Το καθημερινό τραγούδι του απείρου

Διάρκεια: 85'
Δραματουργία: Αλκίνοος Δωρής
Σκηνοθέτης: Αλκίνοος Δωρής
Σκηνογραφία: Δημήτρης Ταμπάκης
Κοστούμια: Loxodox
Φωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος
Ερμηνεύουν: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Κατερίνα Ρουσιάκη, Δήμητρα Σπανούλη

Περιγραφή

«Το καθημερινό τραγούδι του απείρου» της θεατρικής ομάδας Loxodox, μετά από τη θερμή ανταπόκριση του κοινού και όλες του τις παραστάσεις sold out, επιστρέφει για 6 τελευταίες παραστάσεις στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο από 14 έως 29 Μαρτίου 2022, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00!

Περισσότερα

Θεατρική ομάδα Loxodox

Οι ιστορίες μιας ανερχόμενης ηθοποιού
και μιας γυναίκας εθισμένης στο αλκοόλ σε διαχρονικό διάλογο

«Το καθημερινό τραγούδι του απείρου» είναι ένα έργο, όπου ο γυναικείος λόγος πρωτοστατεί. Οι μονόλογοι μίας ανερχόμενης ηθοποιού και μίας γυναίκας εθισμένης στο αλκοόλ περιπλέκονται και δημιουργούν ένα διαχρονικό διάλογο με φόντο τα όνειρα και τις ανησυχίες τους. Το Μπάγκειον Ξενοδοχείο -ένας χώρος που στο παρελθόν αποτέλεσε πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών- ανοίγει τις πόρτες του και υποδέχεται τη Θεατρική Ομάδα Loxodox. Το έργο «ηχεί» στα αυτιά των θεατών – επισκεπτών της αίθουσας χορού σαν ένα καθημερινό τραγούδι προς τα μύχια της ψυχής και τους απελευθερώνει.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Ο κόσμος του κινηματογράφου για μια ηθοποιό που ψάχνει εναγωνίως μια δεύτερη ευκαιρία και το ασφυκτικά αποστειρωμένο περιβάλλον της προτεσταντικής εκκλησίας για την γυναίκα ενός εφημέριου, είναι οι δυο ιστορίες που συνυφαίνονται και αποτελούν το σώμα της παράστασης που φτιάξαμε, εμπνεόμενοι από δυο ραδιοφωνικούς μονόλογους του Alan Bennet. Ίσως αυτό που καθιστά σύγχρονο το θέμα και υπό μία έννοια «τωρινό», είναι ο αμιγής γυναικείος λόγος που ψάχνει χώρο να αναπνεύσει, εντός ενός προκαθορισμένου πατριαρχικού ορίου, ενός κλοιού απαξίωσης, χειραγώγησης και στερεοτύπων.

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, γράφοντας πως αυτό είναι το θέμα και η υπόθεση. Όμως, υπάρχει και η καθημερινή τραγωδία της ζωής, που γίνεται τραγούδι εσώτερο, τραγούδι διαφυγής των ηρωίδων με ένα αισιόδοξο πέταγμα προς το άπειρο. Εκεί όπου κανείς δεν δεσμεύεται από κανέναν και τίποτα.

Αλκίνοος Δωρής

Make-up - Styling: Σίσσυ Πετροπούλου

Φωτογραφίες-Τρέιλερ: Δημήτρης Ταμπάκης – Loxodox

Επικοινωνία – δημόσιες σχέσεις: Δέσποινα Ερρίκου- Ράνια Παπαδοπούλου

Παραγωγή: Θεατρική Ομάδα Loxodox

Το Μπάγκειον τηρεί όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής και αποστάσεων για την διεξαγωγή των παραστάσεων σε κατάλληλες και ελεγχόμενες συνθήκες ασφαλείας σε σχέση με τον COVID-19. Οι θεατές κατά την είσοδό τους στο χώρο οφείλουν να επιδείξουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης, καθώς και την αστυνομική ταυτότητά τους ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό ταυτότητας για τον έλεγχο ταυτοπροσωπίας. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική κατά την είσοδο και την έξοδο από το χώρο, όπως και κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Φωτογραφίες

12 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν καταλάβαίνω όλους αυτούς που λένε πως το Μπάγκειον είναι αφρόντιστο. Διαχρονικά το μπάγκειον έχει υπάρξει χώρος της underground θεατρικής σκηνης της Ελλάδας, πρόκειται για το χαμένο παιδί του Τσίλερ και πνευματικό αδερφάκι του εθνικού θεάτρου.
    Όσο για την παράσταση πιστεύω πως τα παιδιά έχουν ρίξει δουλειά που φαίνεται.
    Η σκηνοθεσία και η σύμπλεξη των κειμένων του Bennet κατά τη γνώμη μου ήταν αριστοτεχνική.
    Ντυθείτε καλά! Αξίζει πολύ σαν παράσταση!
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!!

  2. Ένας όμορφος χώρος σαν αρχιτεκτονική, αλλα δυστυχώς χωρίς φροντίδα για την διατήρηση του.
    η Κατερίνα Ρουσιάκη έχει πολύ καλή φωνή απο την αρχή έως το τέλος ξεχώρισα τις φωνητικές της δυνατότητες, σαν ηθοποιό δυστυχώς δεν μου άφησε τις ίδιες εντυπώσεις. Η Δήμητρα Σπανούλη ξεχώρισε και με έβαλε στο κλίμα της ιστορίας που εξιστόρησε.
    Το κείμενο δεν βοήθησε τα κορίτσια κατά την άποψη μου, ενω είχε θέματα να θίξει ηταν φτωχό τόσο στην ανάπτυξη του και αρκετά μπερδεμένο στον θεατή, δεν ηταν καθαρό.
    Σαν έργο δεν με κέρδισε ωστόσο ηταν μια καλή προσπάθεια
    Ευχαριστώ Θεατρομανια.

  3. Χθες επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Μπάγκειον Ξενοδοχείο, ένας χώρος ιδιόρρυθμος που αν τον συντηρούσαν θα ήταν ένα στολίδι στο κέντρο της Αθήνας. Η παράσταση συμπαθητική, ξεχώριζε η Δήμητρα Σπανούλη. Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.

  4. Πρώτα από όλα, εξαιρετικός ο χώρος. Οι ηθοποιοί όλες εξαιρετικές επίσης, ξεχώριζε η κα. Σπανουλη η οποία ίσως έπαιζε καλυτερα απο όσους ηθοποιους είδα τα τελευταία χρόνια σε παραστασεις. Την συστήνω ανεπιφύλακτα.

  5. Στην παράσταση πήγα με πρόσκληση απ΄το Θεατρομάνια.
    Φαίνεται πως τα παιδιά αυτά πάνε για πολύ ψηλά, εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία.
    Ευχαριστώ το site για την πρόσκληση, προτείνω την παράσταση χωρίς κανέναν δισταγμό

  6. Πολύ καλή παράσταση. Τρεις πραγματικά ταλαντούχες κοπέλες που έχουν αναμφίβολα χάρισμα και όρεξη για το σανίδι. Με εκφραστικότητα και υπέροχες φωνές. Οι ιστορία ενδιαφέρουσες. Με μηνύματα και αρκετές στιγμές με εύστοχο χιούμορ. Ο φωτισμός στα θετικά. Να σχολιάσω λίγο και τον χώρο του Μπαγκειου μεγάρου. Καθίσαμε στη μεγάλη σάλα του 1ου ορόφου με έναν τεράστιο καθρέφτη στην άκρη του και μια οροφή από τζάμια. Δεδομένου του βροχερου καιρού και με αστραπές, ο συγκεκριμένος χώρος προσέδωσε και μια άλλη αίσθηση ρεαλισμού στην εξιστόρηση του έργου. Έγινε μια πραγματική εμπειρία. Από τις λίγες παραστάσεις που απόλαυσα εδώ και πολύ καιρό. Ευχαριστώ τις ηθοποιούς και όλους τους συντελεστές. Ευχαριστώ και την Θεατρομανία. Να την επιλέξετε.

  7. Εναλλακτικός χώρος, αλλά πολύ μεγάλος για να υποστηρίξει την παράσταση. Φιλότιμες οι προσπάθειες από τις ερμηνεύτριες, αλλά στη μετάβαση από τη μία ιστορία στην άλλη χανόμασταν λίγο. Ενδιαφέρων φωτισμός, σχεδόν υποβλητικός. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση.