Ο πατέρας

Αρχείο Παίχτηκε από 21/01/2016 έως 14/04/2016
στο 104
Διάρκεια: 100'
Συγγραφέας: Α.Στριντμπεργκ
Μετάφραση: Β. Στρατηγάκος, Γρ. Χατζάκης
Διασκευή: Β. Στρατηγάκος, Γρ. Χατζάκης
Σκηνοθέτης: Γρηγόρης Χατζάκης
Ερμηνεύουν: Γιάννης Παπαϊωάννου, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Δημήτρης Ντάσκας, Σπύρος Δημακόπουλος, Βάλη Μαυρίδη, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Κατερίνα Ζιώγου

Περιγραφή

Το κλασικό αριστούργημα του Α. Στρίντμπεργκ παρουσιάζεται σε μία πρωτόγνωρη εκδοχή από τον Γρηγόρη Χατζάκη. Ας πούμε πιο αναπάντεχο, ας πούμε σε πολυγλωσσικό σύστημα, ας πούμε σε πιο εναλλακτική ανάγνωση... ας μην πούμε τίποτα.”

Περισσότερα

O Γρηγόρης Χατζάκης, μετά τα πολύ επιτυχημένα “Rebeeecca” & “Η Χορευτική Πανούκλα”, επιστρέφει τον Ιανουάριο στο “Θέατρο 104” με το κλασσικό έργο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ “Ο Πατέρας”. O ευρηματικός και πάντα απρόβλεπτος σκηνοθέτης, παρουσιάζει το έργο από μια διαφορετική σκοπιά -όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν- οδηγώντας μας σε μια αναπάντεχη θεατρική διαδρομή.

"Ο Πατέρας" αποτελεί μια από τις κλασικότερες θεατρικές μελέτες της λειτουργίας και της πάλης των δυο φύλων. Με αφορμή τη διαφωνία του πατέρα και της μητέρας απέναντι στο μέλλον της κόρης, οι γονείς οδηγούνται σε μια ακραία αναμέτρηση μέχρι θανάτου.

Ο Στρίντμπεργκ μέσα από μια φαινομενικά ασήμαντη αφορμή, δίνει τη δική του εξήγηση για τις διαφορές, τις ομοιότητες και το ενδιάμεσο, του Άντρα και της Γυναίκας.

Μετάφραση - Διασκευή - Πρόσθετα κείμενα: Β. Στρατηγάκος, Γρ. Χατζάκης
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνικά: Ζωή Αρβανίτη
Κοστούμια: La Reina
Επιμέλεια Κίνησης: Μαρία Λάππα
Μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξένια Τσιλοχρήστου
Φωτογραφίες: Λαμπρίνα Σικοτακοπούλου
Video: Ξένια Τσιλοχρήστου

Βίντεο

5 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν είναι "Ο πατέρας" του Στριντμπεργκ στο θέατρο 104..Δεν είναι καν παρωδία του...Είναι ένα άλλο έργο του φερόμενου ως "σκηνοθέτη" Γρηγόρη Χατζάκη, που εξαπατά το κοινό (και το θέατρο που παίζει επίσης είναι συμμέτοχο στην εξαπάτηση του κοινού, όπως και οι ηθοποιοί που δέχονται αυτόν τον αυτοεξευτελισμό και διασυρμό τους εξαπατώντας τον κόσμο). Μια συρραφή από άσχετα με το έργο επιθεωρησιακά νούμερα που ούτε ο Σεφερλής δε θα διονοηθεί ποτέ να συμπεριλάβει στο ΠΕΡΟΚΕ. Πρόκειται για την πλήρη απαξίωση της θεατρικής τέχνης όπου ο κόσμος το γιουχάρει και φεύγει ζητώντας δίκαια τα λεφτά του πίσω για την εξαπάτησή του..ΑΙΣΧΟΣ! Η όλη υπόθεση άπτεται του κοινού Ποινικού Δικαίου, και το εννοώ!

  2. O σκηνοθετης αν σεβοταν τον τιτλο του και οι ηθοποιοι επισης δεν θα τολμουσαν να παρουσιασουν αυτο το τερατουργημα που ονομασαν διασκευη! θα επρεπε να υπαρχει και στο θεατρο ενα ΕΣΡ και να απαγορευει τη γελοιοποιηση των κλασσικων εργων ντροπη στους φερομενους ηθοποιους!

  3. Ποιος πατέρας του Strindberg ? Προσέγγιση του Γ. Χατζάκη είναι το έργο, με φρέσκια και ενδιαφέρουσα αντίληψη, που πραγματεύεται το χάσμα επικοινωνίας των δύο φύλων που εξαρθρώνει τα θεμέλια της οικογενειακής εστίας με αφορμή το μέλλον της κόρης, ενώ ακόμα και το θέμα της πατρότητας αμφισβητείται ! Οι ερμηνείες, καλοβαλμένες και ξεχωριστές (ιδιαίτερα του Β. Στρατηγάκου που υποδύεται το Σουηδό θεατρικό συγγραφέα). Η διασκευή του έργου περιλαμβάνει αρκετά χιουμοριστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία σε συνάφεια με το περιεχόμενο του ! Οπτικές και ακουστικές πολυρυθμίες χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της παράστασης κυρίως ως συμβολισμοί της αρνητικότητας κατά την επικοινωνία, αλλά και για την δημιουργία "ζώσας" σκηνικής εικόνας. Αν έχετε όρεξη για κάτι ευχάριστο, με χιούμορ και περιεχόμενο, μην το χάσετε !

  4. Παρακολούθησα την παράσταση πολύ καλές ερμηνείες από όλο το κάστ των ηθοποιών. Το κλασικό αριστούργημα του Α. Στρίντμπεργκ αποδ-δεται από την θεατρική ομάδα με ένα νέο τρόπο πιο φρέσκο και με μια διαφορετική πινελιά, διασκεδάζοντας αλλά και προβληματίζοντας τον θεατή ταυτόχρονα. Ευχαριστώ πολύ το ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την πρόσκληση.

  5. Μια παράσταση αρκετά αμφιλεγόμενη........ Σίγουρα όχι για αυτούς που αγαπούν τις κλασικές φόρμες παιξίματος. Το πρώτο μέρος ακολουθούσε την υπόθεση και το κείμενο του συγγραφέα. Το δεύτερο ήταν καθαρά η ματιά του σκηνοθέτη πάνω στο έργο και η δική του οπτική. Υπήρχαν ωραία ευρήματα και άλλα δύσκολα να τα χαρακτηρίσεις. Πάντως το ενδιαφέρον του θεατή παρέμενε ζωντανό. Ευχαριστώ τη θεατρομάνια για την πρόσκληση.