Εθνικός Ελληνορώσων

Αρχείο Παίχτηκε από 26/09/2018 έως 21/04/2019
στο Από Μηχανής

2ος χρόνος παραστάσεων
Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνοθέτης: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνογραφία: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Ομάδα Boudoir
Φωτισμοί: Βασίλης  Κλωτσοτήρας
Ερμηνεύουν: Στάθης Σταμουλακάτος Μάκης Παπαδημητράτος Θάνος Αλεξίου Κώστας Φυτίλης Στέλιος Δημόπουλος Αντώνης Τσιοτσιόπουλος

Περιγραφή

Μετά τη μεγάλη καλλιτεχνική κι εισπρακτική επιτυχία της προηγούμενης σεζόν, το έργο «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη επιστρέφει στο Από Μηχανής Θέατρο από την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου και κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή.

Περισσότερα

ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ

Εδώ και τρία χρόνια, σε μια γειτονιά σε μια άκρη του δήμου της Αθήνας, στο Ελληνορώσων, έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, μαζεύονται, μια φορά τον μήνα, για ένα “μπασκετάκι”. Το ραντεβού συνήθως πέφτει Σάββατο - εκεί, κατά το απογευματάκι - στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Το κάνουν όπως λένε “για να ξεσκουριάζουν” … και να πίνουν μετά καμιά μπύρα χωρίς ενοχές. Και σήμερα το ίδιο. Συναντήθηκαν, είπαν τα νέα τους, έκαναν το ζέσταμά τους, πήραν την μπάλα στα χέρια και το παιχνίδι άρχισε.

Ο Εθνικός Ελληνορώσων είναι μία κωμωδία, για τα παιδιά μιας γειτονιάς που λένε ότι μεγάλωσαν, για πρησμένους αστραγάλους, για πληγές που έκλεισαν και για άλλες που μείναν ανοιχτές. Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εξ αμελείας και μη.

“Όταν ο άντρας φτάνει στα σαράντα, πρέπει να αρχίσει να προσέχει”
Michael Jordan

Ηχητική επιμέλεια: Ανδρέας Μιχόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης Ζαχαρίας
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Σχεδιασμός Αφίσας: Θωμάς Παπάζογλου

Βίντεο

32 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Παράσταση που βγάζει συναίσθημα και ηθοποιοί με πετυχημένη ερμηνεία. Οι βωμολοχίες είναι στοιχείο που δείχνει το ήθος, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που βγάζουν οι χαρακτήρες οπότε δεν με ενόχλησαν. Μια εξέλιξη προς το τέλος της παράστασης ήταν ανατρεπτική και σοκαριστική.

  2. Αρκετά ευχάριστη η παράσταση. Στο ξεκίνημά της ήταν πολύ ρεαλιστική, άμεση με ευχάριστες ατάκες. Από τα μισά και προς το τέλος όταν έγιναν οι αποκαλύψεις, άλλαξε από κωμωδία έγινε πιο δραματικό-θρίλερ. Σου κρατά το ενδιαφέρον και η υποκριτική ήταν πολύ καλά δοσμένη.
    Τα μόνα αρνητικά ήταν: Περισσότερη βωμολογία από ότι έπρεπε σε αρκετά σημεία, το τέλος ήταν κάπως στενάχωρο (προσωπική άποψη) και άργησε να ξεκινήσει και άρα να τελειώσει (ξεκίνησε την 21:50 και τελείωσε την 23:25).

  3. Δεν βλεπαμε παρασταση, αλλα πραγματικο μπασκετ φιλικης αντροπαρεας!. Περισση ζωντανια, εντασεις, παιξιμο, επιθετικοτητα, διεκδικησεις, συγκαλυψεις, συνενοχες, πληγες ετων που αιμορραγουν, αναδυση οσων δεν "ειπωθηκανε ποτε", παιδικοτητα, φυση ανθρωπινη καθαρα που θυμιζει "απειλουμενα θηρια". Ηθοποιιες εκπληκτικες, και κειμενο καθαρο ψυχογραφικο..

  4. ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΚΡΩΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ! ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΣΚΕΤ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΘΑ ΔΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ! ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ

  5. Σε μια κατάμεστη αίθουσα του αγαπημένου Από Μηχανής, από θεατές όλων των ηλικιών, παρακολούθησα μια παράσταση που με συνεπήρε, με δυνατές ερμηνείες πάνω σε ένα ενδιαφέρον κείμενο. Ένταση, ρεαλισμός, πειστικοί χαρακτήρες, χιούμορ και προβληματισμός σε ισορροπία. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές. Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση, ευχαριστώ πολύ Μάρθα Σταυριανοπούλου για την παραχώρησή της!

  6. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ LOW BUDGET ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΙΟ ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΦΕΤΙΝΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΑΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ. ΔΥΝΑΤΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΔΑ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, ΘΙΓΕΙ ΚΟΙΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕ, ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ 35-45 ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΙ ΡΟΛΟΥΣ. ΑΝ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΒΩΜΟΛΟΧΙΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.

  7. Από την θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Σε μια γειτονιά του Δήμου της Αθήνας, στην περιοχή Ελληνορώσων, έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, συνηθίζουν μια φορά τον μήνα, να ξεδίνουν με ένα «μπασκετάκι». Το ραντεβού, συνήθως Σάββατο, εκεί κατά το απογευματάκι, στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ.

    Το κάνουν όπως λένε «για να ξεσκουριάζουν» …

    Από την αρχή το σκηνικό, που είναι ένα γήπεδο με σύρματα περίφραξης και μια μπασκέτα, δημιουργεί μια αίσθηση εγκιβωτισμού και απομόνωσης. Είναι ένας κρυφός, περίκλειστος χώρος, μια αρένα, όπου θα μπορούσε ο καθένας, άσχετα με την επαγγελματική του θέση ή ιδιότητά του να αποκαλύψει τον πραγματικό εαυτό του, να απεκδυθεί τον καθορισμένο κοινωνικό του ρόλο και να είναι πάλι εκείνο το παιδί που παίζει με τα φιλαράκια του, που τον ξέρουν καλά, τον αγαπούν, τον στηρίζουν, αλλά συγχρόνως τον ανταγωνίζονται, τον υπονομεύουν, ξέρουν τις πληγές και τις σκοτεινές πλευρές του, κρατούν τα μυστικά του, ή σαν τα φοβισμένα παιδιά τον εκβιάζουν. Το κείμενο και όσα εκτυλίσσονται πάνω στη σκηνή είναι αποκαλυπτικά για τη φύση του ανθρώπου, για τα αγιάτρευτα τραύματα της ψυχής και της καρδιάς. Για την κρίση και τον ανταγωνισμό, για τον καπιταλισμό, που θέλει να αφομοιώσει τον άνθρωπο, να δουλεύει για ελάχιστα και να ανήκει πάντα στον εργοδότη που τον διεκδικεί.

    Ο Εθνικός Ελληνορώσων, μια ιστορία για 6 άνδρες που πηγαίνουν να παίξουν μπάσκετ αφού έχουν φροντίσει να ανταποκριθούν στις πολυποίκιλες υποχρεώσεις τους, οικογενειακές, εργασιακές ή άλλες.

    Ο Τάκης (Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) πληροφορεί τον Μανώλη (Στέλιος Δημόπουλος) ότι είδε την πρώην του γκαστρωμένη. Του Μανώλη του κόβονται τα πόδια. Η ζωή, ωστόσο, συνεχίζεται. Ξαναπαίζουν μετά το θάνατο του συμμαθητή και συμπαίκτη τους, του Σταύρου. Κατηγορούν τον Παύλο Δημητρίου (Θάνος Αλεξίου), φίλο κτηνίατρο, που δεν ήρθε στην κηδεία του φίλου τους, κατηγορώντας τον ότι ήταν απών απ’ την τελετή γιατί «πηδούσε τη γυναίκα του Σταύρου». Η ιστορία του Σταύρου είναι το προοίμιο για την αποκάλυψη της διαδρομής και των άλλων φίλων με τη διαδοχική εκδίπλωση των μαύρων σελίδων της ζωής τους. Όσα κουβαλά κανείς μέσα στις «αποσκευές» του καθώς μεγαλώνει: Επιπόλαιες, ανεύθυνες, απερίσκεπτες έως και εγκληματικές νεανικές ροπές που τον στιγμάτισαν για πάντα. Η σκέψη και μόνο μπορεί να σκοτώσει; Η σκέψη από μόνη της συνιστά ένα ηθικό – συνειδησιακό τετελεσμένο; Αυτή η σκέψη στην εξέλιξη του έργου γίνεται πράξη και θέτει τέτοιου είδους φιλοσοφικά ερωτήματα.

    Εύκολα και με χαρακτηριστικό κυνισμό αντικαταθίσταται ο αποθανών αφού ο Βαγγέλης (Μάκης Παπαδημητράτος) φέρνει στη θέση του Σταύρου, το Νίκο (Κωνσταντίνος Φυτίλης), που τελικά γνωρίζεται με κάποιους από την ομάδα και πιο στενά με το Νίκο (Στάθης Σταμουλακάτος), που έρχεται από παιδικό μασκέ πάρτι. Οι εντάσεις που δημιουργούνται σταδικά είναι τεράστιες. Ο Νίκος (Στάθης Σταμουλακάτος) διεκδικεί τον παλιό φίλο, που κατά σύμπτωση δουλεύει για τον Βαγγέλη (Μάκης Παπαδημητράτος) για να εργαστεί μαζί του, τάζοντάς του περισσότερα λεφτά. Τελικά αποφασίζουν να τον παίξουν στο στοίχημα και η τύχη του να κριθεί σε έναν αγώνα μπάσκετ. Η αποθέωση του καπιταλισμού. Το μεγάλο ψάρι καταβροχθίζει το μικρότερο με σημείο πίεσης τον ανυπεράσπιστο τον εργαζόμενο, αυτόν που έχει πιεστική βιοποριστική ανάγκη. « Έλα, για εσένα παίζουμε, για την απελευθέρωση του Μεσολογγίου!» Ένα απρόσμενο, σοκαριστικό γεγονός στη διάρκεια του παιχνιδιού, θα δώσει αφορμή να ξεδιπλωθούν παλιές ιστορίες, να αναζητηθεί ο ένοχος ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο καθένας ή και μόνο η σκέψη του. Όλοι είναι συνένοχοι σε αυτό, ακόμα και ο νόμος, με την παρουσία του νομικού της παρέας, του Τάκη (Αντώνης Τσιοτσιόπουλος). Πολλές οι επιθέσεις, σωματικές και λεκτικές, σε μια κοινωνία αγρίων.

    Η σκουριά τους δε φεύγει, όσο και να γυμναστούν για να ξεσκουριάσουν. Είναι η σκουριά όλων μας. Αποκαλύπτεται η φθορά του χρόνου, η ηθική έκπτωση και τα ελλείμματα του καθενός.

    Καλύπτουν τις πράξεις τους μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, όπως οι γάτες τα περιττώματά τους στο χώμα. Όμως αυτά θα είναι πάντα εκεί για τον τελικό απολογισμό «the final countdown», που είναι φανερό ότι γίνεται μέσα στον καθένα, που πάντα θα ξέρει.

    Το κείμενο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου είναι διεισδυτικό και οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών συγκλονιστικές, καθηλώνοντας το θεατή. Γίνονται όλοι μέλη μιας αγέλης, μετά διαχωρίζονται και σαν ύαινες τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου. Επιτίθενται με όπλο το λόγο, το σώμα τους, την μπάλα ακόμα και ένα όπλο.

    Η σκηνοθεσία ακολουθεί το κείμενο, εκμεταλλεύεται το χώρο και τη δυναμική των ηθοποιών, που όλοι έχουν προϋπηρεσία στο « θέατρο της σκληρότητας.»

    Μετά την παράσταση ο θεατής βγαίνει με ανάμεικτα συναισθήματα και βαθιά προβληματισμένος.

  8. Ένα έργο που μας δείχνει ότι όλοι οι άνθρωποι (αν και είναι υπερβολικό) έχουν την σκοτεινή πλευρά τους αλλά είναι έτοιμοι να κατακρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους, ακόμα και τους φίλους τους, χωρίς να κοιτάζουν την καμπούρα τους. Καλές ερμηνείες και γενικά καλή παράσταση αν και το ότι θεωρήθηκε μια από τις καλύτερες περσινές παραστάσεις το θεωρώ υπερβολή

  9. Απολαυστική παράσταση με γρήγορη ροή και εξαιρετικές ερμηνείες ! Σου γεννά ποικίλα συναισθήματα γέλιο, συγκίνηση και προβληματισμό για ανθρωποκεντρικά κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν όλους.Αφηνει χώρο για σκέψη και είναι μια παράσταση που σου μένει!

  10. Πολύ ωραία παράσταση που σου βγάζει ανάμεικτα συναισθήματα. Μέσα από το γέλιο σου δημιουργεί προβληματισμούς μέσα από την καθημερινότητα. Γρήγορη πλοκή, σημερινό κείμενο και ωραίες ερμηνείες. Ευχαριστώ Θεατρομάνια.

  11. Εξαιρετική παράσταση!!!
    2 σε 1... Κωμωδία και κοινωνικό. Στο πρώτο μέρος γελάσαμε πολύ και στο δεύτερο ήρθαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.....
    Εκπληκτικές οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία, οι φωτισμοί,...κλπ.
    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και ιδιαίτερα στον κο Αντώνη Τσιοτσιόπουλο για το καταπληκτικό κείμενο της παράστασης!
    Συστήνετε ανεπιφύλαχτα σε όλους!!!

  12. Σκηνικό, γήπεδο μπάσκετ..πραγματικό.
    Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εξ’ αμελείας και μη."
    Μια δυνατή παράσταση που προκαλεί γέλιο και προβληματισμό.20χρονια για να παραγραφουν τα αδικήματα μας.Ετσι είναι τελικά οι άνθρωποι; Ευχαριστω πολύ για την πρόσκληση

  13. Ευχαριστούμε την Θεατρομανια που μας έδωσε την ευκαιρια να παρακολουθήσουμε αυτήν την ξεχωριστή παράσταση. Άρτια , καλογραμμένη , γρήγορη πλοκή , μας χάρισε πολλές στιγμές αβιαστου γέλιου οι οποίες εναλλάσονταν με έντονες στιγμές προβληματισμού. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους συντελεστές, άξιζαν ξεχωριστά το καθε ένα παιδί το θερμό χειροκρότημα μας . Μπράβο !