Μην κλαις ρε γοργόνα

Την Ελλάδα με τα ωραία της νησιά, με τους φιλόξενους ανθρώπους της, με τις μπουγάδες που επιπλέουν στις ταράτσες της. Welcome to Greece. Τη χώρα του φωτός, τη χώρα της κατάκτησης, τη χώρα της μεγάλης ιστορίας. Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Όταν εμείς φέρναμε μάρμαρα από την Πεντέλη, οι υπόλοιποι έκαναν φούσκες με το σάλιο τους. Welcome to Greece, μια χώρα γεμάτη θάλασσα, μια χώρα γεμάτη μνημεία, μια χώρα με πολύ αλάτι και λίγο οξυγόνο. Ελάτε να μας θαυμάσετε, θα είμαστε ήσυχοι, νωχελικοί, οριακά βασανισμένοι και θα ψαρεύουμε στην προβλήτα, γνωρίζοντας ότι στον βυθό θα υπάρχει μια γοργόνα, που είτε θα μας σώσει είτε θα μας κατασπαράξει όλους.

Ελάτε να ψαρέψουμε, έχουμε αρκετό δόλωμα αλλά λίγη υπομονή. Ακούμε ουρλιαχτά από τον βυθό, αλλά δεν μιλάμε ξένες γλώσσες. Εδώ μόνο διψάμε. Διψάμε για οξυγόνο και επιβίωση. Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα που βρέχεται από όλες τις θάλασσες, αλλά εμείς συνεχώς διψάμε. Καλώς ήρθατε στο μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου, την Ελλάδα μας. Ελάτε να επιπλεύσουμε, ελάτε με τις σαγιονάρες σας, ελάτε με τα δίχτυα σας να πιάσουμε τη γοργόνα, την αδερφή του Αλέξανδρου να μας δώσει εξηγήσεις. Θέλουμε να της κάνουμε μόνο μια ερώτηση: «Μπορεί όλο αυτό το νερό να ξεπλύνει το παρελθόν μας;»