Μετάφραση: Πολύβιος Δημητρακόπουλος
Διασκευή: Αλέξανδρος Ρήγας
Σκηνοθέτης: Αλέξανδρος Ρήγας
Σκηνογραφία: Γιάννης Σπανόπουλος
Κοστούμια: Έβελιν Σιούπη
Φωτισμοί: Πέτρος Γάλλιας
Χορογραφία: Ιβάν Σβιτάιλο
Ερμηνεύουν:
Διανομή
Πραξαγόρα: Αντώνης Λουδάρος
Βλέπυρος: Μελέτης Ηλίας
Ευφροσύνη: Δημήτρης Σταρόβας
Μελπομένη: Σοφία Μουτίδου
Κέφαλος: Ησαΐας Ματιάμπα
Χρέμης: Χάρης Γρηγορόπουλος
Φιλόδωρος: Ιβάν Σβιτάιλο
Πασιφάη: Γιάννης Κρητικός
Μοσκόρφω: Τάκης Βαμβακίδης
Αγλαΐα: Κωνσταντίνος Ζαμπάρας
Νεοκλής: Θανάσης Πατριαρχέας
Στον ρόλο του «Έλληνα» ο Γιώργος Κωνσταντίνου
Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά) Μάριος Δερβιτσιώτης, Δημήτρης Διακοσάββας, Τιμόθεος Θάνος, Γιώργος Καρατζιώτης, Γιάννης Κουκουράκης, Αστέρης Κρικώνης, Δημήτρης Κρίτας, Γιώργος Μπανταδάκης, Μάρκος Μπούγιας, Στέφανος Οικονόμου, Δημήτρης Παπαδάτος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπαδόπουλος, Θανάσης Τούμπουλης, Δημήτρης Τσέλιος, Γιώργος Φλωράτος.
Σχετικά
400 π.Χ. Αθήνα. Ο Αριστοφάνης γράφει ένα από τα σημαντικότερα έργα του. Μία από τις εμβληματικότερες πολιτικές σάτιρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μία κωμωδία που φέρνει στο προσκήνιο τις γυναίκες. Που τολμάει να «εκθέσει» και να εκθειάσει την δημοκρατία, προπαγανδίζοντας κατ’ ουσίαν την ίδια της τη δύναμη ως ταυτόχρονη αδυναμία της και ανάποδα.
Οι γυναίκες αποφασίζουν να πάρουν τα ηνία της πόλης. Με ηγέτιδα την πολυμήχανη Πραξαγόρα καταφέρνουν το ακατόρθωτο. Χωρίς καμία επανάσταση. Χωρίς κανέναν πόλεμο. Χωρίς κανέναν εκβιασμό… οι γυναίκες ντύνονται άντρες και παρεισφρέουν στην Εκκλησία του δήμου, ψηφίζοντας νόμο ώστε η εξουσία της πόλης να περάσει στα χέρια των γυναικών.
Ο Αριστοφάνης προτείνει την ισότητα, την οικονομική και ερωτική κοινοκτημοσύνη, εξαίρει τη δημοκρατία, προλαβαίνει το φεμινιστικό κίνημα κατά κάτι αιώνες, στήνει ένα σχεδόν αστυνομικό σκηνικό με παρασκηνιακές δράσεις και επιβεβαιώνει ότι το χιούμορ και η κωμωδία είναι άρρηκτα δεμένα με την ευφυΐα, με τον πολιτισμό, με την εξέλιξη, με το ίδιο το DNA των αρχαίων ελληνικών πόλεων. Την ίδια στιγμή στήνει στον τοίχο τους σ σύγχρονούς του Αθηναίους, καυτηριάζοντας ανελέητα τον άσχημό τους εαυτό, που τον θεωρεί υπεύθυνο για τα δεινά της φυλής.
Αυτές τις Εκκλησιάζουσες, τις αρχαίες μα τόσο μοντέρνες, τις πολιτικοποιημένες μα τόσο αθώες, τις ατίθασες, τις ανέμελες, τις δυνατές, τις προφητικές… παρουσιάζει και υπενθυμίζει στο θεατρικό κοινό ο Αλέξανδρος Ρήγας το καλοκαίρι του 2018.
Με απεριόριστο σεβασμό και αγάπη στον Αριστοφάνη, διατηρώντας τον λόγο και το ύφος του αρχαίου κειμένου, μέσα από την αριστουργηματική μετάφραση του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, ο Αλέξανδρος Ρήγας εντάσσει την σύγχρονη ματιά στη διαχρονική αυτή κωμωδία, την οποία προσαρμόζει στο εικαστικό και δραματουργικό πλαίσιο του πρωτότυπου έργου.
Οι Εκκλησιάζουσες το καλοκαίρι του 2018, έρχονται κατευθείαν από την Αρχαία Αθήνα του 400π.Χ. με τη μοναδική διαφορά ότι είναι διανθισμένες με μουσικές από όλη την Ελλάδα. Από τα δημοτικά τραγούδια και Βυζαντινούς ύμνους έως διασκευές στον πυρρίχιο, στο πεντοζάλι, σε Κερκυραϊκά τραγούδια, σε νησιωτικούς ρυθμούς και σε βαλκανικά τέμπο.
Οι Εκκλησιάζουσες στήνουν έναν χορό γεμάτο κέφι και όρεξη και δίνουν στη ζωή τον χώρο και το χρώμα που της ανήκει. Η ζωή, η πολιτική, η ισότητα, το γέλιο, η χαρά, η δημοκρατία και το θέατρο… ανήκουν σε όλους. Και οι Εκκλησιάζουσες του Αλέξανδρου Ρήγα έρχονται αυτό το καλοκαίρι να μας θυμίσουν ποιες είναι και ποιοι είμαστε…
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μουσική Διδασκαλία: Λία Βίσση
Ενορχήστρωση Τραγουδιών: Αποστόλης Στίκας
Κομμώσεις: Τρύφωνας Σαμάρας by Bergmann Kord
Κοσμήματα: Viki ‘s Workshop by Viki Dasouki
Ραφή κοστουμιών: Ρούλα Ζαχαράκη και Πανωραία Πολυζωγοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Μανιάτη
Φωτογραφίες παράστασης: Τζοάννα Βρακά
Βοηθός χορογράφου: Παλούκη Αρετή
Λύρα κρητική: Γιάννης Κρητικός
Λαούτο: Αντώνης Αναδρανιστάκης
Ενορχήστρωση κρητικών τραγουδιών Γιάννης Κρητικός
Τα τραγούδια της παράστασης είναι βασισμένα στην ελληνική δημοτική μουσική παράδοση.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2018
ΣΑΒΒΑΤΟ | 6/30/2018 | ΝΙΚΑΙΑ | ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 7/1/2018 | ΑΡΓΟΣ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΥΣ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 7/2/2018 | ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ |
ΤΡΙΤΗ | 7/3/2018 | ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ | ΣΚΗΝΗ ΒΟΛΑΝΑΚΗ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 7/7/2018 | ΧΙΟΣ | ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 7/8/2018 | ΧΙΟΣ | ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 7/9/2018 | ΜΥΤΙΛΗΝΗ | ΚΑΣΤΡΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ |
ΠΕΜΠΤΗ | 7/12/2018 | ΒΥΡΩΝΑΣ ΑΘΗΝΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 7/13/2018 | ΒΟΛΟΣ | ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 7/14/2018 | ΒΟΛΟΣ | ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 7/15/2018 | ΕΔΕΣΣΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΓΑΒΑΛΙΩΤΙΣΣΑΣ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 7/16/2018 | ΒΕΡΟΙΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ ΒΕΡΟΙΑΣ |
ΤΡΙΤΗ | 7/17/2018 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΒΕΡΟΙΑΣ | ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 7/18/2018 | ΔΙΟΝ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΥ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 7/21/2018 | ΚΩΣ | ΝΕΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 7/22/2018 | ΡΟΔΟΣ | ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΤΑΦΡΟΣ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 7/23/2018 | ΡΟΔΟΣ | ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΤΑΦΡΟΣ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 7/25/2018 | ΠΑΤΡΑ | ΑΡΧΑΙΟ ΩΔΕΙΟ |
ΠΕΜΠΤΗ | 7/26/2018 | ΠΑΤΡΑ | ΑΡΧΑΙΟ ΩΔΕΙΟ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 7/28/2018 | ΔΕΛΦΟΙ | ΘΕΑΤΡΟ ΦΡΥΝΙΧΟΣ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 7/29/2018 | ΙΩΑΝΝΙΝΑ | ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ Ε.Η.Μ. |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 7/30/2018 | ΛΕΥΚΑΔΑ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ |
ΤΡΙΤΗ | 7/31/2018 | ΠΡΕΒΕΖΑ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ |
ΠΕΜΠΤΗ | 8/2/2018 | ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ | ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ALEX |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 8/3/2018 | ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ | ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 8/4/2018 | ΗΛΙΔΑ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΗΛΙΔΑΣ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 8/5/2018 | ΚΑΛΑΜΑΤΑ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΤΡΟΥ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 8/6/2018 | ΚΑΛΑΜΑΤΑ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΤΡΟΥ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 8/8/2018 | ΣΠΑΡΤΗ | ΣΑΙΝΟΠΟΥΛΕΙΟ |
ΠΕΜΠΤΗ | 8/9/2018 | ΑΙΓΙΟ | ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 8/10/2018 | ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ | ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ & ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 8/11/2018 | ΛΑΥΡΙΟ | ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 8/12/2018 | ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ | ΑΜΘΙΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 8/18/2018 | ΚΟΖΑΝΗ | ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 8/19/2018 | ΜΟΥΔΑΝΙΑ | ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΝΕΩΝ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 8/20/2018 | ΚΙΛΚΙΣ | ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΦΟΥ |
ΤΡΙΤΗ | 8/21/2018 | ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑ | ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑΣ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 8/22/2018 | ΚΟΜΟΤΗΝΗ | ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ |
ΠΕΜΠΤΗ | 8/23/2018 | ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 8/24/2018 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΚΟΥ ΑΛΤΙΝΑΛΜΑΖΗ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 8/25/2018 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΚΟΥ ΑΛΤΙΝΑΛΜΑΖΗ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 8/26/2018 | ΞΑΝΘΗ | ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ |
ΔΕΥΤΕΡΑ | 8/27/2018 | ΞΑΝΘΗ | ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 8/29/2018 | ΚΑΒΑΛΑ ΦΙΛΙΠΠΩΝ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ |
ΠΕΜΠΤΗ | 8/30/2018 | ΚΙΛΚΙΣ | ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΦΟΥ |
ΠΕΜΠΤΗ | 8/31/2018 | ΔΡΑΜΑ | ΦΑΡΑΓΓΙ ΠΕΤΡΟΥΣΑΣ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 8/31/2018 | ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ | ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 9/1/2018 | ΛΑΡΙΣΑ | ΑΛΚΑΖΑΡ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 9/2/2018 | ΒΕΑΚΕΙΟ | ΒΕΑΚΕΙΟ |
ΤΡΙΤΗ | 9/4/2018 | ΑΜΜΟΥΔΑΡΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ | ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 9/5/2018 | ΑΜΜΟΥΔΑΡΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ | ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ |
ΠΕΜΠΤΗ | 9/6/2018 | ΡΕΘΥΜΝΟ | ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΙΛΛΗ ΦΟΡΤΕΤΣΑ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 9/7/2018 | ΡΕΘΥΜΝΟ | ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΙΛΛΗ ΦΟΡΤΕΤΣΑ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 9/8/2018 | ΧΑΝΙΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 9/9/2018 | ΧΑΝΙΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ |
ΤΕΤΑΡΤΗ | 9/12/2018 | ΠΑΠΑΓΟΥ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 9/15/2018 | ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ |
ΤΡΙΤΗ | 9/18/2018 | ΒΡΙΛΗΣΙΑ | ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ |
ΠΕΜΠΤΗ | 9/20/2018 |
ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ |
ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΝΤΗΣ |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | 9/21/2018 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ |
ΣΑΒΒΑΤΟ | 9/22/2018 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ |
ΚΥΡΙΑΚΗ | 9/23/2018 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ |
ΠΕΜΠΤΗ | 10/04/2018 | ΑΘΗΝΑ | ΗΡΩΔΕΙΟ |
Παρακολουθήσαμε την παράσταση αρχές Αυγούστου στο θεατρο της Καλαμάτας! Εξαιρετική παράσταση , μεγαλος θίασος, ωραια σκηνικά κ κοστούμι! Ωραιες ατάκες (κάποιες επίκαιρες) τελειες ιερμηνείες απο ολους τους ηθοποιούς ( ιδιαίτερα της καλαματιανιας). Θα πηγαινα ξανα!
Από την κριτικό θεάτρου Βαλεντίνη Δαφνούλη
Στο θέατρο Αλτιναλμάζη της Αλεξανδρούπολης βρέθηκε για δύο παραστάσεις η νέα διασκευή του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, με έναν θίασο τουλάχιστον 28 ηθοποιών, και με το ξεκαρδιστικό κείμενο του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, πρόσφερε κυρίως γέλιο και διασκέδαση.
Το συγκεκριμένο έργο του Αριστοφάνη είναι από τα βασικά του, αποτελώντας μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές σάτιρες, ξεγυμνώνοντας και εκθέτοντας την πολιτική κατάσταση στην Αθήνα του 400 πΧ, μαζί με τις τρύπες της δημοκρατίας, προτείνοντας ισότητα και εξέλιξη, σε ένα έργο που κανείς μπορεί να χαρακτηρίσει ως βήμα πρώιμου φεμινισμού (ή και βαθιά σεξιστικό, βασισμένο στην ιδέα ότι ακόμα και οι γυναίκες μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από αυτά τα λαμόγια τους πολιτικούς, αλλά όπως το βλέπει κανείς) έννοιες στριμωγμένες κάτω από την ομπρέλα της σάτιρας και της κωμωδίας, κάνοντας ακόμα πιο εμφανή ελαττώματα και ψεγάδια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Η πλοκή είναι απλή: η Πραξαγόρα προτείνει στις γυναίκες να ντυθούν άντρες ώστε να περάσουν με τις ψήφους τους νόμο στην Αγορά, που αφορά την ανάληψη της εξουσίας μόνο από τις γυναίκες, αφού αυτές δουλεύουν σκληρότερα, τρέφουν τους γιούς-στρατιώτες και είναι οι αρχηγοί των σπιτιών τους, μεταξύ άλλων. Το αρχαίο κείμενο, πολύ εύστοχα και με βεβιασμένους ρυθμούς, δείχνει πόσο εύκολα μπόρεσαν οι γυναίκες να περάσουν για άντρες κατά την ψηφοφορία, θίγοντας ξεδιάντροπα τη φύση των πολιτικών -αλλά και τη νοημοσύνη τους- που δε διαφέρουν από μεταμφιεσμένες γυναίκες. Το έργο αναφέρεται στα κοινωνικά πρέπει που αναγκάζουν και δεσμεύουν τα φύλα, τον πόλεμο και την εξουσία. Η Πραξαγόρα προτείνει ριζικές και δραστικές πολιτικές αλλαγές, όπως την κοινοκτημοσύνη και την σεξουαλική απελευθέρωση, με νόμο -γραμμένο με μικρά γράμματα- να ορίζει τους άσχημους και γερασμένους ως πρώτες επιλογές συντρόφων, ώστε να μη ξεμείνει κανείς εκτός σεξουαλικής ικανοποίησης. Ο Αριστοφάνης στο έργο του δεν προτείνει κυριολεκτικά αυτές τις ιδέες ως εναλλακτικές, εξού και το σατιρικό στοιχείο, αλλά προσπαθεί να προκαλέσει μια πάλη μεταξύ πολιτικών ιδεών, δημοκρατικών και κομμουνιστικών, ώστε απλά να τις (κατα)κρίνει, σε μια πανδαισία χιούμορ και γέλιου.
Ο Ρήγας ξεκίνησε υπέροχα και ευφυέστατα αυτήν την παράσταση με τη μοναδική ιδέα του να συστήσει στο κοινό μία-μία αυτές τις γυναίκες-συνοδοιπόρους της πρωταγωνίστριας, πνιγμένες στα στερεότυπα, κάτι που με αγάπη αποδέχεται το συγκεκριμένο είδος, περιλαμβάνοντας ποικίλες καταγωγές, ελληνικές και μη, συνοδευμένες από τις ντόπιες διαλέκτους και συνήθειές τους (Γιάννης Κρητικός ως Κρητικιά, Μάρκος Μπούγιας ως Καλαματιανή, Δημήτρης Διακοσάββας ως “Γύφτισσα'', Βασίλης Παπαδόπουλος ως Μυτιληνιά, Γιάννης Κουκουράκης ως Κύπρια, Τιμόθεος Θάνος ως Μακεδόνισσα, μεταξύ άλλων) θυμίζοντας κάτι από το έργο του στους Στάβλους, και ομολογουμένως παρουσιάζοντας χαρακτήρες τόσο σφαιρικά δομημένους από τον σκηνοθετικό τους πυρήνα, μέχρι και την ενσάρκωσή τους από τους ίδιους τους ηθοποιούς, που όλοι είχαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο για να είναι ξεχωριστά αρεστοί και να μονοπωλήσουν τη συμπάθεια του κοινού. Εξαιρετική ήταν και η προσθήκη του ρόλου της Σοφίας Μουτίδου, που ενσάρκωσε το κλασικό και ευρέως γνωστό στο πανελλήνιο στερεότυπο της Ελληνίδας μάνας, με τρόπο αβίαστο, αψεγάδιαστο και απόλυτα ξεκαρδιστικό, όπως μόνο αυτή γνωρίζει και μπορεί. Τον ρόλο του γιού της Βλέπυρου πηγαία ερμήνευσε ο Μελέτης Ηλίας, η χημεία μεταξύ των οποίων ήταν συναρπαστική.
Στα θετικά της παράστασης πρέπει να συμπεριληφθεί και η ομοιόμορφη κατανομή των ρόλων στην πλειοψηφία τους, αφού ο σκηνοθέτης δεν άφησε τα μεγάλα ονόματα να επισκιάσουν τα μικρότερα, δίνοντας γραμμές και χώρο στο καθένα ξεχωριστά να υπάρξει επί σκηνής και να μαγέψει το κοινό με την ενέργεια, τις ατάκες, και το μοναδικό του ρόλου του, με μερικούς ηθοποιούς να είναι τόσο μέσα στον χαρακτήρα τους κατά τη διάρκεια της παράστασης, που έπεισαν στο εκατό τοις εκατό. Εκτός της Μουτίδου, άλλα γνωστά ονόματα ήταν ο Αντώνης Λουδάρος, ως Πραξαγόρα σέξυ, πονηρή και δυναμική, αλλά με μια εσάνς αρκετά αναμενόμενη, ο Δημήτρης Σταρόβας (Ευφροσύνη) σε έναν ρόλο και γραμμές κομμένες και ραμμένες για αυτόν και μόνο, ο Χάρης Γρηγορόπουλος ως εξαιρετικός Χρέμης, και ο βετεράνος Γιώργος Κωνσταντίνου, που εμφανίστηκε ως Ξένος και αναρχικός, ξεκινώντας το δεύτερο μισό της παράστασης με πολύ παράδοξο τρόπο. Για την ακρίβεια, σε έναν μονόλογο γεμάτο ξεπερασμένα και αναχρονιστικά -αν μη τι άλλο- παραδείγματα για το τι εστί Ελλάδα (βλέπε την μοναδικά Ελληνική λέξη φιλότιμο, τη σκληρή Ελληνίδα μάνα που στέλνει το παιδί της στον πόλεμο ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς, τη γενικολογία του λαμόγιου που κρύβει καταβάθος μέσα του ο Έλληνας, αλλά πάνω απ’ όλα την αλητεία που τον χαρακτηρίζει, και τον θρήνο που μόνο μέσα από το Ελληνικό ζεϊμπέκικο μπορεί κανείς να εκφράσει), το έργο τάισε με επιτυχία το εθνικιστικό φρόνημα του κοινού και γλύκανε τον πατριωτισμό του, δη μέσω της Μακεδόνισσας με τη σημαία της Βεργίνας, που επανέφερε την πρόσφατη επικαιρότητα μαζί με τα κακώς κείμενά της στο προσκήνιο, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος πατριωτικής χροιάς στο έργο του Αριστοφάνη, που είναι εξ ορισμού, τόσο ελληνικό, όσο και αρχαίο.
Ο Ιβάν Σβιτάιλο επιμελήθηκε με επιτυχία τις χορογραφίες που ήταν ανάλογες της παράστασης, ενώ βρέθηκε και στον ρόλο του Φιλόδωρου, που χαρακτηριστικά χόρεψε μια αλήτικη ζεϊμπεκιά, και σήμανε την έναρξη και τη λήξη της παράστασης. Στο φινάλε, όταν η πολιτική της Πραξαγόρας φάνηκε να μη βγάζει καρπούς και να αργοσβήνει, προκαλώντας σκέψεις στους πολίτες για μια δεύτερη επανάσταση, ο Φιλόδωρος αποφάσισε να δεχτεί τις δωροδοκίες της στρατηγίνας του, με τη λογική του «όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια, οπότε γιατί να διαφέρω εγώ», ξεφεύγοντας από το νόημα του πρωτότυπου και συνάμα κλέβοντας κάθε ελπίδα για αλλαγή, ειδικά σε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα, που ήταν αυτοσκοπός να θίξει.
Με λίγα λόγια, λοιπόν, αυτή η προσέγγιση του Ρήγα στις Εκκλησιάζουσες, ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη, καινοτόμα, κι απεριόριστα αστεία και σατιρική, παρόλα αυτά κατέληξε από το δεύτερο μισό της επιφανειακή σε θέμα πλοκής και συγκεντρωμένη σε ανώριμο χιούμορ και κλισέ αστεϊσμούς, δεμένη με υπερβολική μουσική επένδυση (Αποστόλης Στίκας), γρατζουνώντας τη λεπτή γραμμή μεταξύ κωμωδίας και επιθεώρησης. Οι ερμηνείες παρέμειναν εξαίσιες, οι χαρακτήρες πολύπλευροι και με φανερή προσοχή εκτελεσμένοι, με συνοχή δυόμιση ωρών επί σκηνής. Τα κοστούμια από την Έβελιν Σιούπη ήταν ανάλογα της περίστασης, και σε ισορροπία με το σκηνικό από τον Γιάννη Σπανόπουλο. Εν τέλη, αναμφίβολα οι θεατές γέλασαν και διασκέδασαν με τη συγκεκριμένη διασκευή, και έφυγαν με τις ερμηνείες μιας ολόκληρης διανομής χαραγμένες στο μυαλό τους.
[…] Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ […]
Εξαιρετική παράσταση!
Άριστη σκηνοθεσία, υπέροχα σκηνικά και κουστούμια και καταπληκτικές οι ερμηνείες όλων!
Διασκεδάσαμε με ένα αριστουργηματικό σατυρικό έργο που θα είναι πάντα επίκαιρο! Ίσως είναι η καλύτερη παγκοσμίως, πολιτική σάτυρα που γράφτηκε ποτέ!
Όλο το θέατρο αποθέωσε τους ηθοποιούς!
Μην τη χάσετε!
(Προσοχή όμως είναι ακατάλληλο για ανήλικους.)