Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Λίγες μέρες πριν την έναρξη της παράστασης «Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ» στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα», η Μαρία Κατσανδρή μας μίλησε για τον ρόλο της και το έργο.
Μιλήστε μου για το έργο «Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ» της Μαρίας Λαϊνά. Τι σας γοητεύει στο κείμενο;
Πάνω απ’ όλα με γοητεύει όλο το έργο της Μαρίας Λαϊνά. Και η ποίηση και το θέατρο. Με γοητεύει ή καλύτερα με ελκύει η γραφή της. Στο σύνολό της. Και το έχω «αποδείξει» στο παρελθόν ανεβάζοντας τον «Κλόουν», στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Με τον «Λύκο» τώρα, έχουμε παλιά γνωριμία μιας και είχε γίνει στον «Ιανό» σαν αναλόγιο με την σκηνοθετική επιμέλεια του χαμένου μας πια Δημήτρη Οικονόμου.
Αυτή η απύθμενη Αποδοχή της μοναξιάς, του θανάτου, του Χρόνου που περνάει….. Η Αποδοχή όλων όσων βιώνουμε οι άνθρωποι σ’ αυτήν την υπέροχη Ζωή…. Η Αποδοχή της Έλλειψης ….. με ένα βαθύ σαρκασμό και χιούμορ και όλα αυτά με έναν λόγο Υπερβατικό…..
Ναι, όλα αυτά με γοητεύουν και άλλα που είναι ανείπωτα….. γιατί ξέρετε εγώ δεν μπορώ να τα εξηγήσω όλα με τον Λόγο….
Παίζετε και ταυτοχρόνως σκηνοθετείτε. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Είναι η πρώτη φορά που το κάνω και δεν νομίζω να το ξανακάνω. Δεν είμαι σκηνοθέτης, ηθοποιός είμαι…. Είναι δύσκολο και δεν νοιώθω σαν σκηνοθέτης, απλά την επιμέλεια έχω…. Μια εικόνα, μια αίσθηση που μπορεί να έχεις για κάποιο έργο δεν σε καθιστά και σκηνοθέτη….. Απλά γίνεται τώρα με αυτό το έργο που και με τη βοήθεια της Μαρίας Λαϊνά απλά μπορώ να πω γνωρίζω τον δρόμο…..
Αυτό, τίποτα παραπάνω.
Η παράσταση ανήκει στο 2ο φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού θεατρικού έργου που διοργανώνει το θέατρο «Αγγέλων Βήμα» με καλλιτεχνικά υπεύθυνη τη Λεία Βιτάλη. Πώς βλέπετε αυτή την προσπάθεια και πόσο σημαντική είναι για την ανάδειξη του σύγχρονου ελληνικού έργου;
Πιστεύω ότι αυτό το φεστιβάλ θα έπρεπε να υπήρχε εδώ και χρόνια. Και είναι εδώ που χρειάζεται ένα μεγάλο «Μπράβο» στη Λεία Βιτάλη που το κατάφερε. Και στο «Αγγέλων Βήμα» που αποδέχτηκε αυτήν την πρόταση. Φυσικά και είναι σημαντικό να παίζονται, να ακούγονται τα έργα. Τα θεατρικά έργα γράφονται για να παίζονται. Και τώρα έχουν Βήμα. Φυσικά και είναι σημαντικό.
Το έργο μιλάει για τις σχέσεις των ζευγαριών. Πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους τη σημερινή εποχή;
Η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους πάντα ήταν δύσκολη. Το μόνο που ίσως αλλάζει, ή μάλλον σίγουρα, είναι ο τρόπος. Όχι η ουσία.
Απλά τώρα η αποξένωση είναι πιο εύκολη. Ο καθένας στο τάμπλετ του και στο κινητό του. Το «συγνώμη» έχει γίνει «σόρρυ» (που σημαίνει αδιαφορώ)…. και άλλα πολλά που δεν είναι του παρόντος.
Το ζήτημα και το ζητούμενο είναι και θα είναι πάντα η Αγάπη. Υπάρχει ;
Ο Φόβος …..υπάρχει; Αν διώξουμε το Φόβο και αφεθούμε στα φτερά της Αγάπης τότε θα δούμε το σύμπαν εντός μας και εκτός μας να αλλάζει.
Ως ηθοποιός έχετε αναμετρηθεί με πολλά είδη θεάτρου. Τι είναι αυτό που μπορεί πλέον να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον και να αποτελέσει πρόκληση;
Το κείμενο και οι συνεργάτες. Αυτά τα δύο. Κυρίως οι Άνθρωποι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να μοιραζόμαστε, να ενώνουμε τη ψυχή μας, για να την δώσουμε. Άνθρωποι της ίδιας φυλής. Και εδώ για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ έλληνες ή κάτι τέτοιο. Εννοώ της ίδιας φυλής ψυχικά. Που βεβαίως της ίδιας φυλής είμαστε κάποιοι άνθρωποι μέσα σε όλη την ανθρωπότητα. Μόνο έτσι συντελείται κάτι συμπαντικό. Αλλιώς ….. ίσως και μην έχει νόημα.
Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει όλους τους τομείς. Πώς τη βιώνετε;
Με υπομονή. Πώς αλλιώς άραγε; Υπομονή, ελπίδα και Πίστη. Χωρίς αυτά θα καταλήξουμε στο ψυχιατρείο…..
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
