.

  4. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης.
    Πολύ καλή ερμηνεία και σκηνοθεσία.
    Σε αυτά τα μικρά θέατρα βλέπουμε πάντα τις καλύτερες παραστράσεις, τις καλύτερες ερμηνείες. Νιώθουμε ρίγη από την ερμηνεία. Και υπάρχει πολύ καλή αισθητική στα σκηνικα, είναι μίνιμαλ για να μην αποσπούν την προσοχή του θεατή από τον ηθοποιό. Για να μπορέσουμε να ταυτιστούμε με τον ηθοποιο.

  5. Συγκλονιστικότατη!!! η ερμηνεία του κου Βαγιονάκη!
    Ο Αλαν Πόε πραγματεύεταιστο διήγημα αυτό τον Διχασμό της προσωπικότητας και λοιπές ψυχικές διαταραχές .....
    Καθηλωτικό το κείμενο , άριστη κινησιολόγία....μουσική....
    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

  6. Η ερμηνεία και γενικά η χρήση των μέσων του ηθοποιού ήταν πραγματικά εξαιρετική. Η σκηνοθεσία και η διασκευή του έργου "έκαναν τη δουλειά τους", αν και θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τη διασκευή να είναι λιγότερο "διεκπεραιωτική" και τη σκηνοθεσία να μη θέτει φράγμα στην αμεσότητα της ερμηνείας μέσω του σταθερά αφηγηματικού ύφους. Και πάλι, η υποκριτική είναι αναμφισβήτητα το μεγάλο ατού της παράστασης. Ωστόσο υπάρχει κι ο "ελέφαντας στο δωμάτιο", που είναι η μικρή διάρκειά της (λιγότερο από μία ώρα). Είναι γεγονός πως θα διστάσει κάποιος να διαλέξει παράσταση με τέτοια διάρκεια κι είναι αναπόφευκτη η σκέψη αν δε θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο. (Από την άλλη βέβαια πρέπει να δωθούν εύσημα για το ότι προτιμήθηκε η μικρή διάρκεια παρά ένα τεχνητό ξεχείλωμα του διηγήματος.)

  7. Μετά τα περσινά τέρατα του Κάφκα που μου άφησαν θετικές εντυπώσεις, φέτος αποφάσισα να παρακολουθήσω άλλον ένα μονόλογο με ερμηνευτή τον Ν. Βαγιονάκη. Αυτή τη φορά, το έργο του Πόε ανεβαίνει στο θέατρο Φούρνος, το οποίο επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Κυριακή που μας πέρασε. Σε ότι αφορά την προσέλευση, η παράσταση πιθανότατα άγγιξε το sold out και στο φουαγιέ λίγο πριν το τελευταίο κουδούνι με δυσκολία μπορούσες να κινηθείς. Η κεντρική ιδέα του έργου αφορά την ύπαρξη ενός σωσία που βασανίζει τον κεντρικού ήρωα μέχρι να τον οδηγήσει στο θάνατο. Η ερμηνεία του Ν. Βαγιονάκη ήταν για μια ακόμα φορά εξαιρετική, τόσο ως προς την απόδοση του γεμάτου συμβολισμούς κειμένου όσο και ως προς την κινησιολογία που εκμεταλλεύτηκε εύστοχα τις δυνατότητες του σκηνικού το οποίο περιλάμβανε μια σειρά από όρθια πλαίσια και έναν καθρέφτη. Ευχαριστώ τη θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.