Υπερβολές!

Κείμενο: (αλφαβητικά): Γιάννης Καλαβριανός, Μαριάννα Κάλμπαρη, Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνοθέτης: (αλφαβητικά): Γιάννης Καλαβριανός, Μαριάννα Κάλμπαρη, Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνογραφία: Χριστίνα Κάλμπαρη
Κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Νέστωρ Κοψιδάς
Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά): Δέσποινα Γιαννοπούλου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Άγγελος Μπούρας

Περιγραφή

Η παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης που πρωτοπαρουσιάστηκε στο τέλος της περσινής σεζόν με αξιοσημείωτη επιτυχία, επιστρέφει στη σκηνή της Φρυνίχου.

Περισσότερα

Πρόκειται για μια πρωτότυπη σύνθεση και συνθήκη, όπου τρεις δημιουργοί με τη
διπλή ιδιότητα συγγραφέα και σκηνοθέτη, κλήθηκαν να εξερευνήσουν ο καθένας
ξεχωριστά και όλοι μαζί τα όρια της φανερής αλλά και της κρυμμένης, υπόγειας βίας
που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Έτσι δημιουργήθηκαν ειδικά για την
παράσταση, τρία νεοελληνικά μονόπρακτα, τρεις διαφορετικές ιστορίες που
ερμηνεύονται από τρεις ηθοποιούς. Αυτό που τα ενώνει είναι η έντονη διάθεση για
χιούμορ, η έμπνευση από τη σύγχρονη πραγματικότητα και η επιλογή των
δημιουργών τους να κινηθούν σε ψυχικά τοπία όπου η βία αγγίζει όρια
αμφιλεγόμενα, σκοτεινά και περίπλοκα. Όπως η εποχή μας.

«Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του
«κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι θεωρείται όμως σήμερα «κανονικό» ή
«φυσιολογικό» και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να τα ορίσει; Πώς
είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»; Ας
μιλήσουμε για όλα αυτά…

Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση
Βοηθός σκηνοθέτη (Βασίλη Μαυρογεωργίου): Στάθης Γεωργαντζής
Συνεργάτης σκηνοθέτη (Μαριάννας Κάλμπαρη): Μαριλένα Μόσχου

ΤΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ (με σειρά παρουσίασης)

«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος»,

Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Με την Κατερίνα Λυπηρίδου

Συμμετέχουν Μαριάννα Κάλμπαρη/Μαριλένα Μόσχου

«Γύρισα στο πατρικό μου. Το μωρό έκλαιγε όλη μέρα. Και ο πατέρας μου ούρλιαζε..

Δε με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα μόνο να πεθάνω. Ή μάλλον ήθελα να πεθάνει πρώτα εκείνο και μετά εγώ. Για να πεθάνω ήσυχη. Πόσο κακιά, πόσο αναίσθητη είσαι; σκεφτόμουν. Πόσο τρελή είσαι; έλεγε η μάνα μου. Κατέστρεψες τη ζωή σου. Γιατί; Για μια ιδέα; Για το θέατρο; Αφού στο είπα, δεν κάνεις για ηθοποιός…Και εγώ έκλαιγα.. Και το μωρό έκλαιγε, έκλαιγε με ασταμάτητους λυγμούς. Μέχρι τη μέρα που-»

«O άνθρωπος της διπλανής πόρτας»,

Κείμενο: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Άγγελος Μπούρας

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Με τον Άγγελο Μπούρα

Δεν σου κάνει εντύπωση όταν σε προσπερνάει στο δρόμο. Δεν τον παρατηρείς όταν κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο. Είναι ένας τυπικός , συνεπής, εργατικός άνθρωπος.
Δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα. Μόνο τα καλύτερα έχουν να πουν  γι' αυτόν συνάδελφοι και γείτονες. Πάντα με 5 αστέρια τον αξιολογούν οι πελάτες του. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

«Παρακαλώ πολύ κλείστε την πόρτα όσο διαβάζετε τα χαρτιά θα περιμένω απ' έξω…πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας”.

«Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο»

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβριανού

Με τη Δέσποινα Γιαννοπούλου

Βασικό συστατικό της ζωής σε οργανωμένες κοινότητες είναι η εμπιστοσύνη πως ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του. Μπαίνουμε σε κτίρια, ταξιδεύουμε, τρώμε, νοσηλευόμαστε, γιατί έχουμε ατύπως συμφωνήσει πως κάποιοι έχουν κατασκευάσει, οργανώσει και ελέγξει όλα όσα εμείς θα χρησιμοποιήσουμε. Η άρση αυτής της εμπιστοσύνης, έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Μια γυναίκα, μητέρα ενός από τα θύματα των Τεμπών, λαμβάνει λογαριασμό νερού ύψους 2.750 ευρώ. Και πάει στην ΕΥΔΑΠ να δει τι μπορεί να έχει συμβεί. Και συναντάει έναν άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο. Και μία αφίσα με μια Καρυάτιδα. Μία ημέρα που ένιωθε αρκετά ζωντανή.

Η σπονδυλωτή παράσταση «Υπερβολές!» αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του τριπτύχου πρωτότυπων νεοελληνικών κειμένων υπό τη θεματική «Βία παντού», που δημιούργησε και παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης κατά την διετία 2021-23 με την υποστήριξη επιχορήγησης του ΥΠΠΟΑ. Οι δύο προηγούμενες παραγωγές της «Βίας παντού» ήταν το «Cry» σε κείμενο-σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου και το «Μοτέλ» σε κείμενο-σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου .

Φωτογραφίες

Βίντεο

16 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τρεις εκπληκτικες ιστορίες , από τρεις υπέροχους καλλιτέχνες, που μας εξέπληξαν θαυμάσια ..
    Εξαιρετικά κειμενα , επίκαιρα και πολύ ενδιαφέρουσα ..
    Πάντοτε αξιόλογες όλες οι παραστάσεις του θεάτρου τέχνης !! Την συνιστώ ανεπιφύλακτα.
    Μπράβο σε όλη την καλλιτεχνική ομάδα για το εξαίσιο δημιούργημα τους ...
    Ευχαριστούμε θεατρομανια ❣️❣️❣️

  2. Πολύ μας άρεσε η παράσταση. Τρεις καταπληκτικοί ηθοποιοί δώσανε ρεσιτάλ! Αλλά και τα κείμενα υπέροχα.
    Θέμα: η βία, το μη φυσιολογικό, το μη κανονικό, η αθέλητη εισβολή, οι ακρότητες. Και όλα αυτά από κανονικούς, καθημερινούς ανθρώπους.. Έξυπνο σενάριο και πλοκή, ωραία σκηνοθεσία, και ένα γεμάτο σκηνικό από γλάστρες! Ο λόγος των πρωταγωνιστών έρεε και οι θεατές ήταν προσηλωμένοι εκεί.. Πολλά μηνύματα αλλά και πολλές αλήθειες.. Αξίζει!

  3. Είχα την τύχη εχθές να παρακολουθήσω την παράσταση!! Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που ξετυλιγόταν η κάθε μια από τις 3 ιστορίες. Γελάσαμε και προβληματιστήκαμε. Απολαυστικότατη παράσταση. Θα την ξανάβλεπα σίγουρα!!!
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια

  4. Ειδα χθες τη παρασταση Καλα κειμενα με αξιολογες ερμηνειες και στα τρια μονοπρακτα πανω σε διαφορετικες μορφες βιας Αφορουσε την αδιαφορια υπαλληλων πρωην ΔΕΚΟ στην εξυπηρετηση πολιτων με αποτελεσμα να ασκειται πιεση σε αυτους με επακολουθο ανεξελεντες καταστασεις,τα αδιεξοδα των θελω οταν μπαρχουν αλλες προτεραιοτητες και απροοπτα στην ζωη και η μοναξια στη ζωη σε συνδιασμο με τη μη εμπιστοσυνη στον εαυτο μας

  5. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ παράσταση!!! Τρία μονόπρακτα το ένα καλύτερο απ'το άλλο.
    Στο πρώτο μονόπρακτο η Κατερίνα Λυπηρίδου με το ταλέντο και την ζωντανιά της δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που μας καθηλώνει και μας συγκινεί. Ένα βαθύ κείμενο, γεμάτο αλήθειες και μια εσωτερική ερμηνεία που προβληματίζει έντονα κυρίως το γυναικείο κοινό και θέτει αυτόματα πολλά ερωτηματικά όπως: "Τις προτεραιότητες τι θέτουμε εμείς στην ζωή μας ή αν δίδονται με βάση τα κοινωνικά στερεότυπα πως αλληλεπιδρούν στην ψυχοσύνθεσή μας;" " Για να είμαστε ευδαίμονες θα πρέπει να αποτινάξουμε τον ζυγό των στερεοτύπων που συνθλίβει τα όνειρα και την προσωπικότητα μας οδηγόντας μας σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, τον "κοινωνικά αποδεκτό" ή να συνυπάρξουμε με αυτά μη ορίζοντας την ίδια μας την ζωή και να πορευτούμε με τα απωθημένα μας;"
    Στο δεύτερο μονόπρακτο ο εξαιρετικός Άγγελος Μπούρας , με την αμεσότητα και την αβίαστη ερμηνεία του φαίνεται να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Από το πρώτο λεπτό μας παρασύρει στην ιστορία του. Ένας κλιμακωτός μονόλογος με απρόσμενο τέλος που " αποκαθηλώνει " τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας και μας κάνει να σκεφτούμε βαθιά για το ποιος τελικά είναι αυτός ο άνθρωπος;
    Στο τρίτο μονόπρακτο η εξαιρετική Δέσποινα Γιαννοπούλου με γλαφυρό ύφος μας περιγράφει διάφορες σκηνές που λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε ζήσει στις " αθάνατες ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες". Ένα πολύ ωραίο κείμενο εύστοχο, γεμάτο χιούμορ που προβληματίζει εξίσου. Ο κάθε χαρακτήρας απορροφημένος απ' τον προβληματικό μικρόκοσμό του ,ζεί την " μοναδικότητά του" αποστασιοποιημένος συναισθηματικά, αποκομμένος απ' το διπλανό του μη σκεπτόμενος πως αυτό αντανακλά στους άλλους και αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
    Υπέροχη παράσταση! Μην τη χάσετε! Ευχαριστούμε πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!!!