Κείμενο: Χένρικ Ίψεν
Μετάφραση: Βασίλης Παπαγεωργίου
Σκηνοθέτης: Νίκος Σακαλίδης
Ερμηνεύουν: Μαρίνα Καζόλη, Ντίνα Λιάκου, Ελένη Σαμαντζή, Κώστας Χατζηγεωργίου, Μελίνα Γαρμπή, Μάρω Καραγεώργου, Δημήτρης Κουστολίδης, Θωμάς Βελισσάρης
Περιγραφή
Το Θέατρο ΑΜΑΛΙΑ – Εταιρότητα εγκανιάζει την επαναλειτουργία του Θεάτρου με την πρώτη δική του παραγωγή για την φετινή θεατρική περίοδο. Πρόκειται για το δημοφιλέστατο έργο του Χένρικ Ίψεν: Χέντα Γκάμπλερ.
Περισσότερα
Ο μεγάλος Νορβηγός δραματουργός Χένρικ Ίψεν έγραψε το τετράπρακτο έργο του Χέντα Γκάμπλερ στο Μόναχο το 1890. Το έργο ανέβηκε εκεί, παρουσία του συγγραφέα, τον Ιανουάριο του επόμενου έτους. Δημοσιεύτηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1890 στην Κοπεγχάγη και την Χριστιανία (Όσλο) από τον ίδιο εκδοτικό οίκο σε 10.000 αντίτυπα, αριθμός εξαιρετικά σημαντικός την εποχή εκείνη, όπως και τη δική μας. Το 1891 παρουσιάστηκε και στο θέατρο της Χριστιανίας. (από το σημείωμα του μεταφραστή)
Η μετάφραση του έργου από τον Βασίλη Παπαγεωργίου έγινε έπειτα από πρόταση του Νίκου Σακαλίδη για το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου, το 2011.
Η παράσταση
Μία Γυναίκα, μία καλλιτέχνις, πιθανόν, παρακολουθεί την Χέντα Γκάμπλερ του Χ. Ίψεν. Βρίσκεται στο σπίτι της, με τους θεατές να την παρακολουθούν. Το έργο του Ίψεν, τοποθετημένο στη δεκαετία του ’40, συμβαίνει μπροστά της - μέσα στο μυαλό της ίσως; - και μπροστά στα μάτια του κοινού. Η Χέντα Γκάμπλερ ένα πνεύμα εκτός της εποχής της, αλλά και της δικής μας, εμπνέει αυτήν την Γυναίκα για την δική της διαδρομή ζωής που είναι συνυφασμένη με την δημιουργία. Βασικοί προβληματισμοί του έργου είναι, ο εγκλωβισμός στις κοινωνικές συμβάσεις και η αναζήτηση του ωραίου και του υψηλού χωρίς περιορισμούς. Το αίτημα δηλαδή της ηρωίδας για ομορφιά στις ανθρώπινες πράξεις. Και όπως όλοι οι άνθρωποι που αποζητούν την ομορφιά πέραν των όποιων κοινωνικών συμβάσεων, έτσι και η Χέντα Γκάμπλερ ακολουθεί τον δικό της μοναχικό – και αδιέξοδο – δρόμο. Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης: ο προβληματισμός του έργου δεν είναι καθόλου ξεπερασμένος... Τα πράγματα ίσως έχουν αλλάξει στην επιφάνεια αλλά όχι στο βάθος... αποσπώντας το έργο απο τις λεπτομερείς τυπικότητες της εποχής του, έχει κανείς τη δυνατότητα να επικεντρωθεί στις δυναστευτικές τυπικότητες και τις συμβάσεις, τις οποίες στην ουσία καθόλου δεν έχουμε ξεπεράσει.
Σκηνικό – κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου
Ηχητική επιμέλεια – μουσική διδασκαλία: Ευτυχία Καβαλίκα
Φωτισμοί: Νίκος Σακαλίδης – Αντώνης Διρχαλίδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Αρουτζίδου
Οργάνωση Παραγωγής: Τατιάνα Νικολαϊδου
Φωτογραφίες της παράστασης: Νώντας Στυλιανίδης
