Συγγραφέας: Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Διασκευή: Nίκος Καραγεώργος
Απόδοση: Γιώτα Σερεμέτη
Σκηνοθέτης: Κώστας Φιλίππογλου
Σκηνογραφία: Τέλης Καρανάνος/Αλεξάνδρα Σιάφκου
Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος/Αλεξάνδρα Σιάφκου
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Ερμηνεύουν: Ίρις Μάρα(Τζούλια), Νίκος Ιωαννίδης(Ζαν), Γιώτα Σερεμέτη(Κριστίν)
Περιγραφή
Το Από Μηχανής Θέατρο, παρουσιάζει από την Παρασκευή 8η Μαρτίου το αριστούργημα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου.
Περισσότερα
Ακατάλληλη δια ανηλίκους
Η παράσταση αυτή μάγεψε αλλά και προκάλεσε με την υπέροχη αισθητική της και τον έντονο ερωτισμό της, καθώς έχει σκηνοθετηθεί με βάση τη διαλεκτική του «κυρίου και του σκλάβου» και το κατά Μαρκήσιο ντε Σαντ ορμέμφυτο του σαδομαζοχισμού.
Στην «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ είναι πολύ έντονο το πολιτικό – κοινωνικό στοιχείο, η διαφορά των τάξεων αλλά και ο ερωτισμός, η μάχη των δύο φύλλων, η εκμηδένιση του ενός από τον άλλον, και η προσπάθεια επικράτησης με όπλο το σεξ.
Η συνεχόμενη κατάχρηση εξουσίας από τον ένα χαρακτήρα προς τον άλλον μέσα στο έργο, φανερώνει την πανανθρώπινη σαδομαζοχιστική διάθεση.
Το ερωτικό τρίγωνο που υπάρχει στην παράσταση της Κυρίας – υπηρέτη – υπηρέτριας, εξάπτει τις φαντασιώσεις κοινού και χαρακτήρων και αναπόφευκτα οδηγεί στο παθιασμένο ζωώδες σεξ, ιδιαίτερα αφού το έργο διαδραματίζεται τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου.
Αυτή είναι η νύχτα της 23ης Ιουνίου της μικρότερης και πιο ερωτικής νύχτας του χρόνου. Της νύχτας που στην Ευρωπαϊκή λογοτεχνία με τον Σαίξπηρ (όνειρο καλοκαιρινής νύχτας), τον Στρίντμπεργκ (Δεσποινίς Τζούλια), κλπ, είναι αφιερωμένη στον ερωτικό παροξυσμό.
Είναι η νύχτα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, που έχασε το κεφάλι του από το σεξουαλικό πάθος του Ηρώδη για την Σαλώμη. Η νύχτα που στην Ελλάδα και άλλες χώρες των Βαλκανίων, συντελείται το παγανιστικό έθιμο του κλήδονα, όπου νέοι και νέες πηδούν πάνω από τις φωτιές ερωτοτροπώντας και φλερτάροντας, ελπίζοντας ότι ο κλήδονας θα τους φανερώσει με ποιον θα κάνουν ...γάμο.
Είναι η νύχτα που οι άνθρωποι αποχαλινώνονται, η νύχτα που νικιέται η λογική και επικρατούν τα πάθη. Αυτή τη νύχτα δεν μας οδηγεί το μυαλό, αλλά το σώμα. Είναι η νύχτα που η Τιτάνια έκανε έρωτα με ένα γάιδαρο και η Δεσποινίς Τζούλια δόθηκε στον αρρενωπό υπηρέτη της.
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Βαρελά
Φωτογραφίες: Λένα Αρκουμάνη
Μία συμπαθητική παράσταση ,με καλές ερμηνείες. Ευχάριστο πολύ για τη πρόσκληση!
Συμπαθητικη παρασταση.Ξεχωριζει η Τζουλια!Ευχαριστω θεατρομανια!
Πολύ καλή παράσταση! Εξαιρετικες ερμηνείες! Συγχαρητήρια σε όλους. Ευχαριστούμε πολύ!
Πολύ καλή προσέγγιση του έργου!!!!!!!!
Μια πολύ δυνατή παράσταση. Απίστευτες εναλλαγές διάθεσης των πρωταγωνιστών. Ένα συναισθηματικό, ερωτικό, κοινωνικό σκάκι. Η Ίρις Μάρα απλά μια αποκάλυψη. Ευχαριστούμε τη Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.
Mία πολύ καλή παράσταση!. Eυχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Εξαιρετική η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας ως Τζούλια και του πρωταγωνιστή Ν.Ιωαννίδη ως Ζαν.
Τα κοστούμια και το σκηνικό λιτό και απέριττο προκειμένου να εστιάσει ο θεατής στο ψυχολογικό κομμάτι και στην έκρηξη συναισθημάτων που δημιουργεί η ταξική ανισότητα και αναρχία ειδικά όταν στα θέματα της εξουσίας εμπλέκεται το σεξ το οποίο επίσης δίνει και παίρνει την εξουσία αναλόγως!!!!!!
....Καλή η προσπάθεια της ηθοποιού που υποδύθηκε τη μαγείρισσα αλλά δεν με έπεισε όσο οι άλλες δύο ερμηνείες οι οποίες ήταν καταπληκτικές.
Ευχαριστώ πάρα πολύ θεατρομάνια!!
Αρκετά καλό με καλές ερμηνείες. Ευχαριστούμε.
Παρακολούθησα την παράσταση στην επίσημη πρεμιέρα της. Συνοπτικά θα πω πως, χωρίς να ήταν κακή, εμένα δεν με ενθουσίασε. Λίγο ειδικότερα, στα μείον θα εντάξω την σκηνοθεσία και την μέτρια απόδοση του ψυχισμού των χαρακτήρων (βλ. προηγούμενο "μείον"), που δεν κατόρθωσε να δονήσει τις χορδές των δικών μου αισθημάτων. Στα συν εντάσσονται η μουσική και οι φωτισμοί. Καλές και ευπρόσδεκτες οι ανανεωμένες και μοντέρνες εκδόσεις τέτοιων έργων, όπως αυτού του κλασικού αριστουργήματος του Στρίντμπεργκ, αλλά να χρησιμοποιούνται καλά "υλικά". Ευχαριστώ Θεατρομάνια για την πρόσκληση, που μου έδωσε την ευκαιρία να έχω άποψη.
Παρακολούθησα την παράσταση "Δεσποινίς Τζούλια", το κλασικό αριστούργημα του Α. Στρίντμπεργκ. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν υπέροχα καθώς και η μουσική που έντυσε την παράσταση. Οι ερμηνείες των ηθοποιών καλές, άλλα μηχανικές ίσως αυτό να οφείλετε στον τρόπο που ήθελε να αποδόσει το κείμενο ο σκηνοθέτης. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Ίσως το χειρότερο ανέβασμα του θεατρικού κειμένου του Στρίντμπεργκ. Υπολλειματική η σκηνοθεσία και όλο το καλλιτεχνικό εκπόνημα. Οι ηθοποιοί έπαιζαν σαν καρικατούρες ,θα μπορούσαν να είναι αποτυχημένοι χαρακτήρες κομικς. Δεν υπήρχε καμία εσωτερικότητα , διείσδυση στην πολλαπλότητα των χαρακτήρων , ούτε καν ροή. Η μουσική ήταν καλή αλλα δεν ταίριαζε καθόλου με την παράσταση , μου δημιούργησε την προσμονή να τελείωσει σύντομα και να πάω να ακούσω αυτά τα τραγούδια σε καποιο παρτυ!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΙΑ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ .ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ
Υπέροχη ατμόσφαιρά με ένα αφαιρετικό σκηνικό και κοστούμια, όλα ασπρο-γκρι-μαύρο, όπου το κόκκινο αίμα φαντάζει, και μαγική μουσική επένδυση. Εξαιρετικές ερμηνείες κι από τους τρεις ηθοποιούς. Ακόμα μία πολύ καλή παράσταση στο "Από μηχανής θέατρο". Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr την Τρίτη 12/03.
Κορυφαίο έργο του Σκανδιναβού δραματουργού το οποία ο ίδιος επιγράφει ως νατουραλιστική τραγωδία. Πρόκειται για μια αναπαράσταση της μάχης των φύλων, με σαφείς αναφορές στις ταξικές διαφορές και στην εκκολαπτόμενη -για την εποχή- πάλη των τάξεων.
Η σκηνοθεσία του Φιλίππογλου κινήθηκε σε λιτά σκηνικά πλαίσια χωρίς φανταχτερές υπερβολές στις ερωτικές σκηνές ή τα διαδραματιζόμενα εξουσιαστικά παιχνίδια των χαρακτήρων, παρότι οι φωτογραφίες που προμοτάρουν την παράσταση προδιαθέτουν για το αντίθετο.
Σε ένα έργο που παρουσιάζει την ηρωίδα να υποβιβάζει τον έρωτα σε μια διέξοδο για την παθολογία που τη συνοδεύει από τις καταγωγικές λαθροχειρίες και τις παρεκκλίσεις των γονιών της που οδήγησαν στην προβληματική της ανατροφή, ο Στρίντμπεργκ με μαεστρία υπέδειξε ότι η ένταση και η μη γνώση του διαχειρισμού της οριακότητας των καταστάσεων απλώς εντείνουν την παθολογία της Τζούλιας. Ο Στρίντμπεργκ σαν να προείδε όσα επιστημονικοποίησε αργότερα ο Φρόυντ ως νόσο. Ωστόσο δεν διαπιστώθηκε κάπου το οριακό της κατάστασης, είτε στη σχέση Τζούλιας-Ζαν είτε στην παρεπόμενη συντριβή της ηρωίδας.
Σίγουρα λείπει η χημεία μεταξύ των ηθοποιών, και εκεί προσκόπτει η δημιουργία της απαιτούμενης έντασης μεταξύ Τζούλιας και υπηρέτη. Αυτό επισυμβαίνει και στις εναλλαγές των εξουσιαστικών ρόλων. Και ενώ αυτή η ανακατανομή της εξουσίας μεταξύ τους είναι που εντείνει και διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή με αναμονή για την κορύφωση της καταστροφικής τους συνύπαρξης, η, ομοιάζουσα με, απαγγελία του κειμένου δεν εφοδιάζει τον θεατή με αδημονία για την εξέλιξη.
Περισσότερο καλλίγραμμη παρά οριακή και συντετριμμένη η πρωταγωνίστρια ως Τζούλια, ενώ ο Ζαν ήταν μάλλον διεκπεραιωτικός. Επιπρόσθετα τονίστηκε η περισσότερο η Κριστίν ως ερωτική αντίζηλος παρά ως ηθικολογική παράμετρος όπως την θέλει ο Στρίντμπεργκ στον πρόλογο του θεατρικού.
Περισσότερο μιμητική αναπαραγωγή του έργου παρά πλήρης απόδοση του πνεύματος της οριακότητας και της νοσηρότητας αυτού.
Εξαιρετική η μουσική πάντως, μακράν το καλύτερο part και σίγουρα πιο οριακή και νοσηρή, ενώ στα συν πιστώνεται και ο φωτισμός αλλά και η χορογραφία που κατέγραψα.
Ευχαριστώ Θεατρομάνια.