Η μαζώχτρα

Αρχείο Παίχτηκε από 26/10/2015 έως 09/02/2016
στο Μικρό Γκλόρια
Συγγραφέας: Αργύρης Εφταλιώτης
Σκηνοθέτης: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεύουν: Θοδωρής Θεοδωρίδης, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός

Περιγραφή

Η Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη είναι μία νουβέλα, που δημοσιεύτηκε το 1900 μαζί με άλλα διηγήματα τού συγγραφέα με τον τίτλο «Η Μαζώχτρα και άλλες ιστορίες». Μετά τους «Χαλασοχώρηδες» του Αλ.Παπαδιαμάντη, η παράσταση της «Μαζώχτρας» αποτελεί τη συνέχεια και την εξέλιξη της πρότασης της ομάδας για το πώς μπορεί ένα διήγημα να μεταφερθεί στο θέατρο, χωρίς τη χρήση αφηγητή και χωρίς το κείμενο να υποστεί διασκευή.

Περισσότερα

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

 «Πού καιρός και πού κεφάλι να στοχαστούνε, να βρούνε τη φύτρα και τη ρίζα τού κακού.

Όλοι φρενιασμένοι τρέχανε…»

Την Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου, η Μαζώχτρα ρίχνει αυλαία: μετά τους «Χαλασοχώρηδες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η ίδια ομάδα επέστρεψε με το σπουδαίο διήγημα του του Αργύρη Εφταλιώτη «Η Μαζώχτρα» η οποία παρουσιάστηκε πρώτη φορά επί σκηνής, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.

Λίγα λόγια για το έργο:
Σ’ένα χωριό της Κρήτης, την «Παραμυθιά», ζούσε μια πολύ όμορφη κοπέλα. που ήταν φτωχή και μάζευε ελιές στα χτήματα των άλλων, η Ασήμω. Στην «Παραμυθιά» ζούσε κι ένα όμορφο παλικάρι που ήταν αρχοντόπουλο, ο Πανάγος. Οι δύο νέοι ερωτεύονται και ανταλλάσσουν όρκους αγάπης. Μα ένα αρχοντόπουλο δε μπορεί να παντρευτεί μια μαζώχτρα. Έτσι, ο Πανάγος παίρνει τον λόγο του πίσω και η προδομένη Ασήμω αντιμετωπίζει τον χλευασμό του χωριού. Σκέφτεται να πέσει στον γκρεμό… Αλλά όχι, δε συμβιβάζεται με την κοινωνική αδικία κι αποφασίζει να εκδικηθεί. Με ένα ψέμα της, που διαδίδεται σαν φήμη σε όλο το χωριό σπέρνει τη συμφορά. Αλλεπάλληλα φονικά ξεκινούν ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους Παραμυθιώτες…

Ένα ολόκληρο χωριό φτάνει στην καταστροφή, γιατί κανείς, όταν ξέσπασε το κακό, δεν κάθισε να σκεφτεί τις πραγματικές αιτίες.

Συντελεστές:
Κείμενο: Αργύρης Εφταλιώτης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου, Χρήστος Χριστόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Σκηνικά Κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης

Περισσότερες Πληροφορίες: https://www.facebook.com/hmazoxtra

Βίντεο

12 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δυνατες ερμηνειες κι απο τους 3 ηθοποιους που "αλλαζαν" με επιδεξιοτητα προσωπα και παραστασεις καθως υποδυονταν διαφορους ρολους. Καταφεραν και μας μετεφεραν στο χρονο και τον τοπο της νουβελας του Εφταλιωτη παιζοντας σε ενα λιτο σκηνικο. Πολυ καλη παρασταση, συγχαρητηρια. Ευχαριστουμε θεατρομανια για την ευκαιρια

  2. Από τον Τιμόθεο Μαυρόπουλο (Υποψήφιος διδάκτωρ στο Stockholm School of Economics)

    Ποιότητα της ονειροφαντασίας από το Θέατρο Τέχνης Μόσχας

    Το ατίθασο παιδί του Ρωσικού θεατρικού γίγνεσθαι, ο Κονσταντίν Μπογκομόλοφ... είχε επιτυχία στην ανάγνωση της δικής του Βίβλου.

    Η σκηνοθεσία των «Αδελφών Καραμάζοφ» χαρακτηρίζεται από την Ποιότητά της. Η απόδωση της (μη) εξέλιξης του Ρωσικού βίου και της χρονικής στασιμότητάς του φαίνεται στην αδυναμία των πολυμέσων και της μετανεωτερικής διακόσμησης – δερμάτινους καναπέδες δίπλα σε μια μοντέρνα κουζίνα – να διαβάλλει το άχρονο πάθος των «Αδελφών». Η πεντάωρη αναπαράσταση της άχρονης ρωσικής πραγματικότητας αποτελεί ένα επίτευγμα.

    Το ντοστογιεφσκικό σύμπαν έχει βέβαια δικούς του κανόνες. Ο Μπογκομόλοφ τους παραβιάζει με τη λεσβιακή εκδοχή του διαλόγου της Κατερίνας με τη Γκρούσενκα, την σαδιστική ορμή που δέχεται ο ζωντανός Μίτια Καραμάζοφ και τη νεκροφιλική ώθηση που δέχεται ο κουστουμάτος στο χώμα Φιόντορ Πάβλοβιτς, την εισβολή μουσικής εύρους από Vysotsky μέχρι Verka Serduchka (σα να λέμε από Αλεξίου μέχρι Πάμελα), την αυτοκτονία του «Αγίου» Καραμάζοφ, του Αλιόσα, κάτι που υποδηλώνει έναν αυθορμητισμό στην ερμηνεία... Εξάλλου, οι «Αδελφοί Καραμάζοφ» έπρεπε να αποτελέσουν μέρος ενός μεγαλύτερου έργου με τίτλο «Η Ιστορία του Μεγάλου Αμαρτωλού», όπου ο Αλιόσα Καραμάζοφ προοριζόταν από τον ίδιο τον Ντοστογιέφσκι για μια «εξέχουσα» αποστολή... δολοφονίας του Τσάρου. Να σημειωθεί επίσης ότι η αυτοκτονία του Αλιόσα, που με τη Σισύφια υπομονή κουβαλά τον δικό του σταυρό, μπορεί να προκαλεί συνειρμούς με την αυτοκτονία του Σταυρόγκιν στους «Δαιμονισμένους». Αυτό όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, ας μην ανοίξουμε το θέμα.

    Ο Μπογκομόλοβ παραθέτει ολοκληρωμένα την ιστορία των Καραμάζοβ, κάτι που ο ίδιος ο πρωτοδημιουργός τους ο Ντοστογιέφσκι δεν πρόλαβε να κάνει. Ο έξυπνος υπότιτλος της παράστασης – «Μια ονειροφαντασία του σκηνοθέτη Κ. Μπογκομόλοφ» – προστατεύει τον σκηνοθέτη-ερμηνέα από υπερβολικές κριτικές. Ο ίδιος σε μια σοφιστικέ εκπομπή της Ρωσικής τηλεόρασης υποστήριξε ότι το 85% των διαλόγων της παράστασης είναι παρμένες απευθείας από το άγιο πρωτότυπο των «Καραμάζοφ». Εξαιρετικός ο Ίγκορ Μιρκουρμπάνοφ στο ρόλο του Φιόντορ Πάβλοβιτς, πατέρα Καραμάζοφ: Πάθος και Οργή. Ο Έλληνας θεατής ωστόσο έπρεπε να μαντέψει παραδείγματος χάριν ότι ο Ιβάν Καραμάζοφ σε διάλογό του με τον πραγματοφανταστικό υπηρέτη του διαβόλου ρωτάει: «Υπάρχει άραγε Θεός;». Η ελληνική μετάφραση; «Υπάρχει Θεός.» Έτσι, καταφατικά. Οι παραγωγοί της παράστασης σε αυτή και μια σειρά άλλων περιπτώσεων θα έπρεπε να φροντίζουν καλύτερα τον Έλληνα θεατή δίνοντάς του μια σωστότερη μετάφραση, εκτός κι αν ο σκοπός ήταν ο θεατής να σχίσει την όραση και την ακοή του, αναπτύσσοντας έτσι μια πρωτόγνωρη διορατικότητα. Θα μπορούσε η διορατικότητα του θεατή να βοηθηθεί από τις δύο τεράστιες τηλεοράσεις plasma στη σκηνή... (Ποιός ξέρει... ρητορική «;»).

    Η μεγαλύτερη (αρνητική;) έκπληξη: ο Μέγας Ιεροεξεταστής, το κερασάκι και το ζουμί του έργου που... απουσιάζει. «Διορθώσαμε το έργο Σου και το βασίσαμε στο θαύμα, στο μυστήριο και στην αυθεντία. Και χάρηκαν οι άνθρωποι, διότι πάλι σαν κοπάδι τους οδηγούν», έλεγε ο Μέγας. Ο σκηνοθέτης μάλλον δεν ήθελε να γίνει ιεροεξεταστής-ιεροερμηνευτής, γι΄αυτό και τον απέφυγε. Το κατά πόσο αυτό βελτίωσε την παράσταση, ας το κρίνουν οι θεατές.

    Τα τελευταία λόγια του ο νεκρός πατέρας Καραμάζοφ τα είπε τραγουδώντας: «Σ’ αγαπάω ζωή.. και ελπίζω πως το συναίσθημα είναι αμοιβαίο».

    Εμείς καλοσωρίζουμε το σύγχρονο Ρωσικό θέατρο στην Ελλάδα, αλλά θα θέλαμε να υπάρχει και μια θετικότερη πρόθεση για επικοινωνία μετά την παράσταση, ένας εκτενέστερος διάλογος με το κοινό. Είπαμε... αμοιβαίο το συναίσθημα.

  3. Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

    Ο Κώστας Παπακωσταντίνου είναι σίγουρα από τους πιο ελπιδοφόρους σκηνοθέτες αυτή τη στιγμή. Όποιος είδε πέρυσι τους «Χαλασοχώρηδες» και «Το Ρωμαϊκό λουτρό» καταλαβαίνει τι εννοώ.

    Φέτος δεν δείχνει να εφησυχάζει και μας παρουσιάζει τη θεατρική μορφή της νουβέλας του Αργύρη Εφταλιώτη που γράφτηκε το 1920 . Για την ακρίβεια δίνει σεμινάριο για το πώς ένα διήγημα μπορεί να μεταφερθεί στο θέατρο, χωρίς τη χρήση αφηγητή και χωρίς το κείμενο να υποστεί διασκευή. Δηλαδή σαν να σου λέει ότι μπορεί να κολυμπήσει στη θάλασσα δεμένος χειροπόδαρα και με βαρίδια στα πόδια. Κι όμως το κατάφερε.

    Η παράσταση είναι γεμάτη από σκηνοθετικές εμπνεύσεις οι οποίες δημιουργούν διαλόγους μεταξύ των ηθοποιών αλλά και μια απίστευτη μουσικότητα στην εκφορά του κειμένου που παρασύρει το κοινό από τη πρώτη στιγμή ως το τέλος.

    Έχει προσθέσει επίσης αρκετές κωμικές σκηνοθετικές παρεμβάσεις που αποσυμφορίζουν με εξαιρετικό τρόπο το δραματικό στοιχείο του έργου.

    Εξαιρετικοί είναι επίσης και οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη ο οποίος με μεγάλη λεπτομέρεια και πολύ καλό ρυθμό βοηθάει το θεατή να διακρίνει τις αλλαγές των σκηνών και τους συναισθηματικούς τονισμούς.

    Οι ηθοποιοί δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας με σωστό τονισμό των λέξεων, ρυθμό και αυτοσχεδιασμό.

    Απλά μη το χάσετε!!!

  4. Σε ένα πολύ μικρό θεατρικό χώρο εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μας ένα αριστούργημα.Τρεις ηθοποιοί που ενσάρκωσαν πολλαπλούς ρόλους χωρίς να κουράζουν και χωρίς να κουραστούν.Γρήγορη ροή κειμένου με πολύ διαφορετική ομιλία απο την καθομιλουμένη .Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για άλλη μια φορά

  5. Πρώτα απ' όλα ένα ευχαριστώ για την διπλή πρόσκληση. Η παράσταση όπως γράφουν και οι πιο πάνω είναι εκπληκτική. Η έμπνευση του κου Παπακωνσταντίνου να τολμήσει σε ένα τόσο μικρό σκηνικό χώρο, να βάλει όλα τα πρόσωπα του δραματοποιημένου διηγήματος του Εφταλιώτη είναι σπουδαία. Είχε την ευκαιρία να βρει εξαιρετικούς συνεργάτες και τους ικανότατους ηθοποιούς με την σκηνική άνεση να υποδυθούν περισσότερους από 5 ρόλους ο καθένας με ελάχιστα σκηνικά μέσα. Περάσαμε υπέροχα.

  6. Την περασμένη Τρίτη το βράδυ παρακολούθησα το έξοχο ηθογραφικό-ιστορικό-κοινωνικό δράμα Η Μαζώχτρα σε σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου. Η παράσταση είναι πολύ καλά στημένη καθώς η ανάπλαση της εποχής και του ιστορικού-κοινωνικού περιβάλλοντος είναι πολύ επιτυχημένη.. Οι τρεις νέοι, εξαιρετικοί, ηθοποιοί χειρίστηκαν με σεβασμό και λεπτότητα τη γλώσσα του Εφταλιώτη, υπό την καθοδήγηση βέβαια του Κ.Παπακωνσταντίνου..Ήταν τα πάντα πάνω στη σκηνή: αφηγητές, ηθοποιοί, Έλληνες, Τούρκοι,άνδρες, γυναίκες, άνθρωποι, ζώα.. Τολμώ να πω ότι μας συγκίνησαν και μας μάγεψαν με τις υπέροχες, μοναδικές ερμηνείες τους.. Ήταν πειστικοί, γεμάτοι πάθος και ένταση στην ερμηνεία τους.. Έπαιξαν ανεπιτήδευτα και αυτό σίγουρα κέρδισε όλους μας.. Ιδιαίτερα η ερμηνεία της Αγγελικής Μαρίνου ήταν πραγματικά συγκλονιστική..Την ξεχωρίσαμε ακόμα περισσότερο με τις ερμηνευτικές κορυφώσεις της στη μέση περίπου της παράστασης..Η σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου ήταν ώριμη, καινοτόμα, στιβαρή, πλήρη συναισθημάτων και χαρακτήρων.. Μπράβο στον Κώστα για την μοναδική δουλειά του..Έδειξε πως μπορεί να μεταφερθεί ένα λογοτεχνικό κείμενο, και μάλιστα αρκετά παλιό και με αρκετά διαφορετική γλώσσα από την σημερινή ομιλούσα, στο θέατρο..Τον ευχαριστούμε θερμά γι΄ αυτό..!
    Ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρακολουθήσω αυτή την εξαιρετική παράσταση..! Να είστε όλοι καλά! Καλή συνέχεια!

  7. Πρώτα απ' όλα δύο μεγάλα ευχαριστώ! Το πρώτο στη Θεατρομάνια, που εξασφάλισε την πρόσκληση. Το δεύτερο στην κ. Ειρήνη Μπλίτζιου, η οποία ευγενικά μου παραχώρησε την πρόσκληση. Η παράσταση πολύ ενδιαφέρουσα, με γρήγορη ροή και 3 πραγματικά ταλαντούχους νέους ηθοποιούς που έπαιζαν τα πάντα, στην κυριολέξία (άνδρες, γυναίκες, Έλληνες, Τούρκους, ζώα, δένδρα κ.λ.π.). Φυσικά το πιο σημαντικό κομμάτι ήταν ο σεβασμός στον ιδιαίτερο λόγο του Εφταλιώτη.

  8. Χθες είχαμε την ευκαιρία να δούμε μια εκπληκτική παράσταση. Μια εξαιρετική σκηνοθεσία, ένα υπέροχο κείμενο που το ερμήνευσαν νέοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί. Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση.