Κάθε δεύτερη Τρίτη

ΔιαγωνισμόςΑρχείο Παίχτηκε από 15/02/2017 έως 06/04/2017
στο Φάμπρικα - Τεχνοχώρος
Διάρκεια: 70’
Συγγραφέας: Αντωνία Θεοχαρίδου
Σκηνοθέτης: Γιώργος Σπηλιωτόπουλος
Ερμηνεύουν: Τζωρτζίνα Κώνστα, Αργυρώ Λογαρά, Γιώργος Σπηλιωτόπουλος

Περιγραφή

Το βραβευμένο με 1ο βραβείο ελλήνων λογοτεχνών το 2014 έργο της Αντωνίας Θεοχαρίδου, με τίτλο «Κάθε δεύτερη Τρίτη», παρουσιάζεται στο Τεχνοχώρο «Φάμπρικα» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σπηλιωτόπουλου από 15 Φεβρουαρίου 2017. Πρόκειται για ένα φουτουριστικό κείμενο με κεντρικό του άξονα τις απρόσωπες ανθρώπινες σχέσεις στις σύγχρονες κοινωνίες.

Περισσότερα

Η παράσταση τελείται υπό την αιγίδα του Ομίλου για την Unesco Πειραιώς & Νήσων.

 

Σημείωμα της συγγραφέως Αντωνίας Θεοχαρίδου
Ο τίτλος του έργου είναι εμπνευσμένος από την πρακτική που εφαρμόζεται, στις μέρες μας, σε διάφορες περιοχές του Παρισιού σχετικά με την αποκομιδή των ογκωδών αντικειμένων από τις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων. Μια ή δυο φορές τον μήνα, ανάλογα με την περιοχή, οι κάτοικοι της πόλης βγάζουν στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι τους τα αντικείμενα που δεν τους είναι πλέον χρήσιμα, με σκοπό να τα περισυλλέξουν οι υπηρεσίες του δήμου. Αυτή η πρακτική δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους άλλους, κάνοντας μια νυχτερινή βόλτα με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο, να αναζητήσουν μια «καλή ευκαιρία», κάτι που θα δώσει λύση σε ένα πρακτικό πρόβλημά τους ή θα βάλει λίγο χρώμα στον χώρο τους.

Το θεατρικό κείμενο «Κάθε δεύτερη Τρίτη» βασίζεται στην πρωτότυπη ιδέα της μεταπραττικότητας των ανθρώπινων όντων και της διαχείρισής τους σαν πράγματα για πέταμα ή ανταλλαγή. Μέσα από την εξέλιξη του μύθου, προβάλλονται με έξυπνο τρόπο τα πολλαπλά προβλήματα σχέσεων της σύγχρονης εποχής, όπου οι άνθρωποι θεωρούνται αντικείμενα, οι σχέσεις είναι συνήθως απρόσωπες και η αντικατάσταση του Άλλου γίνεται με πολύ μεγάλη ευκολία.

Μέσα από τη συνεχή πάλη με τον εαυτό τους και έναν ειλικρινή εσωτερικό διάλογο, οι ήρωες αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους και τα λάθη τους και οδηγούνται στην κάθαρση. «Μια Τρίτη βράδυ, ο Μάρκος φέρνει στο σπίτι μια άγνωστη νέα γυναίκα τυλιγμένη με σελοφάν, που την επέλεξε κατόπιν εντολής της συντρόφου του, της Τερέζας, σε ένα στενό δρόμο δίπλα στο ποτάμι, ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που οι κάτοικοι του Παρισιού έχουν πετάξει στα σκουπίδια.

Η Τερέζα βρίσκεται εγκλωβισμένη στα λάθη του παρελθόντος και στη αδυναμία της να αλλάξει ουσιαστικά τα κακώς κείμενα της ζωής της. Και η Σεραφίνα, έχοντας μια διαφορετική φιλοσοφία ζωής, θα γίνει αιτία πολλών ανατροπών και αποκαλύψεων…»

"Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν!
Όλα από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να ανατραπούν"

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Σπηλιωτόπουλος
Κείμενο: Αντωνία Θεοχαρίδου
Φωτισμοί: Σπύρος Παπαδημητρίου
Μουσική: Γιώργος Σπηλιωτόπουλος
Φωτογραφία: Βαγγέλης Σωμαράκης
Video art: Aγγελική Ξηροκώστα
Επιμέλεια αφίσας: Κατερίνα Σκευάκη
Παραγωγή: Romantistas

Οι πίνακες της παράστασης είναι έργα της ζωγράφου Βιβής Κώνστα (ViviC)

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η παράσταση ήταν καλή, αν και, θεωρώ, όχι για όλους. Το έργο είχε πολύ ωραίες ιδέες. Στα μάτια μου υπήρξε ένα λογικό σφάλμα, όταν γίνεται η μεταστροφή, δε φάνηκε να υπήρξε ροή στα λεγόμενα της ηθοποιού. Δε θέλω να πω παραπάνω μην προδώσω το κείμενο.
    Οι ιδέες του έργου αντιπροσωπεύουν το φόβο μας για ένα μέλλον απρόσωπο, χωρίς ελπίδα ή προσδοκία να αλλάξει, που θύματα ίδια συνεχίζουμε τη ζωή που φτιάχτηκε για εμάς.
    Ωραίες ερμηνείες, ειδικά από τις Κώνστα και Λογαρά.