Οφσάιντ - εκτός παιδιάς

Αρχείο Παίχτηκε από 25/01/2016 έως 26/04/2016
στο Από Μηχανής
Διάρκεια: 80’
Συγγραφέας: Σέρτζι Μπελμπέλ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Μάρκελλος

Περιγραφή

Μια μαύρη κωμωδία για την οικονομική κρίση, τη μετανάστευση, το ποδόσφαιρο, τα παράλληλα σύμπαντα, τα όνειρά μας για επιτυχία και ένα καλύτερο μέλλον, τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Στην βραβευμένη - από το "Maison d' Εurope et d' Οrient" με το ευρωπαϊκό βραβείο Eurodram 2015 - μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου.

Περισσότερα

Το «Οφσάιντ - Εκτός Παιδιάς» είναι η ιστορία πέντε χαρακτήρων εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Ο Πολ και η Άννα δίνουν αγώνα να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στην κόρη τους, Λίζα, η οποία ονειρεύεται να σπουδάσει στις ΗΠΑ. Ο παππούς της οικογένειας και  πατέρας της Άννας, Ζουζέπ, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι στο διαμέρισμα, που του πληρώνει η κόρη του, χρειάζεται φροντίδα «πλήρους απασχόλησης». Αυτό, δηλαδή, το οποίο πληρώνεται να κάνει ο Ρίκυ, ο οικότροφος μετανάστης από την Λατινική Αμερική, που φροντίζει τον ηλικιωμένο Ζουζέπ και δίνει τον δικό του αγώνα, για να στείλει χρήματα στην πατρίδα του, στην γυναίκα του και στον γιο του, ο οποίος ονειρεύεται να γίνει κάποτε αστέρι του ποδοσφαίρου και να υπογράψει συμβόλαιο με ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλάμπ.

Αιφνιδίως, ο Πολ, δέχεται μια γενναία περικοπή αποδοχών, εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης. Αλλά και η αίτηση υποτροφίας της Λίζας απορρίπτεται από το κράτος, λόγω των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Η Άννα, όμως, αρνείται να παραιτηθεί από τις πολυτέλειες της καθημερινότητάς της, παρ’ όλο, που κάτι τέτοιο φαίνεται επιτακτικό στην προσπάθειά της οικογένειας να εξοικονομήσουν χρήματα για τις σπουδές της Λίζας. Αφού η φροντίδα του Ζουζέπ και το διαμέρισμά του κοστίζουν πολύ, το αδιανόητο μοιάζει η μόνη διέξοδος στο πρόβλημα: Να δολοφονήσουν τον παππού…

Σέρτζι Μπελμπέλ, ή Το Θέατρο στις Ανθρώπινες Διαστάσεις του.

Το σήμα κατατεθέν του Μπελμπέλ, το… δολοφονικό του  μαύρο χιούμορ πλημμυρίζει την πλοκή του «Οφσάιντ», καθώς οι χαρακτήρες του εξωθούν και εξωθούνται στα άκρα, αγωνίζονται να ορίσουν την ζωή τους ως μέρος μιας πραγματικότητας, που δυσκολεύονται να αποδεχτούν ή να αντιμετωπίσουν και ως εκ τούτου αναγκάζονται να την «μπερδέψουν» με την φαντασία και το όνειρο, στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα και να ισορροπήσουν σε έναν κόσμο, που περιστρέφεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, έτσι όπως μόνο μια μπάλα ποδοσφαίρου μπορεί.

Λιγά λογία για τον συγγραφέα:

Ο Σέρτζι Μπελμπέλ, ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς παγκοσμίως γεννήθηκε στην Τερράσα (Βαρκελώνη) το 1963. Εκτός από την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα, ο Μπελμπέλ είναι επίσης σκηνοθέτης και μεταφραστής θεάτρου. Σπούδασε Ρομανική και Γαλλική φιλολογία στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Είναι καθηγητής δραματουργίας στο Ινστιτούτο Θεάτρου της Βαρκελώνης από το 1988. Από το 2006 μέχρι το 2012 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου της Καταλονίας. Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι θεατρικά έργα, από τα οποία αξίζει ιδιαίτερα να αναφέρουμε τα εξής: Έλσα Σνάιντερ, Συζυγικό κρεβάτι, Χάδια, Μετά τη βροχή, Μια στιγμή πριν, Το αίμα, Ο καιρός των Πλανκ, ΞένοιΚινητό, Εκτός παιδιάς (Οφσάιντ) και Στην Τοσκάνη. Πολλά από αυτά τα έργα έχουν παρασταθεί με επιτυχία σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής (Πορτογαλία, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Ισλανδία, Σλοβενία,Κροατία, Πολωνία, Ιταλία, Ελλάδα, Λουξεμβούργο, Καναδά, ΗΠΑ, Κολομβία, Αργεντινή, Μεξικό, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Χιλή κ.ά). Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, έργα των Μολιέρου, Γκολντόνι,Κολτές, Μαριβώ, Ντε Φίλιππο, Γιον Φόσσε και Μπέκετ. Έχει σκηνοθετήσει έργα κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων, μεταξύ άλλων των Σαίξπηρ, Καλδερόν, Μολιέρου, Γκολντόνι, Κολτές, Μαριβώ, Ντε Φίλιππο, Μάμετ, Μπενέτ ι Ζουρνέτ, Δαβίδ Πλάνα και Τζόρντι Γκαλθεράν. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Εθνικό Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Καταλονίας, το Εθνικό Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ισπανίας, το Βραβείο Μολιέρου 1999 για την καλύτερη κωμωδία (Μετά τη βροχή), το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου της  Αυτόνομης Κυβέρνησης της Καταλονίας, το Βραβείο ΜΑΧ για τις Σκηνικές Τέχνες του 2002 για τις διεθνείς παραγωγές των έργων του, το Βραβείο της πόλης της Βαρκελώνης το 2003 για τη διασκευή και τη σκηνοθεσία του έργου του Ντε Φίλιππο Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, στο Εθνικό Θέατρο της Καταλονίας.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Στεργίου
Σύμβουλος Δραματολογίου - Θεατρολόγος: Βασιλική Δεμερτζή
Μουσική: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια Κίνησης: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Σχεδιασμός Ήχου: Λεονάρδος Γαλανάκης
Teaser: Κώστας Στάμου, Χάρη Καρακουλίδου ARTLABOR productions
Φωτογραφίες Παράστασης: Μαρία Ασημάκη
Special FX (Teaser & Photo): Φαίη Αναστασοπούλου, ΄Ηρα Μαγαλιού
Make - up (Teaser & Photo): Αμαλία Κάκκαβου
Γραφιστικά-Σχεδίαση: Ειρήνη Ματθαίου
Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρία Μαρουλάκου

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΙΔΕΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ. ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ. ΠΡΩΤΟΝ Η ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΑΥΡΗ ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΠΑΝΙΑ ΓΕΛΑΣ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΕΤΡΙΟ

  2. Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

    Ο Σέρτζι Μπελμπέλ είναι από τους σπουδαιότερους νεότερους συγγραφείς της Ισπανίας. Της Καταλονίας για την ακρίβεια. Στο έργο αυτό όμως δεν καταφέρνει απλά να μιλήσει για τη σύγχρονη ζωή και τα προβλήματα στην Ισπανία. Οι χαρακτήρες του έργου είναι σίγουρα πολύ εύκολο να «τοποθετηθούν» σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα αλλά και η Δανία, από όπου του παρήγγειλαν να γράψει αυτό το έργο. Η εξωστρέφεια αυτή όμως δεν είναι τυχαία.

    Οι καταλανοί είτε παίζουν ποδόσφαιρο ή γράφουν θεατρικά έργα, έχουν την τάση να λειτουργούν ομαδικά και να το προβάλουν καθότι εδώ και πολλά χρόνια είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν την κουλτούρα τους και το προσωπικό τους στίγμα όντας υποταγμένοι στους ισπανούς κατακτητές.

    Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ έχει κάνει εξαιρετική μετάφραση στο ούτως ή άλλως εύκολα προσαρμόσιμο κείμενο.

    Οι χαρακτήρες του έργου ζουν λοιπόν σε μια σύγχρονη κοινωνία που ξέρει μόνο να παράγει για να καταναλώνει . Αυτή είναι η πρώτη και τελευταία ιδιότητα που χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο. Ο μη έχων αυτή την ιδιότητα απλά κατασπαράσσεται από τους έχοντες με συνοπτικές διαδικασίες.

    Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι σχέσεις που καλύπτουν μόνο τις βασικές ανάγκες επιβίωσης τους. Οι ανάγκες που απαιτούν μεγαλύτερη πνευματική προσπάθεια και λιγότερη ύλη καταχωνιάζονται βαθιά και αναδύονται μόνο όταν η μυρωδιά της σαπίλας είναι πια αδύνατο να κρυφτεί.

    Τα παραπάνω συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα παρακολουθώντας τη ζωή πέντε ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους και προσπαθούν απεγνωσμένα να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Μάταια όμως, γιατί το κάνουν με λάθος τρόπο ,προσφέροντας πόνο αντί για αγάπη.

    Είναι λοιπόν ο έρωτας μια ευχάριστη διαδικασία ή μια ανελέητη μάχη των δύο φύλλων;

    Και το ποδόσφαιρο τι είναι; Μια προσημείωση του πολέμου ή ένας τρόπος παραγωγής συλλογικής ευτυχίας;?

    Ο συγγραφέας μας μπερδεύει ευχάριστα θέτοντας ερωτήματα σε ζητήματα που θεωρούνται ληγμένα.

    Οι πέντε ηθοποιοί ερμηνεύουν ρεαλιστικά τους ρόλους τους σε ένα κείμενο που φλερτάρει και με το θέατρο του παραλόγου.

    Ξεχωρίζει με την ερμηνεία του ο Γιάννης Καπελέρης που επωμίζεται δύο ρόλους και η Άννα Κουτσαφτίκη , η οποία είναι η επιτομή της σύγχρονης γυναίκας στην εποχή μας.

    Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος με τη σκηνοθεσία του κρατάει σε υψηλή ένταση το ρυθμό του έργου και σεβόμενος τις οδηγίες του συγγραφέα δίνει μια κινηματογραφική οπτική στην παράσταση.

    Εν ολίγοις πρόκειται για ένα καλογραμμένο έργο που θέτει ερωτήματα χρησιμοποιώντας το καίριο ζήτημα της μετανάστευσης αλλά και το ποδόσφαιρο ως αφορμές για να αναλύσει τα βαθύτερα ένστικτα του ανθρώπου και τις ακραίες επιλογές του.