Οι Ψευδοεξομολογήσεις

Αρχείο Παίχτηκε από 14/12/2019 έως 08/03/2020
στο Studio Μαυρομιχάλη
Συγγραφέας: Μαριβώ
Μετάφραση: Αντρέας Σταίκος
Σκηνοθέτης: Φώτης Μακρής
Σκηνογραφία: Μαντώ Ψυχουντάκη
Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα
Ερμηνεύουν: Νίκος Αργυριάδης, Γιάννης Δαμάλας, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Πάνος Ξενάκης, Στέλλα Παπαδημητρίου, Στεφανία Σαμαρά

Περιγραφή

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν από τις 14 Δεκεμβρίου 2019, το αριστούργημα του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Μαριβώ, «Οι ψευδοεξομολογήσεις» σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Περισσότερα

Για τους περισσοτέρους μελετητές του Μαριβώ, «Οι ψευδοεξομολογήσεις» συνιστούν από́ κοινού́ με «Το Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης», τα αριστουργήματά́ του.

«Οι Ψευδοεξομολογήσεις», κωμωδία σε τρεις πράξεις και σε πεζό λόγο, παραστάθηκαν για πρώτη φορά το Σάββατο 16 Μαρτίου 1737. Έκτοτε παίχτηκε στα σαλόνια της εποχής, από την Κομεντί Φρανσέζ, στο θέατρο  Odeon, καθώς και στις 16 Αυγούστου 1794, στην επίσημη επαναλειτουργία  της Κομεντί Φρανσέζ. Από τότε, παραμένει σταθερά στο ρεπερτόριο. Για παράδειγμα, μόνον στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα (ως το 1956) μετράμε 562 παραστάσεις του έργου από την ιστορική γαλλική σκηνή της Κομεντί Φρανσέζ.

Όταν ανέβηκε το έργο στη σκηνή́, ο Μαριβώ ήταν 49 ετών. Είναι η τελευταία του μεγάλη (τρίπρακτη) κωμωδία. Πέντε χρόνια αργότερα, εκλέγεται στη Γαλλική́ Ακαδημία, και, εκτός από́ δυο μονόπρακτες κωμωδίες, στα 1744 και 1746 αντιστοίχως, δεν γράφει τίποτε άλλο για τη σκηνή́ και περιορίζεται στη συγγραφή́ «Στοχασμών» γύρω από́ ακαδημαϊκά́ ζητήματα. Κάτω απ’ αυτές τις συγκυρίες, «οι Ψευδοεξομολογήσεις» προσλαμβάνουν μια ιδιαίτερη σημασία στο έργο του, είτε το ήθελε ο ίδιος ο συγγραφέας, είτε όχι. Πρόκειται ουσιαστικά́ για έναν αποχαιρετισμό́ στη μεγάλη «ερωτική́ κωμωδία».

Η πλοκή των Ψευδοεξομολογήσεων είναι μία από τις καλύτερα δομημένες σε όλο το θέατρο του Μαριβώ. Βασίζεται κυρίως στις λιγότερο ή περισσότερο ψευδείς εξομολογήσεις του Ντιμπουά, και χωρίς τη μεγάλη επιδεξιότητα του συγγραφέα, θα ήταν δύσκολο να την παρακολουθήσουμε μέσα από τους πολυπληθείς μαιάνδρους της. Εάν μάλιστα συγκρίνουμε το έργο με το Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης, βλέπουμε πως διαφέρουν σε ουσιαστικά σημεία, και αυτό συμβαίνει εν μέρει και εξαιτίας της ηλικίας του συγγραφέα.

Τα πρόσωπα της δράσης είναι αισθητά πιο ώριμα, ο γενικός τόνος είναι πιο σοβαρός, οι πρωταγωνιστές, η Αραμίνδα κυρίως, αλλά και ο Δοράντης, δεν έχουν τη νεανική δροσιά του «μνηστευμένων» του Παιχνιδιού, μα ούτε και αυτήν που διαθέτουν οι ερωτευμένοι και οι νεαρές χήρες που πλημμυρίζουν το θέατρο του Μαριβώ. Προβληματίζονται περισσότερο για τη ζωή, έστω και εάν ο έρωτας παραμένει γι' αυτούς μια μεγάλη, εξαιρετικά σημαντική υπόθεση, έχουν και άλλες ασχολίες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το χρήμα και οι οικονομικές τους υποθέσεις. Ο εξωτερικός κόσμος υπεισέρχεται στον χώρο της κωμωδίας με επιμονή. Η ζωή βρίσκεται ανάμεσα στους ήρωες, με τις απαιτήσεις της και οι καρδιές δεν είναι πλέον τόσο «ιδεατά» αγνές.

Το έργο του Μαριβώ, εξετάζει το πώς η βούληση, η κρίση και η σκέψη των ανθρώπων επηρεάζεται από ένα σύμπλεγμα πληροφοριών, φημών, ψευδών ή κατασκευασμένων ειδήσεων διαστρεβλώσεων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, με αποτέλεσμα να χάνουν την καθαρότητά τους και στο τέλος, να μην εκφράζουν πια τις πραγματικές μας επιθυμίες και την δική μας κοσμοθεωρία, αλλά κάτι που μας έχει επιβληθεί, κατορθώνοντας μάλιστα, να φαντάζουν σε μας, ως δικές μας επιλογές.

Φυσικά, για μια ακόμα φορά το όχημα που χρησιμοποιεί ο Μαριβώ για να αναπτύξει αυτό το πολύ σοβαρό θέμα είναι ο έρωτας και η κωμωδία.

Αν μπορούσε κάποιος να διαβάσει το έργο, μη γνωρίζοντας τίποτα για τον Μαριβώ, ποια εποχή έχει γραφτεί και ποιοι χαρακτηρισμοί έχουν επικρατήσει από τους ειδικούς για τον συγγραφέα και τα έργα του, είναι σίγουρο πως από τη μία θα αναγνώριζε ένα σκοτεινό και σκληρό έργο και από την άλλη θα διέκρινε μια παιγνιώδη και κωμική διάσταση, με αποτέλεσμα, στο τέλος της ανάγνωσης να μην ξέρει αν θέλει να χαμογελά ή να προβληματιστεί ή και τα δύο μαζί ( κάτι μας λέει ότι ο Μαριβώ αυτό θα προτιμούσε...).

Και βέβαια, διαβάζοντας το συγκεκριμένο έργο του Μαριβώ, γραμμένο πριν από 282 χρόνια (!) και αναγνωρίζοντας στον πυρήνα του θέματα και καταστάσεις που μας απασχολούν εν έτει 2019, καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι συγγραφείς θεωρούνται κλασικοί και παγκόσμιοι. Και ο Μαριβώ είναι φυσικά ένας από αυτούς. Και το συγκεκριμένο έργο, ένα από τα 2 ή 3 έργα του, που του εξασφάλισαν μια περίοπτη θέση σε αυτή την μικρή λίστα των κλασικών.

Φωτογραφίες

18 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Οι ψευδοεξομολογησεις
    Καταρχάς σε καμία περίπτωση δεν είναι κωμωδία, και είναι παράσταση αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους!
    Καλές οι ερμηνείες αλλά ήταν λάθος η διανομή του αντρικού πρωταγωνιστικού ρόλου. Η υπόθεση κοινότυπη και αδιάφορη. Η σκηνοθεσία με υπερβολές, αστοχίες και προκλητικά προκλητική! Δεν υπήρχε κανένας λόγος να δούμε σε βίντεο σκληρή τσόντα, σε ένα έργο που κάποιοι γονείς είχαν έρθει με τα ενήλικα παιδιά τους. Η προβολή της προκάλεσε αμηχανία σε όλο το κοινό. Παρακολουθούσα τους θεατές γύρω μου και απέναντί μου.
    Λυπάμαι που δεν μπορώ να συστήσω την παράσταση αυτή στους φίλους μου και στους θεατρόφιλους αναγνώστες .....

  2. Μία αδιάφορη παράσταση με πολύ βαρετό θέμα. Σκηνοθεσία κάτω του μετρίου! Ανούσιες κινήσεις και "ενδυματολογική παραφωνία". Ο πρωταγωνιστής ήταν σαν να το έσκασε από τα Εξάρχεια , δεν ταίριαζε καθόλου με το υπόλοιπο καστ. Οι ερμηνείες συμπαθητικές και ο ροζ φωτισμός κούραζε πολύ τα μάτια. Μία φιλότιμη προσπάθεια που δεν στέφθηκε όμως με επιτυχία! Ευχαριστούμε θεατρομάνια!!!

  3. Ωραία παράσταση. Πολυ καλές ερμηνείες. Δυο ωρες χωρις διαλειμμα που ομως δεν σε κούραζε Καποιες σκηνες video wall ακαταλληλες για παιδια και πρεπει αυτο να αναφερεται. Ευχαριστω θεατρομανια για τις προσκλησεις

  4. Πολύ ωραία παράσταση. Δυο ώρες χωρίς διάλειμμα και όμως δεν μας κούρασε καθόλου. Η παράσταση είναι κατάλληλη για άνω των 16 χρόνων, κάτι που δεν αναφέρεται στο διαδύκτιο. Η κόρη μου μπήκε με επίδειξη της ταυτότητας της.

  5. Ωραία, ευχάριστη παράσταση, η οποία δεν κούρασε παρόλη τη διάρκεια & είχε κάποια πρωτότυπα νεωτερικά στοιχεία, που δεν είναι όμως κατάλληλα για παιδιά (αλήθεια τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;)
    Εκτίμησα οξυδέρκεια του κ. Μακρή (επιτέλους τον είδα & σε κάποιο κωμικό ρόλο) ο οποίος χωρίς να γίνει εμφανές/αλλάξει ροή έκανε παρατήρηση σε μια κυρία για το κινητό της & απομάκρυνε κάτι φαγώσιμο από έναν κύριο.
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια!

  6. Χρόνια Πολλά σε όλους!
    Παρακολουθήσαμε την παράσταση 21/12. Ευχαριστούμε τη Θεατρομάνια.
    Καλή η προσπάθεια, θετικά τα σχόλιά μας. Ίσως χρειάζεται λίγο παραπάνω δουλίτσα γιατί σου αφήνει μια αίσθηση ερασιτεχνικού θεάτρου.