Δεσποινίς Τζούλια

Αρχείο Παίχτηκε από 10/02/2016 έως 24/04/2016
στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Αύγουστος Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Σκηνοθέτης: Λίλλυ Μελεμέ
Ερμηνεύουν: Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας, Αμαλία Αρσένη

Περιγραφή

Η «Δεσποινίς Τζούλια», το ψυχαναλυτικό κομψοτέχνημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ γύρω από την εξουσία, τον έρωτα και την αιώνια μάχη των δύο φύλων, παίρνει τελευταία παράταση μέχρι τις 24/04!!! Μια παραγωγή της εταιρείας Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου.

Περισσότερα

Μετά τη sold out επιτυχία του «Θείου Βάνια» η σκηνοθέτις Λίλλυ Μελεμέ επιστρέφει στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου, για να παρουσιάσει ένα ακόμα αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας. 

Ο Στρίντμπεργκ τοποθετεί τη δράση της Δεσποινίδας Τζούλια τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, τη μικρότερη νύχτα του χρόνου. Μια νύχτα εκρηκτικής πυκνότητας, νύχτα γιορτής και μεθυσιού, νύχτα απογύμνωσης, πυρετού και αισθησιασμού.

Με φόντο τη ξέφρενη γιορτή των υπηρετών, μέσα στη πηχτή και πνιγηρή ατμόσφαιρα της κουζίνας, που βρίσκεται στα έγκατα του αρχοντικού σπιτιού, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά για ένα παιχνίδι χωρίς όρια και φραγμούς. Ένα ανελέητο και βασανιστικό παιχνίδι εξουσίας και εναλλαγής ρόλων, μια αδυσώπητη ερωτική μονομαχία με κοινή αφετηρία, αλλά εντελώς διαφορετικούς στόχους.

Για τον Ζαν, τον υπηρέτη του Κόμη, ο στόχος είναι η άνοδος, η απόδραση, η φυγή και η κοινωνική καταξίωση. Και το μόνο, που αναζητά διακαώς είναι το «ιδανικό πρώτο κλαδί», που θα τον βοηθήσει στην αναρρίχησή του. Για την Δεσποινίδα Τζούλια, από την άλλη, ο απόλυτος στόχος είναι η πτώση, η συντριβή, η εξαφάνιση και εντέλει η ανυπαρξία, που θα την οδηγήσει στη λύτρωση από τα εφιαλτικά φορτία - κληρονομιά ενός ένοχου παρελθόντος.

Διχασμένη ανάμεσα στο ένστικτο και τη λογική, η Τζούλια ακροβατεί και φλερτάρει με τα όριά της, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τις αντοχές των άλλων, χωρίς πρόθεση, χωρίς βούληση, χωρίς σχέδιο. Η φρενήρης διαδρομή της καθόδου που επιλέγει, την οδηγεί ένα βήμα πριν το τέλος - στον προθάλαμο της κόλασης - στην κουζίνα του σπιτιού σε μετωπική σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα του Ζαν και μετατρέπει το ερωτικό παιχνίδι εξουσίας σε παιχνίδι επιβίωσης, όπου μόνο ένας από τους δύο μπορεί να βγει νικητής. Λίλλυ Μελεμέ - Σημείωμα Σκηνοθέτη 

Συγγραφέας: Αύγουστος Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικό: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Χορογράφος: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελβίνα Μποτονάκη
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Φωτογραφίες: Τάσος Βρεττός
Παραγωγή: Λυκόφως – Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

Αύγουστος Στρίντμπεργκ.

Γεννημένος στη Στοκχόλμη το 1849 από πατέρα χρεωκοπημένο υπάλληλο και μητέρα υπηρέτρια, ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ υπήρξε ο τέταρτος από έντεκα παιδιά. Τη μητέρα του την έχασε από φυματίωση στα δεκατρία χρόνια του κι ο πατέρας του, προτού περάσει χρόνος από το θάνατο της γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε τη νεαρή γκουβερνάντα των παιδιών του. Το παρατσούκλι του στο σχολείο ήταν «ο γιος της δούλας». Σπούδασε στην Ουψάλα και στη Στοκχόλμη, ενώ έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο σε ηλικία 24 ετών, δίχως η τύχη του να προμηνύει τίποτα από τη μετέπειτα δόξα του, καθώς απορρίφθηκε από κάθε θέατρο ή εκδοτικό οίκο της εποχής. Αρχικά αποπειράθηκε να γίνει ηθοποιός, αλλά απέτυχε. Ύστερα εργάστηκε για να βιοποριστεί ως βιβλιοθηκονόμος, δημοσιογράφος και δάσκαλος - μέχρι που το 1879 βλέπει το φως τη δημοσιότητας το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο ‘Το Κόκκινο Δωμάτιο’ και αρχίζει σταδιακά να βιώνει την καταξίωση και την αποδοχή. Από το 1872 άλλωστε είχε ήδη εγκαταλείψει οριστικά πια τις σπουδές του και αφιερωνόταν στη λογοτεχνία. Λίγο αργότερα θα παντρευτεί τη βαρόνη Σίρι φον Έσσεν, με την οποία και τα τρία τους παιδιά, θα ζήσουν σε Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία και Δανία. Στο διάστημα αυτό δημοσιεύει μια συλλογή με ρεαλιστικά διηγήματα γύρω από τον γάμο, τους "Παντρεμένους". Το έργο κατάσχεται και ο εκδότης δικάζεται για βλασφημία, αλλά η δημοτικότητα του Στρίντμπεργκ ανεβαίνει κατακόρυφα, πράγμα, που τον κάνει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αναλάβει όλη την ευθύνη για το βιβλίο. Αθωώνεται από το δικαστήριο και την επόμενη χρονιά δημοσιεύει μια δεύτερη κι ακόμα πιο καυστική συλλογή με διηγήματα, με τον τίτλο και πάλι "Παντρεμένοι", με έντονα τα στοιχεία του μισογυνισμού και του αντιφεμινισμού, που είναι τόσο γνώριμα στα κατοπινά θεατρικά έργα του. Η "μάχη των φύλων", ως μια προαιώνια και αδιάλειπτη μονομαχία άντρα και γυναίκας, βρίσκει την πλήρη έκφρασή της στα έργα του Στρίντμπεργκ "Ο Πατέρας" (1887), "Οι σύντροφοι" (1888), "Δεσποινίς Τζούλια" (1888), "Οι δανειστές" (1888), " Ο δεσμός" (1893) και "Ο χορός του θανάτου" (1901), με τα οποία γίνεται παγκοσμίως γνωστός. Το 1888 μαθαίνει πως ο φίλος του Νίτσε, με τον οποίο διατηρούσε στενή αλληλογραφία, παραφρόνησε. Η είδηση αυτή, σε συνδυασμό με την ασταθή προσωπική του ζωή, τον οδήγησε στην πνευματική κατάρρευση. Ύστερα από δύο γάμους και δύο διαζύγια, το βασανισμένο του πνεύμα βρίσκει καταφύγιο στον μυστικισμό και την αλχημεία. Το 1892 εγκαταλείπει τη Σουηδία και το θέατρο. Το διάστημα 1895 – 1896 κλείνεται σ' ένα ιδιωτικό σανατόριο για να βρει την ψυχική του γαλήνη. Η υγεία του αποκαταστάθηκε, αλλά τα γραπτά του είχαν ήδη στραφεί από τον νατουραλισμό στη μεταφυσική, το όνειρο και τον συμβολισμό. Με τη δραματική τριλογία "Προς τη Δαμασκό" και με το "Ονειρόδραμα" - μια συμβολική φαντασιοκοπία της ανθρώπινης ύπαρξης- ο Στρίντμπεργκ ελευθερώνει το νεώτερο δράμα από τα δεσμά του νατουραλισμού, προμηνώντας τα έργα νεώτερων πειραματιστών που θα ακολουθήσουν όπως ο Πιραντέλλο ή ο Κοκτώ. Πέθανε στη Στοκχόλμη, το 1912, σε ηλικία 63 ετών.

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη - Λίλλυ Μελεμέ

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημείου Αθηνών (τομέας Λογοτεχνίας-Πολιτισμού). Είναι αριστούχος απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» (4ετής φοίτηση, 1995-1999) και αριστούχος απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Εργαστηρίου Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου (2001-2004). Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΛΑ του Δημήτρη Καρατζιά (Πολυχώρος Vault Theatre Plus), LA PETITE MORTτου Μισέλ Φάις (Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν), ΓΕΡΜΑ του Φ. Γκ. Λόρκα (Πολυχώρος Vault Theatre Plus), ΤΖΕΛΑ, ΛΕΛΑ, ΚΟΡΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ του Φ. Λούντβιχ (Παιδική Σκηνή- Θέατρο Πορεία), ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (Μουσικοθεατρική παράσταση για φωνή και πιάνο, στον Πολυχώρο Αθηναϊδα, με την σοπράνο Τζίνα Φωτεινοπούλου και τον σολίστα Γιώργο Δούσση), ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΑΓΡΙΑ  του Κρ. Ντουράνγκ (Κεντρική παραγωγή του Δη.Πε.Θε. Κομοτηνής), Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Α. Στρίντμπεργκ  (Συμπαραγωγή Θεάτρου Τέχνης Κ.Κουν – Δη.Πε.Θε. Ρούμελης, με τον Γιάννη Φέρτη στον ομώνυμο ρόλο),  ΡΩΣΙΚΗ ΡΟΥΛΕΤΑ του Α.Π. Τσέχωφ (Θεατρικός οργανισμός Ακροπόλ σε συνεργασία με το Δη.Πε.Θε. Ρούμελης), Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ του Ν.Β. Γκόγκολ, (καλοκαιρινή περιοδεία, Δη.Πε.Θε. Ρούμελης), Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ MR LOVE της Κ. Λητς (Θέατρο Γκλόρια και χειμερινή περιοδεία σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας), ΑΝΤΡΕΣ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ της Ελένα Τορνέρο (Θέατρο Ανεσις, Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης),  ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ του Μ. Τουέιν (Θέατρο Επι Κολωνώ), ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ του Πάου Μιρό (Θέατρο Altera Pars),  ΕΞΟΔΟΣ – ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΑΣ ΛΕΞΕΙΣτου Μισέλ Φάις (Θέατρο Συνεργείο), ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ του Εστέβα Σολέρ (Θέατρο Συνεργείο),  SHOOT/GET TREASURE/REPEATτου Μάρκ Ρέιβενχιλ (Θέατρο Συνεργείο), ΠΕΣΤΡΟΦΑ ΔΟΥΝΑΒΕΩΣ του Μισέλ Φάις (Φεστιβάλ Φιλίππων), ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΚΥΛΙ του Μισέλ Φάις (Θέατρο Από Μηχανής),  ΛΑΣΠΗ  του Β. Χατζηγιαννίδη (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας – Β΄σκηνή), ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ του Μολιέρου (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), Ο ΜΑΥΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ του Α.Π.Τσέχωφ (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου).

Ο εκλεκτός θίασος με τους Μαρία Κίτσου, Ορέστη Τζιόβα και Αμαλία Αρσένη, κάθε Πέμπτη, Σάββατο & Κυριακή έως τις 24 Απριλίου θα βρίσκεται στην Αθήνα, ενώ 11-15 και 18-22 Μαΐου ταξιδεύει για την Θεσσαλονίκη (Θέατρο Εγνατία) και την Πάτρα (Λιθογραφείο) αντίστοιχα.

17 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΖΟΥΛΙΑ
    Και έφτασε η στιγμή να δω τη "δεσποινίδα Τζούλια"....να σαγηνευτώ από την ομορφιά και τη χάρη της, να γοητευτώ απ' τη συμπεριφορά της....να προβληματιστώ για το τέλος της....
    Τρεις άνθρωποι....ένας διονυσιακός χορός....μία υπόγεια κουζίνα...ένα ζευγάρι μπότες....ένα κρεμασμένο σακάκι....ένα τηλέφωνο....ένα αιωρούμενο κομμάτι πάγου να λειτουργεί σαν κλεψύδρα και οι σταγόνες να μετρούν αντίστροφα τα λεπτά....ένα χαλί να τσαλακώνεται διαρκώς...μερικά τσίγκινα κατσαρολικά....ένα πλαίσιο κρεμασμένο στο ταβάνι....είναι αρκετά για να ξεκινήσει η πιο ερωτική ιστορία μίσους και πάθους τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου...μια νύχτα γιορτής, μέθης, αισθησιασμού και ολοκληρωτικής απόγυμνωσης της ψυχής και του κορμιού....Μια ιστορία που αποτυπώνει με περίτεχνο τρόπο τις σχέσεις γύρω από την εξουσία, τις ταξικές αντιθέσεις, την αιώνια διαμάχη του άντρα με τη γυναίκα, τις ανθρώπινες φιλοδοξίες, την υποταγή, την κυριαρχία, το μίσος, τον εξευτελισμό, την απόλυτη τρέλα!!!! Ένα ανέλεητο παιχνίδι εξουσίας και εναλλαγής ρόλων, μια ερωτική μονομαχία μέχρι εσχάτων με κοινή αφετηρία αλλά διαφορετικούς στόχους ανάμεσα στην κόμισσα και τον υπηρέτη της.
    Η "δεσποινίς Τζούλια" είναι ένα πλάσμα θεικό και κολασμένο συνάμα.
    Δεν διστάζει να απαρνηθεί τη θέση της και τη φήμη της για τον έρωτα....να πέσει χαμηλά, να συρθεί, να ποδοπατηθεί...Γίνεται σκληρή, κυνική, διεκδικητική, αυταρχική, έντονη, τραγική, απεγνωσμένη, παθιασμένη, συντετριμένη, παρακλητική. Όνειρό της είναι η πτώση, η συντριβή, η σύνθλιψη που θα την οδηγήσει στη λύτρωση από το βαρύ φορτίο του ένοχου παρελθόντος της. Ένα όνειρο αντίθετο απ' αυτό του αριβίστα υπηρέτη της, ο οποίος έχει φιλοδοξίες...που αναζητά διακαώς το "ιδανικό πρώτο κλαδί" για να αναρριχηθεί, να αποδράσει, να καταξιωθεί κοινωνικά και οικονομικά, να γίνει κύριος του εαυτού του.
    Και η νύχτα προχωρά, ο πάγος λιώνει, οι μάσκες πέφτουν, τα σώματα πάλλονται, τα όρια στενεύουν, οι λέξεις σκληρές και αληθινές, η λογική διαδέχεται την παραφροσύνη και τέλος αίμα....αίμα παντού...και επέρχεται η λύτρωση, η κάθαρση της ψυχής..."Και οι πρώτοι, έσχατοι έσονται"....!!!!
    Και οι τρεις ηθοποιοί -Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας και Αμαλία Αρσένη- είναι υπέροχοι απλά....πάσχουν.. ζουν την κάθε στιγμή με ακρίβεια, εσωτερικότητα, μέτρο, ευστοχία και αποτελεσματικότητα!!!!!!!!! Η σκηνοθέτης, Λίλλυ Μέλεμε προσεγγίζει το κορυφαίο ψυχαναλυτικό κομψοτέχνημα του Αύγουστου Στρίνμπεργκ με τρόπο μοντέρνο, δίνει ρυθμό, παλμό, πάθος και ένταση εστιάζονται κάθε φορά στα διαφορετικά είδη συγκρούσεων. Φυσικά στην επιτυχία της παράστασης συντελούν το εξαιρετικό σκηνικό, η υπέροχη ενδυμασία, η χορογραφία που παραπέμπει σε κινήσεις πάλης, η μουσική και ο τέλειος φωτισμός!!!!
    Αυτό που είδα στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου ήταν ένα ηφαίστειο που εξερράγει και η λάβα παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της....!!!!!

  2. Στις 09-04-2016 παρακολουθησα τη συγκλονιστικη παρασταση "Δεσποινις Τζουλια"!Ηταν πολυ δυνατη παρασταση με εξαιρετικες ερμηνειες απο τους τρεις υπεροχους ηθοποιους!Η σκηνοθεσια της Λιλλυς Μελεμε ηταν καθηλωτικη!Ολη την εβδομαδα σκεφτομουνα την παρασταση και πραγματικα αδυνατω να περιγραψω με λογια αυτο που ειδα!Πατε ολοι να δειτε το εργο!!!!!Σε ευχαριστω πολυ θεατρομανια για τη διπλη προσκληση!

  3. Ενα παιχνίδι εξουσίας και εναλλαγής ρόλων ,μιά ερωτική μονομαχία στη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου -«Δεσποινίς Τζούλια» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ μιά συγκλονιστική παράσταση που σκηνοθέτησε με μαεστρία η Λιλλύ Μελεμέ και ερμήνευσε εξαιρετικά η Μαρία Κίτσου .Mην τη χάσετε

  4. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ. ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ κα ΚΙΤΣΟΥ,ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ.ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΑΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΑΛΛΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.

  5. Παρακολούθησα χθες την εν λόγω παράσταση στο θέατρο Βασιλάκου. Καταρχήν θα ήθελα να σημειώσω στα θετικά, το γεγονός ότι η παράσταση ξεκίνησε σχετικά κοντά στην ώρα αναγγελίας σε αντίθεση με το τι συμβαίνει συνήθως στις θεατρικές παραστάσεις. Το έργο καταπιάνεται με την ρευστότητα των ανθρώπινων σχέσεων, των σχέσεων εξουσίας. Ο ρυθμός είναι καλός και οι ανατροπές κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι να έρθει το επιβλητικό φινάλε. Η σκηνοθεσία εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες που δίνει η σκηνή και οι τρεις ηθοποιοί υπηρετούν το κείμενο ικανοποιητικά. Ευχαριστώ τη θεατρομάνια για την διπλή πρόσκληση.

  6. Μοναδική, ανεπανάληπτη Μαρία Κίτσου σ ένα έργο που υπερβαίνει την θεατρική εμπειρία των περισσοτερων από εμάς και κινείται στα επίπεδα των σημαντικότερων παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου. Μία αισθητική οπτασία και μία καλλιτεχνική, σκηνοθετική, υλικοτεχνική μα πάνω απ όλα ερμηνευτική υπέρβαση που καθηλώνει και μαγνητίζει με αμείωτο ενδιαφέρον από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή ! Για πρώτη φορά μέχρι σήμερα, κι έχοντας δει πάρα πολλές παραστάσεις με πρόσκληση, αισθάνθηκα ντροπή που δεν πλήρωσα ! Αν πρόκειται κανείς να δει μία και μοναδική παράσταση, αυτή είναι μια σίγουρη επιλογή που υπερέχει από κάθε άποψη !

  7. Απλα συγκλονιστική παράσταση. Μην την προσπεράσετε μην την χάσετε για κανέναν λόγο. Το θέατρο σε μια από τις κορυφέες του στιγμές. Οι λόγοι πολλοί, μα υπαρχει και κατι πραγματικά ξεχωριστό η Κα Μαρία Κίτσιου.

  8. Στα χρόνια που παρακολουθώ θέατρο είναι αλήθεια ότι δεν είχα καταφέρει ποτέ να δω κανένα έργο του Στρίντμπεργκ επί σκηνής. Οπότε όταν είδα ότι η ''Δεσποινίς Τζούλια'', ένα από τα πιο γνωστά του έργα θα ανέβαινε στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου ήμουν πολύ ανυπόμονος για το αποτέλεσμα της παράστασης. Βέβαια το όνομα της Λίλλυς Μελεμέ με είχε αποθαρρύνει λίγο, λόγω του αδιάφορου κατά τη γνώμη ''Θείου Βάνια'' που είχα παρακολουθήσει μερικούς μήνες πριν σε σκηνοθεσία της ίδιας. Ωστόσο το η παράσταση με δικαίωσε και με το παραπάνω. Η Μαρία Κίτσου μεταπηδούσε από το ένα συναίσθημα στο άλλο μέσα σε δευτερόλεπτα και ο Ορέστης Τζίοβας είχε επίσης εξαιρετική χημεία με τη συμπρωταγωνίστρια του. Και οι δύο ηθοποιοί ανταποκρίνονται άρτια στους ρόλους τους. Ελαφρώς απογοήτευση υποκριτικά η Αμαλία Αρσένη όμως αυτό μάλλον οφείλετε στον μικρό ρόλο που έχει στην παράσταση. Το κείμενο καταπληκτικό, αποδεικνύει περίτρανα γιατί ο Στρίντμπεργκ θεωρείτε ακόμα και σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς. Η σκηνοθεσία της Μελεμέ, οφείλω να ομολογήσω ότι εδώ με εξέπληξε. Γεμάτη σκηνοθετικά ευρήματα, τίποτα δεν είναι αχρείαστο και τίποτα δεν περισσεύει πάνω στη σκηνή. Μία συγκλονιστική παράσταση που δεν απευθύνετε σε πολλούς λόγω των ''ενοχλητικών'' για κάποιους σκηνών που διαθέτει. Όσοι μπορείτε να το αντέξετε να πάτε οπωσδήποτε.