Βασανίζομαι

Όλοι μας έχουμε, πολλές φορές, παρατηρήσει τα γράμματα...το μεγάλο θαυμαστικό... γραμμένο με ένα απλό σπρέι, φτιαγμένο ως τεράστιο γκράφιτι ή ως μεγάλα τετραγωνισμένα γράμματα.

Το ρήμα ΄΄ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ!΄΄, λανσάρει, ευδιάκριτο, σε πολλές γωνιές και τοίχους της Αττικής, εγείροντας την απορία... ποιος και γιατί το έγραψε;

Πότε γέμισε η Αθήνα με τη λέξη ‘’ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ!’’;

Σίγουρα στο μυαλό όλων μας έχουν δοθεί χιλιάδες απαντήσεις...

Ο θεατρικός μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, μας παρουσιάζει τον Φωκίωνα.

Φωκίωνας Λαχταρίδης. Ο άνθρωπος που κάθε βράδυ, εκεί, λίγο πριν τα ξημερώματα, παίρνει στα χέρια του ένα σπρέι. σαν αυτά των αναρχικών, βγαίνει στους δρόμους και γράφει παντού ‘’ βασανίζομαι ‘’, με κεφαλαία γράμματα και ένα μεγάλο θαυμαστικό στο τέλος.

Ο άνθρωπος, που μέσα σε έξι μόνο μέρες είδε την ζωή του να γίνεται άνω-κάτω, να γκρεμίζεται... και αυτόν... την έβδομη μέρα, σαν την έβδομη μέρα της δημιουργίας, να ξαναγεννιέται απ τις στάχτες του, αφήνοντας πίσω το παρελθόν και τις ψευδαισθήσεις, μέσα στις οποίες μέχρι τώρα ζούσε, ανοίγοντας την πόρτα... ελεύθερος πια... παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να γεμίσει τα πνευμόνια του με τον αέρα της ελευθερίας. Της νέας αρχής...

Και που από τότε...κάθε βράδυ...βγαίνει στους δρόμους, λίγο πριν τα χαράματα και γράφει παντού στο Προεδρικό Μέγαρο, στο Μέγαρο Μαξίμου, στους τοίχους του Βασιλικού κήπου, στο μετρό στο Σύνταγμα μια και μόνο λέξη... που για εκείνον, είναι, πλέον.... όλη του η πραγματικότητα.... ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ!

Σημείωμα του Συγγραφέα

Ποιος γράφει το διάσημο γκράφιτι 'Βασανίζομαι!' στους τοίχους της Αθήνας;

Τι του έχει συμβεί άραγε και το εμπνεύστηκε;΄΄

Αυτό σκεπτόμουν στις αρχές της οικονομικής κρίσης, όταν μας είχαν πλήξει όλα εκείνα τα τρομερά, που μας είχαν οδηγήσει στην απόγνωση: χάσαμε δουλειές, οι τράπεζες τηλεφωνούσαν καθημερινά, ζητώντας αυτά που χρωστούσαμε και δεν μπορούσαμε με τίποτα να αποπληρώσουμε, συντάξεις περικόπτονταν δραστικά, είχαμε μείνει χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη-ένας εφιάλτης. Μέσα στην απελπισία, όλοι σκεπτόμασταν διάφορα για να επιβιώσουμε.

Τον Φωκίωνα τον εμπνεύστηκα όταν έμαθα πως υπήρχαν συνάνθρωποί μας, που προσπαθούσαν να κολλήσουν aids, προκειμένου να δικαιούνται να παίρνουν το διόλου ευκαταφρόνητο επίδομα για τους φορείς του ιού.

Τον φαντάστηκα να είναι ο άνθρωπος, που βγαίνει τις νύχτες και γράφει παντού 'Βασανίζομαι!'.

Κι έτσι γεννήθηκε αυτό το έργο, που όπως όλα τα έργα μου, έχει και πολύ χιούμορ, διότι έτσι είναι η ζωή-μια γελάμε μια κλαίμε. Είναι ο μοναδικός μου-μέχρι τώρα- αντρικός μονόλογος. Τον αγαπώ πολύ τον Φωκίωνα. Είναι εμείς -όσοι γνωρίσαμε τι σημαίνει ανασφάλεια, απελπισία, απόγνωση. Αλλά και το παλέψαμε και το 'γυρίσαμε' και ξανακερδίσαμε το χαμόγελο και τη χαρά της ζωής.

Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών Ομίλου ΟΤΕ