Sunset limited

Αρχείο Παίχτηκε από 27/12/2019 έως 26/01/2020
στο Το τρένο στο Ρουφ
Διάρκεια: 80’ (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Cormac McCarthy
Μετάφραση: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Απόδοση: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνογραφία: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης
Μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Ερμηνεύουν: Μάνος Ζαχαράκος και Σταύρος Καλλιγάς

Περιγραφή

Η εταιρία θεατρικών παραγωγών A PRIORI παρουσιάζει από 27 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Κυριακή, στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ, τη νέα της θεατρική πρόταση ΤΗΕ SUNSET LIMITED του Cormac McCarthy, σε διασκευή/σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Περισσότερα

Λευκός: «Ο κόσμος πονά! Η ύπαρξη ολόκληρη πονά! Κι αν αυτός ο πόνος δεν ήταν αποσπασματικός αλλά ταυτόχρονος, τότε το βάρος του θα έφτανε να σύρει τον κόσμο στα όρια του σύμπαντος, να τον ρίξει στο χάος να καεί και να παράγει όσο σκοτάδι είναι ικανός ακόμη να παράγει μέχρι να γίνει στάχτη!»

Μαύρος: «Μες στην ψυχή μας υπάρχει μόνο χρυσάφι. Τίποτα άλλο. Αιώνιο χρυσάφι. Αυτό είναι που κρατάει τους ανθρώπους πάνω στην αποβάθρα κι όχι στις ράγες, ακόμη κι αν τους περάσει απ’ το μυαλό να βουτήξουν.»

Υπόθεση
Ένας λευκός, καθηγητής πανεπιστημίου όπως υποστηρίζει, στέκεται στην αποβάθρα του τρένου έτοιμος να κάνει «το μεγάλο άλμα».

Ένας περίεργος μαύρος, πρώην κατάδικος όπως υποστηρίζει, τον αρπάζει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

Όταν ο καθηγητής συνέρχεται από το σοκ, είναι μες στο βαγόνι παρέα με τον νέο του φίλο. Μόνος. Χωρίς συνταξιδιώτες. Ή μήπως απλώς αρνείται να τους δει;

Η ψυχοπνευματική κατάσταση του λευκού είναι τόσο σκοτεινή που ανοίγει άθελά του μονοπάτια για έντονες φιλοσοφικές συζητήσεις, βγάζοντας στην επιφάνεια τους φόβους και το υπαρξιακό του τέλμα.

Από την άλλη, ο μαύρος ακτινοβολεί θεϊκό φως. Οι φωτεινές του αχτίδες πασχίζουν με κάθε τρόπο να βρουν μια χαραμάδα ώστε να αγγίξουν την ψυχή του λευκού. Θα τα καταφέρει;

Σημείωμα σκηνοθέτριας
Μου είπε ο Σταύρος δες αυτή την ταινία. Η παράσταση ξεδιπλώθηκε μπρος στα μάτια μου. Είδα σ’ αυτήν τον Μάνο και τον Σταύρο -δύο υπέροχους ηθοποιούς, μα το σημαντικότερο, Ανθρώπους- μες στο βαγόνι στο Τρένο στο Ρουφ. Στο βαγόνι; Μμμ… πάντα ήθελα να ανεβάσω παράσταση στο θεατρικό βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ αλλά μόνο αν το έργο διαδραματιζόταν σε τρένο ή πραγματευόταν κάτι τέτοιο. Και το SUNSET LIMITED είναι ένα τρένο. Κάποιοι το ονομάζουν «το τρένο της Λύτρωσης». Αυτό είναι το SUNSET LIMITED, όσο γήινα ή μεταφυσικά κι αν το δούμε. Εξάλλου με πόση σιγουριά θα λέγαμε ότι είμαστε όντως στο τρένο που διασχίζει τη Βόρεια Αμερική από ανατολικά προς δυτικά; Ή ότι οι δύο, περίεργοι θα λέγαμε, χαρακτήρες, ο λευκός και ο μαύρος, είναι μόνο ότι λένε ότι είναι;

Κι αν αυτό το τρένο δεν σε πάει απλώς στην δυτική Αμερική (εξού και ο τίτλος «sunset») αλλά σε οδηγεί στη Λύτρωση;

Κι αν οι δύο αυτοί «τύποι» είμαστε όλοι εμείς; Με τη σκοτεινή και φωτεινή μας πλευρά; Με την απαισιοδοξία και την αισιοδοξία μας; Με τον φόβο και την ελπίδα; Την απόγνωση του τίποτα και την επιλογή της πίστης προς το αιώνιο; Κι η επιλογή αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Αγάπη, το Ύψιστο Αγαθό. Αγάπη για το τρένο και για τους συνταξιδιώτες. Ή αλλιώς για τη ζωή και τους συνανθρώπους μας. Αν ένας από εμάς δεν φτάσει στον τερματικό, στη Λύτρωση, κανείς μας δεν θα φτάσει. Η ανθρωπότητα όλων των αιώνων είναι Ένας Άνθρωπος κι αν αποτύχουμε να αποδεχτούμε αυτό το γεγονός ως τη μοναδική Αλήθεια και δεν επιλέξουμε -γιατί είναι καθαρά και μόνο θέμα επιλογής- να «αγαπήσουμε τον πλησίον ως εαυτόν» το Sunset Limited θα γεμίζει πληγές.

Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου THE SUNSET LIMITED έγινε στο Θέατρο Steppenwolf, Σικάγο, Ιλλινόις με την Martha Lavey ως Καλλιτεχνική Διευθύντρια και τον David Hawkanson ως Εκτελεστικό Διευθυντή. Η New York Times το 2006 στο πρώτο του ανέβασμα, αποκάλεσε το θεατρικό έργο «ένα εγκωμιαστικό ποίημα στον θάνατο», ενώ το 2011 ο Tommy Lee Jones σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τον Samuel Jackson στην ομώνυμη ταινία.

Η άδεια για την από σκηνής θεάτρου παρουσίαση του έργου χορηγήθηκε από την Ελληνική εταιρία THE ARTBASSADOR / Performing Arts Management (www.theartbassador.gr) για λογαριασμό των M-71 LTD, c/o ICM PARTNERS, c/o SAMUEL FRENCH (http://www.samuelfrench.com/).

Φωτογραφίες/Γραφιστική επιμέλεια GRID FOX
Επικοινωνία Άντζυ Νομικού
Παραγωγή A PRIORI www.a-priori.gr

Facebook Pages
https://www.facebook.com/sunsetlimitedgr/
&
https://www.facebook.com/apriori11/

Φωτογραφίες

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Υπέροχη, δυνατή , φιλοσοφημένη παράσταση!!
    Οι έξοχες ερμηνείες και η θαυμάσια σκηνοθεσία, μέσα σε έναν τόσο ασυνήθιστο αλλά μαγευτικό χώρο, στο τρένο του Ρουφ, αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις στον κάθε θεατή που βλέπει αυτή την παράσταση! Πήγαμε μια παρέα από άτομα διαφορετικών πεποιθήσεων κι όλοι φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
    Συστήνετε....

  2. Ένα έργο που θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερο αν δεν ήταν τόσο έντονη η αντίθεση Χρηστός ή τίποτε. Το ανέβασμα του έργου στο τρένο στο Ρουφ εξαιρετική, η ατμόσφαιρα εκπληκτική και η διάρκεια του έργου όσο έπρεπε για φιλοσοφικό έργο. Ευχαριστούμε ΘΕΤΡΟΜάΝΙΑ για την πρόσκληση.

  3. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΚΟΥΝΟΥΣΑΝ ΤΟ ΒΑΓΟΝΙ ΕΝΤΟΝΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΙΛΙΓΓΟΥ ΖΑΛΙΣΤΗΚΑ.ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ.Ο ΧΩΡΟΣ ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ.ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΟΣΟ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΔΩ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ .

  4. Ευχαριστούμε τη Θεατρομάνιαγια την πρόσκληση.
    Εξαιρετικός ο Μάνος Ζαχαράκος.
    Ένα έργο με τόσο έντονες φιλοσοφικές προεκτάσεις, θεωρώ ότι σκηνοθετικά διαχειρίζεται μονοσήμαντα και αποκλειστικά μέσω της θρησκευτικής πίστης και ίσως τελικά γι αυτό δεν πείθει.
    Το δίπολο σκοτάδι ή φως αντιστοιχίζεται αυθαίρετα και απλοϊκά με το δίπολο μηδενισμός ή Χριστός.
    Η προσπάθεια του μαύρου πρώην κατάδικου (Σταύρος Καλλιγάς) να εμπνεύσει διάθεση για ζωή και νόημα ύπαρξης στον λευκό (Μάνος Ζαχαράκος), ανεξαρτήτως προθέσεων, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, διαπνέεται από μια επαναλαμβανόμενη κατήχηση.
    Η ιδέα και ο συμβολισμός λευκός-μαύρος, καθηγητής πανεπιστημίου-κατάδικος, νεκρός-ζωντανός, είναι αναμφισβήτητα ευρηματική, η απόδοσή της όμως και η επεξεργασία της ως σκοτάδι, θάνατος ή ελπίδα, Χριστός, ματαιώνει τη δυναμική που θα μπορούσε να έχει το όλο εγχείρημα.