Μια Γυναίκα χωρίς σημασία

Αρχείο Παίχτηκε από 23/05/2022 έως 12/06/2022
στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο
Διάρκεια: 110΄χωρίς διάλειμμα
Κείμενο: Όσκαρ Ουάϊλντ
Μετάφραση: Σουζάνα Χούλια
Σκηνοθέτης: Κωστής Καπελώνης
Σκηνογραφία: Ανδρέας Σαραντόπουλος
Κοστούμια: Άννα Βήχου
Φωτισμοί: Κωστής Καπελώνης
Ερμηνεύουν: Δέσποινα Πόγκα, Μαρία Μακρή, Γιώργος Κροντήρης, Χρήστος Συριώτης, Πέτρος Πέτρου, Φίλια Δενδρινού, Χρυσάνθη Γεωργαντίδου, Δημήτρης Ζουμπούλης, Σάκης Σιούτης, Μάνος Κωστής

Περιγραφή

Ο θίασος ΣΥΝ-ΘΉΚΗ, μετά την πολύχρονη ενασχόλησή του με κοινωνικοπολιτικά έργα και το ανέβασμα με σύγχρονο τρόπο κλασσικών συγγραφέων (Ίψεν, Τσέχωφ, Μίλλερ κ.α.), επιχειρεί μια πρωτότυπη θεατρική προσέγγιση τού έργου τού ανατρεπτικού Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάϊλντ «Μια Γυναίκα χωρίς σημασία», σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, δίνοντας έμφαση στην πολιτική διάστασή του και στα παράλογα μελοδραματικά θεατρικά μοτίβα.

Περισσότερα

Στο έργο παρουσιάζονται οι συναναστροφές εκπροσώπων της άρχουσας αριστοκρατικής τάξης της Αγγλίας, που φλυαρούν, συνδιαλέγονται, ανταλλάσουν ευφυολογήματα, ερωτοτροπούν, αλλά ουδέν συναισθάνονται.

Εδώ και 130 χρόνια ο Όσκαρ Ουάϊλντ αποκάλυψε την κενότητα και την επικινδυνότητα των προσώπων που έγραψαν την ιστορία του 20ου αιώνα και έβαλαν τα θεμέλια για τον αιώνα που ζούμε και κανείς δεν θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα…

Σύγχρονος του Τσέχωφ (6 χρόνια μεγαλύτερος και πέθανε τέσσερα χρόνια πριν απ’ αυτόν), με παρόμοια διαδρομή. Αποκαλύπτουν και σχολιάζουν κομμάτια της κοινωνίας, που ευθύνονται για την άθλια κατάσταση του κόσμου που τους περιβάλλει. Ο ένας με όπλο την συναισθηματική ευαισθησία ημιτονίων και ο άλλος με έναν πνευματικό κυνισμό κορυφαίας λεπτότητας.

Το συγγραφικό έργο του Ουάιλντ είναι έντονα πολιτικό και ανατρεπτικό, εξ ου και οι διώξεις εναντίον του.

Ενδεικτικό της πολιτικής ευαισθητοποίησής του είναι ότι υπήρξε ο μόνος λογοτέχνης που υπέγραψε την αίτηση του  Μπέρναρντ Σω, για να δοθεί χάρη στους αναρχικούς που είχαν συλληφθεί (και εντέλει εκτελέστηκαν) ως υπεύθυνοι του μακελειού στην πλατεία Χέιμαρκετ στο Σικάγο, στις 4 Μαΐου 1886.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Το έργο ανεβαίνει σπανίως στην Ελληνική σκηνή.

Ξεχωρίζουν οι παραστάσεις: Το 1939 από την Μαρίκα Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και το 1954 από την Κυβέλη, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη.


Κατά τον Μπέρναρ Σω: «Ο Όσκαρ μοιάζει σα να είπε: δε θ’ αγαπήσω κανέναν, θά’μαι βαθιά εγωΐστής· και δε θάμαι μόνον ένας κατεργάρης, αλλά ένα τέρας· και θα μου τα συχωρέσετε όλα. Μ’ άλλα λόγια, τις συμβατικότητές σας θα τις καταντήσω παραλογισμούς, όχι δυσφημώντας τις γραπτώς, αν και θα μπορούσα πολύ καλά να το κάνω —για να πούμε την αλήθεια το έκαμα— αλλά δυσφημώντας τις με τη ζωή και το θάνατό μου.»

Ο συγγραφέας και βιογράφος του Πήτερ Ράμπυ, θεωρούσε ότι «ο Ουάιλντ ισορροπούσε ανάμεσα στη διεισδυτική ματιά του Ίψεν και την εμπορική επιτυχία στο Ουέστ Εντ του Λονδίνου, στοχεύοντας το κοινό του με απόκοσμη ακρίβεια».

Για την παράσταση παραγγέλθηκε καινούργια μετάφραση, που υπηρετεί την νέα ανάγνωση που επιχειρεί ο θίασος.

Με την Υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Παρακολούθησα την εξαιρετική θεατρική παράσταση "Μια γυναίκα χωρίς σημασία" του Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάϊλντ από την θεατρική ομάδα ΣΥΝ-ΘΗΚΗ στο Υπόγειο του Θεάτρου Καρόλου Κουν.Πρόκειται για ένα αιχμηρό, πολιτικό, κοινωνικό έργο που στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της πλουτοκρατίας και της αριστοκρατίας της Αγγλικής κοινωνίας, διαχέοντας μηνύματα διαχρονικά για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι των κοινωνιών.Μια κοινωνία που φλυαρεί, ερωτοτροπεί, συναγελάζεται και συγχρωτίζεται ανούσια στα σαλόνια της, αδιαφορώντας για τα προβλήματα του λαού.Η σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη είναι μοναδική.Οι λευκές κουρτίνες, πάνω στις οποίες αποτυπώνονται τα κουστούμια των πρωταγωνιστών και τα βιτρώ που εναλλάσσονται, δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό, το οποίο διανθίζει την παράσταση.Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εκπληκτικές.Σε αυτό το έργο κυριαρχεί ο πολιτικός και ο κοινωνικός λόγος.Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.