Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού

Την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου, μετά την προγραμματισμένη παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» στο θέατρο Faust, θ’ ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα της Θαναση Τριαρίδη και την ομάδα ex.anima.
Οι συντελεστές θα συνομιλήσουν με τους θεατές για όλα όσα προηγήθηκαν επί σκηνής. Για όσα αφηγήθηκε η Λ. (Μαίρη Ξένου). Για τα εγκλήματα του Λεοπόλδου του Β’, του «σφαγέα του Κονγκό» που συνέβησαν στο παρελθόν και που «νομιμοποιούνται» και διαιωνίζονται με την ένοχη σιωπή μας ακόμη και σήμερα.
Η παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» είναι το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Αφρικής». Άρχισε να γράφεται στην Αντίς Αμπέμπα τον Σεπτέμβριο του 2016 και πρόκειται για κείμενο που, όπως σημειώνει ο συγγραφέας του Θανάσης Τριαρίδης «γυρεύει την κυριολεξία». Για ένα αδιανόητο έγκλημα, «το οποίο η Δύση τοποθέτησε στα θεμέλια του πολιτισμού της».

Για δεύτερη χρονιά, μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία. Με εξελιγμένη σκηνοθετική εκδοχή και την ίδια αιχμηρή ματιά επιστρέφει για να μας γνωστοποιήσει, μέσα από το συγκλονιστικό κείμενο του Θανάση Τριαρίδη, τα γεγονότα που οδήγησαν σ’ ένα έγκλημα τεράστιο, μα βουβό. Και έπειτα να μας ρωτήσει: Τι είναι πιο επικίνδυνο; Η αδιαφορία για οτιδήποτε δεν μας αφορά άμεσα ή αντίθετα η εμμονική σκέψη πως κάποτε αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει; Ποια η διαφορά ανάμεσα σ' αυτόν που ανέχεται να συμβαίνει ένα έγκλημα και σ' αυτόν που το κάνει ο ίδιος;

To «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» του Θανάση Τριαρίδη γράφτηκε το 2016 και βασίζεται στην ιστορία του Λεοπόλδου του Β’, Βασιλιά του Βελγίου και εκούσια «ιδιοκτήτη» του Κονγκό για περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Μέσα από το έργο, το οποίο συν-σκηνοθετούν η Μαρία Τσομπανάκου και η Βασιλική Κούλη, αποκαλύπτεται ένα από τα μεγαλύτερα- ίσως το πιο υποβαθμισμένο στη μνήμη, εγκλήματα της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στη Μαύρη Ήπειρο. Στόχος του, να κάνει γνωστές τις πράξεις του «σφαγέα του Κονγκό», αλλά και να ταρακουνήσει το κοινό.
Για πόσο θα μένουμε άπραγοι; Μας αφορούν όλα αυτά τα εγκλήματα και αν όχι γιατί;
Το «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» δεν είναι μια συνηθισμένη παράσταση. Ο τέταρτος τοίχος σπάει και ο θεατής βρίσκεται προ των ευθυνών του. Δεν είναι καν μονόλογος, όπως φαίνεται, αλλά διάλογος, όπου η ηθοποιός (Μαίρη Ξένου) μαζί με το κοινό θ’ αναζητήσουν τις όποιες απαντήσεις.

Ακατάλληλο για ανήλικους (ήχος όπλου, φωτογραφίες με σκληρές εικόνες)

Σπέσιαλ εφέ: Αλέξανδρος Λόγγος
Φωτογραφίες-Βίντεο: Νίκος Πανταζάρας
Μοντάζ βίντεο-trailer: Βασίλης Μιχαλόπουλος
Σχεδιασμός αφίσας: Ελένη Θαλασσινού
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παραγωγή: ΕΝΕΛΠΑ

Σημείωμα συγγραφέα:
Το LEOPOLD είναι ένα κείμενο που γυρεύει την κυριολεξία – για να την αντικρίσει αμήχανα στην απερίγραπτη απορία της συλλήπτριας αφετηρίας του. Το συναισθηματικό σοκ της επίσκεψης στα Ορφανοτροφεία αλλά (αλίμονο) και στους δρόμους της Αντίς Αμπέμπα με έκανε να ανακαλέσω μια αφήγηση οργής για ένα αδιανόητο έγκλημα το οποίο η Δύση τοποθέτησε στα θεμέλια του πολιτισμού της. Για την δική μου οπτική, τα 12 έως 20 εκατομμύρια των δολοφονημένων Κονγκολέζων (ακόμη και η ψαλίδα ανάμεσα στα δύο νούμερα είναι απερίγραπτα ντροπιαστική) δεν είναι μονάχα το έγκλημα ενός αρχιδολοφόνου και των υπαλλήλων του (του Λεοπόλδου B΄ και των εφιαλτικών μισθοφόρων του)· είναι το έγκλημα όλων των κοινωνιών της Δύσης που αναδιάταξαν την καθημερινότητά των πολιτών τους, το παρόν και το μέλλον τους πάνω στο αιματοβαμμένο καουτσούκ του Κονγκό. Είναι το έγκλημα των προπατόρων μας· και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το αίμα των δολοφονημένων, ακρωτηριασμένων, βασανισμένων, κομματιασμένων, σκλαβωμένων μαύρων του Κονγκό πέφτει πάνω σε εμάς και στα παιδιά μας.
Με άλλα λόγια, πιστεύω πως είμαστε ένοχοι – εγγόνια ενόχων και γεννήτορες ενόχων…
Θανάσης Τριαρίδης

Ομάδα ex.anima
Ιδρύθηκε το 2017 από τις Βασιλική Κούλη, Μαίρη Ξένου και Μαρία Τσομπανάκου. Η πρώτη συνάντηση επί σκηνής ήταν το 2018, στο θέατρο Άβατον, με την παράσταση «Ζητείται κλόουν ηλικιωμένος». του Matei Visniec. Ακολούθησε, ένα χρόνο αργότερα, η παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» που παρουσιάστηκε στο ίδιο θέατρο.