Έντμοντ

Πρόκειται για ένα τολμηρό, σκοτεινό και καθόλου "πολιτικά ορθό" κείμενο που διαπνέεται από μια έντονα μεταφυσική διάθεση που δε συναντάμε συχνά στον Μάμετ. Γραμμένος το 1982, για 28 ρόλους και  μέσα από 23 σύντομες ο "Έντμοντ" έχει  πολλά κοινά σημεία με τον "Βόυτσεκ" του Μπύχνερ αλλά και τον "Μπάαλ" του Μπρεχτ, τόσο στη δομή όσο και στα βασικά χαρακτηριστικά του κεντρικού ήρωα.

Το έργο καταγράφει την  "επανάσταση" ενός καθημερινού, λευκού, μεσοαστού σαραντάρη άνδρα που αναζητώντας κάποιο απροσδιόριστο “νόημα ζωής” και θέλοντας να ξεφύγει από την ανούσια, τακτοποιημένη ζωή του, αποφασίζει να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και να βουτήξει στην σκοτεινή, άγνωστη για εκείνον πλευρά της πόλης. Εκεί, στον υπόκοσμο της Νέας Υόρκης, στα μπαρ, στο μετρό, στους δρόμους, στα φτηνά ξενοδοχεία, στα sex shop, ο Έντμοντ θα έρθει αντιμέτωπος με τους μεγαλύτερους φόβους και τα πιό άγρια ένστικτά του. Εκεί θα αναδυθεί όλος ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η ομοφοβία που έκρυβε μέσα του. Εκεί θα ανακαλύψει το μόνο νόμο που έχει ισχύ σε έναν παράλογο κόσμο: τη βία.

Πρόκειται , όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας για ένα είδος "σύγχρονης παραβολής".  Για μια "μεσοαστική τραγωδία". Και πάνω απ΄όλα για μια ιστορία που μιλά για τη βαθιά νόσο και την κατάρρευση της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας. Γιατί  "η κοινωνία είναι άρρωστη, όχι ο άνθρωπος" διευκρινίζει ο Μάμετ.

Αξίζει να επισημανθεί ότι το όνομα αλλά και το επίθετο του ήρωα: Edmond Burke, ο Μάμετ το δανείστηκε -διόλου τυχαία προφανώς- από τον γνωστό Ιρλανδό ρήτορα, φιλόσοφο και πολιτικό (1729-1797) που ήταν σφοδρός πολέμιος της Γαλλικής Επανάστασης γι αυτό και έμεινε στην ιστορία ως ο ιδρυτής του σύγχρονου συντηρητισμού. Ένα χαρακτηριστικό του απόφθεγμα: " Και τι είναι η ελευθερία χωρίς σοφία και αρετή; Είναι το μεγαλύτερο από όλα τα κακά, είναι τρέλα, είναι διαστροφή χωρίς όρια”

Δραματουργός παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού