Όπως πάει το ποτάμι

Αρχείο Παίχτηκε από 26/11/2021 έως 10/04/2022
στο Σταθμός
Διάρκεια: 105'
Συγγραφέας: Μάρτιν Σέρμαν
Μετάφραση: Αντώνης Πέρης
Σκηνοθέτης: Γιάννης Λεοντάρης
Σκηνογραφία: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Μικαέλα Λιακατά
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Ερμηνεύουν: Περικλής Μουστάκης (Μπο), Μάνος Καρατζογιάννης (Ρούφους), Δημήτρης Ροΐδης (Χάρυ)

Περιγραφή

Σαράντα χρόνια μετά το θρυλικό «Μπεντ», το τελευταίο έργο του Μάρτιν Σέρμαν που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές σε Αγγλία και Αμερική, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση του Αντώνη Πέρη και σκηνοθεσία του Γιάννη Λεοντάρη. Πρόκειται για μια μοναδική ερωτική ιστορία που ισορροπεί με δεξιοτεχνία ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση.Το έργο αποτυπώνει τους θριάμβους και τις ήττες του κινήματος των ομοφυλοφίλων, πενθώντας και γιορτάζοντας αντίστοιχα για τα φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά και για τις διεκδικήσεις του παρόντος και του μέλλοντος.

Περισσότερα

Δεν έχει κανένα νόημα να ψάχνει κανείς πότε ακριβώς χάθηκε αυτή η εκκεντρικότητα; Πότε ο περίεργος μεταλλάχθηκε σε νευρωτικό μα και σε ευτυχή ταυτόχονα…

O Μπο, ένας Αμερικανός πιανίστας που ζει στο Λονδίνο και πιστεύει ακράδαντα πως όλες οι ερωτικές σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, συναντάει στα 62 του μέσω διαδικτύου τον Ρούφους, έναν 29χρονο διπολικό δικηγόρο ο

οποίος γοητεύεται από το παρελθόν που ο Μπο αντιπροσωπεύει. Γίνονται ζευγάρι και ζουν μαζί για δεκατρία χρόνια. Η σχέση τους φωτίζεται από αφηγήσεις για όλη την ιστορία του gay κινήματος, από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα. Βαθαίνει, δυναμώνει και βρίσκεται μπροστά στα μεγάλα διλήμματα της ερωτικής συμβίωσης: αντισυμβατικότητα ή «κανονικότητα»; Κίνδυνος ή ασφάλεια; Εξέγερση ή ενσωμάτωση; Στο τέλος, το τρίτο πρόσωπο, ο νεαρός drag performer Χάρυ, θα επιδράσει καταλυτικά στο ζευγάρι… Στο μικροσκόπιο του βραβευμένου συγγραφέα, οι ανασφάλειες, οι εγωισμοί, τα όνειρα, το γήρας, η φθορά, η αναζήτηση ταυτότητας, η αφοσίωση, ο γάμος, η υιοθεσία και βέβαια η αποδοχή. Ο Σέρμαν στο «Όπως πάει το ποτάμι» καταθέτει μια μεγάλη παρακαταθήκη, μια «εποποιία της διαφορετικότητας» καταφέρνοντας, με αφετηρία τον ομόφυλο έρωτα, να μιλήσει με τόλμη για όλα τα ζευγάρια, όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη σεξουαλική ταυτότητα που επιλέγει ο καθένας. Η παράσταση αξιοποιώντας τόσο τη θεατρική, όσο και την κινηματογραφική φόρμα, θέτει στην πραγματικότητα τα αμείλικτα και δύσκολα ερωτήματα που αφορούν όλες και όλους τους ερωτευμένους.

Σκηνοθετικό σημείωμα Γιάννη Λεοντάρη

Ένα «έπος δωματίου»

Σήμερα, στο Λονδίνο: ο διπολικός νεαρός δικηγόρος Ρούφους, διψά για «γεύσεις από το παρελθόν» και συνθέτει ένα ιδιωτικό ντοκιμαντέρ κινηματογραφώντας αφηγήσεις του Μπο, συντρόφου του και πιανίστα της τζαζ, γύρω από τα πάθη και τους αγώνες των ομοφυλόφυλων ανδρών και γυναικών στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα.

Ένα παράδοξο στοίχημα: να χωρέσεις σε ένα θεατρικό έργο δωματίου μία επική αφήγηση και μία ερωτική εξομολόγηση. Αυτό καταφέρνει με δεξιοτεχνία, χιούμορ και τρυφερότητα ο Μάρτιν Σέρμαν στο «Όπως πάει το ποτάμι», το πιο πρόσφατο και πιο προσωπικό από τα έργα του. Από τη μία, η «εποποιία» των διεκδικήσεων της gay κοινότητας για σεβασμό στη διαφορετικότητα και ίσα δικαιώματα. Από την άλλη, η τρυφερή όσο και σπαρακτική εξομολόγηση για τη φθορά του γήρατος και τον ερωτικό πόθο. Μια ιστορική αναδρομή με συνταρακτικά ντοκουμέντα μέσα από τη θυελλώδη ερωτική ιστορία δύο ανδρών με μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, η οποία

εκτυλίσσεται εξολοκλήρου στο καθιστικό του κοινού τους σπιτιού κατά τη διάρκεια δεκατεσσάρων χρόνων.

Η ηττημένη επανάσταση των gay της δεκαετίας του ‘60 και το σημερινό αίτημα για κοινωνική αποδοχή συγκρούονται και ταυτόχρονα γεννούν και τρέφουν την έλξη που ενώνει τους δύο ήρωες. Στο τέλος o Χάρι, ένας νεαρός drag queen performer έρχεται στη ζωή τους όχι για να την απογειώσει αλλά για να υπενθυμίσει τους αδυσώπητους όρους της «κανονικότητας».

Η παράσταση αναζητά κάτω από τη μετωπική και θυελλώδη σύγκρουση της ερωτικής συνάντησης τα ημιτόνια και αγωνίζεται να διατηρήσει τα ερωτήματα ανοιχτά. Αυτό άλλωστε ζητά από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς το ιδιαιτέρως εύθραυστο και εξομολογητικό έργο του Σέρμαν. Το καθιστικό του Μπο είναι ταυτόχρονα ανοιχτό και κλειστό στον δημόσιο χώρο, πότε περιχαρακώνεται, πότε γίνεται παράθυρο στον κόσμο. Ο σκηνικός χώρος είναι το εσωτερικό τοπίο του Μπο, μέσα από τα μάτια του Ρούφους. Τα σώματα των δύο εραστών είναι τόσο ασύμβατα μεταξύ τους ώστε μοιάζουν να είναι το ένα πλασμένο για το άλλο. Διαφορετικές θερμοκρασίες, διαφορετικοί ρυθμοί, διαφορετικά σχήματα. Παράδοξο; Ναι. Όσο και η ανθρώπινη ψυχή. Όσο και κάθε ερωτική ιστορία.

Σύνοψη

O Μπο, ένας Αμερικανός πιανίστας που ζει στο Λονδίνο και πιστεύει ακράδαντα πως όλες οι ερωτικές σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, συναντάει στα 62 του μέσω διαδικτύου τον Ρούφους, έναν 29χρονο διπολικό δικηγόρο ο οποίος γοητεύεται από το παρελθόν που ο Μπο αντιπροσωπεύει. Γίνονται ζευγάρι και ζουν μαζί για δεκατρία χρόνια. Η σχέση τους φωτίζεται από αφηγήσεις για όλη την ιστορία του gay κινήματος, από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα. Βαθαίνει, δυναμώνει και βρίσκεται μπροστά στα μεγάλα διλήμματα της ερωτικής συμβίωσης: αντισυμβατικότητα ή «κανονικότητα»; κίνδυνος ή ασφάλεια; εξέγερση ή ενσωμάτωση; Στο μικροσκόπιο του βραβευμένου συγγραφέα, οι ανασφάλειες, οι εγωισμοί, τα όνειρα, το γήρας, η φθορά, η αναζήτηση ταυτότητας, η αφοσίωση, ο γάμος, η υιοθεσία και βέβαια η αποδοχή.

Στο τέλος, το τρίτο πρόσωπο, ο νεαρός drag performer Χάρυ, θα επιδράσει καταλυτικά στο ζευγάρι.

Σκηνικά-κοστούμια-σχεδιασμός βίντεο: Μικαέλα Λιακατά

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Βοηθός σκηνοθέτη: Κλειώ Παπατζανάκη-Χρυσοβέργη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης, σε συνεργασία με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου)

Παραγωγή:  Lead - In - Arts A.M.K.E

Επιχορηγούμενη παραγωγή από το Υπουργείο Πολιτισμού

Φωτογραφίες

Βίντεο

44 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ένα πολύ καλό έργο, που το βοήθησε μια πολύ καλή σκηνοθεσία, και εξαιρετικές ερμηνείες και των τριών ηθοποιοιών!
    Ένα <> έργο, με προβληματική πάνω στην σχέση ομοφυλόφιλων ανδρών! Τελικά οι ρόλοι και τα πρότυπα κυριαρχούν;

  2. Υπέροχη παράσταση, εξαιρετικές ερμηνείες ιδιαίτερα του Μπο. Συγκινητική, μελαγχολική αλλά και με χιούμορ. Η παράσταση Θίγει σύγχρονα ζητήματα των γκει ζευγαριών χωρίς όμως να ξεχνά και σκοτεινές στιγμές του παρελθόντος

  3. Πολύ καλες οι ερμηνείες και η ενεργεια του Μάνου Καρατζογιαννη και του Δημήτρη Ροιδη
    Ωραία νοήματα,ωστόσο μας φάνηκε ημιτελές καθώς περίμεναμε να έχει ένα τέλος έστω και άσχημο ..
    Σας ευχαριστούμε για τη δυνατότητα!

  4. Μια πολύ ευαίσθητη παράσταση που συγκινεί και προβληματίζει το θεατή. Πολύ καλή η χρήση του videowall που μεταφέρει εικόνες απο αλλες εποχές και αναδεινύει την ερμηνευτική ικανότητα του εξαιρετικού κύριου Μουστάκη στις κοντινές λήψεις. Μπράβο στους συντελεστές για μια καλοδουλεμένη κ αξιοπρεπή παράσταση!!

  5. Μια παράσταση με καλοδουλεμένη μουσική επένδυση ωραία βίντεο που λειτουργούν συνδετικά αλλά και χρηστικά. Μια ιστορία που ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις, τους φόβους, τις προσδοκίες και τις ματαιώσεις. Εξαιρετική όλοι οι ηθοποιοί.

  6. Παρακολουθήσαμε την παράσταση την Παρασκευή 11/12/21 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και ευχαριστώ πολύ.
    Πήγαμε 3 άτομα και η παράσταση άρεσε στους 2 από τους 3. Προσωπικά μου άρεσε αλλά μου έλειψε κάποιο μήνυμα στο τέλος, κάτι που θα με βάλει σε σκέψεις και θα δώσει τροφή για συζήτηση στην παρέα φεύγοντας.

    Ευχαριστώ και πάλι theatromania.

  7. Η συγκίνηση κυριαρχεί στη παράσταση. Είναι τόσο τρυφερή και τόσο ανθρώπινη. Εξαιρετική σκηνοθεσία σε συνδυασμό με τις καταπληκτικές ερμηνείες. Ο κύριος Μουστάκης είναι εξαίρετος. Μπρόβο σε όλους τους συντελεστές τησ παράστασης.

  8. Υπέροχη παράσταση, συγκινητική με άριστες ερμηνείες και σκηνοθεσία που δε χάνει λεπτό τους ρυθμούς της. Πετυχημένο και λειτουργικό το video wall όπου προβάλλονταν οι αναμνήσεις του Μπο. Συγχαρητήρια σ' όλους τους συντελεστές!
    Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση!

  9. Πολύ διαφορετική παράσταση - δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο είπε η φίλη που πήγαμε, και έπρεπε να είχε ήδη δοθεί στον κόσμο όλο αυτό που είδαμε, για να σκεφθεί, να ενημερωθεί, και να δει τα διαφορετικά πράγματα που συμβαίνουν. Το θεατρικό μας έδειξε τη διαφορετικότητα -.
    Καταπληκτικές οι ερμηνείες των ηθοποιών, το ίδιο και η σκηνοθεσία πο χρησιμοποίησε την κινηματογραφική αφήγηση της ζωής του Μπο και του κινήματος των ομοφυλόφιλων. Το συναίσθημα κυριαρχούσε σ' όλη την παράσταση, μαζί με τους φόβους, κυρίως των γηρατειών, της ανημπόριας και του "υποχρεωτικού τέλους" της σχέσης, η αντισυμβατικότητα, ο έρωτας, η αγάπη του ζευγαριού, η τρυφερότητα, η έκφραση των θέλω τους, οι αλήθειες τους και η ειλικρίνειά τους μέσα στη σχέση τους, η ανάγκη για εξέλιξη της σχέσης μέσα από τη νομιμότητα και την απόκτηση παιδιού. Φεύγεις γεμάτος σκέψεις και συναισθήματα από την τόσο καλή παράσταση, που κάλεσε τους θεατές να μπουν στη σχέση ενός gay ζευγαριού και να τη ζήσουν, έτσι ώστε να δούνε "από μέσα" τα πράγματα πώς ακριβώς είναι.. Πολύ ωραίο εγχείρημα. Το αποτέλεσμα απίθανο!