Ζάχαρη

Αρχείο Παίχτηκε από 23/01/2023 έως 14/03/2023
στο Σταθμός
Κείμενο: Δημήτρης Αγαρτζίδης
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου|Elephas tiliensis
Σκηνογραφία: Λυδία Ανδριώτη
Κοστούμια: Λυδία Ανδριώτη
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Κίνηση: Σοφία Μαυραγάνη
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Τατιάνα Άννα Πίττα, Ελίνα Ρίζου

Περιγραφή

Μια παράσταση για την αγωνιώδη θλίψη που προκαλεί το τέλος, όταν όλες οι
βεβαιότητες καταρρέουν. Για τη στιγμή που καλούμαστε να σταθούμε μπροστά στο ψεύδος και να αποποιηθούμε την κληρονομιά που μας φορτώσανε.

Περισσότερα

27 Ιουλίου 2018

Ο πατέρας πέθανε ξαφνικά – άραγε αυτό ποτέ το περιμένει κανείς; – κι ήταν αυτό που λέμε σιγανό ποταμάκι.

Οι θαυμαστές της μητέρας - κι ήταν πολλοί- της φώναζαν στον δρόμο: “Κούκλα,είσαι σα ζάχαρη στη ζάχαρη”. Όμως, εκείνη τη μέρα το πρόσωπο της δεν ήταν γλυκό.

Το τηλέφωνο χτυπά και κάπου εκεί αρχίζει να τρυπώνει. Η αμφιβολία. Όπως και να ‘χει εδώ ξεκινά η ιστορία.

Στην Ελλάδα της κρίσης το ξαφνικό τηλεφώνημα αναγγέλλει αυτό που κανείς δεν περίμενε. Ο Πατέρας πέθανε. Ξαφνικά. Τίποτα δε τους προετοίμασε. Εκτός, ίσως, από το βλέμμα του που ήταν πάντα χαμηλό. Και θολό από τότε που πέθανε η αδερφή του, ο τελευταίος άνθρωπος που του θύμιζε το δικό του παρελθόν. Ποτέ δεν κοίταζε κανέναν στα μάτια. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δε μιλούσαν μέσα στο σπίτι.

Αισθήματα, σκέψεις, κατηγορίες, αγάπες, προδοσίες. Όλα έμπαιναν μέσα τους
όπως τα μόρια του αέρα. Έμπαιναν στα πνευμόνια τους χωρίς να τα αντιληφθούν.
Κι όμως, όσο κι αν δεν το πίστευε, πάντα μέσα του ήξερε ότι κάτι πάει στραβά.

Την επόμενη μέρα, 28 Ιουλίου, είδε τους λογαριασμούς στην τράπεζα όλους
άδειους. Ο Πατέρας δεν άφησε ούτε λεφτά για την κηδεία. Έκοψαν το ρεύμα και το νερό.

Το πατρικό, (πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα), το είχε βάλει υποθήκη.

Στο υπόγειο βρέθηκαν φωτογραφίες, πορνοφωτογραφίες, για να το πούμε με
ακρίβεια, με μία δεύτερη γυναίκα. Να, λοιπόν, που εξαφανιζόταν τα μεσημέρια. Και το κερασάκι, δυο μέρες μετά την κηδεία, χτυπάει την πόρτα η έφηβη, χοντρή αδερφή. Από πού ξεφύτρωσε αυτή;

Οι υποψίες έγιναν, λοιπόν, πραγματικότητα.

Η Αγία Ελληνική Οικογένεια, ένα μοναδικό είδος, αφομοιώνει την καταπίεση και
τον συντηρητισμό αιώνων. Πάντα εντός της υπάρχει Αγάπη και εκτός της
παραμονεύει το Χάος. Οτιδήποτε την απειλεί γίνεται αυτόματα εχθρός. Μας μένει λοιπόν κληρονομιά η Ενοχή. Όμως, απόψε, πίσω από τον καθρέφτη όλα θα έχουν happy end, γιατί ο καθρέφτης είναι μονόδρομος και πίσω του κρύβει μια Αλήθεια.
Αυτή την Αλήθεια θα του αποκαλύψουν και θα ξεμπερδέψει με όλα αυτά μια για
πάντα. Ναι, μια για πάντα.

Επικοινωνία & Προβολή: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη

Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.

Στην παράσταση γίνεται χρήση strobe lights.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

Φωτογραφίες

18 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ομολογουμένως περίεργη παράσταση και σκηνοθετικά, αλλά και σαν κείμενο. Δύσκολο να κατανοήσεις πάντα τι ήθελε να πει, αλλά λόγω της προσπάθειας να κατανοήσεις σε κρατάει σε εγρήγορση. Μου άρεσε πολύ το πικάπ, οι μουσικές που ακούστηκαν και η τελευταία ατάκα του έργου!

  2. ΣΕΝΑΡΙΟ Κ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΑ Κ ΑΛΛΟΚΟΤΑ, ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΟΥΡΕΑΛ! ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ ΠΟΤΕ ΟΣΟ ΖΟΥΣΕ Κ Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΑΦΟΥ ΠΕΘΑΝΕ; ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ; ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΦΥΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ; ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ; ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΝΑΣ ΡΙΖΟΥ, ΞΕΧΩΡΙΣΕ. ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΤΟ ΕΥΡΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ (ΩΡΑΙΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΡΙΤΑ Κ.Λ.Π.). ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ!

  3. Παράξενη παράσταση! Αν εξαιρέσω την απόδοση των ερμηνευτών που έκαναν το καλύτερο δυνατόν το σενάριο δεν μου είπε κατι. Υπήρχε μια παράνοια και μια ροή που δεν οδηγεί πουθενά τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια. Θα ήταν χρήσιμο ο σεναριογράφος να μας εξηγούσε τι ήθελε να δείξει!!

  4. Δυστυχώς το απόλυτο τίποτα. Ασυνδετη παράσταση. Κραυγές, βρισιές και ακατανόητα πράγματα. Ουσία μηδέν. Χιούμορ άφαντο. Ηθικό δίδαγμα ανύπαρκτο. Δεν το συνιστώ καθόλου. Όπως και να χει, ευχαριστώ για την πρόσκληση.

  5. Μία πολύ διαφορετική παράσταση με ένα αρκετά ενδιαφέρον κείμενο που καυτηρίαζε πολύ εύστοχα τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας. Πολύ αξιόλογη η προσπάθεια των ηθοποιών να υποδυθούν πολλαπλούς ρόλους με ζωντάνια και ενέργεια, παρά το στοιχείο του γκροντέσκου και της υπερβολής που ενίοτε κούραζε (όπως και η όχι τόσο ομαλή αλλαγή προσώπων). Πολύ ωραία μουσική (στο πνεύμα του νεο-έλληνα) και ξεχωριστή σκηνοθεσία, με μια τζαμαρία-καθρέπτη που κάπως θόλωνε και άγχωνε, αποτυπώνοντας ανάγλυφα το άγχος και το μπέρδεμα των ίδιων των ηρώων.

  6. Αξιόλογη προσπάθεια με προσθήκη κωμικών στοιχείων στο αφηγούμενο οικογενειακό δράμα που περνάει και στο κοινό και βγάζει γέλιο. Η σκηνοθεσία επέλεξε πολλές κοινές πρακτικές που αποτυπώθηκαν στην πρόσφατη παράσταση των ίδιων «Σεροτονίνη», με μικρόφωνα κλπ σαν σόου. Εξαιρετική η Τατιάνα Πίττα δίνει το τέμπο σε όλη την ομάδα για την επίτευξη όλου του κωμικοτραγικού εγχειρήματος.

  7. Παρακολούθησα την συγκεκριμένη παράσταση μετα απο παραχώρηση της κας Ελένη Τουλούπη. Αξιόλογη παράσταση με πρωτότυπο σενάριο, ευρηματική σκηνοθεσία και πολυ καλες ερμηνείες. Ευχαριστούμε τη θέατρομανια για την πρόσκληση και την όμορφη βραδιά.