Περιγραφή
Παλιοί κανταδόροι, πλούσιοι και φτωχοί, έμποροι και διανοούμενοι, εργαζόμενοι και φοιτητές μαζεύονταν κάποτε για να πιουν το κρασί τους και να τραγουδήσουν με κιθάρες κι ένα μπουζουκάκι όλα τους τα ντέρτια. Τη λαογραφία τούτης της πλευράς της Αθήνας εξερευνούν έξι νέοι και παλιότεροι ηθοποιοί και μουσικοί μέσα από τα μάτια του πατέρα. Έτσι όπως τα αφηγήθηκε στην κόρη, Μάνια Παπαδημητρίου. Το νέο και το παλιό σιγοτραγουδούν παρέα… Έντεχνο, αλλά και οπερέτα και παλιό ελαφρύ, λαϊκό της δεκαετίας του `60 και τόσα άλλα. Πόσο μας έχει λείψει, όλους αυτούς τους μήνες, αυτή η συνεύρεση τα βράδια!
Περισσότερα
Η σκηνοθέτις της παράστασης εξομολογείται:
«Νιώθοντας μέσα μου βαθιά
πως έπειτα από τα τελευταία γεγονότα,
με κοροναϊούς και τα λοιπά
στην πόλη μου τίποτα δεν θα είναι όπως πρώτα
και όπως ήτανε παλιά
Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω,
Με αφορμή τα 200 χρόνια μετά την επανάσταση
Για την ίδια την πόλη των Αθηνών
Και τα περίχωρά της
Συνδεδεμένα με τη μορφή του πατέρα
Που έζησε εδώ 91 ολόκληρα χρόνια (1912-2003)
Και μ’ έμαθε να τ’ αγαπώ κι εμένα
Που γεννήθηκα στην Αθήνα το 1963
Αθήνα κόρη τ ουρανού,
Ελλάδα μάννα γλυκιά της μαγεμένης συνεστίασης
Με τα καφενεία, τις ταβέρνες και τα καπηλειά
Εσύ πατρίδα της παρέας και της νοστιμιάς!
Η Ελλάδα ήξερε από μικρό να σε μαθαίνει
Όλα του κόσμου τα φαρμάκια
Με στίχο και με μουσική να τα ξεχνάς»
