Σάμερταϊμ

Αρχείο Παίχτηκε από 16/10/2023 έως 05/12/2023
στο Μπέλλος
Σύλληψη: Γιάννης Σκουρλέτης
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Σκουρλέτης
Σκηνογραφία: bijoux de kant
Κοστούμια: bijoux de kant
Φωτισμοί: bijoux de kant
Μουσική: Χαρούλα Τσαλπαρά
Ερμηνεύουν: Καλλιρρόη Μυριαγκού και ο Γιάννης Τσουμαράκης

Περιγραφή

Η bijoux de kant επιλέγει τον ποιητικό λόγο για να μιλήσει για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για όλα όσα οι αισθήσεις του σώματος έχουν αντιληφθεί από καιρό ενώ το μυαλό αργεί.
Η πρώτη παρουσίαση της παραγωγής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος 2023, του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στον Αρχαιολογικό χώρο Ναού Απόλλωνος στη Μητρόπολη Καρδίτσας.

Περισσότερα

Ένας νεαρός ξεναγός που σε μια άλλη ζωή ίσως να ήταν ο Διόνυσος. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού που παλιά μπορεί και να τη λέγανε Μυρρίνη. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη  αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούργια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.

Κάθιδροι, σχεδόν ακινητοποιημένοι από την αφύσικη ζέστη, ο Χρόνης Πετμεζάς και η Τερέζα Λάλα ταξιδεύουν όλο και πιο πίσω συναντώντας τον Αριστοφάνη και τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, τις «4 Εποχές» του Βιβάλντι και τα χειμωνιάτικα μπλουζ της Σοφίας Βέμπο, τα «Τόσα καλοκαίρια» του  Δάκη και την ξεχασμένη, άχρηστη πια μόδα των «ντεμί σεζόν» ρούχων.

Υποψιασμένοι και, την ίδια στιγμή, ανυποψίαστοι για το μέλλον κουβεντιάζουν, τραγουδούν ή μονολογούν ασυνάρτητα. Επιστημονικές θεωρίες, καταστροφολογικά σενάρια, αρχαίες προφητείες, νέοι χρησμοί και προσωπικές αγωνίες συνθέτουν το ιδιότυπο, αποσπασματικό λιμπρέτο της συνάντησής τους, απ’ το οποίο λείπει πάντα ένα κομμάτι - φάντασμα. Γιατί πώς να σχηματίσεις εικόνα για κάτι που δεν έχεις δει παρά μόνο νιώθεις να σ’ απειλεί;

Σκηνοθετικό σημείωμα

«Οκτώ συναπτά έτη αφόρητης ζέστης και κλιματιστικού βαρέως τύπου στο φουλ. Η ζέστη φέρνει πυρκαγιά και η πυρκαγιά κι άλλη ζέστη και ορμητικά νερά. Τα κλιματιστικά διοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο κι άλλη ζέστη. Οι εποχές γίνονται όλο και λιγότερο διακριτές, τα καιρικά φαινόμενα ακραία και καταστροφικά. Η κλιματική κρίση αποτελεί μια απειλή, τόσο σταδιακή που γίνεται σχεδόν αόρατη. Μοιάζει να αφορά τους επόμενους –όχι εμάς. Ένα πρόβλημα προς επίλυση για τις μελλοντικές γενιές.

Οι χαρακτήρες καταφεύγουν απελπισμένοι στον αρχαιολογικό χώρο, καθώς όπως πληροφορήθηκαν, πρόκειται για το δροσερότερο σημείο της Ελλάδας. Εγκλωβισμένοι, ωστόσο, σ’ ένα αόρατο θερμοκήπιο, αρχίζουν να διαισθάνονται την απειλή την οποία αντιμετωπίζουν αρχικά με σαρκασμό και ελαφρά τη καρδία. Οι καυτές πέτρες και το στεγνό χώμα όμως, τους θυμίζουν διαρκώς πως δεν μπορούν πια ούτε να καθίσουν στη γη, να ξαπλώσουν κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό. Καθώς πέφτει η νύχτα, η ζέστη δεν υποχωρεί όπως είθισται. Τα φώτα των πόλεων κρύβουν τα αστέρια και εντείνουν το ασφυκτικό αίσθημα μιας διαρκούς μέρας, ενός αέναου θέρους. Χαμένοι σε συζητήσεις που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με ειδησεογραφικό παραλήρημα, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως οι προσδοκίες για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην εκπληρωθούν και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.»

Δραματολόγος: Ασημένια Ευθυμίου

Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη

Συντονισμός παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης

Φωτογραφίες

Βίντεο

11 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μια ακόμη ωραία παράσταση στο θέατρο Μπέλλος, από την ομάδα bijoux de kant. Προσωπικά, αγαπώ το έργο του Άκη Δήμου, τόσο ως συλλήψεις, όσο κ ως δημιουργιες. Μια χώρα που φλέγεται κυριολεκτικά κ μεταφορικά με μόνη, δροσερή, παρηγοριά την αρχαία κληρονομιά της. Φτάνει όμως αυτή για να υπερβούμε, ως αλλά τζιτζίκια, τις προκλήσεις ενός δυστοπικού άνυδρου πνευματικά κ κλιματικά μέλλοντος;
    Ξεχωρίζει η ερμηνεία κ η εκφορά του λόγου του Γιάννη Τσουμαρακη.

  2. Καλές ερμηνείες, ξεχώριζε ο Γιάννης Τσουμαρακης. Ειχε μεγάλη σκηνική άνεση και
    η ντόπιο λαλιά προκαλούσε γέλιο. Το κείμενο μίλαγε για την κλιματική αλλαγή αλλά πλατυαζε σε σημεία και χάνοταν ο ειρμος.
    Ευχαριστώ πολύ για την προσκληση.

  3. Μία παράσταση από εκείνες τις περιπτώσεις, όπως και με τους ανθρώπους, εξάλλου τις παραστάσεις άνθρωποι τις δημιουργούν, που ξεκινούν με αδιαφορία, στη συνέχεια αρχίζουν να σε κερδίζουν και να νιώθεις συμπάθεια και στο τέλος, για κάποιο λόγο, κάποιες φορές ανεξήγητο, να τις ερωτεύεσαι. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  4. - Παράσταση ισάξια με τα στάνταρ που έχει θέσει η bijoux de kant.
    - Πολλές feelgood παρενθέσεις όπως και στο περσινό έργο του Άκη Δήμου στο ίδιο θέατρο.
    - Catchy σχολιασμός θεμάτων της επικαιρότητας.
    - Καλοί οι ηθοποιοί και στιβαρό εύρημα η προφορά του Γ.Τσούμαράκη.
    - Η ιδέα για το περιβάλλον μένει σε ένα ευρύ πλαίσιο ξηρασίας, δεν εξειδικεύει.
    - Μπράβο στο θέατρο Μπέλλος για τις επιλογές του.

  5. Ακόμα μια φορά η παράσταση ξεκίνησε με 15 λεπτά καθυστέρηση. Χωρίς κάποιον λόγο. Έτσι για την πλάκα τους. Επιεικώς απαράδεκτο. Όπως και το γεγονός ότι δεν υπήρχε κάποιος εξαερισμος. Η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτικη με τα εφέ καπνού. Στα της παράστασης τώρα. Το έργο ήταν παντελώς ασύνδετο. Καμία συνοχή. Οι διαλογοι αδιάφοροι. Διεκπεραιωτικοι. Το τραγούδι κουρασε. Τα, κάπως, αστεία (χλιαρά ουσιαστικά) σχόλια (ατάκες) ανευρα και χάλια. Καμία χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Η δήθεν καταγγελία της κλιματικής αλλαγής πέρασε (???), μα δεν "άγγιξε". Η παράσταση πολύ κατώτερη και από τα πιο χαμηλά όρια του πήχη. Να σχολιάσω πως στην μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης μια κυρία, απλά, (απαιδευτη πνευματικα) χασκογελουσε μεγαλοφωνως και ανούσια, προκαλώντας φοβερή ενόχληση (ίσως ήταν γνωστή των ηθοποιών). Ενώ, μια έτερη κυρία, άνοιγε συνεχώς το κινητό της (αυτή ήταν τόσο ξεκάθαρα ασεβής). Και οι δύο κυρίες ήταν στις θέσεις μπροστά από την κεντρική σκηνή (η μία με τα γέλια στην πρώτη σειρά αριστερά και η δεύτερη στην τελευταία δεξιά). Όπως και να χει, δεν μπορούσες να μην τις παρατηρήσεις γιατί ήταν σε πρώτη οπτική μας. Απαράδεκτες, το λιγότερο. Κλείνοντας.., κρίμα για την εν λόγω παράσταση, γιατί πραγματικά έχω δει κάποιες άλλες αρκετά αξιόλογες. Ευχαριστώ για την πρόσκληση.