Κορίτσι διαμάντι

Αρχείο Παίχτηκε από 17/10/2019 έως 09/01/2020
στο Αλκμήνη
Διάρκεια: 65' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Γιώργος Σ. Πολίτης
Σκηνοθέτης: Ελένη Μιχελή
Σκηνογραφία: Ελένη Μιχελή
Κοστούμια: Ελένη Μιχελή
Φωτισμοί: Δημήτρης Παραδείσης
Ερμηνεύουν: Σάρα Τερζή

Περιγραφή

Η Εταιρεία παραγωγής θεατρικών παραστάσεων AnasaArt παρουσιάζει το έργο «Κορίτσι Διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη στο Θέατρο Αλκμήνη.

Περισσότερα

Η σαρανταπεντάχρονη Αγγέλα, ανεβαίνει στην ταράτσα του σπιτιού της αναζητώντας τη λύτρωση στον θάνατο. Στα ελάχιστα λεπτά που τη χωρίζουν απ' αυτόν, ανασαίνει τον καθαρό αέρα, αναδρομώντας τη ζωή της· ψηλαφεί περίλυπη τον τοίχο της αδικίας, που χτίστηκε από την αδυναμία της μητέρας της να δικαιολογήσει τη δική της ζωή και ν' αποδεχτεί την πραγματικότητα των χαμένων της ονείρων... Ο νους της, ώριμος πλέον, αναζητά τους λόγους της κατάφωρης δυνάστευσης που υπέστη, στο όνομα ενός μικροαστικού καθωσπρεπισμού, τον οποίο υποχρεωνόταν να υπηρετεί απαρέγκλιτα σε όλα της χρόνια. Στο τέλος της ιστορίας, η αποκάλυψη ενός ακόμα μυστικού, θα αποτελέσει την αιτία που θα την κάνει να ατενίζει το κενό με αγάπη.

Κι όμως... η τελευταία λέξη από τα χείλια της δεν είχε ειπωθεί κι αυτό, γιατί αντιλαμβάνεται όψιμα τα δικαιώματα που κατέχουν όλοι εκείνοι που έχουν αποφασίσει να δώσουν τέλος στη ζωή τους.

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα

Στο έργο επιχειρείται η προσέγγιση ενός προβλήματος που εμφανιζόταν (και ίσως ακόμα εμφανίζεται) στις μικροαστικές οικογένειες, όπου η εικόνα τους αποτελούσε απόδειξη τίτλου διαγωγής ή καταξίωσης, στον μικρό τους περίγυρο. Τα «πρέπει» προείχαν, ομοίως και τα «είθισται». Οι επιθυμίες ακολουθούσαν με κόπο σε απόσταση και τα δικαιώματα των παιδιών παρέμεναν κλειδωμένα σε δωμάτιο με κλειδαριά χαλασμένη. Η υποκρισία -των γονέων κυρίως-, υπήρχε ως το μόνο βολικό και εύκολο εργαλείο κοινωνικής ανέλιξης ή απόδειξης υπηρέτησης των δημοφιλών αξιών της εποχής. Η πρακτική της οπισθοβουλίας υπήρχε κοινή, και άρα αποδεκτή ως άδηλη πρακτική, αναδεικνύοντας παρασκηνιακά το ψέμα ως κάποιο αναγκαίο κακό των καιρών. Ο σκοπός δικαίωνε τον τρόπο.

Επιπροσθέτως (εκ παραδρομής), τίθεται ένα ακόμα βασικό ερώτημα των ημερών μας: αν τα παιδιά οφείλουν στους γονείς «υποχρέωση» ή αν αντιθέτως οι γονείς οφείλουν ίση αν όχι περισσότερη σε αυτά, καθόσον μέσω αυτών απέκτησαν τον τίτλο του γονέα και όσα κοινωνικά οφέλη απορρέουν αυτού.

Τα αδιέξοδα της ηρωίδας στο έργο, έρχονται ως αναπόφευκτα μονοπάτια της ζωής κι όχι ως εργαλεία εμπλοκής του θεατή σε μία μυθιστορηματική υπόθεση.

Οι προβληματισμοί αλλά και οι λύσεις που επιλέγει η πρωταγω­νίστρια, αποτελούν χρώματα μιας σύγχρονης παλέτας καθώς πολλά απ' αυτά, θα αποτελούσαν φωτεινές επιλογές, σημερινών, καθημερινών ανθρώπων. 

Σκηνοθετική Προσέγγιση

Όπως η κούκλα μέσα στο μουσικό κουτί, που είναι φυλακισμένη και χορεύει μόνο όταν κάποιος ανοίξει το καπάκι και μόνο όταν κάποιος άλλος την κουρδίσει, έτσι και η Αγγέλα είναι ένα κορίτσι παγιδευμένο, «θύμα» των κοινωνικών αξιών της εποχής, εκπαιδευμένη να υπακούει και να ανέχεται σιωπηλά το κάθε τι που της προσάπτουν, έτοιμη να κόψει το νήμα της ζωής της.

Το σκηνικό της ταράτσας με τα απλωμένα ρούχα της Αγγέλας βοηθάει στο να γίνει μία αναδρομή στη ζωή της. Η σκηνοθετική προσέγγιση εστιάζει στο αντίκτυπο που είχαν και δυστυχώς έχουν ακόμα οι οικογενειακές διδαχές πάνω στο παιδί, που διαμορφώνει προσωπικότητα και χαρακτήρα. Το κάθε ρούχο της Αγγέλας σηματοδοτεί και μια σημαντική στιγμή, που την στιγμάτισε βαθιά και την έφερε ως εδώ.

Για να καταφέρει να ξεφύγει κανείς από τις διδαχές του, πρέπει να διανύσει μια πολύ μακρινή και επώδυνη πορεία.

Παραγωγή: ANASA ART
Αφίσα/Γραφικά/video: Κωνσταντίνος Πατούρας

Φωτογραφίες

Βίντεο