6 λεπτά

Αρχείο Παίχτηκε από 30/11/2018 έως 15/02/2019
στο ΠΚ
Διάρκεια: 80' (χωρίς διάλειμμα)
Κείμενο: Θοδωρής Κατσαρός
Σκηνοθέτης: Θοδωρής Κατσαρός
Σκηνογραφία: W.T.F - ACT
Κοστούμια: W.T.F - ACT
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Τζηλίνης
Κίνηση: Μίκα Στεφανάκη
Ερμηνεύουν: (με σειρά εμφάνισης): Κωνσταντίνος Τζηλίνης, Θοδωρής Κατσαρός, Σοφία Ζυγούμη, Ελένη Βρυώνη, Στέλα Καπετάνιου, Μέμος Ρούσσος.
Παίζουν μουσική: Ελίνα Καπετάνιου

Περιγραφή

Πρόσωπα που κατοικούν μέσα μας, καθημερινές εικόνες που μένουν ανεξίτηλες, στιγμές που ακροβατούν στο κενό, συνθέτουν το ξεχωριστό 6λεπτο μνήμης του καθένα μας, σε μέρος εκτός τόπου και χρόνου.

Περισσότερα

Η Εταιρία Θεάτρου W.T.F - ACT παρουσιάζει στο Θέατρο ΠΚ, τη θεατρική παράσταση «6 λεπτά».

Πρόκειται για διασκευή του πρώτου θεατρικού έργου του συγγραφέα, με τίτλο “Η κούκλα της βιτρίνας”, του Θοδωρή Κατσαρού.

Σε αυτή την ανάγνωση του έργου, η W.T.F - ACT αναμετριέται με τη μεγαλειώδη δύναμη για ζωή, ισορροπώντας ανάμεσα στο μεταφυσικό και το γήινο. Αφηγηματικές ιστορίες και αληθινές μαρτυρίες, εναλλάσσονται κωμικοτραγικά ρίχνοντας φως σε ό,τι επιλέξαμε ή σε ό,τι μας επιβλήθηκε.

“Όταν σταματήσει η καρδιά, ο εγκέφαλος έχει 6 λεπτά...”

Επιμέλεια Δημιουργικού Υλικού: Μαρκέλλος Πλακίτσης
Παραγωγή: Εταιρία Θεάτρου W.T.F - ACT

Φωτογραφίες

Βίντεο

https://youtu.be/VLS7YnV8U5g%20 

14 ΣΧΟΛΙΑ

  4. Κι εκεί που πηγαίνεις στο θέατρο προετοιμασμένος για μια καλή μεν, αλλά αγχωτική, στενόχωρη και απαισιόδοξη εμπειρία σού προκύπτει κάτι αναπάντεχα αλλιώτικο! Τα 6 λεπτά αναφέρονται στην επιστημονική γνώση που έχουμε και αφορά τη διατήρηση σε δραστηριότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου για 6 ολόκληρα λεπτά μετά τη διακοπή της καρδιακής λειτουργίας. Εκείνα τα κρίσιμα λεπτά που, κατά τον συγγραφέα του θεατρικού έργου, ο χρόνος έχει μεν τελειώσει αλλά η σκέψη είναι εκεί, ολοζώντανη και συγκροτημένη όπως ίσως ποτέ άλλοτε και πανέτοιμη για κάθε είδους κρίσεις και απολογισμούς. Κι εκεί που θεωρητικά τουλάχιστον η παράσταση περιστρέφεται γύρω από το μακάβριο θέμα του θανάτου, καταφέρνει να ανατρέψει τα προφανή και να μιλήσει με μοναδικό τρόπο για τη ζωή! Την πραγματική ζωή που ζούμε όλοι μας με τις μεγάλες και τις μικρές της στιγμές με τη δημόσια και την ιδιωτική της πλευρά, με τα όνειρα, τις ελπίδες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις κατακτήσεις και τις ματαιώσεις. Οι ήρωες παρεμβάλονται επί σκηνής διαδοχικά με τις εξιστορήσεις της ζωής που έζησαν, χωρίς αυτό να γίνεται ενοχλητικό και χωρίς να διασπάται η αφηγηματική ενότητα του έργου. Κάποιες διηγήσεις είναι σκληρές, βγαλμένες μέσα από τις εικόνες του σύγχρονου κόσμου μας, κάποιες συγκινητικές αλλά δε λείπουν και οι κωμικές που βγάζουν γέλιο και σε αυτό συμβάλλει και η παρουσία ενός θανάτου που δεν είναι διόλου αυστηρός και μοχθηρός αλλά παιχνιδιάρης, ανέμελος και επιπόλαιος, με παντελή έλλειψη σοβαρότητας. Οι ερμηνείες εξαιρετικές, οι προβολές στο βάθος της σκηνής των βίντεο πολύ ταιριαστές. Μια πολύ ωραία παράσταση που αξίζει να τη δούμε! Σ' ευχαριστούμε Θεατρομάνια!

  5. Ενδιαφέρουσα, πολύ καλή, ιδιαίτερη παράσταση, που καταπιάνεται με ένα πολύ δύσκολο θέμα. Τα τελεταία 6 λεπτά της ζωής μας. Την ώρα του ύστατου απολογισμού . Ξόδεψες τη ζωή σου άδικα ή όχι? Τη χάρηκες?  Πόνεσες? Έφταιξες? Αδικήθηκες? Αδίκησες?.....?? Ένα ποτ πουρί  με διαφορετικές ιστορίες γυναικών που μας προκαλούν να  αναλογιστούμε τι ζούμε και τι θέλουμε να ζήσουμε.

  7. ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ

    Εξαιρετικής αισθητικής παράσταση, με πολλά μηνύματα και τροφή για σκέψη!
    Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο με πολλές δυνατές στιγμές γέλιου και συγκίνησης. Με άγγιξε αρκετά και είναι απο τα έργα που σε προβληματιζουν κ σε γεμιζουν.
    Δυνατό κείμενο, αληθινό και οι ηθοποιοί πολύ καλοί.
    Πρόσωπα που κατοικούν μέσα μας, καθημερινές εικόνες που μένουν ανεξίτηλες, στιγμές που ακροβατούν στο κενό, συνθέτουν το ξεχωριστό 6λεπτο μνήμης του καθένα, σε μέρος εκτός τόπου και χρόνου.

    «Όταν σταματήσει η καρδιά, ο εγκέφαλος έχει 6 λεπτά…»
    Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
    Πολλα πολλα Μπράβο

    ΘΕΑΤΡΟ ΠΚ.

  11. Πρωτότυπη παράσταση με ευρηματική σκηνοθεσία, εναλλαγές χαρακτήρων και σύγχρονο προβληματισμό...Το δραματικό στοιχείο διαδεχόταν το κωμικό προσφέροντας αγωνία και μυστήριο σε ευαίσθητα θέματα γύρω από το θάνατο και τη ζωή...Ευχαριστούμε τη Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!