Επειδή αυτή ήταν αυτή κι εγώ ήμουν εγώ

Αρχείο Παίχτηκε από 28/12/2018 έως 01/04/2019
στο Παπαγάλος
Δραματουργική επεξεργασία: Ομάδα HashArt
Σκηνοθέτης: Κώστας Μπάρας
Σκηνογραφία: Γιώργος Λιντζέρης
Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Κίνηση: Φώτης Νικολάου
Ερμηνεύουν: Γιώργος Ιωσηφίδης, Ηλέκτρα Κομνηνίδου, Ελένη Κουταλώνη, Δημήτρης Μαγκλάρας

Περιγραφή

Η καινούρια παράσταση της ομάδας HashArt, αντλώντας υλικό από  βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα, τραγούδια και τη ζωή πραγματεύεται  τις σκέψεις και τα συναισθήματα που νιώθουμε συχνά, αλλά σπάνια κατανοούμε.

Περισσότερα

Από την ομάδα HashArt

Τι είναι πιο δύσκολο; Να πεις πρώτη φορά “σ' αγαπώ” ή να πεις στον έρωτα της ζωής σου, ότι σιχαίνεσαι τα καινούρια του παπούτσια;

Στον έρωτα είναι όλα δύσκολα. Βγάζεις το στομάχι σου, το κάνεις σόλα των παπουτσιών σου και περπατάς ουρλιάζοντας σε κάθε βήμα. Αλλά περπατάς. Γιατί εν τέλει γι’ αυτόν τον πόνο έχεις γεννηθεί.

"Λέμε «εμείς» για μια ερωτική ιστορία, μολονότι η κάθε ερωτική ιστορία είναι τέσσερις. Μία που λέει ο ένας, μία που λέει ο άλλος, μία που λένε οι δυο τους και μία που λένε οι τρίτοι γι’ αυτούς. Μιλάμε επομένως για το «εμείς» του καθενός" (Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ)

Ένας άντρας και μια γυναίκα, συναντιούνται (τυχαία;) σε μια πτήση. Και κάπως έτσι ,ως συνήθως, αρχίζει άλλη μια ερωτική ιστορία. Ίδια με κάθε ερωτική ιστορία και μοναδική όπως κάθε ερωτική ιστορία. Από το πρώτο φιλί ως τον πρώτο καυγά και από τον ενθουσιασμό ως την απογοήτευση.

- This is (NOT) a love song.

Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης.
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Γρηγοροπούλου.

Η σελίδα της ομάδας στο fbHashArt theater group

Η σελίδα της παράστασης στο fbΕπειδή αυτή ήταν αυτή κι εγώ ήμουν εγώ

 

HashArt theater group - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

- Η ομάδα HashArt theater group ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2015.
- 2016 - «Ο Γλάρος… αυτό ήθελα να πω». ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ (Εξάρχεια)

- ΠΑΤΡΑ - στο θέατρο ΜΠΑΡΙ (προσκεκλημένοι από το ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ) και στα ΙΩΑΝΝΙΝΑ- θέατρο ΕΚΦΡΑΣΗ.

- Εναρκτήρια παράσταση στο ΒΟΒ festival 2017 - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260.
- Τον Οκτώβριο 2017 παίχτηκε στη Θεσσαλονίκη στα 52α ΔΗΜΗΤΡΙΑ.

- 2018 - Tο καινούριο έργο του Άκη Δήμου “Μαζί σου για το τίποτα”, στο a small Argo full of art- θέατρο “ΑΡΓΩ”

- Απρίλης 2018 - "ΑλεξΆνδρα" Εθνικό Θέατρο-Πειραματική Σκηνή-1 Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών – «Δύο ή τρία πράγματα που δεν ξέρεις γι’ αυτήν»

Φωτογραφίες

10 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Απο τις καλυτερες παραστασεις της σεζον. Με συγκινησαν πολυ οι ηθοποιοι. Εβλεπα κομματια δικα μου και προσωπικες σχεσεις οικειων προσωπων. Αντανακλουν τις πραγματικες σχεσεις, χωρις στοιχεια ωραιοποιησης. Περα για περα αληθινων.. Η αρχη, η εξελιξη, και το τελος μιας σχεσης.. Ο ερωτας, η ομορφια, οι διαφορες, οι εντασεις, η ελειψη επικοινωνιας, ο φοβος της αληθινης εκφρασης, η ασφυξια, η απιστια, οι ενοχες.. Δοσμενα ολα αυτα με πραγματικο, πιστευτο, ανθρωπινο τροπο.. Οι σχεσεις του σημερα.. Ο ευκολος τροπος περασματος απο τη μια κατασταση στην αλλη.. Οι ηθοποιοι καταπληκτικοι, η σκηνοθεσια εξυπνη, το σεναριο ενδιαφερον.. Ολα αυτα κρατουσαν το θεατη σε εγρηγορση και σε αναμονη της ευελπισθεισης αισιας εκβασης. Θεατρικο που γεμιζει την ψυχη. Με τις σκηνοθετικες εναλλαγες προσωπων πλουτιζε η παρασταση. Ο θεατρικος χωρος ηταν στολισμενος, φωτισμενος σαν μπαρ, πολυ γλυκος και ομορφος, αλλα αβολες μονο οι καρεκλες..

  2. Παρακολουθησα την παράσταση την ΚΥΡΙΑΚΗ το βράδυ και την ευχαριστηθηκα πάρα πολύ! Μια σκηνική σύνθεση της ΟΜΑΔΑΣ απο διάφορες επιρροές, προσωπικές, απο το σινεμά αλλά και απο το θεατρο.Τοσο τέλεια ομως δομημένο και σκηνοθετημενο με αρχή, μέση και τέλος που οι σχεδον 2 ωρες παράστασης (110') δεν κατάλαβα πως πέρασαν. Και αιτία αυτά τα χαρισματικα νεα παιδιά που με συγκίνησαν και χάρισαν σε όλουςμας απο κάτι, που ετσι κι'αλλιως έχουμε ζήσει στο παρελθον.Δεν νομίζω οτι θα πήγαινα ποτέ απο μονος μου σε αυτη την παρασταση και σίγουρα θα έχανα. Και γι'αυτο οφείλουμε ενα μεγαλο ευχαριστώ στην ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ που με αυτό τον τρόπο μας παρακινεί και σε άλλους δρόμους!!!!

  3. Ωραία παράσταση. Νέοι ηθοποιοί που τα έδωσαν όλα και μας ταξίδεψαν στο χρονικό μιας σχέσης. Ο χώρος ήταν μικρός αλλά όμορφα διακοσμημένος. Γεμάτος μικροαντικείμενα κ εικόνες. Η όλη φάση ήταν σαν να βρίσκεσαι στο γκαράζ ενός φίλου που ετοιμάζει κάτι νέο και σε κάλεσε να το δεις. Μπράβο στα παιδιά! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!

  4. Καταπληκτική παράσταση, ήταν μια πολύ μεγάλη έκπληξη! Ευφάνταστη και ευρηματική σκηνοθεσία, εξαιρετικές & συγκινητικές ερμηνείες από όλα τα παιδιά, σενάριο δουλεμένο και θέμα που αγγίζει κάθε άνθρωπο ξυπνώντας του μνήμες από το παρελθόν του... Που τον γυρίζει πίσω στην προσωπική του ιστορία και τον κάνει να θυμάται καλές και κακές στιγμές... Συνεχίζω να σκέφτομαι την παράσταση μέρες μετά.. Μπράβο και πάλι μπράβο!

  5. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο μικρός θεατρικός χώρος της οδού Νοταρά θα έκρυβε έναν θησαυρό!
    Χίλια μπράβο στην ομάδα, τόσο για την συγγραφή του έργου, όσο και για την καταπληκτική ερμηνεία τους! Μαζί με την πολύ καλή σκηνοθεσία, αλλά και την πολύ καλή δουλειά όλων των άλλων συντελεστών, έφτιαξαν μία παράσταση που αξίζει να τη δεί κανείς.
    Εγώ την ευχαριστήθηκα!
    Ευχαριστώ theatromania για την ευκαιρία που μου πρόσφερες!

  6. Από τον Κωνσταντίνο Πλατή

    Η Ομάδα HashArt μετράει τρία χρόνια ζωής και 4 συνολικά παραγωγές μέσα στη μαζική παραγωγή ηθοποιών και παραστάσεων της πόλης και έχει καταφέρει να ξεχωρίσει δίνοντας το δικό της προσωπικό στίγμα.

    Αρχικά, ένα σημαντικό της επίτευγμα είναι ότι έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό της χώρο στα Εξάρχεια, σε ένα ημιυπόγειο το οποίο, τα μέλη της ομάδας έχουν διαμορφώσει με εξαιρετικό τρόπο, έτσι ώστε όποιος εισέρχεται για πρώτη φορά μέσα να περιεργάζεται με ενδιαφέρον το κάθε σημείο του χώρου αλλά και να νοιώθει αμέσως τη θετική ενέργεια με την οποία περιβάλλεται ο "Παπαγάλος" όπως πολύ ευφάνταστα έχει ονομαστεί.

    Όσον αφορά τη νέα τους παραγωγή με τον επίσης ευφάνταστο τίτλο "Επειδή αυτή ήταν αυτή κι εγώ ήμουν εγώ" είναι ένα έργο το οποίο προέκυψε από την πολύμηνη σύνθεση και επεξεργασία σε αποσπάσματα από βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα, τραγούδια και από την ίδια τη ζωή έτσι όπως τη βιώνουν καθημερινά τα μέλη της ομάδας. Η δουλεία που έχει γίνει σε αυτό το κομμάτι είναι εξαιρετική παρουσιάζοντας ένα κείμενο δομημένο με αρχή, μέση και τέλος, καταφέρνοντας να διαχειριστούν το σύνηθες ζήτημα της σχέσης και του χωρισμού ενός ζευγαριού με πρωτοτυπία και αφοπλιστική ειλικρίνεια.

    Τα τέσσερα μέλη της ομάδας Γιώργος Ιωσηφίδης, Ηλέκτρα Κομνηνίδου, Ελένη Κουταλώνη και ο Δημήτρης Μαγκλάρας (ο πέμπτος είναι φαντάρος) σε σκηνοθεσία του Κώστα Μπάρα (ιδρυτικού μέλους της ομάδας) ερμηνεύουν τους δύο ρόλους του έργου αλλά και του αφηγητή με πολύ ευφάνταστο τρόπο δημιουργώντας εξαιρετικό ρυθμό στη παράσταση. Τα τραγούδια που ερμηνεύονται ζωντανά με ηλεκτρική κιθάρα είναι επίσης ένα στοιχείο που χρωματίζει έντονα την ατμόσφαιρα της παράστασης που ισορροπεί άρτια μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Γενικότερα βλέπουμε όμορφα σκηνοθετικά τρικ που εμπλουτίζουν το έργο και διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή καθόλη τη διάρκεια.

    Οι ερμηνεία του κάθε ηθοποιού έχει το δικό της στίγμα και την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται. Παράλληλα είναι πολύ καλά δουλεμένος και ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν τις παύσεις τους παραμένοντας ενεργοί και σε ετοιμότητα.

    Τα λιτά και σωστά στοχευμένα φώτα της παράστασης είναι του Παναγιώτη Μανούση και τα χειρίζονται οι ηθοποιοί με απόλυτα λειτουργικό τρόπο.

    Η καλή επιμέλεια της κίνησης από το Φώτη Νικολάου είναι ακόμα ένα στοιχείο που βοηθάει το ρυθμό της παράστασης.

    Στο τέλος νοιώθεις ότι έχεις μοιραστεί με τους τους γύρω σου αυτή την εμπειρία αλλά παράλληλα παίρνεις και κάτι που προορίζεται μόνο για σένα.