Η Πόλη

Αρχείο Παίχτηκε από 30/09/2022 έως 30/10/2022
στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Συγγραφέας: Λούλα Αναγνωστάκη
Σκηνοθέτης: Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνογραφία: Γιώργος Λυντζέρης
Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Ερμηνεύουν:

Διανομή
Βασίλης Αφεντούλης (Κίμων)
Bάνα Πεφάνη (Ελισάβετ)
Γιάννης Στεφόπουλος (Φωτογράφος)

Περιγραφή

Ο Ένκε Φεζολλάρι μετά την επιτυχημένη σκηνοθεσία του στην Παρέλαση και η Βάνα Πεφάνη μετά το Διαμάντια και Μπλούζ που έπαιξε δίπλα στις Τζένη Καρέζη και Ζωή Λάσκαρη, επιστρέφουν στην σημαντική Λούλα Αναγνωστάκη και στο εμβληματικό έργο της Πόλη, από την τριλογία της Πόλης.

Περισσότερα

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η Πόλη.

Οι πόλεις, άλλοτε φρούρια και τώρα φυλακές, μνήμες, τόποι ερημωμένοι, τόποι μαρτυρίου και λύτρωσης. Η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε μια πόλη που η Ελισάβετ ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε, εκεί σε ένα διαμέρισμα ζουν και κάθε βράδυ καλούν έναν επισκέπτη.Τα παιχνίδια μνήμης και η παγίδα που στήνει το ζευγάρι στον καλεσμένο έχει το ίδιο μοτίβο, οριακά παιχνίδια υπαρξιακά και βίαια σαν ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των προσώπων. Ένας αλληλοσπαραγμός και μια υπόσχεση ευτυχίας και διαφυγής από την πραγματικότητα  αποτυπώνεται στο μονόπρακτο που παρακολουθεί ο Θεατής. Διαταραγμένες σχέσεις, η εισβολή του έξω κόσμου στο ήδη κλειστό νοσηρό τραυματισμένο κόσμο των Ηρώων, η αδυναμία επικοινωνίας και η διαστρέβλωση των σχέσεων είναι τα συστατικά που συνθέτουν το περιβάλλον που δρουν τα πρόσωπα του έργου.

Τα τραύματα του πολέμου, του Εμφυλίου, ο φόβος για την επανάληψη των οδυνηρών γεγονότων  που βίωσαν οι πρωταγωνιστές του έργου  και το παρόν μιας Πόλης πουν δεν έχουν θέση δημιουργεί και τους ωθεί σε επικίνδυνα παιχνίδια αναζήτησης ταυτότητας και μιας σύνδεσης παρελθόντος και μέλλοντος.Η πόλη νοσεί, τα ιερά και τα όσια έχουν καταρρεύσει, στις σύγχρονες Πόλεις τα βλέμματα είναι αποστασιοποιημένα, οι κάτοικοι στερημένοι , αποσιωπούν, φόβος και απόγνωση , η βία  έχει ποτίσει τους κατοίκους, η Πόλη όχι μόνο θα σ ακολουθεί που λέει ο Καβάφης αλλά θα τραφεί από τη σάρκα σου, θα εισβάλλει και θα σε μετατρέψει σε Τέρας. Πώς να νικήσεις την μοναξιά σου, το υπαρξιακό κενό, πως να αφήσεις την κραυγή σου  σε ένα κόσμο αποστειρωμένο, σε έναν κόσμο που ο ''Θεός'' λείπει; Οι Πόλεις δεν φλέγονται στο τέλος του έργου όπως σημειώνει η Λούλα, γιατί έχουν ήδη καεί .. και εμείς στις στάχτες της, εναπομείναντες μιας δυστοπίας που μας συμπεριλαμβάνει ως τους αποτυχημένους αυτής της ζωής να πορευόμαστε σε μια κοιλάδα απολεσθέντων στιγμών ευτυχίας και ονείρων, αναζητώντας την αθωότητα σε ένα ήδη καμένο Κόσμο χωρίς επιστροφή.

Απρίλιος 2022,

Ένκε Φεζολλάρι

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Κίμων και η Ελισάβετ στο διαμέρισμα ή, αν θέλετε, Εμείς σε κατάσταση Άμυνας. Η πόλη έξω από το διαμέρισμα ή, με άλλα λόγια, οι Άλλοι στην Επίθεση. Όσο ο διάλογος του ζευγαριού προχωρά αποσπασματικός, ελλειπτικός, αγωνιώδης, ένας διάχυτος φόβος ρευστοποιεί τα όρια και το «Τέρας», που μαίνεται απέξω, δεν είναι πια διακριτό, δεν εντοπίζεται και δεν ελέγχεται.

Εντός, κάθε υποψία επικοινωνίας πνίγεται στην αμφισβήτηση, την εχθρότητα, τον εκφοβισμό. Οι σχέσεις συνύπαρξης με τον Φίλο κι ακόμα πιο βαθιά με τον Εαυτό, προκύπτουν βίαιες, στρεβλές, αδύνατες. Μόνη ελπίδα κι εχέγγυο ψυχικής ισορροπίας είναι να επαληθευτεί ο Άλλος στο πρόσωπο του επισκέπτη Φωτογράφου. Όμως ο Άλλος δεν είναι παρά μια εκ των έσω αφήγηση, μια ύπαρξη διαμεσολαβημένη από τον τρόμο του ζευγαριού κι ο φοβισμένος Φωτογράφος δεν δύναται να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός Αντιπάλου.

Κι ωστόσο η κατάσταση είναι εμπόλεμη. Γιατί πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί η συστηματική βία που εφαρμόζεται από το κάθε πρόσωπο της παράστασης προς όλους τους άλλους με τη μορφή είτε της επίθεσης είτε της άμυνας; Πώς αλλιώς μπορεί να εκληφθεί, μέσα από τα τρικ του Φωτογράφου, η εμπορευματοποίηση του πολέμου και η εξοικείωση με τα αποτελέσματά του; Πώς αλλιώς μπορεί να επαληθευτεί το στήσιμο ενός παιχνιδιού-παγίδα που συνθλίβει αδιακρίτως όλους τους παίκτες του;

Η Λούλα Αναγνωστάκη έχει πει: «Δεν ανήκω στους δημιουργούς που ακολουθώντας μια διαλεκτική διαδικασία συνθέτουν ένα έργο με ανάγλυφα αίτια και αιτιατά. Εγώ βλέπω μόνο το αποτέλεσμα». Ένα αποτέλεσμα, ωστόσο, που όχι μόνο μας αφορά, αλλά μας εμπεριέχει.

Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη

Ειδική σύμβουλος : Βίκυ Μαντέλη

Φωτογράφος: Γιώτα Εφραιμίδου

Επιμέλεια κομμώσεων: Κων/νος Σαββάκης

Επικοινωνία και προβολή παράστασης : Νταίζη Λεμπέση

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Το έργο «Guilty Choices» του ισπανού Jorge Cooner , έκανε πρεμιέρα στις 3 Μαΐου, με ένα καστ νέων ηθοποιών σε μια παράσταση, που θέτει πολλά ερωτήματα για το πώς θα αντιδρούσε ο καθένας μπροστά σε δύσκολα ηθικά και οντολογικά ερωτήματα.

    Κέντρο αυτού του έργου, ένα ζευγάρι, δυο ωραίοι νέοι ο Τόνι (Γιώργος Γογόνης ) και η Μπέλα (Ειρήνη Στεριανού), που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στις δύσκολες συνθήκες που τους περιβάλλουν, μια απρόσωπη και αδυσώπητη καθημερινότητα, χωρίς να τσαλακώσουν τα όνειρά τους. Τα πρόσωπά τους καθαρά και λαμπερά, όπως η ψυχή τους.

    Οι δυσκολίες είναι πολλές το ίδιο και οι αναιρέσεις, οι αδυναμίες και βέβαια η καταχρηστική εκμετάλλευση του αδύναμου από τον ισχυρό. Οι εσωτερικές αδυναμίες, τα κενά του καθένα, η χειραγώγηση, οι προσωπικές μεθοδεύσεις έρχονται να σκοτεινιάσουν την καθαρή ψυχή και την έντιμη σχέση.

    Δορυφόροι που καθορίζουν, ή προκαλούν τις αντιδράσεις των δυο αυτών νέων ο Σέρτζιο (Γιωργής Βασιλόπουλος) και ο Πάμπλο (Βασίλης Βουτετάκης). Είναι τα πρόσωπα που με τον τρόπο τους δημιουργούν σκοπέλους στη ζωή.

    Οι ομολογίες, είναι έμμεσα αιτήματα συγγνώμης, που μπορεί και να μην έχουν πια κανένα αποτέλεσμα. Αυτή είναι η ζωή, ένα διαρκές συναπάντημα με αδιέξοδα και η διαχείριση των πληγών μετά.

    Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, μελετημένη και ευαίσθητη. Ανέδειξε τις πτυχές του έργου και τον προβληματισμό του συγγραφέα, αφήνοντας τις κατάλληλες αιχμές. Οι σκηνές δεν εξέθεταν άσκοπα το σώμα των ηθοποιών, αντιθέτως δημιουργούσαν μαζί με την σύμπραξη του φωτισμού (Γιώργος Αγιαννίτης) μικρά έργα τέχνης.

    Όλοι οι νέοι αυτοί ηθοποιοί διαχειρίστηκαν ένα δύσκολο έργο να παρασταθεί, ώστε να δημιουργηθούν οι αντίρροπες δυνάμεις από τον Γιωργή Βασιλόπουλο και τον Βασίλη Βουτετάκη, και η αντίστιξή τους από τον Γιώργο Γογόνη και την Ειρήνη Στεριανού.

    Μια παράσταση με πολλές αναφορές στη σύγχρονη επικαιρότητα, τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος.