Βιτρούβιος

από 05/10 έως 29/11
Διάρκεια: 70'
Σκηνοθέτης: Χρήστος Δήμας
Σκηνογραφία: Μιχάλης Σδούγκος
Κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος
Φωτισμοί: Φώτης Μήτσης
Μουσική σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεύουν: Στέφανος Κακαβούλης

Περιγραφή

Στις 10 Μαΐου ανεβαίνει στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών η νέα παράσταση του Στέφανου Κακαβούλη, ο οποίος ερμηνεύει και υπογράφει και το πρωτότυπο θεατρικό κείμενο (το 13ο δικό του κείμενο που παρουσιάζει επί σκηνής), παίρνοντας έμπνευση από το διάσημο έργο του Leonardo Da Vinci, ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου.

Περισσότερα

Στην παράσταση, που σκηνοθετεί ο Χρήστος Δήμας, ο Στέφανος Κακαβούλης ζωντανεύει επί σκηνής μια μυθοπλαστική ιστορία με πολλά πραγματικά και ιστορικά στοιχεία. Οι συμβολισμοί, οι αλληγορίες, τα αποκρυπτογραφημένα μηνύματα, οι κώδικες, η μεταφυσική διάσταση που κρύβονται πίσω από το συγκεκριμένο σχέδιο πλαισιώνουν τον Άντρα που πόζαρε στον ζωγράφο, δίνοντάς του σάρκα και οστά.

Η παράσταση φωτίζει τη ψυχοσύνθεση, τις αγωνίες και τη ζωή του στη διάρκεια των συναντήσεών του με τον Da Vinci στο ατελιέ του μεγάλου δημιουργού. Με τη μορφή μονολόγου ο Άντρας - Βιτρούβιος απευθύνεται άμεσα στο κοινό σαν να είναι αυτό ο ζωγράφος.

Φωτογραφίες

Πότε & Πού

ΣΚΗΝΗ BRECHT - 2510

από 05/10 έως 29/11
3ης Σεπτεμβρίου, Αθήνα 104 31

Εισιτήρια: 12€ κανονικό, 8€ μειωμένο
Πληροφορίες: 210 7234567
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/vitrouvios/

Ημέρες & Ώρες
Δ
Τ
Τ
Π
Π
Σ (Από Νοέμβριο 2025: Κάθε Σάββατο στις 19.00)
Κ 21:00

8 ΣΧΟΛΙΑ

  3. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ ΜΟΝΌΛΟΓΟΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΕΤΑΣΤΕΓΑΣΜςΝΟ ΘΕΑΤΡΟ 2510 ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΆΡΧΕΙΑ.ΤΑ ΚΑΘΊΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΠΩ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΒΟΛΑ.ΟΜΩΣ Η ΠΑΡΑΔΤΑΣΗ ΑΞΙΖΕ ΑΘΥΤΗ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΊΑ.ΑΛΩΣΤΕ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΠΡΕΜΙΈΡΑ.

  4. Πρώτη φορά είδα τον κύριο Κακαβούλη και εντυπωσιάστηκα από το ταλέντο του. Αυτό μου έμεινε βγαίνοντας από το θέατρο, ο άνθρωπος αυτός ήταν τόσο φυσικός και τόσο παθιασμένος που κάποιες στιγμές σου έκοβε την ανάσα.
    Πολύ καλός ο φωτισμός και η σκηνοθεσία επίσης.
    Το έργο έχει πάρα πολύ γυμνό αλλά είναι καλαίσθητο και δεν με ενόχλησε. Επίσης δεν ήταν γυμνό έτσι, για να προκαλέσει, ήταν η βάση του κειμένου, είχε νόημα.
    Το κείμενο πάλι, είχε καλές στιγμές αλλά σε κάποια σημεία μου έδινε την αίσθηση πως ήταν μπερδεμένο, αόριστο, γενικό. Ένα κομμάτι του είχε μεγάλη έκταση, κάποιο άλλο περνούσε πολύ γρήγορα. Αυτό ισχύει για εμένα όμως, σε κάποιον άλλο μπορεί να αρέσει ακριβώς αυτό το είδος κειμένου. Η αίσθηση που μου άφησε είναι πως προσπάθησε να πει περισσότερα από όσα μπορούσε δεδομένου του χρόνου και των περιορισμών ενός μονολόγου (που χάρις στο ταλέντο του κυρίου Κακαβούλη δεν έμοιαζε πάντα με μονόλογο, τόσο αληθινός ήταν πάνω στη σκηνή!)
    Το μόνο κακό ήταν τα καθίσματα. Δεν έχουν καθόλου χώρο τα πόδια (για να περάσει κάποιος πρέπει να σηκωθείς και να βγεις στον διάδρομο) και πιάστηκα πραγματικά πάρα πολύ στη μέση. Βέβαια πήγα στην πρεμιέρα και υπήρξε μια καθυστέρηση 45 λεπτών, άρα κάθισα πολύ περισσότερο από όσο οι θεατές μελλοντικών παραστάσεων φαντάζομαι. Ακόμα κι αυτό όμως το πάλεψα χάρις στο χαμόγελο και την ευγένεια των ανθρώπων του θεάτρου αλλά και τη συνολική αγάπη που έβγαζε ο χώρος που με έκαναν να ξεχάσω τον καημό μου. Βλέποντάς τους, βγαίνοντας από το θέατρο, το τελευταίο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να παραπονεθώ. Εγώ σε αυτό το θέατρο θα ξαναπάω κι ας πιαστώ!