Συνέντευξη με τoν Παύλο Κουρτίδη για την παράσταση "Γενοκτονία – Genocide"

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού

Έχετε σπουδάσει και δουλέψει στο εξωτερικό. Ποιοι λόγοι σας έφεραν πίσω στην Ελλάδα και αποφασίσατε να στεγάσετε τα καλλιτεχνικά σας όνειρα δημιουργώντας τον πολύ όμορφο χώρο του θεάτρου ΠΚ;


Η συγκεκριμένη ερώτηση μου γίνεται πολύ συχνά. Γιατί επέλεξα να επιστρέψω στην Ελλάδα; Αυτό που λέω είναι πάντα το ίδιο εκείνη τη δεδομένη στιγμή ήταν η απόφαση που θεωρούσα ότι είναι η πιο σωστή για εμένα και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Ο καλλιτεχνικός χώρος της Ελλάδας μου προσέφερε πολλά και συνεχίζουμε. Όσον αφορά το θέατρο ΠΚ, πάντα ήθελα να έχω έναν δικό μου χώρο για να μπορώ να δημιουργώ. Έτσι πήρα το ρίσκο και το έκανα. Και είμαι ευγνώμων που το κοινό αγκάλιασε αυτό τον χώρο.

 Τί είναι πιο σημαντικό για σας: η γνώμη του κοινού, των κριτικών ή των συναδέλφων σας;

Η γνώμη του κοινού. Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν με το κοινό. Είναι πολύ ευχάριστο να έχεις κερδίσει το σεβασμό των συναδέλφων σου και των κριτικών αλλά όπως λέω πάντα ο τελικός κριτής είναι πάντα το κοινό.

Η συμμετοχή σας στο τηλεοπτικό ρόλο του Ηλία στις «Άγριες Μέλισσες», και στη μεγάλη οθόνη στην ταινία «Ευτυχία» έχει βοηθήσει στην αναγνωσιμότητα σας;

Πάντα η τηλεόραση έχει πιο ευρύ κοινό σε σχέση με το θέατρο. Σου δίνει τη δυνατότητα να μπεις στο σπίτι κάθε οικογένειας όπου κι αν βρίσκεται στην Ελλάδα και όχι μόνο. Και χαίρομαι πολύ που βλέπω παραγωγές όπως οι Άγριες Μέλισσες που ποντάρουν και πιο νέα πρόσωπα - ηθοποιούς που μέχρι πρόσφατα δεν βλέπαμε συχνά στην τηλεόραση. Η τηλεόραση έχει ανάγκη έναν τέτοιο φρέσκο αέρα.

Είστε καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου ΠΚ καθώς και ιδιοκτήτης σχολής χορού, πραγματικά πολυπράγμων, από πού αντλείτε τόση ενέργεια;

Ο όρος καλλιτεχνικός διευθυντής οφείλω να πω ότι δεν μου αρέσει και ειδικά όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι αυτού του τύπου οι τίτλοι, μου είναι αχαρτογράφητα νερά. Όταν αγαπάς και έχεις πάθος γι’ αυτό που κάνεις έτσι συμβαίνει. Είναι αυτό που λέμε ότι έχεις κάνει το χόμπι σου επάγγελμα.

Ο καλλιτεχνικός χώρος περνάει ίσως τις πιο δύσκολες στιγμές του με το παρατεταμένο κλείσιμο των χώρων πολιτισμού λόγω της πανδημίας καθώς επίσης και με όλα αυτά που μαθαίνουμε τις τελευταίες μέρες. Πώς βλέπετε το μέλλον του θεάτρου;

Ισχύει αυτό, είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος για τον θεατρικό κόσμο. Αλλά είμαι αισιόδοξος. Μπορεί να χρειαστεί ακόμα πολύς καιρός για να επανέλθει ο χώρος αλλά θα επανέλθει. Ο κόσμος έχει ανάγκη την τέχνη και το θέατρο. Ας μην ξεχνάμε ότι το θέατρο έχει επιζήσει τόσες χιλιετίες μέσα από πολέμους, περιόδους πείνας, προηγούμενες πανδημίες και είναι ακόμα εδώ. Θα επιζήσει και πάλι γιατί είναι ένας θεσμός αναντικατάστατος και ελπίζω ότι μέσα από όλα αυτά θα βγει πιο καθαρό και πιο δυνατό.

Ποιος είναι ρόλος ζωής για εσάς;

Μου είναι πολύ δύσκολο να το περιορίσω σε έναν ρόλο. Αυτό που μου αρέσει όμως είναι να καταπιάνομαι με αντιδιαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες.

Ποιoς ήταν ο προσωπικός σας στόχος όταν σκηνοθετήσατε τη παράσταση “Γενοκτονία – Genocide” ;

Δεν ξέρω αν αφορούσε στόχο ή προσωπική ανάγκη. Ίσως και λόγω καταγωγής έχω από πολύ μικρός ακούσματα για την Γενοκτονία των Ποντίων. Απλά όλο αυτό ήρθε και ωρίμασε μέσα μου και ένιωσα έτοιμος να μιλήσω γι’ αυτό. Και φυσικά όχι μόνο για την Γενοκτονία των Ποντίων, αλλά για όλες τις Γενοκτονίες που έχουν συμβεί και αυτό το βλέπουμε μέσα στην παράσταση. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα υπήρχαν και συνεχίζουν και υπάρχουν παγκόσμια, μας αφορά όλους.

 

26,27 και 28/02 θα παρουσιαστεί η παράσταση “Γενοκτονία – Genocide” μέσω online streaming στη πλατφόρμα του viva.gr, πείτε μας, τι θα αποκομίσει το κοινό από τη θέαση της παράστασης;

Η παράσταση έχει βασιστεί σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και μαρτυρίες. Όμως μία παράσταση δεν αποτελεί ένα θεατρικό ιστορικό ντοκιμαντέρ. Αυτό που επιδιώξαμε με τους συνεργάτες μου ήταν να  αποδώσουμε όσο πιο ειλικρινά μπορούσαμε το ανθρώπινο δράμα των θυμάτων και των λαών που έχουν υποστεί γενοκτονίες. Είναι διαφορετικό να το διαβάζεις σε ιστορικά κείμενα και διαφορετικό να το βλέπεις να εκτυλίσσεται μπροστά σου. Να νιώθεις τον πόνο, τον φόβο των θυμάτων αλλά και τη δύναμη και την ελπίδα των επιζώντων για την επόμενη μέρα.

Σας ευχαριστώ θερμά για αυτή την υπέροχη κουβέντα και κάθε καλό στο διάβα σας!

Πληροφορίες για την παράστασηΕδώ