Αίθουσα αναμονής

Αρχείο Παίχτηκε από 31/03/2025 έως 08/04/2025
στο Σ.Ο.Τ.Α. - Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής
Κείμενο: Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Καράογλου, Ελένη Μολφέτα (που συμμετείχε στην αρχική σύνθεση), Μυρτώ Ναούμ, Μυρτώ Στράμπη, Δήμητρα Τάμπαση
Δραματουργία: Μαίρη Βούλγαρη, Ειρήνη Καράογλου, Ελένη Μολφέτα (που συμμετείχε στην αρχική σύνθεση), Μυρτώ Ναούμ, Μυρτώ Στράμπη, Δήμητρα Τάμπαση
Σκηνοθέτης: Δήμητρα Τάμπαση
Σκηνογραφία: Ιάσονας Καμπάνης
Κοστούμια: Χριστίνα Λαρδίκου
Φωτισμοί: Ιάσονας Καμπάνης
Μουσική σύνθεση: METAMAN

Περιγραφή

Τέσσερις γυναίκες συναντώνται τυχαία σε μια αίθουσα αναμονής, σε έναν «μη-τόπο», έτοιμες να διαβούν το κατώφλι μιας μεταιχμιακής στιγμής.

Περισσότερα

Κυριεύονται από μια υποσυνείδητη ανάγκη για αλλαγή, απομακρύνονται από τα μοτίβα τους και, μέσα από χιούμορ και συγκίνηση, οδηγούνται σε μια επώδυνη διαδρομή αυτογνωσίας.

Η αίθουσα αναμονής παύει να είναι σημείο αναβολής και μετατρέπεται σε αυτό που ορίζει η Βιρτζίνια Γουλφ «το δικό της δωμάτιο», όπου οι τέσσερις γυναίκες θρυμματίζουν την κατασκευασμένη εικόνα που επιτελούν, δίνοντας το δικαίωμα στον εαυτό τους να νιώσουν, να αισθανθούν και να απελευθερωθούν.

Η «Αίθουσα Αναμονής» είναι καρπός συλλογικής διαδικασίας, που διήρκησε δεκαεπτά ολόκληρους μήνες. Είναι ένα σύμπαν το οποίο γεννήθηκε από την αλήθεια των ηθοποιών και της σκηνοθέτιδας της παράστασης, την ανάγκη τους να ενσωματώσουν τις πτυχές που η καθεμιά θεωρούσε κομβικές για τον δημόσιο διάλογο σήμερα, με το κείμενο και τη δραματουργία να δουλεύεται από κοινού συν τω χρόνω.

Η σκηνοθέτις αναζητούσε μια πραγματική αίθουσα αναμονής

. Έναν φυσικό χώρο που θα αφηγούνταν παλιές ιστορίες, ξεχασμένες στον χρόνο και θα λειτουργούσε ως το σκηνικό περιβάλλον της παράστασης.

Ο χώρος βρέθηκε στο κτίριο όπου στεγάζεται το Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής (Σ.Ο.Τ.Α.), εκπροσωπώντας έναν από τους πιο ανδροκρατούμενους επαγγελματικούς κλάδους. Τα μέλη του σωματείου αγκάλιασαν την «Αίθουσα Αναμονής» και παραχώρησαν τον χώρο τους σε μια παράσταση για την γυναικεία εμπειρία, ενδυναμώνοντας τη θέση τους ότι «έχουμε όλοι πληγεί από τα στερεότυπα».
Τη σκηνοθετική δουλειά της

Δήμητρας Τάμπαση

γνωρίσαμε από τις παραστάσεις "Σατωβριάνδου και Γ' Σεπτεμβρίου", του Γιάννη Κωνσταντινίδη, σε συνεργασία με τον Τάσο Πυργιέρη (Εθνικό Θέατρο, 2015, στο πλαίσιο της Ανοιχτής Πλατφόρμας), "Brave New World" του Άλντους Χάξλεϊ (Σύγχρονο Θέατρο, 2016) και "Lulu" (Bios, 2017).

*TRIGGER WARNING*: Στην παράσταση γίνονται αναφορές σε έμφυλη βία, βιασμό και αυτοκτονία.

Φωτογραφίες

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Συγκλονιστική αποτύπωση δύσκολου θέματος με ειλικρινή και αυθεντικό τρόπο σ' αυτήν την τρομερή δυνατή παράσταση. Καταπληκτική ερμηνεία και από τις τέσσερις ηθοποιούς σε ένα υποβλητικό χώρο. Δεμένες ιστορίες με τρόπο που σε παρασύρει και σε ταρακουναει. Θα μας μείνει αξέχαστο. Ευχαριστούμε πολύ.

  4. "αίθουσα αναμονής* στο σύλλογο ταξιτζων. Ναι ναι είχαν κάνει θέατρο την αίθουσα που κάνουν συμβούλιο (;) οι ταξιτζήδες.Το βρήκα πολύ ευρηματικό!
    Ήταν πάρα πολύ καλό. Επί της ουσίας ήταν 5 γυναίκες που έλεγε η καθεμία τη δική της ιστορία. Αλλά σε ένα παράλληλο κόσμο που δεν μπορούσαν να φύγουν όμως. Η καθεμία τράβαγε τα δικά της ζόρια. Επιασε θέματα ταμπού κόμπλεξ γυναικεία ζητήματα κοινωνικά, και εμφυλη βία..
    Τελικά; Λυτρώθηκαν; Ξέφυγαν; Η συνέχεια επί της σκηνης! Το προτείνω ανεπιφύλακτα!