Σχετικά
Η ανατρεπτική́ σατιρική́ κωμωδία του Μποστ «Μήδεια» που έχουν ήδη παρακολουθήσει χιλιάδες θεατές, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη και πρωτότυπη μουσική της Monika, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά, σε μεγάλη καλοκαιρινή́ περιοδεία. Τον κεντρικό ρόλο της παιδοκτόνου μάνας δεν ενσαρκώνει γυναίκα, αλλά ο εξαίρετος και βραβευμένος ηθοποιός Μάκης Παπαδημητρίου πλαισιωμένος από ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών.
Στη Μήδεια, ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ) ξεκίνησε να γράψει ένα έργο βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη και κατέληξε να μιλάει σε δεκαπεντασύλλαβο για μια γυναίκα στυγνή, κακούργα δολοφόνισσα, που έσφαξε τα παιδιά της επειδή ήτανε κάτι παλιόπαιδα που δεν παίρνανε τα γράμματα και δεν θέλανε να δουλέψουν. Σαν να μην της έφταναν όλα αυτά είχε κι έναν άντρα, τον Ιάσονα, που την κεράτωνε από πάνω με μία καλόγρια! Έτσι, θολωμένη η Μήδεια αρπάζει το χασαπομάχαιρο απ’ την κουζίνα και φευ! Σφάζει όποιον βρει μπροστά της!
Λίγα λόγια για το έργο:
Η «Μήδεια» του Μποστ αποτελεί μια από τις κορυφαίες κωμωδίες της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας κι έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία ανά περιόδους στο θέατρο Στοά με τη Λήδα Πρωτοψάλτη και τον Θανάση Παπαγεωργίου, όπως επίσης από άλλους θιάσους σε καλοκαιρινές περιοδείες στην Ελλάδα. Η τελευταία φορά που ανέβηκε στην χώρα μας ήταν το 2015 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.
Απ’ το πρώτο ανέβασμα του έργου το 1993, το χιούμορ του Μποστ, που ήθελε «οι θεατές περισσότερο να χαμογελάνε και λιγότερο να χαχανίζουν», πέτυχε το στόχο του και δημιούργησε μια μοναδική σάτιρα βασισμένη στις πιο τραγικές ιστορίες της αρχαίας δραματουργίας. Με την μοναδικότητα της γραφής του, ο Μποστ μετατρέπει την τραγική ηρωίδα του Ευριπίδη σε μια -μέχρι δακρύων από τα γέλια- κωμικοτραγική φιγούρα και παράλληλα, με αριστοφανικές μεταφορές και συνεχείς παρερμηνείες, καυτηριάζει τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Όπως ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για ένα έργο που επικρίνει τους επικριτάς, προβληματίζει τους κριτάς και ελευθερώνει τους θεατάς».
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υποδέχεται το καλοκαίρι του 2021 με την «Ελένη» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Παντελή Μπουκάλα και σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου, ένα έργο που καταδεικνύει τη ματαιότητα του πολέμου, αφού τόσο για τους νικητές όσο και για τους νικημένους οι συνέπειές του διαχρονικά είναι εξίσου ολέθριες.
Ταξίδι και φυγή, ένα αέναο ερωτηματικό, ένα αίνιγμα άλυτο ακόμη και για την Σφίγγα, μεταξύ αίσθησης και παραίσθησης και ατέλειωτων μαχών σώμα με σώμα στην οριογραμμή ενός και μόνο βλέμματος… Της δισυπόστατης πολυθρύλητης Ελένης, συμβόλου πάθους και πόθου, των αφορμών για την αιτία, των διαδράσεων ανάμεσα σε είναι και σε φαίνεσθαι, της πολύχρονης κατακραυγής, της καιροφύλακτης αξιοπρέπειας, της σθεναρής αντίστασης σε κελεύσματα απατηλής ευκολίας, της αναζήτησης ομιχλοσκόνιστου μισεμού και κραταιάς παλινόστησης
Ταυτότητα έργου
Γραμμένο λίγο μετά τη συντριπτική ήττα των Αθηναίων στη Σικελική Εκστρατεία, το έργο Ελένη του Ευριπίδη διακρίνεται τόσο για τον αντιπολεμικό χαρακτήρα του όσο και για την ανάδειξη αρετών όπως η δύναμη του όρκου και η ευφυΐα, που προσωποποιούνται στη μορφή της κεντρικής ηρωίδας. Αντλώντας όχι από την ομηρική εκδοχή του μύθου, αλλά από αυτήν που δημιούργησε ο λυρικός ποιητής Στησίχορος, ο Ευριπίδης παρουσιάζει τον Τρωικό Πόλεμο σαν μια σφαγή χάριν ενός «ειδώλου» και όχι μιας πραγματικής γυναίκας. Αυτή η σχεδόν καταχρηστικά θεωρούμενη «τραγωδία», καθώς διακρίνεται για τα κωμικά στοιχεία της, παρουσιάζεται από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Έμιλυ Κολιανδρή (Ελένη), Θέμης Πάνου (Μενέλαος), Αγορίτσα Οικονόμου (Θεονόη), Γιώργος Καύκας (Θεοκλύμενος), Έφη Σταμούλη (Γερόντισσα), Δημήτρης Κολοβός (Αγγελιοφόρος α’), Άγγελος Μπούρας (Αγγελιοφόρος β’), Δημήτρης Μορφακίδης (Τεύκρος), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Θεράπων), Νικόλας Μαραγκόπουλος Ορέστης Παλιαδέλης (Διόσκουροι)
Χορός: Νεφέλη Ανθοπούλου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Λουκία Βασιλείου, Μομώ Βλάχου, Ελένη Γιαννούση, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Νατάσα Δαλιάκα, Χρύσα Ζαφειριάδου, Σοφία Καλεμκερίδου, Αίγλη Κατσίκη, Άννα Κυριακίδου, Κατερίνα Πλεξίδα, Μαριάννα Πουρέγκα, Φωτεινή Τιμοθέου, Χρύσα Τουμανίδου
Μουσικοί επί σκηνής: Γιώργος Δούσος (φλάουτο, κλαρίνο, σαξόφωνο), Δάνης Κουμαρτζής (κοντραμπάσο), Θωμάς Κωστούλας (κρουστά), Παύλος Μέτσιος (τρομπέτα), Χάρης Παπαθανασίου (βιολί), Μανώλης Σταματιάδης (πιάνο, ακορντεόν).
Τιμές εισιτηρίων: 12€ προπώληση, 15 € κανονικό, 10 € φοιτητικό, ανέργων, 65+, 8 € ΑμεΑ & συνοδοί
Ο Ορέστης του Ευριπίδη είναι κείμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με την εποχή του (408 π.Χ.) καθώς αποτελεί ένα καίριο σχόλιο στη λειτουργία της αθηναϊκής δημοκρατίας. Παράλληλα, είναι το τελευταίο έργο για το οποίο γνωρίζουμε ότι παρουσιάστηκε στην Αθήνα, πριν την αναχώρηση του ποιητή από την πόλη και την εγκατάστασή του στη Μακεδονία.
Στον Ορέστη, ο Ευριπίδης πραγματεύεται την τύχη των νεαρών μητροκτόνων μετά το έγκλημα, ένα θέμα γνωστό από τις Ευμενίδες του Αισχύλου.
Βρισκόμαστε στο Άργος. Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι και ευάλωτοι, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους, που είχε φύγει ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας. Η απουσία του τον καθιστά ήρωα στα μάτια τους. Η μητέρα τους, η Κλυταιμνήστρα, είναι ο εχθρός. Το σπίτι, το πεδίο της μάχης. Αποδιωγμένοι μετά την πράξη τους η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται, από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες στην ίδια τους την οικογένεια, στην ίδια τους την πατρίδα.
Ο Ευριπίδης φέρνει το μύθο πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα. Καταθέτοντας ένα έργο με συγκρούσεις, ανατροπές, απολογίες και έντονο πολιτικό προβληματισμό, θέτει ερωτήματα για τις σχέσεις των γενεών, των φύλων, της κοινωνικής συνοχής και της επιβίωσης των νέων σ' έναν κόσμο που καθορίζεται από παράγοντες έξω από τους ίδιους.
Σ´ ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο και σκοτεινό τοπίο, το όνειρο και η αγάπη για τη φύση και τη μουσική, μας βοηθάν να αντιμετωπίζουμε και να μικροαπολαμβάνουμε την πραγματικότητα.
Με τους Πλάνητες αρωγούς, τη δύναμη του Ασφοντυλίτη και του αμοργιανού φλασκόμηλου, ερχόμαστε κοντά να καλοκαιρίσουμε, να μοιραστούμε και να ανακαλύψουμε χαραμάδες αναπνοής και χαράς.
Τολμηρά αγόρια στα όργανα, καινούργια τραγούδια που ατενίζουν το μέλλον, ασυμβίβαστες χορευτικές λησμονημένες φιγούρες, αντάρτικες μελωδίες που αίρουν τις απαγορεύσεις, είναι μερικά από τα στιγμιότυπα μιας ανείπωτης ξαφνικής αρμονίας.
Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» η σύλληψη, η δομή και η επεξεργασία του μύθου, έχουν για κέντρο τους τη μορφή του πάσχοντος θεού-προφήτη που ορθώνεται, υπερασπιζόμενος τον άνθρωπο, απέναντι στον απολυταρχικό μηχανισμό μιας θεϊκής τυραννίδας. Η παράσταση αποτελεί ένα θεατρικό και ταυτόχρονα μουσικό γεγονός. Οι ηθοποιοί αντλούν πληροφορίες από τη ρυθμικότητα του κειμένου και μεταβολίζουν, με το σώμα και τη φωνή, σε θεατρική δράση, τον ήχο και τον ρυθμό του ποιητικού λόγου. Με όχημα τη μουσική, δημιουργούν μια δυναμική πλατφόρμα σκηνικής αναπαράστασης και αναδεικνύουν το έργο σαν μια σπαρακτική και με συνεχή κλιμάκωση, επίκληση ενός πάσχοντος θεού για τον άνθρωπο. Χορωδιακά μέρη, μελωδίες και δυναμικοί ρυθμοί, δημιουργούν ένα παλλόμενο και ζωντανό ηχητικό περιβάλλον, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται τα πρόσωπα μιας παλιάς μα πάντοτε διαχρονικής και επίκαιρης ιστορίας. Μιας ιστορίας που μπορεί να ακουστεί ως σκοτεινό σχόλιο για το παρόν ή ως φωτεινή ελπίδα για το μέλλον.
Οι εμβληματικοί «Όρνιθες» του ΚΘΒΕ πετούν και πάλι φέτος το καλοκαίρι πλήρως ανανεωμένοι, απογειώνοντας το θεατρόφιλο κοινό στην Αριστοφανική «Νεφελοκοκκυγία». Μετά τις διθυραμβικές κριτικές που απέσπασαν πέρσι στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στην περιοδεία αλλά και στα Φεστιβάλ Δάσους, Δίον και Φιλίππων, οι «Όρνιθες» σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα, με πρωταγωνιστές τους Ταξιάρχη Χάνο, Γιάννη Σαψαλάκη και έναν πολυπληθή θίασο ηθοποιών, επανέρχονται και μας καλούν να «ανοίξουμε φτερά».
Η παράσταση
Ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης απηυδισμένοι από τη διαφθορά σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, στην οποία έχει περιέλθει η πόλη, φεύγουν για να βρουν τον Τηρέα, τώρα πια Έποπα, κάποτε άνθρωπο, τώρα πια τσαλαπετεινό, για να μάθουν από αυτόν και τα άλλα πουλιά -που πετούν ψηλά και ίσως γνωρίζουν- αν υπάρχει κάποιος τόπος ειρηνικός να πάνε να ζήσουν εκεί. Εκείνος δεν γνωρίζει, και τότε ο Πεισθέταιρος του προτείνει να ιδρύσουν από κοινού μια νέα Πολιτεία -μεταξύ ουρανού και γης- που θα εξουσιάζει ταυτόχρονα θεούς και ανθρώπους και όπου τα πουλιά θα έχουν τη θέση που τους αναλογεί. Πριν ακόμα, καλά- καλά, χτιστεί η νέα Πολιτεία, η φήμη της εξαπλώνεται, γίνεται μόδα ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά αυτό αναστατώνει τους θεούς. Επισκέπτες από γη και ουρανό πάνε κι έρχονται και όλοι προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη από την ίδρυσή της. Ο Πεισθέταιρος συνδιαλέγεται με Θεούς και ανθρώπους, συνάπτει ή απορρίπτει συμμαχίες, επιβάλλει τους δικούς του κανόνες-ακόμα και με τη βία- πάντα στο όνομα της Δημοκρατίας, παντρεύεται τη κόρη του Δία και ανακηρύσσεται παντοκράτορας. Η νέα Πολιτεία είναι μια ουτοπία που διέπεται από λογικούς κανόνες και λειτουργεί ως φανταστικό πείραμα. Τι θα γινόταν αν η ανθρώπινη λογική δοκίμαζε τα όρια της πιο αδιαμφισβήτητης(;) εξουσίας; Ο Αριστοφάνης με εργαλεία του τη σάτιρα και τη φαντασία, καταφέρνει να μετουσιώσει την πίκρα και την αγανάκτηση σε κωμικότητα και να αναδείξει ακόμα μια φορά τη λυτρωτική λειτουργία του γέλιου.
Η Εταιρεία Τέχνης «Αrs Aeterna» και το ΔΗΠΕΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ παρουσιάζουν το καλοκαίρι του 2021 την τραγωδία του Ευριπίδη Βάκχες, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.
«Τελετουργία της συγκίνησης, του συναισθήματος, του μένους και του παραλόγου μπορούν να χαρακτηριστούν οι Βάκχες του Ευριπίδη». Έτσι ορίζει η Νικαίτη Κοντούρη την ανεξάντλητη τραγωδία του Ευριπίδη.
Στις ΒΑΚΧΕΣ, ο Θεός Διόνυσος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο γνωστός αγαθός Θεός του κρασιού, της μέθης και του Θεάτρου, «ενδύεται» το αρχέγονο, και αινιγματικό του πρόσωπο, που είναι εξαιρετικά σύνθετο και σκοτεινό.
Διόνυσος σημαίνει δύο φορές γεννημένος. Είναι γιος του Δία και της Σεμέλης. Ο μύθος λέει, πως ενώ τον γεννούσε πρόωρα η μάνα του, ο Δίας τον διέσωσε φτιάχνοντας στο μηρό του μια δεύτερη μήτρα και τον έστειλε να δει το φως στη μακρινή Ασία. Οι ΒΑΚΧΕΣ γράφτηκαν το 406-405 π.Χ. ενώ ο Ευριπίδης βρισκόταν αυτοεξόριστος στο παλάτι του Αρχέλαου στη Μακεδονία.
Η υπόθεση.
Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα, την πατρίδα της μητέρας του, έχοντας μαζί του τις πιστές του ακολούθους, για να επιβάλει τη δική του Θρησκεία και να τιμωρήσει όλους όσοι είναι εμπόδιο στο δρόμο του, τολμώντας να τον αμφισβητήσουν. Διαβρώνει ακόμα και την ιερή σχέση μάνας-γιού, εμφυσώντας τη θεϊκή του Μανία στις γυναίκες της Θήβας. Με την βίαιη επιβολή της νέας θρησκείας, επιφέρεται η ισοπέδωση του Βασιλικού Οίκου της πόλης των Θηβών . Οι εναπομείναντες ήρωες της τραγωδίας αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της εξορίας.
Ύβρις -Τιμωρία- Κάθαρση
Ο Ευριπίδης συνθέτει τις ΒΑΚΧΕΣ, μία εμφανώς τελετουργική μιμητική διαδικασία, όπου χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα της Θεατρικής πράξης: μεταμόρφωση, παρενδυσία, δραματική ειρωνεία, ελευθεριότητα, ακραίες συμπεριφορές, αφήγηση, αθέατες εγκληματικές πράξεις κ.α. Μέσα από μια ποικιλία ρυθμών, ήχων, συγκρούσεων και γεγονότων εντός και εκτός σκηνής, βιώνουμε την ένθεη τρέλα που έχει καταλάβει τις γυναίκες της Θήβας, τον σπαραγμό ζώων και ανθρώπων και τη διαταραχή της φύσης που συναινεί στην αγριότητα των πράξεων των κοινών θνητών. Οι άνθρωποι γίνονται αγέλη που θα κατασπαράξει τα ίδια της τα παιδιά, όταν διαταραχθεί η ισορροπία της κυρίαρχης Θεάς Φύσης, από την αλόγιστη συμπεριφορά τους.
Ο ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός του Δραματουργού, απαντά στην Ύβρη με Τιμωρία, αποδίδει Δικαιοσύνη και οδηγεί στην Κάθαρση.
Συντελεστές
30 χρόνια μετά το τελευταίο τους ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο οι Ιππείς καλπάζουν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.
Έπειτα από τη νίκη των Αθηναίων επί των Σπαρτιατών στη Σφακτηρία, η Αθήνα βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής της και ο Κλέων αυξάνει τη δημοτικότητά του. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Αριστοφάνη να εξαπολύσει μία αμείλικτη επίθεση εναντίον του, προσφέροντας παράλληλα μια κριτική ανάλυση της σχέσης του αθηναϊκού λαού με τους πολιτικούς που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την εύνοιά του με κολακείες και απάτες, υπολογίζοντας μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και όχι το γενικό καλό.
Οι Ιππείς παρουσιάστηκαν στα Λήναια το 424 π.Χ. και κέρδισαν το πρώτο βραβείο. Ήταν η πρώτη φορά που ο Αριστοφάνης σκηνοθέτησε ο ίδιος το έργο του. Οι Ιππείς είναι μία κωμική πολιτική αλληγορία με στόχο τον γνωστό δημαγωγό της εποχής, Κλέωνα, που μετά τον θάνατο του Περικλή απέκτησε ισχυρή θέση στη δημόσια ζωή του τόπου. Εδώ παρουσιάζεται ως ο καινούργιος ευνοούμενος επιστάτης του Δήμου -του προσωποποιημένου λαού της Αθήνας- με το όνομα Παφλαγόνας. Οι παλαιότεροι δούλοι του Δήμου, Δημοσθένης και Νικίας που υποφέρουν από την κακομεταχείριση του βάρβαρου Παφλαγόνα, βρίσκουν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο ενός περαστικού αλλαντοπώλη.
Χειρότερος από τον Παφλαγόνα, ο άξεστος και αγράμματος αλλαντοπώλης, καταφέρνει με τη βοήθεια των Ιππέων, που αποτελούν τον Χορό της κωμωδίας, να θριαμβεύσει. Όχι μόνο νικάει τον Παφλαγόνα σε όλες τις δοκιμασίες πετυχαίνοντας να γίνει ο καινούργιος επιστάτης, αλλά προξενεί και τη θαυματουργική αναγέννηση του Δήμου, ο οποίος αποκτά πάλι το μεγαλείο που είχε την εποχή των περσικών πολέμων. Ο ηττημένος Παφλαγόνας εκδιώκεται και ο Αλλαντοπώλης παίρνει τα ηνία της πόλης στα χέρια του.
Η μεγάλη γιορτή του Σταμάτη Κραουνάκη στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη
είναι στις 13 Σεπτεμβρίου.
Με καινούργια τραγούδια απ’ το έργο «Γιορτή Στα Σπίτια», που χαρακτηρίστηκε ιστορικό. «Παιδί» της καραντίνας.
Με μεγάλες μας επιτυχίες απ’ την κοινή μας πορεία με την κοινωνία μέσα στα χρόνια αλλά και με τραγούδια που αγαπάμε.
Προσκαλέσαμε και είπαν «Ναι» με χαρά, η Μαρίζα Ρίζου, ο Μιθριδάτης,
το γκρουπ Marianna &The Dizzy Breezes
και σαφέστατα οι : Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης.
Η μπάντα μας
Βάιος Πράπας φωνή, κιθάρες - μπουζούκι,
Δημήτρης Ανδρεάδης πλήκτρα
Γιώργος Ταμιωλάκης βιολοντσέλο
Αλέξανδρος Καμπουράκης φωνή, ακορντεόν
Λάμπρος Παπανικολάου κόντρα μπάσο
Ο Γιάννης Μπέζος και η Μαριάνα Πολυχρονίδη είναι γνωστοί όχι μόνο για τις υποκριτικές τους δυνατότητες αλλά και για το ταλέντο τους στο τραγούδι. Αυτή τη φορά, λοιπόν, καλούν τους θεατές σε μια βραδιά αφιερωμένη στους λεγόμενους Ποιητές της Ήττας Μανόλη Αναγνωστάκη, Γιάννη Θεοδωράκη και Τάσο Λειβαδίτη.
Με έργο λυρικό, γνήσια επαναστατικό και κυρίως ευγενικό, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι συνομιλούν με τον χρόνο όπως όλοι οι γνήσιοι καλλιτέχνες.
Η παράσταση σκοπό έχει να ζωντανέψει τα υπέροχα ποιητικά λόγια μέσα από τις σπάνιες μελωδίες, όχι σαν μνημόσυνο αλλά σαν υπενθύμιση ότι η Ελλάδα έχει και την ακριβή της εκδοχή.
Μια παράσταση που κρατά αναμμένη τη σπίθα της ποίησης τριών αθόρυβων, αλλά σπουδαίων δημιουργών.
Ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Γιάννης Θεοδωράκης και ο Τάσος Λειβαδίτης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς στις μέρες μας. Ήταν σπουδαίοι και ταυτόχρονα αθόρυβοι.
Ας μη σταθούμε στον πολιτικό τους προσανατολισμό, αλλά στο ότι είχαν και οι τρεις έναν κοινό στόχο. Τον Άνθρωπο.
Θα ακουστούν συνθέσεις των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Θάνου Μικρούτσικου, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Κώστα Λειβαδά.
Ερμηνεία - Απαγγελίες: Γιάννης Μπέζος - Μαριάννα Πολυχρονίδη
Τους ηθοποιούς συνοδεύει επταμελής ορχήστρα.
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής
Ο Ευριπίδης στις Φοίνισσες συνθέτει ένα πολυπρόσωπο οικογενειακό και πολιτικό δράμα για την αδελφοκτόνα μάχη Ετεοκλή και Πολυνείκη, στρέφοντας παράλληλα το ενδιαφέρον των θεατών σε αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα και η ισοτιμία.
Ο οίκος των Λαβδακιδών συνταράσσεται συθέμελα και η πόλη της Θήβας ετοιμάζεται για έναν ακόμη φόρο αίματος στην Σφίγγα. Ο τυφλός Οιδίποδας κλεισμένος στο υπόγειο του παλατιού καταριέται τους δυο γιούς του, Πολυνείκη και Ετεοκλή, να βασιλέψουν μέσα στο αίμα. Εκείνοι για να αποτρέψουν την εκπλήρωση της πατρικής κατάρας αποφασίζουν να αναλάβουν εκ περιτροπής τη διακυβέρνηση. Όταν έρχεται η ώρα, όμως, να παραχωρήσει ο Ετεοκλής το θρόνο στον Πολυνείκη, εκείνος αρνείται και εξορίζει τον αδελφό του.
Το έργο διαδραματίζεται την ημέρα που ο εξόριστος Πολυνείκης, επικεφαλής του αργίτικου στρατού, βρίσκεται έξω από τα τείχη της Θήβας έτοιμος να επιτεθεί για να πάρει πίσω ό,τι του έχει στερηθεί με άδικο τρόπο.
Μέσα από τα τείχη, η Ιοκάστη σε ρόλο ειρηνοποιού προσπαθεί να συμφιλιώσει τα δύο αδέλφια απευθυνόμενη πότε στο συναίσθημά τους και πότε στη λογική τους και την πολιτική τους υστεροφημία.
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τις Φοίνισσες σε μια σύγχρονη σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου, που καταθέτει τη δική του παραστασιακή εκδοχή του έργου και επιχειρεί να αναδείξει τις μεθοδεύσεις που οδηγούν τους λαούς σε καταστροφικές διχόνοιες και εμφύλιες διαμάχες.
Ο Γιάννης Χαρούλης και η μουσική του παρέα, μας προσκαλούν να αισθανθούμε, να μοιραστούμε και κυρίως να ξανασμίξουμε, υπό τον ήχο αγαπημένων μας τραγουδιών. Μπορεί τα φιλιά, οι αγκαλιές και ο χορός να απουσιάζουν, η ανάγκη μας όμως να ιδωθούμε ξανά, μοιάζει μεγαλύτερη από ποτέ αυτό το καλοκαίρι.
Το ραντεβού μας ανανεώνεται στο ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ και κάτω από τον έναστρο ουρανό, ώστε να θυμηθούμε όλοι τη σημασία του να «είμαστε μαζί» και να δημιουργήσουμε μια μεγάλη «μουσική αγκαλιά».
Ας γεμίσουν λοιπόν οι αποστάσεις μεταξύ μας με τις φωνές και τα τραγούδια μας.
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Γιώργου Χρυσοστόμου
MUTE
Μετά από ένα χρόνο θεατρικού mute, η «προφητική» παράσταση του Γιώργου Χρυσοστόμου πατάει play και επανέρχεται δριμύτερη.
Η χειροποίητη, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία παράσταση – στοίχημα που πέτυχε!- του Γιώργου Χρυσοστόμου, αφού έκανε την προηγούμενη σεζόν πολλά απανωτά sold out στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και στην ακόμα μεγαλύτερη σκηνή του Θεάτρου Τζένη Καρέζη, επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις σε επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.
Ένας άνθρωπος που κυνηγά το μυαλό του, ένας άνθρωπος που αρνείται τις λέξεις. Μια πολυκατοικία. Ένας μαέστρος, ένας ηλικιωμένος, ένας φοβιτσιάρης, ένας γυμναστής, ένας σεξομανής, ένας γκαντέμης... Τι τους συνδέει; Είναι ένας ή περισσότεροι; Κάποτε όλα διαλύονται· οι λέξεις έρχονται απρόσμενα. Μια παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.
MUTE. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ενα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδήσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκανε να δουλέψουνε βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούνε κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.
Με εκτίμηση
Γιώργος Χρυσοστόμου
Συντελεστές
Ιδέα:Γιώργος Χρυσοστόμου
Σκηνοθεσία:Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου
Δραματουργία:Juan Ayala
Σκηνικά-κοστούμια:Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια:Φωτεινή Γαλάνη
Σχεδιασμός φωτισμών:Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση:Ηλιάνα Γαϊτάνη
Παραγωγή: Θέατρο του Νέου Κόσμου
Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου
Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 18€ | Μειωμένο (Άνεργοι, φοιτητές, ΑμεΑ, άνω των 65): 15€
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου
Συναυλία
Villagers of Ioannina City
Revival Acoustic Tour 2021
Oι Villagers of Ioannina City θα τα πάρουν όλα ζβάρα για να παρουσιάσουν τη Revival Acoustic Tour που ετοίμαζαν εδώ και καιρό κάνοντας 16 μουσικές στάσεις σε όλη τη χώρα. Στο πλαίσιο αυτής της περιοδείας οι Villagers θα εμφανιστούν στο Θέατρο Βράχων το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ “στη σκιά των βράχων” των Δήμων Βύρωνα και Δάφνης Υμηττού.
Το συγκρότημα δεν θέλησε να μείνει ακόμη μια χρονιά μακριά από τις ζωντανές εμφανίσεις, για αυτό και επιστρέφει με ένα ιδιαίτερο ακουστικό set, προσαρμόζοντας τις συνθέσεις του στο αισθαντικό ύφος του project.
Οι Villagers διασκεύασαν τα πολυαγαπημένα μας τραγούδια προκειμένου να μπορούν να αποδοθούν επί σκηνής αποκλειστικά με ακουστικό τρόπο, προσφέροντας μια ανεπανάληπτη live εμπειρία, σε όσους τυχερούς τους παρακολουθήσουν.
Το ντεμπούτο album τους RIZA έγινε soundtrack αγαπημένο για χιλιάδες ανθρώπους που συνέρρεαν στους συναυλιακούς χώρους που εμφανιζόταν το συγκρότημα, κάνοντας το ένα sold out μετά το άλλο. Ακολούθησε το συγκλονιστικό Zvara/Karakolia EP κι έπειτα το Age of Aquarius, το οποίο οδήγησε μια από τις πιο σημαντικές rock/metal δισκογραφικές εταιρείες παγκοσμίως να τους εντάξει στο δυναμικό της, καθώς και σε νέα σειρά sold out εμφανίσεων σε Ελλάδα και Κύπρο.
Οι VIC, πατώντας στις heavy rock φόρμες τους, έμαθαν πολύ καλά το progressive μάθημά τους, φιλτράροντας στη μουσική τους όλες τις επικές 70s αναφορές των King Crimson και των Yes, βάζοντας για πρώτη φορά αγγλόφωνο στίχο στα τραγούδια τους. Ο παραδοσιακός ήχος έμεινε εκεί παρών να κινεί τα νήματα και να σιγοκαίει την ατμόσφαιρα, ειδικά σε κομμάτια όπως το ομώνυμο, το “Dance of Night”, το "Father Sun" και το “For The Innocent”.
Λίγο πριν η πανδημία αλλάξει τις ζωές μας και τις μουσικές μας στιγμές, πρόλαβαν να γεμίσουν το γήπεδο Tae Kwon Do σε ένα μνημειώδες live που χαράχτηκε ανεξίτηλα στις μνήμες όσων βρέθηκαν εκεί, γράφοντας το δικό τους κεφάλαιο στη συναυλιακή ιστορία της χώρας.
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα live απουσίας λόγω των συνθηκών, οι Villagers of Ioannina City θα δώσουν ένα αξέχαστο ακουστικό show στο Θέατρο Βράχων το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου κι είναι σίγουρο ότι θα καθηλώσουν τους φίλους τους που περίμεναν αυτή την στιγμή εδώ και καιρό.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 €
Σημεία Προπώλησης: www.highpriority.gr | www.ticketmaster.gr