Η Αγελάδα

ΔιαγωνισμόςΑρχείο Παίχτηκε από 31/10/2018 έως 20/12/2018
στο 104
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Ναζίμ Χικμέτ
Μετάφραση: Γιώργος Σύρμας
Διασκευή: Νίκη Τσέτικα
Σκηνοθέτης: Νίκη Τσέτικα
Σκηνογραφία: Ευθύμης Τζώρας
Κοστούμια: Αντωνία Παλαβού
Κίνηση: Παναγιώτης Γλεζέλλης
Ερμηνεύουν: (κατά αλφαβητική σειρά) Ορέστης Ζακυνθινός, Θάνος Καπρέλης, Μαρία Κατσαρού, Ευθύμης Τζώρας, Αναστασία Τσώμου

Αφηγήτρια: Φιλαρέτη Κομνηνού

Περιγραφή

Η «Αγελάδα» του Ναζίμ Χικμέτ από την ομάδα «Ατελείς» στο θέατρο 104

Περισσότερα

Λίγα λόγια για το έργο

Σ’ ένα μακρινό χωριό κάπου στο άγνωστο, σε χρόνο απροσδιόριστο, μια οικογένεια ψάχνει «σωτήρα». Η μάνα, η κόρη, ο γιος, ο δάσκαλος και ο σοφέρ μπλέκονται σε μια ιστορία παράλογη… Ή μήπως μια ιστορία τόσο καθημερινή που φαντάζει παράλογη;

Μια αγελάδα χαριτωμένη, έξυπνη, ανθεκτική, όμορφη, διαφορετική από τις άλλες… μια αγελάδα κακομαθημένη, τυραννική, δικτατορική… ανακηρύσσεται βασίλισσα. Θα καταφέρει η Αγελάδα να διατηρηθεί στην εξουσία; Κι αν ναι, για πόσο;

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η Οικογένεια αγοράζει μια Αγελάδα. Εναποθέτει πάνω της, ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Επενδύει σ’ αυτήν. Τη συναναστρέφεται. Τη φροντίζει. Τη συμβουλεύεται. Την υπομένει. Την εμπιστεύεται. Την κοιτά στα μάτια. Κι ύστερα όλα έρχονται ανάποδα. Η ιστορία φαντάζει λογική. Έχει πέντε ήρωες, μια αγελάδα και αναρίθμητες ζωές ανθρώπων που μας μοιάζουν. Ο Ναζίμ Χικμέτ, αθώος και είρων, τρυφερός και σκληρά ειλικρινής, παιδεύει αναγνώστες και θεατές. Η Αγελάδα του μας μιλά κατά πρόσωπο. Ανοίγει τα μάτια σε μια κοινωνία που ερήμην της αλλάζει διαρκώς. Τοποθετεί την κοινωνία αυτή μπροστά στον καθρέφτη στήνοντας ένα θέατρο-παγίδα που όποιος πιαστεί στα δίχτυα του... λογικά θα γλιτώσει.

Βοηθός σκηνοθέτη: Νάνσυ Βασιλοπούλου
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου & Στέλιος Δανιήλ
Τρέιλερ Παράστασης: Χρήστος Δήμας
Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Πάρα πολύ ανάλαφρη , μάλλον ευχάριστη παράσταση,
    ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους!
    Πολύ καλές οι ερμηνείες και των πέντε ηθοποιών, αν και εγώ ξεχώρισα τις ερμηνείες της κας Τσώμου και της κας Κατσαρού.
    Στη μικρή η σκηνή του θεάτρου, η σκηνοθεσία είναι ευρηματική, μουσική και φώτα ντύνουν ωραία την παράσταση.
    Ένα παραμύθι χωρίς πρίγκιπες και δράκους, χωρίς συγκινήσεις, χωρίς μεγάλες ιδέες, και μεγάλα φινάλε.
    Θα μπορούσε να ήταν μια πρόταση για γονείς με παιδιά , αν η παράσταση παιζόταν απογεύματα του Σαββατοκύριακου.