Yerma

Διασκευάζοντας τη Yerma του F. G. Lorca, προσβλέπουμε σε μια παράσταση η οποία διατρέχει με λιτότητα την υποστασιακή αγωνία του ποιητή πέρα από το εθιμικό υπόβαθρο του κειμένου, ώστε να δοθεί η βιαιότητα μιας ζωής σκοτεινής, αλλά και οι τόποι του τρυφερού λυρισμού της. Το πάθος της σάρκας και η τραγική μοίρα που χαρακτηρίζει τον Lorca εδώ και σε άλλα κείμενά του. Ήρωες που σηκώνουν στις πλάτες τους μια κληρονομιά γεμάτη πόνο, πάθος και αίμα. Ο προδομένος έρωτας, η προδομένη  φύση, το ανικανοποίητο της μητρότητας. Υποστάσεις που πλαγιάζουν κάτω από τον στίχο μ’ ένα κοίταγμα που γυμνώνει τα επί μέρους, προσεγγίζοντας τα σύμβολα όσο και όπου αυτά έχουν το μέγεθός τους.