Συγγραφέας: Λεία Βιτάλη
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Μπίτος
Σκηνογραφία: Νέλλη Σφακιανάκη
Κοστούμια: Νέλλη Σφακιανάκη
Φωτισμοί: Νύσος Βασιλόπουλος
Ερμηνεύουν: (με αλφαβητική σειρά) Αθανασοπούλου Θεοδώρα-Έλλη, Δαλαμάγκας Κωνσταντίνος, Καστανιάς Δημήτρης, Κριτσάκης Θανάσης, Μιχαηλίδου Ελένη, Πολυχρόνη Άλκηστις
Περιγραφή
Για δύο τελευταίες παραστάσεις η Ομάδα ΑΣΙΠΚΑ παρουσιάζει το βραβευμένο έργο της Λείας Βιτάλη
Περισσότερα
από την ομάδα ΑΣΙΠΚΑ
Ένα έργο που ξεσκεπάζει την κρυφή και φανερή βία στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου με κυρίαρχη τη βία κατά των γυναικών και την γυναικοκτονία.
Τρία ζευγάρια απολαμβάνουν ένα πλούσιο γεύμα σε μια βραδιά γιορτής. Νέοι, ωραίοι, καλλιεργημένοι, πλούσιοι και επιτυχημένοι είναι παιδιά του σύγχρονου συστήματος. Παίζουν στο χρηματιστήριο, ξέρουν να ρισκάρουν και να επιβιώνουν.
Εκείνη τη βραδιά αποφασίζουν, μετά το απολαυστικό γεύμα, να παίξουν ένα παιχνίδι για να διασκεδάσουν. Αναπαριστούν μια σκηνή βιασμού που είδαν στην τηλεόραση προσπαθώντας να αποδείξουν αν το θύμα το προκάλεσε ή αν θα μπορούσε να το αποφύγει. Καθώς η βραδιά κυλά τα πράγματα αγριεύουν και αυτό που ξεκίνησε ως παιχνίδι τους οδηγεί στα άκρα. Οι ωραίοι συνδαιτυμόνες αποδεικνύονται λαίμαργοι για βία, αχόρταγοι για δύναμη, σκληροί και αδυσώπητοι…
«Η Λεία Βιτάλη στο βραβευμένο θεατρικό της έργο «Το γεύμα» ξεδιπλώνει όλες τις μορφές της βίας που ενυπάρχουν στη σύγχρονη κοινωνία, ορμώμενη από τη γενικότερη αίσθηση που η ίδια βιώνει. Ένα έργο που "χτυπά" την καρδιά της κοινωνίας του 21ου αιώνα και υπογραμμίζει την αφαίμαξη που την χαρακτηρίζει.»
Το έργο έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου 1998.
Σχεδιασμός Φωτισμών – Φωτογραφίες Παράστασης: Νύσος Βασιλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη Α': Θησεύς Μαρκόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη Β': Μαργαρίτα Μαλεβίτη
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Ομάδα ΑΣΙΠΚΑ
Για την είσοδό τους στην παράσταση οι θεατές πρέπει να επιδεικνύουν είτε πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού είτε πιστοποιητικό νόσησης, καθώς και αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας. Το Θέατρο τηρεί όλους τους ισχύοντες κανόνες προστασίας από την εξάπλωση του COVID - 19. Η χρήση προστατευτικής μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την προσέλευση των θεατών αλλά και καθ’ όλη την παραμονή τους στον χώρο του θεάτρου.
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Αρχικά να πούμε ότι το timing της παράστασης δεν είναι σωστό. Σκέψου να προέρχεσαι από νηστεία και πνευματική κατάνυξη, κατόπιν ακόρεστη κρεατοφαγία μέχρι τελικής πτώσης και ενώ θα ήθελες κάτι χαλαρό, μια κωμωδία, ίσως, με εύπεπτα κοινωνικά σχόλια, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις με κάθε τρόπο στην καθημερινότητα σου.
Εντάξει, δεν είναι και δύσκολο, θα μου πεις, να γράψει κάποιος, τώρα, ένα έργο με βιασμό και πόλεμο, σιγά την έμπνευση! Ναι, αλλά η Λεία Βιτάλη το έγραψε πριν το 1998 που ανέβηκε πρώτη φορά στη “Θεατρική Σκηνή” του Αντώνη Αντωνίου. Το λες και κληρονομικό χάρισμα. Εκείνη, βέβαια προφασίζεται ότι, τότε, αφορμή ήταν η εργασία της σε διαφημιστική εταιρία και το εργασιακό περιβάλλον που την ενέπνευσαν. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Προσπερνώντας αυτές τις μικρές λεπτομέρειες και καθώς η παράσταση αρχίζει, το κοινό παρατηρεί το τραπέζι στο κέντρο της σκηνής στρωμένο με αληθινό φαγητό και μια σύναξη συναδέλφων που ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Καλά πήγε κι αυτό.
Και μετά από λίγο το κοινό παύει να είναι κοινό. Γίνεται συμμέτοχο και συνένοχο στη δράση και κάποιοι θεατές δεν το αντέχουν και αποχωρούν. Στη Φωκίωνος, πιο δίπλα, έχει ωραιότατα εστιατόρια και μπαρ να συζητήσουν για όποιο βιασμό θέλετε, ήταν ανάγκη να τον δουν μπροστά τους;
Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός και αυτό πιστώνεται στο σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίτο που καθοδήγησε νέους ηθοποιούς σε εξαιρετικά ώριμες και ρεαλιστικές ερμηνείες μέχρι λιποθυμίας. Ειδικά η Πολυχρόνη Άλκηστις και ο Θανάσης Κριτσάκης με τις κορυφώσεις και τις εναλλαγές των ρόλων τους προΐστανται του εξαιρετικού συνόλου (Αθανασοπούλου Θεοδώρα-Έλλη, Δαλαμάγκας Κωνσταντίνος, Καστανιάς Δημήτρης, Μιχαηλίδου Ελένη).
Οι φωτισμοί (Νύσος Βασιλόπουλος ) λειτουργούν καίρια στο ρεαλισμό των σκηνών και σε αυτό συνηγορούν άρτια η σκηνογραφία και τα κουστούμια (Νέλλη Σφακιανάκη) της παράστασης.
Συμπερασματικά, αν θέλετε και αντέχετε να δείτε πως πρέπει να μιλάει ένας καλλιτέχνης μέσα από την τέχνη του για βιασμούς και γυναικοκτονίες είναι η καλύτερη επιλογή. Αν πάλι δεν το σηκώνει ο οργανισμός σας έχει και η τηλεόραση ωραιότατη εύπεπτη σειρά για όλη την οικογένεια.