Tango por Piazzola

Από το Φεστιβάλ TANGO ACROPOLIS

~ Υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Αργεντινής ~

Κάτω από τη λάμψη του αρχαίου βράχου και της φθινοπωρινής πανσέληνου εννιά ζευγάρια χορευτών με guest star την εξαιρετική χορεύτρια από την Αργεντινή, Mora Godoy, θα μας ταξιδέψουν στις νοσταλγικές γειτονιές του Buenoς Aires και θα μας καθηλώσουν με τις εκρηκτικές και σπάνιες  χορογραφίες τους με τη συνοδεία της ορχήστρας Quinteto Tangarto  και τη σαγηνευτική φωνή της Martha Moreleon.

Το 1990, δυο χρόνια πριν το θάνατό του, ο Άστορ Πιατσόλα εμφανίστηκε στο Ηρώδειο με τον  συνθέτη, φίλο και θαυμαστή του, Μάνο Χατζιδάκι, σε μία συναυλία που έμελλε να είναι η τελευταία του.

Είκοσι έξι χρόνια μετά, στον ίδιο χώρο, η μουσικοχορευτική παράσταση “Tango por Piazzola”  έρχεται για να ζωντανέψει την  αξέχαστη αυτή  βραδιά και να μας μυήσει στο μαγικό κόσμο του “El Gran Ástor" και του nuevo tango.

Μια πρόσκληση σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στη μαγεία, το πάθος και το ρομαντισμό του Tango!

Πενταμελής Ορχήστρα QUINTETO TANGARTO

Με σολίστ τη Martha Moreleon

Compania Tango en Eros με Guest Star τη Mora Godoy

Σκηνοθετική επιμέλεια: Luis Alberto Mestre

Παραγωγή: Tango Acropolis Festival

Άστορ Πιατσόλα

11 Μαρτίου 1921 – 4 Ιουλίου 1992

Ο Άστορ Πιατσόλα (στα ισπανικά Ástor Piazzolla),  θεωρείται ο πιο σημαντικός συνθέτης του τάνγκο κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Οι συνθέσεις του έφεραν επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο, ενσωματώνοντας σ' αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής, και δημιούργησαν το nuevo tango (νέο τάνγκο). Ήταν επίσης εξαίρετος μπαντονεονίστας και συχνά ερμήνευε τις συνθέσεις του με διάφορα μουσικά σχήματα. Στην Αργεντινή είναι γνωστός ως "El Gran Ástor" ("ο Μέγας Άστορ").

Γεννημένος στην Αργεντινή το 1921 από γονείς μετανάστες από την Ιταλία, ο Πιατσόλα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμαθε να μιλά καλά τέσσερις γλώσσες: ισπανικά, αγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έμαθε επίσης να παίζει μπαντονεόν, το οποίο τον ανέδειξε γρήγορα σε παιδί-θαύμα. Ενώ ήταν ακόμη νεαρός γνώρισε τον Κάρλος Γκαρδέλ, μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα του αργεντινού τάνγκο. Επέστρεψε στην Αργεντινή το 1937, όπου το παραδοσιακό τάνγκο βασίλευε ακόμη, και έπαιξε σε νυχτερινά κέντρα με διάφορες άσημες μπάντες. Ο πιανίστας Arthur Rubinstein, ο οποίος τότε

ζούσε στο Μπουένος Άιρες, τον συμβούλεψε να μαθητεύσει κοντά στον Αργεντινό συνθέτη  Alberto Ginastera. Ερχόμενος σε τριβή με παρτιτούρες του Στραβίνσκι, του Μπάρτοκ, του Ραβέλ και άλλων, παράτησε προσωρινά το τανγκό και καταπιάστηκε με τη σύνθεση της σύγχρονης συμφωνικής μουσικής.

Με την παρότρυνση του Χιναστέρα, το 1953 ο Πιατσόλα συμμετείχε σε διαγωνισμό σύνθεσης με τη "Συμφωνία του Μπουένος Άιρες" και κέρδισε υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση για να μαθητεύσει στο Παρίσι κοντά στη Γαλλίδα συνθέτρια και μαέστρο Nadia Boulanger.

Ο Πιατσόλα γύρισε από τη Νέα Υόρκη στην Αργεντινή το 1955 σχημάτισε το Οκτέτο Μπουένος Άιρες για να παίζει τάνγκο, και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.

Εισάγοντας τη νέα του προσέγγιση στο τάνγκο (nuevo tango), έγινε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη χώρα, τόσο μουσικά όσο και πολιτικά. Το αργεντίνικο ρητό "στην Αργεντινή όλα μπορούν να αλλάξουν — εκτός από το τάνγκο" δείχνει λίγο την αντίσταση που συνάντησε ο Πιατσόλα στην πατρίδα του. Όμως η μουσική του έτυχε αποδοχής στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική, και τις διασκευές του του τάνγκο υποδέχθηκαν με χαρά κάποια φιλελεύθερα τμήματα της αργεντινής κοινωνίας, τα οποία προωθούσαν πολιτικές αλλαγές παράλληλα με τη μουσική του επανάσταση.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του αργεντινού στρατού από το 1976 μέχρι το 1983, ο Πιατσόλα έζησε στην Ιταλία, αλλά επέστρεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή και ηχογράφησε εκεί.

Ο Πιατσόλα έδωσε την τελευταία συναυλία του στις 3 Ιουνίου 1990 στην Αθήνα. Η συναυλία ηχογραφήθηκε ζωντανά με μαέστρο τον Μάνο Χατζιδάκι και την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ήταν η τελευταία ζωντανή/συναυλιακή ηχογράφηση του Πιατσόλα. Ένα μήνα αργότερα έπαθε θρόμβωση στο Παρίσι και πέθανε δύο χρόνια αργότερα, όντας σε κώμα, στο Μπουένος Άιρες.