Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος

Αρχείο Παίχτηκε από 03/10/2024 έως 16/11/2025
στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες
3ος χρόνος παραστάσεων
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Ζουζέπ Μαρία Μιρό
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθέτης: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνογραφία: Βασίλης Αποστολάτος
Κοστούμια: Βασίλης Αποστολάτος
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Ερμηνεύουν: Αργύρης Ξάφης

Περιγραφή

Μετά από δύο εκρηκτικές, διαδοχικά sold out σεζόν στο Θησείο και δύο ισάξια sold out περάσματα στη Θεσσαλονίκη, ο συγκλονιστικός μονόλογος «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» επιστρέφει από την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου για μία τελευταία, περιορισμένη σειρά παραστάσεων.

Περισσότερα

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο προκλητικό κι επαναστατικό από την ομορφιά»

Μετά από δύο εκρηκτικές, διαδοχικά sold out σεζόν στο Θησείο και δύο ισάξια sold out περάσματα στη Θεσσαλονίκη, ο συγκλονιστικός μονόλογος «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» επιστρέφει από την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου για μία τελευταία, περιορισμένη σειρά παραστάσεων.

Ο Αργύρης Ξάφης, σε μια ερμηνεία–τομή που ήδη θεωρείται ορόσημο για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο, μεταμορφώνεται σε όλους τους χαρακτήρες γύρω από τον μυστηριώδη θάνατο ενός πανέμορφου εφήβου σε μια κλειστή επαρχιακή κοινωνία. Η Ζωή Ξανθοπούλου, με χειρουργική ακρίβεια, υφαίνει ένα ασφυκτικό σκηνικό συμβολικού ρεαλισμού που ερευνά την παιδεραστία, την ομοφοβία, την ενοχή και τη βίαιη καταστροφή της ομορφιάς.

Με όχημα την πολυβραβευμένη μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ (Βραβείο Eurodram 2023) και την πρωτότυπη μουσική του Φώτη Σιώτα, η παράσταση μετατρέπεται σε ένα επιβλητικό tour de force που που πραγματεύεται την καταστροφή της ομορφιάς και τα βάθη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και επιθυμίας και ρωτά: πόσο συνένοχοι μένουμε όταν σιωπούμε μπροστά στην ανθρωποφαγία;

Το έργο
Το βραβευμένο έργο του “Ζουζέπ Μαρία Μιρό "Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” (Βραβείο BORN 2020 και Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας 2022) ξεκινάει με την υποσημείωση "Γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση.”
Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα.
Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί- νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές.

Η παράσταση
Ο Αργύρης Ξάφης υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ζωής Ξανθοπούλου και με όχημα τη βραβευμένη μετάφραση (Βραβείο Eurodram) της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο του Μιρό σαν μία εξορκιστική τελετουργία, εμβαθύνοντας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του έφηβου αγοριού. Οι χαρακτήρες που υποδύεται παλεύουν με τις δικές τους επιθυμίες, αλλά και εκείνες που τους επιβάλλονται από τις καταπιεστικές κοινωνικές δομές μίας φαινομενικά δεμένης κοινότητας. Τη μουσική έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο Φώτης Σιώτας.

Βίντεο παράστασης: Νατάσσα Ε. Ιωάννου
Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Παναγή
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Έρρικα Ρούσσου
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Παραγωγή: ΕΠΤΑΡΧΕΙΑ

Φωτογραφίες

Βίντεο

24 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Βγαίνοντας από Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος, είχα την αίσθηση ότι είχα παρακολουθήσει κάτι πιο προσωπικό απ’ όσο περίμενα — σχεδόν σαν να είχα διαβάσει κρυφά σελίδες από ένα ξένο ημερολόγιο.

    Η παράσταση είναι λιτή, αλλά όχι φτωχή και το απλό σκηνικό βοήθησε στο να επικεντρωθούμε σε αυτό που βλέπαμε.

    Κι εδώ θέλω να σταθώ στον Αργύρη Ξάφη. Έχω δει αρκετές δουλειές του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτή τη φορά ένιωσα το ταλέντο του πιο καθαρά από ποτέ. Δεν «παίζει» απλώς τους ρόλους — τους κουβαλάει στο σώμα του. Έχει μια σπάνια ικανότητα να κρατά την προσοχή χωρίς υπερβολές,να σε κάνει να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.

    Η παράσταση μιλά για το σώμα, την ευθύνη του, την εκτεθειμένη του φύση, την παθογένεια της κλειστής κοινωνίας. Κι εγώ, κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, ένιωσα μια απλή αλλά δυνατή συγκίνηση.
    Πιθανότατα όχι μόνο εγώ καθώς ήταν η πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση που πραγματικά δεν ακουγόταν κουβέντα, δεν βγήκαν κινητά και όλοι παρακολουθούσαν με προσήλωση.

    Φυσικά απάντηση δεν δόθηκε αναφορικά με το ποιος είχε αφήσει το ακρωτηριασμένο πτώμα του εφήβου στο χωράφι αλλά δεν ήταν αυτό η έννοια της παράστασης.

    Αν κάτι μου έμεινε, είναι αυτή η αίσθηση ότι παρακολούθησα κάτι αθόρυβα τολμηρό. Κι ένας ηθοποιός —ο Ξάφης— που για ακόμη μια φορά μου θύμισε γιατί με συγκινεί τόσο το θέατρο.

    Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια για αυτή την τόσο υπέροχη παράσταση ♥️

  8. Ο Ξάφης είναι ο Όρσον Γουέλς της Ελλάδας. Μου άρεσε ιδιαίτερα η παράσταση και το πώς ξεδιπλώθηκε στα μάτια μας. Το μόνο που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν τα ρούχα του κου Ξάφη. Χωρίς να περιμένω κάτι το εντυπωσιακό, τα συγκεκριμένα δεν τα βρήκα ταιριαστά.

  11. Πόσα ευχαριστώ είναι αρκετά στη ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για το υπέροχο αυτό δώρο; Έχουν περάσει τρεις ημέρες και ακόμα έχουμε στα αυτιά μας και στα μάτια μας την καταπληκτική ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη. Βγήκαμε συγκλονισμένοι από τη θεατρική αίθουσα. Το θέμα γνωστό και δυστυχώς καθημερινό, η σκηνοθετική άποψη όμως και κυρίως η ερμηνεία του πρωταγωνιστή είναι από μόνα τους μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία.

  13. Πολύ καλή παράσταση, γενικά ο μονόλογος είναι ίσως το πιο δύσκολο για τον ηθοποιό, ο συγκεκριμένος ηθοποιός το έχει και το έκανε να φαίνεται εύκολο. Εξαιρετική τεχνική και τοποθέτηση φωνής. Το παίξιμο του ήταν συγκλονιστικό.
    Το έργο και τα λόγια ήταν πολύ δυνατά, με παρέσυρε δεν έφυγα καθόλου από την παράσταση νοητικά. Η θεματολογία ήταν για την δολοφονία ενός έφηβου ωστόσο μέσα από τους χαρακτήρες που υποδείχθηκε ο Ξαφης γίναμε παρατηρητές μιας νοσηρής κοινωνίας όπου όλοι ήταν ένοχοι και ευθυνοφοβοι εκτός από τα θύματα.
    Πολλά μπράβο

  14. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο μονόλογο, όπου ο Αργύρης Ξάφης ερμηνεύει πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Το έργο είναι άκρως ενδιαφέρον λόγω του θέματος με το οποίο καταπιάνεται αλλά απαιτεί σίγουρα την αμείωτη προσοχή από το θεατή διότι είναι πολύ εύκολο να χάσει κάποιος το νόημα της ιστορίας λόγω της γρήγορης εναλλαγής των χαρακτήρων. Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  16. Παρακολούθησα την παράσταση την Παρασκευή 11/10/24 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και ευχαριστώ πολύ.
    Ο μονόλογος ζόρικος, με το θέμα που καταπιάνεται. Ο ηθοποιός απέδωσε το ρόλο και ανταποκρίθηκε στις ανάγκες. Δεν μου άρεσε το σημείο με τη φωτογραφία, το βρήκα αχρείαστο και ότι χάλασε το ρυθμό.

    Μη σας απασχολεί που θα καθίσετε, ο ηθοποιός μετακινείται στη σκηνή οπότε δεν θα αδικηθεί κάποιος λόγω της θέσης του. Οι θεσεις (μη αριθμημένες) είναι αβολες.

    Δύσκολο θέμα, καλή απόδοσή αλλά οι συνεχείς-γρήγορες εναλλαγές στους ρόλους προσωπικά με κούρασαν λίγο.

    Ευχαριστώ και πάλι theatromania.