Ταρτούφος

Αρχείο Παίχτηκε από 23/10/2023 έως 26/12/2023
στο Σταθμός

2ος χρόνος
Διάρκεια: 110΄
Κείμενο: Γιάννης Νταλιάνης
Συγγραφέας: Μολιέρος
Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Απόδοση: Γιάννης Νταλιάνης
Σκηνοθέτης: Γιάννης Νταλιάνης
Σκηνογραφία: Άρτεμις Φλέσσα
Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Μουσική: Κώστας Λώλος
Χορογραφία: Ιωάννα Αποστόλου
Κίνηση: Ιωάννα Αποστόλου
Ερμηνεύουν: Ταρτούφος: Μάνος Καρατζογιάννης, Οργκόν: Θανάσης Βλαβιανός, Ελμίρα: Ελίζα Σκολίδη, Ντορίν: Αγγελική Μαρίνου, Κλεάνθης: Γιώργος Κορομπίλης, Μαριάννα: Μέγκι Σούλι, Δάμις: Χρήστος Παπαδόπουλος, Κυρία Περνέλ: Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Ακάκιος: Θωμάς Σιέκας
*Ακούγεται η φωνή του Νίκου Χατζόπουλου στο ρόλο του δικαστικού κλητήρα

Περιγραφή

H παράσταση του Γιάννη Νταλιάνη, που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. 400 χρόνια μετά τη γέννηση του Μολιέρου, οι «σκοτεινές» λεγόμενες κωμωδίες του εξακολουθούν να διασκεδάζουν το κοινό και να εμπνέουν διαφορετικές γενιές σκηνοθετών για καινούργια και ανατρεπτικά ανεβάσματα. O Γιάννης Νταλιάνης, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει ιδιαιτέρως πάνω στο έργο του Μολιέρου και πρόσφατα μας έδωσε μια έξοχη εκδοχή του έργου του Πιερ ντε Μαριβώ «Η Κληρονομιά», σκηνοθετεί ένα δυνατό θίασο 9 ηθοποιών στην έγκυρη μετάφραση του Ανδρέα Στάικου. Το τελικό κείμενο της παράστασης το διαμόρφωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, μένοντας πιστός στο πνεύμα του έργου και της μετάφρασης. Η απόδοσή του εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ, που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης… Όλα αυτά μαζί μας προδιαθέτουν για έναν απολαυστικό Ταρτούφο. Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του, η παράσταση αφιερώνεται από τον Γιάννη Νταλιάνη και την ομάδα του στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι είχε παίξει μάλιστα τον Ταρτούφο στη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου.

Περισσότερα

H παράσταση του Γιάννη Νταλιάνη, που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. 400 χρόνια μετά τη γέννηση του Μολιέρου, οι «σκοτεινές» λεγόμενες κωμωδίες του εξακολουθούν να διασκεδάζουν το κοινό και να εμπνέουν διαφορετικές γενιές σκηνοθετών για καινούργια και ανατρεπτικά ανεβάσματα. O Γιάννης Νταλιάνης, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει ιδιαιτέρως πάνω στο έργο του Μολιέρου και πρόσφατα μας έδωσε μια έξοχη εκδοχή του έργου του Πιερ ντε Μαριβώ «Η Κληρονομιά», σκηνοθετεί ένα δυνατό θίασο 9 ηθοποιών στην έγκυρη μετάφραση του Ανδρέα Στάικου. Το τελικό κείμενο της παράστασης το διαμόρφωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης μένοντας πιστός στο πνεύμα του έργου και της μετάφρασης. Η απόδοσή του εμπνέεται από την εξωφρενική σύγχρονη πραγματικότητα, εμπλουτισμένη με τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ που χρησιμοποιούνται ως μέσο αποπλάνησης… Όλα αυτά μαζί μας προδιαθέτουν για έναν απολαυστικό Ταρτούφο. Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του, η παράσταση αφιερώνεται από τον Γιάννη Νταλιάνη και την ομάδα του στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι είχε παίξει μάλιστα τον Ταρτούφο στη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Ταρτούφος μαζί με τον Δον Ζουάν είναι για μένα το πιο συναρπαστικό έργο του Μολιέρου. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει παιχθεί πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα έργα του  στην Κομεντί Φρανσέζ αλλά και στην παγκόσμια θεατρική σκηνή, ενώ υπήρξε μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία του όσο ζούσε. Είναι ένα έργο βέβαια ανοιχτό στις ερμηνείες. Το καλοκαίρι στο φεστιβάλ Αθηνών παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα τρίπραχτη εκδοχή του Ίβο Βαν Χόβεν ο οποίος μας έδωσε ένα Ταρτούφο ως αμιγές δράμα. Η δική μας παράσταση πάντως, δεν πρόκειται να αγνοήσει το κωμικό στοιχείο. Θεωρώ άλλωστε ότι το γέλιο είναι ένα βασικό στοιχείο της Μολιερικής γραφής και αποτελεί πανίσχυρο θεατρικό εργαλείο. Κύριο άξονα της παράστασης αποτελεί η σχέση υποκρισίας και πίστης. Μιας υποκρισίας όχι μόνο του Ταρτούφου αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας που τον περιβάλλει. Μιας πίστης με την έννοια της ανάγκης να πιστέψουμε, σε κάτι, σε μια αμόλυντη αξία. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη, που συχνά μας κάνει ευάλωτους, είναι που εκμεταλλεύονται κάθε λογής απατεώνες και υποκριτές…

 Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του, η παράσταση αφιερώνεται από τον Γιάννη Νταλιάνη και την ομάδα του στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή, ο οποίος εντρύφησε στη δραματουργία του Μολιέρου κι έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο.

Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Σταύρου

Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου

Φωτογραφίες παράστασης & video: Πάτροκλος Σκαφίδας

 

Φωτογραφίες

Βίντεο

20 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πολύ ευχάριστη παράσταση. Κύλησε γρήγορα, χωρίς να κουράσει στο ελάχιστο. Πολύ καλές οι ερμηνείες, ενώ υπήρξαν και ορισμένα σκηνοθετικά ευρήματα που έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τη διασκευή. Ευχαριστούμε Θεατρομανια 🙂

  2. Υπέροχη και πολύ σύγχρονη διασκευή του έργου ενώ διατηρεί λόγο με ομοιοκαταληξία παραμένει πολύ φρέσκο το αποτέλεσμα. Γρήγορη σκηνοθεσία και καλοδουλεμένο ηθοποιοί. Αξιόλογες ερμηνείες και από τους πιο νέους τις παράστασης. Κωμικά στοιχεία σε όλη τη διάρκεια του έργου. Αρχικά μου είχαν φανεί λίγο φτωχα τα σκηνικά αλλά τα αξιοποιούν ευφάνταστα μεχρι το τέλος. Αξίζει να τη δει κανείς απο όλες τις απόψεις!

  3. Ένα πάντα επίκαιρο κείμενο, με πολύ ζωντανές ερμηνείες, έξυπνα και απέριττα σκηνικά, ενδιαφέρουσα μουσική. Μια πιο σύγχρονη ματιά στο τόσο διαχρονικό και τόσο ενδιαφέρον κείμενο, με παίξιμο τόσο καλό, που έκανε την παράσταση απολαυστική, παρά τη μεγάλη της διάρκεια! Ευχαριστούμε πάρα πολύ!

  4. Πολύ καλή παράσταση με ροή και έξυπνα ευρήματα..μια καταπληκτική Ντορίν και ένας απίστευτος και ασυνήθιστος Ακάκιος!!!..Τα μηνύματα του έργου διαχρονικά και δυστυχώς πολύ σημερινά....Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση..

    • Στην πλειοψηφία τους όλοι νέοι ηθοποιοί, με πάθος, ένταση, καθαρό λόγο. Όλοι οι ηθοποιοί απέδωσαν εξαιρετικά.
      Εξαιρετικός ο φωτισμός και μινιμαλιστικά σκηνικά.
      Μία παράσταση που βασίζεται σε ωραίο κείμενο και σε βάζει σε σκέψεις.
      Φεύγοντας από αυτή την παράσταση έχεις φύγει γεμάτος.