Συνέντευξη με την Κέλλυ Σταμουλάκη

IMG_6210

Επιμέλεια συνέντευξης: Ναντίν Αθανασίου και Μαργαρίτα Λιγνού 

Συναντήσαμε την αξιοθαύμαστη Κέλλυ Σταμουλάκη, στη μαγική παράστασή της "Πρίγκιπας και Φτωχός, στο Αβάκιο-Παιδικό Στέκι και μας χάρισε αυτήν την όμορφη συνέντευξη! Την ευχαριστούμε από την καρδιά μας!!!

Βρεθήκαμε σ’ ένα κατάμεστο, από κόσμο, θέατρο! Ποια είναι τα συναισθήματα, που σας ξυπνούν, όταν σε τόσο δύσκολες εποχές, οι γονείς φροντίζουν να παρακολουθούν τα παιδιά τους θέατρο; Τι προσφέρει στην οικογένεια το καλό παιδικό θέατρο;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να ξεκινάς τη μέρα σου με τα φωτεινά χαμόγελα των παιδιών και να εισπράττεις τον ενθουσιασμό τους. Για μένα η μεγαλύτερη επιβεβαίωση είναι, πως έχω καταφέρει να διατηρώ την παιδικότητά μου, αφού διαπιστώνω καθημερινά πως μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα των παιδιών.

Το θέατρο αυξάνει την κριτική ικανότητα των παιδιών, εμπνέει τη φαντασία τους, συντελεί στη μόρφωσή τους, κοινωνικοποιεί, λυτρώνει από φόβους - φοβίες μέσα από την ταύτιση με τον ήρωα, αποσυμπιέζει συναισθηματικά και βοηθά στη συγκέντρωση προσοχής και της πειθαρχίας. Δίνονται ερεθίσματα για τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη ζωγραφική, τη μουσική, που βοηθούν τα παιδιά να περπατήσουν σε νέους δρόμους, χτίζοντας έτσι τη δική τους προσωπικότητα.

3-copy-1024x721

Το θέατρο διδάσκει. Θεωρείτε ότι είσαστε κατά κάποιον τρόπο παιδαγωγός; Μέσα από την παράστασή σας «Πρίγκιπας και Φτωχός» ποιο είναι το μήνυμα, που θέλετε να περάσετε στο παιδικό σας κοινό;

Ο ρόλος του θεάτρου είναι να ψυχαγωγήσει, να κινητοποιήσει τη σκέψη και το συναίσθημα των παιδιών, να καλλιεργήσει την αισθητική τους. Θεωρώ ότι σίγουρα παιδαγωγεί, χωρίς  αυτό να σημαίνει ότι υποκαθιστούμε τους εκπαιδευτικούς.

Το σημαντικότερο μήνυμα του έργου έχει να κάνει με το «είναι και το φαίνεσθαι», το θέμα δηλαδή της κοινωνικής ταυτότητας, τόσο ακραία, ώστε αρκεί ένα «ένδυμα» για να σου δώσει ή να σου αφαιρέσει αξία. Μέσα από τη σύγκρουση των δύο κόσμων του πλούτου και της φτώχειας διακρίνουμε τους άδικους νόμους του κράτους, τον εκφοβισμό μεταξύ συνομηλίκων, τη λαχτάρα να ζήσουμε και να αποκτήσουμε ό,τι δεν έχουμε, αλλά τελικά οι ήρωές μας διαπιστώνουν, πως αν δεν είσαι ο εαυτός σου δεν είσαι τίποτα. Θίγει το θέμα της εξουσίας, που όταν δεν βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια μπορεί να είναι καταστροφική η δύναμή της για τα μέλη της κοινωνίας, την ισοτιμία, την ισονομία, την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια, και την εντιμότητα. Μέσα από τα μάτια των δύο παιδιών του Πρίγκιπα και του Φτωχού συνειδητοποιούμε πως αυτά τα ζητήματα τα αντιμετωπίζουμε κι εμείς σήμερα, γιατί είναι διαχρονικά θέματα τα οποία, μας απασχολούν αιώνες τώρα.

A_0025-1024x684

Έχετε εξαιρετική αισθητική στις παραστάσεις σας και φαίνεται ότι έχετε εργαστεί σκληρά για το ανέβασμα ενός έργου. Πιστεύετε ότι το παιδικό κοινό είναι ίσως και το πιο απαιτητικό κοινό?

Τα παιδιά είναι το πιο σημαντικό κοινό, γιατί αυτό θα καθορίσει αύριο το μέλλον της χώρας μας και το πιο απαιτητικό, γιατί τα παιδιά λειτουργούν αυθόρμητα και με μοναδικό οδηγό την αλήθεια. Αντιλαμβάνονται κάθε τι ψεύτικο και προσποιητό και αν κάτι δεν τους αρέσει θα στο δείξουν με όλους τους τρόπους. Αντίθετα αν τα προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και σεβασμό ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό.

5-copy-1024x794

Είστε η πρώτη που έφερε επαγγελματίες τραγουδιστές στη σκηνή όσον αφορά, τουλάχιστον στο παιδικό θέατρο και αυτό αποδείχθηκε μια πετυχημένη συνταγή, την οποία μιμήθηκαν πολλοί στη συνέχεια. Τι έχετε να μας πείτε για αυτό;

Αρχικά ήταν μία ανάγκη που εξυπηρετούσε τη δομή των παραστάσεων μου. Το θέατρο περικλείει όλες τις τέχνες, φυσικά και τη μουσική και η γραφή μου είναι βαθιά επηρεασμένη από τη σύζευξη αυτών των δύο τεχνών.

Αν και η στάση αυτή για δημιουργικούς πειραματισμούς είχε ένα ρίσκο, οφείλω να ομολογήσω πως στάθηκα “τυχερή” γιατί οι ερμηνευτές, στους οποίους αναφέρεστε εκτός από ταλαντούχοι αποδείχτηκαν και εξαιρετικά συνεργάσιμοι. Νομίζω πως η συνταγή είναι μία, να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το υπηρετείς με σεβασμό και όραμα και μέσα από αυτό να εξελίσσεσαι διαρκώς. Όσο για τη μίμηση που λέτε εύχομαι να εξυπηρετεί και το δικό τους όραμα κι όχι τη «συνταγή».

Ακόμα μία συνεργασία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Μία σχέση που κρατάει χρόνια. Ποιο είναι το μυστικό της?

Η σχέση μου με το Λαυρέντη ξεκίνησε από θαυμασμό και εκτίμηση και στην πορεία κατακτήσαμε κοινή γλώσσα συνεργασίας. Νομίζω πως είναι το μυστικό για όλες τις σχέσεις. Γι αυτό είναι ο σταθερός συνεργάτης μου από το 2002 έως σήμερα σε όλα μου τα θεατρικά έργα, στα μουσικά βιβλία και στην ταινία μικρού μήκους «Τα Λιλά Μαντήλια» για την οποία βραβεύτηκα από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Όταν γράφετε ένα βιβλίο δημιουργείτε και τη θεατρική εικόνα παράλληλα ή έρχεται ως δεύτερη σκέψη;

Πρώτα επιλέγω το θέμα, την ιδέα που θέλω να επικοινωνήσω με το κοινό, μετά επηρεασμένη από την ενασχόλησή μου με τον κινηματογράφο αφήνομαι να ταξιδέψω σε εικόνες, βλέπω τη δράση ως μία ταινία και μετά αρχίζω να γράφω. Σ’ αυτό το στάδιο γεννιέται το θεατρικό κείμενο.

Βιογραφικό

Η Κέλλυ Σταμουλάκη είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός και στιχουργός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο στις δραματικές σχολές Βεάκη και Χατζίκου και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο New York College.
Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της ΑΕΠΙ και μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νέους ASSITEJ Greece.
Ως συγγραφέας έχει γράψει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, σενάρια για ταινίες μικρού μήκους, καθώς και οδηγό θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής αγωγής για εκπαιδευτικούς. Αρκετά από αυτά έχουν εκδοθεί.
Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις για παιδιά και ταινίες μικρού μήκους, σε σενάριο της ιδίας.
Στιχουργικά συμμετέχει στο δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Ήρωες με καρμπόν», καθώς επίσης έχει γράψει στίχους για πάνω από 100 τραγούδια για θεατρικές της παραστάσεις. Επίσης, για χρόνια δίδαξε θεατρική αγωγή και θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά και εκπαιδευτικούς.
Διαμορφώνοντας, μέσα στην πορεία της, μια συγκεκριμένη αντίληψη και άποψη για το θέατρο για παιδιά και θέλοντας να καταθέσει μια πρόταση υψηλής αισθητικής με στοιχεία ανανέωσης, ιδρύει το 2002 το θίασο «Αβάντι», συγκεντρώνοντας γι’ αυτόν το στόχο καταξιωμένους καλλιτέχνες αλλά και νέους ταλαντούχους.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ