Η Νύχτα της Κουκουβάγιας

Αρχείο Παίχτηκε από 03/10/2022 έως 08/11/2022
στο Bios
Συγγραφέας: Γιώργος Διαλεγμένος
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Σκηνογραφία: Λυδία Ανδριώτη
Κοστούμια: Λυδία Ανδριώτη
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Μουσική: Θωμάς Μπέλτσιος
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Μαρία Γκιώνη, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Έκτορας Λυγίζος, Θεοδώρα Τζήμου
Παίζουν μουσική: Θωμάς Μπέλτσιος

Περιγραφή

Το σπουδαίο έργο Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες δραματουργούς, ανεβαίνει ξανά στη σκηνή, μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις της Άνοιξης, στο Bios από τις 03 Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη & Δέσποινας Αναστάσογλου|Elephas tiliensis. Μια παράσταση-αλληγορία για τη ζωή και τον θάνατο, σκληρή και σαρκαστική, για την αναπόφευκτη στιγμή που κάθε άνθρωπος αντικρίζει το σκοτάδι του παρελθόντος του· για την κάθαρση που το σκοτάδι φέρνει στο παρόν του.

Περισσότερα

Ο Ίων εργάζεται στο τμήμα απολεσθέντων οστών ενός νεκροτομείου. Εκατοντάδες ονόματα και κόκκαλα ανθρώπων που έχουμε πια ξεχάσει, σαν να μην υπήρξαν, περνούν καθημερινά μπροστά στα μάτια του. Σήμερα είναι η δική του στιγμή. Ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα θα είναι η αφορμή για να περάσει κι αυτός στον Κάτω Κόσμο. Εκεί τον περιμένει η Πελαγία, πρώην ερωμένη του, η οποία αυτοκτόνησε εξαιτίας του. Η Πελαγία λατρεύει τις κουκουβάγιες. Ως άλλη Λώρα του Γυάλινου Κόσμου συλλέγει οτιδήποτε έχει σχέση με αυτές. Όταν έρχεται η ώρα της κατάβασης του πρώην εραστή της στον Κάτω Κόσμο, ακόμα και στο βαθύτερο σκοτάδι, το μυθικό νυχτοπού́λι θα δει τα πάντα. Τώρα ο Ίων πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του.

Όσο ο θάνατος κυριαρχεί στη σκέψη των ανθρώπων, συνειδητά και ασυνείδητα, έρωτες, γάμοι, γλέντια, φαγοπότια, μνήμες, μουσικές, οικεία πρόσωπα, όλος ο κόσμος των ζωντανών τους φέρνει αντιμέτωπους με τους συμβιβασμούς που έκαναν προκειμένου να επιβιώσουν. Άξιζε η ζωή που ζήσαμε; Η Νύχτα της Κουκουβάγιας των Elephas tiliensis εστιάζει στην Παύση μέσα στον χρόνο, στη στιγμή που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές και τις ενοχές του, στη στιγμή που αναστοχάζεται για να επουλώσει το τραύμα του παρελθόντος, διεκδικώντας ένα ζωντανό παρόν.

Η παράσταση του Δημήτρη Αγαρτζίδη & της Δέσποινας Αναστάσογλου καλεί τους θεατές να αναλογιστούν τον εαυτό τους στην κρίσιμη στιγμή, στο κρίσιμο Τώρα, να ορίσουν τον τρόπο που στέκονται απέναντι στο διαφορετικό, στο «μη κανονικό», στη δική τους «Πελαγία», σε αυτό που παρεκκλίνει των καθημερινών συμβάσεων που αφαιρούν, μέρα τη μέρα, τη σάρκα και το αίμα της ζωής τους. Μιας ζωής στην οποία συχνά καταλήγουμε απόντες, ως άλλοι Ίωνες. Ο θάνατος εδώ δεν είναι το τέλος, όπως, κατά τον συγγραφέα, η τελική τελεία δεν δηλώνει και το οριστικό κλείσιμο του έργου.

Φωτογραφίες & trailer: Θωμάς Μπέλτσιος, Αναστασία Γιαννάκη

Βοηθός σκηνοθετών: Μαρία Γκιώνη

Επικοινωνία και Προβολή: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Η παράσταση περιέχει γυμνό και είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

Η πρώτη παρουσίαση έγινε την Άνοιξη του 2022 στην Κάμιρο

Φωτογραφίες

Βίντεο

7 ΣΧΟΛΙΑ

  3. Εξαιρετικές ερμηνείες και ευφάνταστη σκηνοθεσία σε ένα πολύ δύσκολο κείμενο για το το ευρύ κοινό. Καθηλωτικός ο Έκτορας Λυγίζος. Παράσταση που σου μένει και σε προβληματίζει για αρκετές ημέρες. Ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση.

  4. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 11/10/22 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και ευχαριστώ πολύ.

    Στο θέατρο υπάρχει και το γνωστό bar (bios) οπότε με την ευκαιρία μπορείτε να πιείτε ένα ποτό πριν την παράσταση.

    Η παράσταση μας άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.
    Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, αφορά το θάνατο και τη ζωή. Τη στιγμή του απολογισμού για τη ζωή που ζήσαμε ή δεν ζήσαμε.
    Οι ερμηνείες του κ. Έκτορα Λυγίζου και της κυρίας Παρασκευής Δουρουκλάκη ήταν πολύ δυνατές.
    Τα σκηνικά, τα φώτα και η μουσική παίρνουν άριστα.
    Προσωπικά όμως, το είχα φανταστεί κάπως διαφορετικά. Μια συνομιλία του πρωταγωνιστή με τον εαυτό του από την απέναντι πλευρά (ζωή-θάνατος, νάυλον κουρτίνα). Ένας απολογισμός της ζωής του και μια αναμέτρηση με σημαντικές στιγμές στη ζωή του που τον καθόρισαν.
    Δεν μου άρεσε η σύνδεση με το πουλί και την κουκουβάγια, θεωρώ πως έπρεπε να δοθεί περισσότερη έμφαση εκεί αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο.
    Στην αρχή ήταν λίγο χάωδες και ακατανοήτο. Το βρήκα ασύνδετο. Δεν μου άρεσε το κομμάτι με το τραγούδι και το χορό. Θα ήθελα πιο ξεκάθαρους τους ρόλους όταν είναι όλοι οι ηθοποιοί στην μπανιέρα. Δεν βρήκα λόγω για τη σύνδεση με την εποχή του 1920 περίπου και τις αναφορές, κατάλαβα πως ήθελε να βάλει το πλαίσιο για την μικροαστική κοινωνία της εποχής αλλά και αυτό μου φάνηκε μπερδεμένο.
    Δεν είμαι για κανένα λόγο κατά του γυμνού στο θέατρο αρκεί όμως να έχει κάτι να προσφέρει. Στην συγκεκριμένη παράσταση δεν το βρήκα απαραίτητο. Όταν δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο απλά για την "τέχνη".
    Φυσικά τα παραπάνω είναι η δική μου οπτική και είναι κατανοητό πως οι σκηνοθέτες παρουσίασαν την δική τους. Αναφέρω τη γνώμη μου αλλά δεν είμαι ο σκηνοθέτης.

    Εν κατακλείδι, η ιδέα μου άρεσε, οι ηθοποιοί μου άρεσαν αλλά προσωπικά θα προτιμούσα μια κάπως διαφορετική απόδοση του έργου.

    Ευχαριστώ και πάλι το theatromania για την πρόσκληση.