Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα

Αρχείο Παίχτηκε από 05/02/2020 έως
στο Μικρό Broadway
Συγγραφέας: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος
Σκηνοθέτης: Βασίλης Πλατάκης
Σκηνογραφία: Χάρης Σεπεντζής
Φωτισμοί: Βασίλης Πλατάκης
Μουσική: Τάκης Μπινιάρης
Χορογραφία: Δημήτρης Ιβάνωφ
Κίνηση: Σίμων Πάτροκλος

Περιγραφή

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 18 Νοέμβρη 1954 στο θέατρο "Κοτοπούλη" σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. Το ρόλο της Μπερνάρντα Άλμπα ερμήνευσε η Κατίνα Παξινού.

Περισσότερα

Λίγα λόγια για το έργο: 
Μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της, η Μπερνάρντα Άλμπα γίνεται τυραννική με τις πέντε κόρες της, που σπάνια είχαν οποιαδήποτε επαφή με το άλλο φύλο. Επιβάλλει πένθος 8 χρόνων και τον εγκλεισμό τους μες στο σπίτι, καθώς η ανώτερη τάξη τους δεν τους επιτρέπει να "ανακατεύονται" με τους απλούς χωρικούς. Η Ανγκούστιας, η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Πέπε Ρομάνο. Τον Πέπε όμως ποθούν κι η Αδέλα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στη μητέρα της και συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του, αλλά κι η Μαρτίριο, που τη ζηλεύει για κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει, λόγω του παρουσιαστικού της. Η ζήλια της Μαρτίριο θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος της Αδέλα και στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Μία πολύ καλή παράσταση που πραγματεύεται την καταπίεση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Ευτυχώς το θέμα για τον δυτικό κόσμο δεν είναι πλέον επίκαιρο, παραμένει δυστυχώς όμως διαχρονικό στον υπόλοιπο πλανήτη. Ένα κείμενο που έχει να διδάξει πολλά τον θεατή όσον αφορά την καταπίεση και την στέρηση ελευθερίας της γυναίκας που επιφέρει αυτό το εύστοχο οδυνηρό τέλος από τον Λόρκα. Οι ερμηνείες ήταν καλές.Ξεχωρίζει η Μπερνάρντα που ήταν υπέροχη...αυταρχική, αυστηρή , αγέρωχη καθώς και η γιαγιά που δίνει μια ωραία νότα στην παράσταση...Η σκηνή με τον άνδρα δεν μου άρεσε...την θεώρησα περιττή. Ωστόσο η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή. Θεωρώ όμως ότι η καταπίεση των γυναικών δεν έχει να κάνει μόνο με το εκάστοτε αυταρχικό καθεστώς.Είναι θέμα παιδείας, συμπεριφοράς και κουλτούρας-ηθών και εθίμων ενός λαού. Στο διάβα των αιώνων συναντάται σε όλα τα πολιτεύματα.Εν κατακλείδι μία ενδιαφέρουσα παράσταση που σε μεταφέρει με επιτυχία στην ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης που διαδραματίζονται τα γεγονότα!!! Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!