Συνέντευξη με τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Γώγουλο για την παράσταση «Μυθιστόρημα»

Επιμέλεια: Δώρα Καλακίδου

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού

Το διήγημα του σπουδαίου Έλληνα λογοτέχνη Γιώργου Χειμωνά, «Μυθιστόρημα», μεταφέρεται στη σκηνή, ένα κείμενο άκρως επίκαιρο καθότι πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις και πόσο βίαιες μπορούν να γίνουν μεταξύ δυο ανθρώπων, άραγε σας δυσκόλεψε όλο αυτό;

Ναι με δυσκόλεψε, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα απαιτητικό κείμενο, πυκνό, που είναι
λες και τρέχει με 300χλμ την ώρα η κάθε σελίδα του, γεμάτο άλματα και τομές, που
οποιαδήποτε βεβαιότητα σου δημιουργεί στη μια σελίδα, στην επόμενη στην γκρεμίζει. Το έργο αυτό επιχειρεί με τρομερή γενναιοδωρία και φροντίδα και νοιάξιμο να ψηλαφήσει αυτό το «οριακό βίωμα ,ανθρώπων σε κρίση». Είναι ένα κείμενο που για να μπορέσεις να το «φέρεις» και για να μπορέσεις να δημιουργήσεις «τον χώρο μέσα σου» για να αντηχήσει - χωρίς όμως να χάσει την ίδια στιγμή την προφορικότητά του - χρειάζεται καθημερινή προπόνηση και την αντίστοιχη γενναιοδωρία ,φροντίδα και νοιάξιμο κι από τη δική σου πλευρά.

Βάση του έργου θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι αλήθεια ότι η υπερβολική μέριμνα για γνώση του εαυτού μας καθιστά τους ανθρώπους ανίκανους να αγαπήσουν;

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω πως η γνώση του
εαυτού πάει μαζί με τις σχέσεις που δημιουργούμε με το περιβάλλον γύρω μας, με
τα άλλα άτομα και την κοινωνία. Στη ζωή μου τουλάχιστον, δεν λειτουργεί το ένα
ξέχωρα από το άλλο.

Επιμέλεια: Δώρα Καλακίδου

Ποια από τις δουλειές σας μέχρι τώρα έχετε ξεχωρίσει και γιατί;

Όλες οι συνεργασίες και οι εργασίες μου που είχα στο χώρο, έχουν για μένα
ιδιαίτερη αξία , καθεμιά για τους δικούς της συγκεκριμένους λόγους. Λόγοι που
μεταβάλλονται κιόλας μέσα στα χρόνια , ανάλογα με το πώς «ξαναβλέπω» το
παρελθόν μου και ξανασυναντιέμαι με αυτό. Δεν θεωρώ πως είναι στατικό όλο αυτό.
Αποτελούν βασικό κομμάτι της μέχρι τώρα ζωής μου και δεν νομίζω ότι
ιεραρχούνται ακριβώς αυτά τα πράγματα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανασφάλεια στο επάγγελμα σας;

Εργασιακά ο χώρος πάσχει πάρα πολύ, Θα σας γράψω κάποιες από τις διεκδικήσεις
του Σ.Ε.Η (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών), του οποίου είμαι μέλος και θεωρώ πως
από αυτές γίνεται αντιληπτό αρκετά καλά τι μπορεί να προκαλεί ανασφάλεια στα
άτομα που εργάζονται σε αυτόν. «Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων ορισμένου
χρόνου παντού στο ελεύθερο θέατρο, τα ΔΗΠΕΘΕ, τον οπτικοακουστικό
τομέα//Πλήρη προστασία συγγενικών δικαιωμάτων, πληρωμή της άδειας χρήσης
//Επίδομα βενζίνης για όσους αναγκάζονται να μετακινούνται για τα
γυρίσματα//Φρένο στην εντατικοποίηση της δουλειάς μας. Τέλος στις απλήρωτες
υπερωρίες// Ειδικά για τα τηλεοπτικά γυρίσματα που έχουν ήδη ξεκινήσει,
πληρωμή από τον πρώτο μήνα, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στο κόστος
ζωής//Ειδικό επίδομα στέγασης σε ΚΘΒΕ και ΔΗΠΕΘΕ //Το ειδικό εποχικό
επίδομα να δοθεί στους δικαιούχους του 2020 (έτος αναφοράς 2019), ανεξάρτητα
από την απασχόλησή τους τα χρόνια της πανδημίας//Σεβασμό στα βαρέα ένσημα
που έχουν ήδη καταβάλει οι παλαιότερα ασφαλισμένοι ηθοποιοί και επαναφορά
αυξημένου ασφαλίστρου για τους καλλιτέχνες.»

Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ