Συνέντευξη με την Τέτη Λουράκη για την παράσταση "Αγάπης Αγώνας Άγονος"

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Πλατής

Που οφείλεται η μικρή δημοφηλία του έργου το οποίο γράφτηκε την ίδια περίοδο με άλλα όπως το  "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και το "Όνειρο θερινής νυκτός" ;
Αρχικά, πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι μία ξεκάθαρη κωμωδία – είναι μία κωμωδία, θα λέγαμε, παρεξηγήσεων. Το ύφος του κειμένου νομίζω είναι περισσότερο λόγιο σε σχέση με τα υπόλοιπα – όχι ότι τα άλλα σαιξπηρικά έργα έχουν εύκολο λόγο. Απλώς αυτό, κατά τη γνώμη μου, έχει πιο περίτεχνο και πολύπλοκο λόγο. Επίσης, δεν υπάρχει πρωταγωνιστής. Το Αγάπης Αγώνας Άγονος δεν είναι ένα έργο πρωταγωνιστών, είναι ένα έργο ομάδας. Υποψιάζομαι ότι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που δεν επιλέγεται από θιάσους καθώς προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στο ανέβασμα αυτής της παράστασης.

Έχετε εντοπίσει στο έργο ομοιότητες με το σήμερα;
Προφανώς και ναι! Είναι ένα πολύ διαχρονικό κείμενο. Αφορά νέους ανθρώπους που εγκλωβίζονται σε αποφάσεις που έχουν πάρει οι ίδιοι, που πολλές φορές είναι επιπόλαιες.
Οι ήρωες εγκλωβίζονται, επίσης, σε κοινωνικές επιταγές, σε αποφάσεις που έχουν πάρει άλλοι για αυτούς. Έτσι, επιλέγουν τη μοναξιά. Φοβούνται να ερωτευτούν αληθινά και να αφεθούν σε αυτό που τους συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη ουσιαστική η επικοινωνία. Λείπει η επικοινωνία των χαρακτήρων μεταξύ τους όπως συμβαίνει και σήμερα. Κυριαρχεί ο φόβος να εμπιστευτούν τον άνθρωπο που τους εμπνέει συναισθήματα. Ο φόβος που κυριαρχεί και στις μέρες μας, που οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει πολύ δυσκολότερες εξαιτίας αυτού του φόβου. Είτε πρόκειται για ερωτικές είτε για φιλικές σχέσεις. Έχει πολλά επίπεδα αυτό το έργο. Όσες φορές και αν το διαβάσεις, όσες φορές και να το δεις θα καταλάβεις και θα επικεντρωθείς σε άλλα σημεία. Είναι ένα άκρως πολύπλευρο κείμενο που δεν απευθύνεται μόνο στην αγάπη και στον έρωτα. Θίγει πολλά ζητήματα, απλώς επικεντρώνεται στον Άγονο Αγώνα για την Αγάπη.

Υπήρξαν δυσκολίες κατά τη διάρκεια των προβών;
Σίγουρα όταν μία ομάδα αποτελείται από 18 ανθρώπους υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Μία από τις πιο σημαντικές είναι  να βρεθεί κοινός χρόνος. Ωστόσο, το ανέβασμα της παράστασης ήταν η βασικότερη προτεραιότητα όλων μας και αυτό γιατί το λαχταρούσαμε και το θέλαμε πολύ! Με κόπο και αγώνα από όλους βρέθηκε ο χρόνος για να συνδημιουργήσουμε! Η μεγάλη μας θέληση δημιούργησε ένα πολύ καλό κλίμα μεταξύ μας και δουλέψαμε με πολλή χαρά. Εγώ με τον σκηνοθέτη μας, τον Λύσανδρο Σπετσιέρη, γνωριζόμαστε χρόνια, από το Θέατρο του Πανικού. Ωστόσο, όλοι μας εμπλακήκαμε στη νέα αυτή δουλειά με πάρα πολλή όρεξη και διάθεση. Αυτό μας τράβηξε όλους και παρά τον πολύ περιορισμένο χρόνο που είχαμε όλοι ενωθήκαμε σε αυτή την ιδέα και δουλέψαμε πολύ για αυτή. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε, νομίζω, ήταν αυτή.

Σε σχέση με τις δυσκολίες ως προς την προσέγγιση του κειμένου, αυτό έγινε σιγά σιγά, σταδιακά. Υπήρχαν, εννοείται, σημεία που μας βασάνισαν ή μας δυσκόλεψαν περισσότερο όλους μας. Σε αυτό όμως είχαμε δίπλα μας διαρκώς τον σκηνοθέτη μας, που μας καθοδηγούσε σε κάθε βήμα και μας ένωσε σαν ομάδα.

Θα δούμε ένα μοντέρνο ανέβασμα;
Σίγουρα θα δείτε μία παράσταση μη αναμενόμενη. Χρησιμοποιούνται κάποια σύγχρονα μέσα και εμπλέκεται η εικόνα με το θέατρο. Στην παράστασή μας διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο η εικόνα. Το video art είναι κυρίαρχο και παντρεύεται με το σαιξπηρικό κείμενο καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Αγαπημένη φράση ή στίχος από το κείμενο;  
Εγώ θα πω αυτό που υπάρχει στην πρώτη σελίδα της έκδοσης του έργου, πριν ξεκινήσει το κείμενο -  κι ας είναι από άλλο έργο του Σαίξπηρ. Όταν πήρα το βιβλίο το πρώτο πράγμα που είδα ήταν αυτό! Είναι από την Τρικυμία.  «Είμαστε από το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα και η μικρή μας ζωή είναι περικυκλωμένη μ’ έναν ύπνο».

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ