Συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιώργο Χριστοδούλου για την παράσταση «Ο φονιάς»

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού

Για 3η χρονιά φέτος θα πρωταγωνιστήσετε σε ένα αφιέρωμα από τα έργα του
Μήτσου Ευθυμιάδη «Ο φονιάς» πείτε μας λίγα λόγια για αυτή τη παράσταση;

Είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της μεταπολιτευτικής περιόδου και της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας «Ο ΦΟΝΙΑΣ» του Μήτσου Ευθυμιάδη. Το τραπέζι στο κέντρο της σάλας έχει στολιστεί με ένα κατακόκκινο τραπεζομάντηλο.
Κόκκινα τριαντάφυλλα στο βάζο και κόκκινο κρασί στα ποτήρια. Κόκκινο το χρώμα του πάθους και του αίματος. Ο γιός επιστρέφει, και ζητά εξηγήσεις  απαιτώντας ειλικρινείς απαντήσεις στο ερώτημα που τον έκαιγε  τόσα χρόνια στην φυλακή.
Ποιος τον πρόδωσε;

 

Το έργο πραγματεύεται τη δυσκολία του να έρχεσαι αντιμέτωπος με το ένοχο
παρελθόν σου σε μια διεφθαρμένη κοινωνία, πόσο δύσκολο ήταν να μπείτε σε αυτή συνθήκη;

Ο Σάββας που υποδύομαι είναι ευέξαπτος χαρακτήρας. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί
του που λέει και η παροιμία. Ο στόχος του χρόνια τώρα είναι να βγει από την φυλακή
και να μάθει επιτέλους την αλήθεια για το ποιος τον πρόδωσε. Η συνθήκη πράγματι
ήταν πολύ δύσκολη. Έπρεπε να δημιουργήσω καταστάσεις παρόμοιες που δεν έχω
ζήσει για να μπορέσω να αντλήσω συναισθήματα για να ζωντανέψω τον Σάββα.
Τώρα αν κατόρθωσα να βρω τον Σάββα επάνω στην σκηνή μάλλον το αποδεικνύει η
τρίτη χρονιά επιτυχίας του Φονιά στο Θέατρο Βικτώρια που μας έφερε και την
βράβευση σε όλους εμάς.

Όταν παρακολούθησα εγώ τη παράσταση μου αναπτύχτηκαν πολύ έντονα και
δυνατά συναισθήματα, αναρωτιέμαι για εσάς τους ηθοποιούς πόσο εύκολο και
διαχειρίσιμο είναι αυτό;

Μόνο εύκολο δεν είναι. Όπως επίσης και καθόλου διαχειρίσιμο. Κάθε φορά καλείσαι
πάνω στην σκηνή να υποδυθείς κάποιο χαρακτήρα. Άρα πρέπει να αντλήσεις από όλα τα προσωπικά σου βιώματα όποια κι αν είναι αυτά για να τον ζωντανέψεις. Και εάν τα βιώματα αυτά πολλές φορές δεν τα έχεις τότε πρέπει να τα γεννήσεις και πιστέψτε με είναι πολύ οδυνηρό για να μπορέσεις να δώσεις όλη την αλήθεια στον χαρακτήρα αυτό αφού σίγουρα τέτοια βιώματα δεν έχεις περάσει.

Σας έχει λείψει η τηλεόραση και ποιος θα ήταν ο ιδανικός ρόλος για την επιστροφή
σας;

Δεν μου έχει λείψει καθόλου. Μα καθόλου. Έζησα στιγμές στην τηλεόραση που με σεβόντουσαν και τους σεβόμουνα. Αν θα προκύψει κάποια συμμέτοχή ανάλογα με
της υποχρεώσεις μου θα αποφασίσω πως θα κινηθώ.

Έχετε νοιώσει ότι θα θέλατε να είστε κομμάτι μια δουλειάς και ποια ήταν αυτή;

Από πολύ μικρός έπαιζα κλαρίνο στην φιλαρμονική της Αιγύπτου. Δυστυχώς όταν ήρθαμε στην πατρίδα οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ήταν δύσκολα να συνεχίσω. Άρα η μουσική είναι το κομμάτι αυτό που μου λείπει.

Πως βλέπετε τις εγχώριες παραγωγές στο θέατρο τα τελευταία χρόνια;

Γίνονται σπουδαίες θεατρικές παραστάσεις και αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε το όραμα μας.

Πείτε μας κάτι για τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια….
Να συνεχίσω να στηρίζω το Ελληνικό έργο γιατί πιστεύω πως είχαμε και έχουμε σπουδαίους Έλληνες συγγραφείς.

 

Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ