Οργισμένα νιάτα

Αρχείο Παίχτηκε από 04/04/2022 έως 31/05/2022
στο Αγγέλων Βήμα
Διάρκεια: 80' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: John Osborne
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθέτης: Θοδωρής Βουρνάς
Σκηνογραφία: Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Μουσική: Γιώργος Αντωνίου (επιμέλεια-σχεδιασμός ήχου)
Κίνηση: Ντέπυ Γοργογιάννη
Ερμηνεύουν:

Διανομή
Τζίμμυ: Θάνος Κρομμύδας
Άλισον: Μανταλένα Παπαδάτου
Κλίφφ: Αναστάσιος Χριστοφιλόπουλος
Έλενα: Έλενα Σαλαμπάση
Στον ρόλο του Ταγματάρχη Ρέντφερν, πατέρα της Άλισον, ο Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος

Περιγραφή

Το έργο αυτό του 26χρονου και πρωτοεμφανιζόμενου John Osborne ανέβηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στις 8-5-1956 στο Royal Court Theatre του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως «η νάρκη που τίναξε στον αέρα την θεατρική πραγματικότητα με τα κομμάτια της να ξαναπέφτουν σε μία γη που ποτέ πια δεν θα ήταν η ίδια.»

Περισσότερα

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2021-2022

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

(Αρχικός τίτλος του έργου: Look Back in Anger=Κοίτα πίσω με Θυμό) 

Οι βασικές τομές που το Look Back in Anger εισήγαγε ήταν ότι μετέφερε την θεατρική δράση από τα συνηθισμένα σαλόνια «στην κουζίνα», έφερε στο θεατρικό προσκήνιο εικοσάρηδες πρωταγωνιστές σε μνημειώδεις ρόλους και έβαλε τους θεατές μπροστά στα προβλήματα μιας ολόκληρης μεταπολεμικής γενιάς που η έλλειψη κάθε προοπτικής μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο την είχε φέρει σε σημείο κοινωνικής έκρηξης.

Ακόμη, κατέγραψε την απεικόνιση της ζωής αυτής της γενιάς με λόγο άμεσο, ωμό, αλλά και τρυφερό, έως και απροσδόκητα ποιητικό, βάζοντας στο τραπέζι μαζί θέματα εντελώς διαφορετικά, όπως το σεξ, ο πόλεμος των τάξεων, η θρησκεία, η πολιτική, ο τύπος, η νοσταλγία για την Αγγλική ταυτότητα που χανόταν, και -όλα αυτά- με έναν τρόπο πρωτοφανή για την εντελώς απροσποίητη απλότητα, την ορμή, την αλήθεια και την γνησιότητά του.

Με αυτό του το έργο, ο Osborne επηρέασε και άνοιξε δρόμο για συγγραφείς του βεληνεκούς των Harold Pinter, David Hare, Simon Stevens, Sheilagh Delaney, Arnold Whesker και άλλων πολλών.

Στο Look Back in Anger,  η γενιά των «οργισμένων» εκπροσωπείται από τέσσερις νέους. Τον Τζίμμυ, που μιλάει με το στόμα και την ψυχή του ίδιου του συγγραφέα, άλλωστε το έργο είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό. Ο Τζίμμυ είναι μορφωμένος, ευφυέστατος και ανυπότακτος. Ζει  φανερά κάτω από τις δυνατότητές του και αυτό τον συνθλίβει. Ο Τζίμμυ είναι παντρεμένος με την Άλισον, την οποία συνήθως χρησιμοποιεί ως αποδέκτη της ηχηρής αντίδρασής του στην καταγωγή της, στην τάξη στην οποία ανήκει, αλλά στην κοινωνία και τους κανόνες της εν γένει. Η Άλισον είναι μοναχοπαίδι μεγαλοαστικής οικογένειας, μεγαλωμένη στην Ινδία ως μοναχοπαίδι Άγγλου ανωτάτης κοινωνικής θέσης. Ερωτεύτηκε παράφορα τον «διαφορετικό» Τζίμμυ και τον παντρεύτηκε παρά την έντονη άρνηση των γονιών της. Ο Τζίμμυ και η Άλισον, μετά τον γάμο τους ζουν στο περιθώριο, σε μια σοφίτα της κακιάς ώρας.

Σε ένα δωμάτιο δίπλα τους μένει ο Κλιφφ, αδελφικός φίλος του Τζίμμυ, πιο συμβιβασμένος με την κατάσταση από αυτόν, αγνός, πράος, καλόψυχος, με εξισορροπιστική στάση, χιούμορ και πολλή αγάπη για το ζευγάρι. Στην ζωή των τριών εισβάλλει απροειδοποίητα η Έλενα, «φίλη» της Άλισον που έρχεται να την βρει επειδή «θέλει το καλό της». Για το «καλό» της Άλισον, η Έλενα φέρνει από το Λονδίνο τον ευπατρίδη και Άγγλο παλαιάς κοπής  πατέρα της Άλισον,  για να «σώσει» την κόρη του από τον «αγροίκο» Τζίμμυ. Ο ερχομός, αλλά και τα σχέδια, της Έλενας ανατρέπουν την ζωή στην σοφίτα και οι καταιγιστικές εξελίξεις δεν αργούν.

Επιλογή Δραματολογίου-Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Κινησιολόγος - Βοηθός Σκηνοθέτη: Ντέπυ Γοργογιάννη
Φωτογραφίες Παράστασης: Ελένη Φράγκου
Φωτογραφία Αφίσας: Γιώργος Γιαννίμπας

Το ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ στο σύνολό του είναι χώρος  COVID FREE, δέχεται άτομα εμβολιασμένα ή νοσήσαντα με αντίστοιχα πιστοποιητικά και δελτία ταυτότητος και τηρεί αυστηρά όλα τα Πρωτόκολλα Υγειονομικής Προστασίας, με γνώμονα την προστασία κοινού και προσωπικού από την εξάπλωση του κορωνοϊού (COVID – 19).

Η διανομή έως 24/02 ήταν:
Τζίμμυ: Παναγιώτης Κουρτέσης
Άλισον: Λία Τσάνα
Κλίφφ:  Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος
Έλενα: Κατερίνα Αντζουλάτου
Ταγματάρχης Ρέντφερν, πατέρας της Άλισον:  Πάνος Τζίνος

Φωτογραφίες

65 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ευχαριστώ Θεατρομανία για την πρόσκληση. Ήταν πολύ ωραία παράσταση κι έχω μείνει ευχαριστημένος. Μόνο που καθόμουν δίπλα από τον ανεμιστήρα και δύο κοπέλες μου πήραν τη θέση μου. Επίσης και δεν είχαν κανένα βιβλίο για να αγοράσω και να διαβάσω τα κείμενα επειδή είμαι κωφός. Πάντως αξίζει να δείτε την παράσταση και έχει ωραίους χώρους για γκαλερί και καφέ. Καλή επιτυχία στον Θίασο. Με αγάπη, Σπύρος.

  2. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση δεμένη κ άρτια σκηνοθετικά. Η χημεία των ηθοποιών ήταν δεδομένη. Οι νέοι ανερχόμενοι ηθοποιοί ήταν μια πολύ όμορφη έκπληξη....σίγουρα θα αφήσουν το στίγμα τους στο χώρο. Επίσης η παράσταση κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον!!
    Ευχαριστώ πολύ!!

  3. Ευχαριστώ πολύ τη Θεατρομάνια που για άλλη μια φορά μου έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσω με την παρεα μου μια υπέροχη παράσταση, με φοβερές ερμηνείες και ωραία σκηνοθεσία! Μπράβο στους συντελεστές της!
    Στα πλην, η περιοχή της Ομόνοιας! Επειδή το έργο τελειώνει μετά τις 11.00, δεν είναι το καλύτερο!
    Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

  4. Καλή παράσταση , με νέους ηθοποιούς που σχετικά εύκολα έφεραν σε πέρας ένα δύσκολο έργο. Το κείμενο του έργου μάλλον ξεπερασμένο από το χρόνο . Το θέατρο ζεστό , μικρό με αναπαυτικές πολυθρόνες. Και μόνο για το τόλμημα να στηθεί ένα θέατρο στη χειρότερη περιοχή της Αθήνας αξίζει η κάθε προσπάθεια ενίσχυσης ανεξαρτήτως της θεατρικής παράστασης. Ευχαριστώ

  5. Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση! Η παράσταση ήταν πολύ καλή, το ίδιο κι ολοι οι συντελεστές! Ιδιαιτέρως ο ηθοποιός που παίζει τον Κλιφ απίστευτα φυσικό παίξιμο!!
    Στα αρνητικά, το γεγονός ότι η παράσταση άργησε να αρχίσει ένα μισάωρο και διαρκεί πολύ παραπάνω, 120 λεπτά κι όχι 80 που αναγράφεται. Καλό θα ήταν να αναφέρεται στο πρόγραμμα.

  6. Ευχαριστούμε Θεατρομάνια για την πρόσκληση. Ο χώρος του θεάτρου ζεστός και όμορφος, αλλά δυστυχώς σε μια αρκετά υποβαθμισμένη και επικίνδυνη περιοχή του κέντρου. Δυστυχώς, επίσης, πληροφορηθήκαμε όταν φτάσαμε ότι η παράσταση διαρκεί 2 ώρες και αρχίζει στις 21.00. Το αναφέρω γιατί ο καθένας για τους δικούς του λόγους έχει υπολογίσει τον χρόνο του και τον τρόπο επιστροφής του. Είναι τελείως διαφορετικό να φύγεις από τη Σατωβριάνδου στις 22.00 και τελείως διαφορετικό στις 23.20. Βγήκαμε στην Αγίου Κωνσταντίνου και μέσα σε λίγα λεπτά μας επιτέθηκαν μέσα στο δρόμο. Η παράσταση δεν μπορώ να πω ότι μας άφησε τις θετικές εντυπώσεις που είχαμε διαβάσει στις προηγούμενες κριτικές. Καλή αλλά αρκετά κουραστική σε πολλά σημεία. Δυσανάλογα μεγάλη διάρκεια σε σχέση με την εξέλιξη του έργου. Η σκηνοθεσία αρκετά καλή.

  7. ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΕΒΓΑΛΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ.ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΕΥΑΤΟ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ...ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ...

  8. Πολύ ωραία παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς. Το έργο αρχίζει στις 21:00 και όχι στις 20:30. Ο χώρος του θεάτρου είναι πολύ όμορφος. Αυτή την φορά υπήρχε έκθεση γλυπτικής στο ισόγειο και το φουαγιέ ζεστό και όμορφο, αξίζει να έρθεις νωρίτερα. Το έργο είναι διαχρονικό και η σκηνοθεσία εκπληκτική. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ για την υπέροχη βραδιά.

  9. Πολύ ωραία παράσταση. Νέοι ηθοποιοί με μεράκι και ζωντάνια.
    Τα θέματα που πραγματεύεται το έργο είναι διαχρονικά και πάντα επίκαιρα.
    Πολύ καλή και η σκηνοθεσία. Επίσης ο χώρος του θεάτρου είναι πολύ ζεστός. Αξίζει να την δει κανείς.
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια.

  10. Πολύ ωραία παράσταση με μηνύματα και προβληματισμούς που αγγίζουν εξίσου και το σήμερα!! Οι πολύ ταλαντούχοι ηθοποιοί, ο γρήγορος ρυθμός, τα εξαιρετικά σκηνικά σε ένα ζεστό και φιλόξενο θέατρο διατηρούν αμείωτη την προσοχή του θεατή μέχρι το τελευταίο λεπτό!! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!!

  11. Πολύ ωραία παράσταση με νέους ταλαντούχους ηθοποιούς που διαπρέπουν.
    Η σκηνοθεσία σε απόλυτη αρμονία με το έργο και ο χώρος πάρα πολύ φιλόξενος.
    Αξίζει κανείς να την παρακολουθήσει, τα θέματα που πραγματεύεται είναι διαχρονικά.
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια.

  12. Υπέροχη παρασταση , ωραία σκηνοθετημενα.
    Το αγγέλων βήμα είναι εξαιρετικός χώρος,
    παντοτε μεγαλουργει,
    Ένα μικρό διαμαντάκι,.
    Θέμα επίκαιρο για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την αγάπη, τον έρωτα, την φιλιά κ την οικογένεια.
    Για τον έρωτα, το παθος, τις δυσκολίες της ζωής αλλά κ τις μικρές χαρές της....
    Και τα οικονομικά προβλήματα κ πως λύνονται η όχι σε ένα γάμο...
    Αξίζει να το δείτε. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.
    Μην την χάσετε.

  13. ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΜΕ ΓΛΑΦΥΡΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
    ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΘΥΥΜΙΖΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ( ΠΑΝΔΗΜΙΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΔΝΤ,ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ). ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

  14. Μία παράσταση έκπληξη! Εντυπωσιάστηκα από τις ερμηνείες όλων των νέων ηθοποιών, που όχι μόνο είχαν απίστευτη επικοινωνία πάνω στην σκηνή, αλλά κράτησαν μέχρι και το τελευταίο λεπτό το ρυθμό της παράστασης. Αν και η σκηνοθεσία σε κάποια σημεία ήταν βεβιασμένη, οι ηθοποιοί ήταν εκεί για να συμπληρώσουν τα κενά. Χίλια μπράβο!

  15. Η Παρασταση ηταν εξαιρετικη !Ανανεωμενη νεανικη με εντυπωσιακες ερμηνειες!Σε καθηλωνει απο την πρωτη στιγμη σε μαγευει σου δημιουργει προβληματισμους σε κερδιζει..Μια ανιση μαχη με πολυ αγωνια που σε προσγιωνει στην πραγματικοτητα !!!Υπεροχη . Μοναδικη!! Μην την χασετε!!Ευχαριστω πολυ Θεατρομανια για την προσκληση!!

  16. Η παράσταση ευρηματική κι ελκυστική για τον θεατή, Η κριτική στην κοινωνική πραγματικότητα θυμίζει οργισμένο λόγο αριστερού στην Χώρα μας -ενδεχομένως και Αγγλου εργατικού. Η ροή της παράστασης σε κρατά σε εγρήγορση και σχεδόν δεν έχεις καταλάβει ότι πέρασαν ήδη 80 λεπτά όταν τελειώνει. Αξίζει να δείτε την παράσταση.

  17. -Νέα ανανεωμένη εκδοχή της παράστασης πάνω στο εκρηκτικό έργο του 1956 που συμπυκνώνει την αγωνία και την έλλειψη προοπτικής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, μιλώντας για θέματα ταμπού στην εποχή του. -Παρακολουθώ πάντα τις δουλειές του Θοδωρή Βουρνά και φεύγω με θετικές εντυπώσεις από αυτές. Το ίδιο έγινε και αυτή τη φορά με την αξιοπρεπή παράσταση που παρακολουθήσαμε. -Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση Θεατρομάνια .

  18. Η παρασταση ηταν αξιοπρεπής, ο χωρος πολυ ωραιος και φιλόξενος,οι ηθοποιοι έπαιζαν αρκετά καλά, το έργο περνούσε μηνύματα για την φιλια,τον ερωτα,την συναισθηματική εξαρτηση, τον φοβο την μοναξια, την υποταγη κ την χειριστηκοτητα.
    Ευχαριστώ για την πρόσκληση.

  19. Παρακολούθησα την εξαιρετική παράσταση "Οργισμένα Νιάτα" στο θέατρο Αγγέλων Βήμα.Πρόκειται για ένα έργο με πολλά μυνήματα για την κοινωνική αδικία, την ατομική ευθύνη, τη διαχείριση των συναισθημάτων.Η σκηνοθεσία ήταν μοναδική και ένιωθες ότι είχε κινηματογραφική προέκταση.Ωραία σκηνικά, χαμηλοί φωτισμοί και υπέροχες ερμηνείες από τους νεαρούς, φερέλπιδες ηθοποιούς.Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.

  20. Η παράσταση οργισμενη και δροσερη. Ο Τζιμυ πρότυπο διανοούμενου επαναστάτη και ο τίτλος του εργου μετα απο πολλα χρονια εγινε επιτυχημένο τραγουδι του βρετανικού συγκροτηματος Verve . Ακομη ηχει στα αυτιά μου η φωνη του Γ. Φερτη στον ρόλο του Τζιμυ ηταν απο τις μεγαλύτερες επιτυχιες του Τα ταλαντούχα παιδια υποστηριζουν την δικη ρους ματια την οποια παρακολουθωσα με μεγσλο ενδιαφερον. Τα καλα κείμενα εναι παντα νεα

  21. Ειδα τη παρασταση χθες Τριτη 5/4.Αξιοπρεπης παρουσιαση αλλα επειδη εχω ξαναδει τη παρασταση με επωνυμους και εμπειροτερους ηθοποιους η αναποφευκτη συγκριση ειναι ανιση.Θελει ομως δουλεια για να "στρωσει" η παρασταση αφου προχθες ηταν η πρεμιερα

  22. Αρχικά πρέπει να πω ότι δεν μου άρεσε το έργο. Θεωρώ ότι οι ρόλοι δεν είναι στιβαρά δομημένη και οι αντιδράσεις των ηρώων πολλές φορές αδικαιολόγητες. Διαρκώς αισθανόμουν ότι είχαν πασαλειφθεί σελίδες από το κείμενο που θα δικαιολογούσαν τις αντιδράσεις και τις σχέσεις ανάμεσα στους ήρωες. Σκηνοθετικά και σκηνογραφικά θεωρώ ότι θα έπρεπε να δοθεί περισσότερο προσοχή στις λεπτομέρειες για να ενισχυθεί η αληθοφάνεια (ο τρόπος που σιδερώνει η πρωταγωνίστρια για 20’ ένα πουκάμισο και στο τέλος το διπλώνει όπως να ‘ναι, το ξεφτισμένο φόρεμά της, ο τρόπος που διαβάζουν τις εφημερίδες, το ράδιο, η μη αντίδραση του πρωταγωνιστή στο άκουσμα της αποβολής της Άλισον κπλ). Επίσης η επίδειξη του σώματος του πρωταγωνιστή ως αυτοσκοπός νομίζω ότι τελικά αποδυναμώνει την όλη προσπάθεια. Η μουσική επένδυση και οι φωτισμοί της παράστασης ήταν πολύ ωραία δουλεμένες. Όσον αφορά στις ερμηνείες των ηθοποιών αυτές ήταν καλές με αυτή του κ. Χριστοφιλόπουλου να ξεχωρίζει.

  23. Οργισμένα νιάτα πόσο σημερινό αν και έχει γραφτεί το 1956. Ανθρωποι καθημερινοί με τα δικά τους θέλω, που δεν μπορούν να ζουν στα πρέπει, ούτε τότε ούτε τώρα. Χαρακτήρες που χτίζονται με την προσωπικότητά τους, με τα τραύματα τους από τα παιδιά, τα θέλω τους που πνίγονται μέσα στο τι συμβαίνει στην κοινωνία τη στιγμή που ζουν . Διαχρονικό έργο νέα παιδιά διαφορετικές προσωπικότητες που συγκρούονται, πού ζουν που θέλουν να ζήσουν, που παίρνουν αποφάσεις. Πολλές εικόνες πριν μπω στο θέατρο αγγέλων βήμα ένα πραγματικό στολίδι στο κέντρο της Ομόνοιας .Εικόνες πραγματικότητας άστεγοι με όλη την πραγμάτεια τους μαζεμένη σε ένα πεζοδρόμιο, κουβέρτες ,χαρτόνια, παιδικά παιχνίδια ,ένα καντήλι αναμμένο η πρώτη σκέψη είναι ότι θα πάρουν φωτιά... Παιδιά εθισμενα τραυματισμένα ψυχικά και με αυτές τις εικόνες μπαίνω στο θέατρο... Αλλαγή στα συναισθήματα ωραίος χώρος ευγενικό προσωπικό. Ωραία η έκθεση,τώρα έχει πράγματα από παλιά σεμεδάκια. Α βρήκα μπορώ κάτι να κάνω την προίκα μου επιτέλους που είναι καταχωνιασμένη στην ντουλάπα ! Ανεβαίνοντας στην παλιά ξύλινη σκάλα που τρίζει νιώθεις την ιστορία του παλιού σπιτιού φαντάζεσαι κάμποσες ιστορίες μπορεί να έγιναν εκεί μέσα... ποτήρια με νερό στο μπαρ ευγενική κυρία μας λέει ότι μπορούμε να πάρουμε αν διψάμε. Τράβηξα τόσες φωτογραφίες κάθε γωνιά ήθελα να τις έχω ίσως έπρεπε να τραβήξω και απέξω σκέφτομαι... Μπαίνουμε στην αίθουσα και είναι ήδη δύο ηθοποιοί στη σκηνή ο κλιφ φίλος του ζευγαριού που μένει μαζί τους ,η αλισον σιδερώνει γυναίκα του Τζιμ, σοφίτα φτωχική. Μου αρέσει όταν μπαίνω στο θέατρο και είναι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή το παραδέχομαι μου δημιουργεί μία οικειότητα. Τρίτο κουδούνι λοιπόν και μπαίνει ο Τζιμ παντρεμένος με την Άλισον, συγκάτοικοι που ο καθένας παίζει το ρόλο του ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα ανάλογα με τα βιώματά του η μαγεία του θεάτρου για μένα. Η Έλενα φίλη της Άλισον; Και ο πατέρας της Άλισον διαφορετικές τάξεις χάσμα μεταξύ τους .Ωραία σκηνοθεσία καθετί μέσα στο σκηνικό πηγάζει από τις προσωπικότητες των ηρώων. Ωραίες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς σίγουρα μία βραδιά που θα πάρω μαζί μου πολλές εικόνες και πολλές σκέψεις....

  24. Πολύ ιδιαίτερη παράσταση, την παρακολούθησα με δύο φίλους και φεύγοντας νιώσαμε όλοι ένα αίσθημα περίεργο, κάπως άβολο, όχι απαραίτητα άσχημο απλά φύγαμε με πολλά ερωτηματικά. Ενώ οι ηθοποιοί είχαν εξαιρετικές ερμηνείες, κάποιοι χαρακτήρες δεν φαίνεται να χτίζονται σωστά κατά την εξέλιξη της πλοκής ενώ άλλοι αφήνουν πολλά ερωτηματικά για τη σχέση τους με το ζευγάρι. Παρόλα αυτά τη συστήνω, είναι μια παράσταση που λειτουργεί και ως πηγή για σκέψη και προβληματισμό.

  25. Η παράσταση ήταν καλοστημένη με ωραίες ερμηνείες, λειτουργικό σκηνικό και πετυχημένη χρήση του φωτισμού. Όμορφος και καλαίσθητος ο χώρος του θεάτρου με άνετα καθίσματα και επαρκή θέρμανση. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  26. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Το έργο «Οργισμένα νιάτα» του John Osborne σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα Καλογήρου και σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά , έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021 στο Αγγέλων Βήμα.

    Το έργο αυτό του 26χρονου και πρωτοεμφανιζόμενου John Osborne ανέβηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στις 8-5-1956 στο Royal Court Theatre του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως «η νάρκη που τίναξε στον αέρα την θεατρική πραγματικότητα με τα κομμάτια της να ξαναπέφτουν σε μία γη που ποτέ πια δεν θα ήταν η ίδια.»

    Το έργο αυτό του Τζων Όσμπορν « Οργισμένα Νιάτα» (Look Back in Anger = κοίτα πίσω με οργή) μετέφερε την θεατρική δράση από τα συνηθισμένα σαλόνια στην κουζίνα με τη ηρωίδα να σιδερώνει. Έφερε στο θεατρικό προσκήνιο εικοσάρηδες πρωταγωνιστές σε μνημειώδεις ρόλους και έβαλε τους θεατές μπροστά στα προβλήματα μιας ολόκληρης μεταπολεμικής γενιάς καταρρακωμένης από την έλλειψη οποιασδήποτε προοπτικής μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο, γεγονός, που την οδήγησε σε ανεξέλεγκτους εκνευρισμούς, ξεσπάσματα και κοινωνικές εκρήξεις. Από μόνο του το έργο θυμίζει τρομερά την επικαιρότητα που βιώνουμε, μια κοινωνία θανάσιμα τραυματισμένη από την οικονομική κρίση και την πανδημία του Covid. Νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ορθοποδήσουν, άνοιγμα της κοινωνικής ψαλίδας, άνθρωποι που αναζητούν δεκανίκια όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά ουσιαστικά στηρίγματα για την επιβίωσή τους.

    Ο λόγο του συγγραφέα και ο μεταφραστικός λόγος άμεσος, ωμός, δυναμικά τρυφερός, έως και κατά περίπτωση ποιητικός, μιλά για το σεξ, τον πόλεμος των τάξεων, την ηρωοποιημένη φτώχεια μιας κοινωνικής τάξης απέναντι στη μαλθακότητα της οικονομικής άνεσης των πλουσίων, τη θρησκεία, την πολιτική.

    Με αυτό του το έργο, ο Osborne επηρέασε και άνοιξε δρόμο για συγγραφείς του βεληνεκούς των Harold Pinter, David Hare, Simon Stevens, Sheilagh Delaney, Arnold Whesker και άλλων πολλών.

    Στο έργο η γενιά των «οργισμένων» εκπροσωπείται από τέσσερις νέους. Το αδιέξοδό τους παρουσιάζεται μια Κυριακή, ημέρα που όλοι είναι σπίτι και μπορούν να ξεδιπλώσουν την ανία τους και τον περιορισμό των κινήσεών τους. Τον Τζίμμυ (Παναγιώτης Κουρτέσης), που εκπροσωπεί τον ίδιο τον συγγραφέα, καθώς το έργο είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό. Ο Τζίμμυ είναι μορφωμένος, ευφυέστατος και ανυπότακτος. Ζει φανερά κάτω από τις δυνατότητές του και αυτό τον συνθλίβει. Ο Τζίμμυ ωστόσο είναι παντρεμένος με την Άλισον, την οποία συνήθως χρησιμοποιεί ως αποδέκτη της ηχηρής αντίδρασής του στην καταγωγή της, στην τάξη στην οποία ανήκει. Ωστόσο την έχει επιλέξει και την χρησιμοποιεί σαν σάκο του μποξ, ξεσπώντας την οργή του για τον κοινωνικό εγκλωβισμό που αντιμετωπίζει. Ο φτωχός και αδικημένος ερωτεύεται την πλούσια και την εξευτελίζει. Η Άλισον (Λία Τσάνα) είναι μοναχοπαίδι μεγαλοαστικής οικογένειας, μεγαλωμένη στην Ινδία ως μοναχοπαίδι Άγγλου ανωτάτης κοινωνικής θέσης. Ερωτεύτηκε παράφορα τον «διαφορετικό» Τζίμμυ και τον παντρεύτηκε παρά την έντονη άρνηση των γονιών της. Αντιπροσωπεύει για εκείνη το άγριο εκείνο το πρωτόγονο, το αυθεντικό που στερείται η τάξη της με τους καθωσπρεπισμούς και την υποταγή στις επιταγές του χρήματος. Ο Τζίμμυ και η Άλισον, μετά τον γάμο τους ζουν στο περιθώριο, σε μια σοφίτα της κακιάς ώρας, εκείνη επισκέπτεται κλεφτά τους δικούς της, όλη την ώρα σιδερώνει και δέχεται τα λεκτικά πυρά του συζύγου της. Το ζευγάρι περνά δύσκολα και ο ένας μοιάζει να τρώει τις σάρκες του άλλου. « Με κατασπαράζεις μέχρι να μην τίποτα από εμένα». Ο Τζίμμυ έχει πολλές νευρώσεις, ξεκοκαλίζει την εφημερίδα και απαιτεί να τον προσέχουν όταν διαβάζει ή σχολιάζει την εφημερίδα του, ενώ οι υπόλοιποι ή θα είναι χαμένοι στις σκέψεις τους (Κλιφφ) ή θα κάνουν δουλειές στο σπίτι, αγγαρείες που κανονικά δεν θα έκαναν ποτέ ( Άλισον). Η Άλισον έχει αναπτύξει μια νεύρωση\η με την καθαριότητα, αφού το σπίτι είναι ένα αχούρι πάντα. Ό,τι παρουσιάζεται στο σκηνικό , αφορά τον ψυχισμό τους, την ισορροπία τους, το χάος της ζωής τους.

    Μαζί τους μένει ο Κλιφφ (Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος), αδελφικός φίλος του Τζίμμυ, πιο συμβιβασμένος με την αδιέξοδη κατάσταση. Αγνός, πράος, καλόψυχος, με εξισορροπητική στάση, χιούμορ και πολλή αγάπη για το ζευγάρι. Ο Κλιφφ είναι το τρίτο πρόσωπο που αποτελεί την ασφάλεια μέσα σε αυτό το ζευγάρι για να μην τραβήξουν την περόνη και γίνουν όλα σκόνη και θρύψαλα. Η παρουσία του παίζει έναν ειρηνευτικό ρόλο, αν και ο ίδιος υπαινίσσεται κάποιον θαυμασμό και αγάπη ίσως και κάποιον κρυφό και ανομολόγητο έρωτα για την Άλισον.

    Στην ζωή των τριών εισβάλλει απροειδοποίητα η Έλενα (Κατερίνα Αντζουλάτου), φίλη της Άλισον που έρχεται να την βρει επειδή «θέλει το καλό της». Η Έλενα είναι πολύ όμορφη όπως και η Άλισον, αλλά η Έλενα είναι πιο περιποιημένη και οπωσδήποτε πιο ανάφτρα απ΄ όσο η Άλισον, ισοπεδωμένη νοικοκυρά που ζει φτωχικά και υπηρετεί τον Τζίμμυ που καθυβρίσει, αυτήν και την οικογένειά της. Η Άλισον το μόνο καλό λόγο που ακούει είναι οι φιλοφρονήσεις του Κλιφφ. Η Έλενα νοιάζεται για το «καλό» της Άλισον, και φέρνει από το Λονδίνο τον ευπατρίδη και Άγγλο παλαιάς κοπής πατέρα της Άλισον, Ταγματάρχης Ρέντφερν (Πάνος Τζίνος), για να «σώσει» την κόρη του από τον «αγροίκο» Τζίμμυ. Μικρός ο ρόλος του πατέρα, αλλά αρκετά αντιπαθητικός, ανέκφραστος, εκτελεστής μιας αποστολής, υπερτονίζει το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων αυτών. Ο ερχομός, της Έλενας, η αποχώρηση της Άλισον ανατρέπουν την ζωή στην σοφίτα και οι καταιγιστικές εξελίξεις δεν αργούν. Ο θάνατος της μητέρας του Χιου, του άλλου φίλου του Τζίμμυ, τον ταράζει πιο πολύ απ’ όσο η δική του διαλυμένη ζωή και οι δικές του απώλειες. Η μητέρα του Χιου ήταν εργάτρια και μαχήτρια της ζωής και ο Τζίμμυ την έχει αγιοποιήσει. Πάει στο Λονδίνο για την κηδεία της αν και οργισμένος νέος και αντιδρά αυτός ο επαναστάτης πιο συμβατικά από τον καθένα. Επιπλήττει δε την Άλισον που δεν τον ακολούθησε στο Λονδίνο, ενώ αυτή η καημένη η γυναίκα από την αρχή την είχε αγαπήσει και θαύμαζε την ομορφιά της. Προσπαθεί να την χειραγωγήσει με οποιοδήποτε τρόπο.

    Μοιάζει το όλο σαν ένα παιχνίδι με κυβάκια, με το που αποχωρεί ένα, όποια κίνηση πανικού και να γίνει το οικοδόμημα καταρρέει. Η κοινωνία καταρρέει και συμπαρασύρει και αυτά τα τόσα κατά τα άλλα γλυκά πλάσματα. Το πάθος του μετακυλά και αντιμετωπίζει τις σχέσεις σαν φαγητό. « Το σημερινό φαγητό είναι καλύτερο από το χθεσινό». Η συμπεριφορά του δείχνει έναν ανερμάτιστο άνθρωπο, που άγεται και φέρεται σαν κανένα άβουλο πλάσμα ή μάλλον σαν ένας άνθρωπος αριβίστας που κάνει τα πάντα για να επιβιώνει με τον οποιοδήποτε τρόπο. Νιώθει ότι η ζωή του χρωστά και διεκδικεί ό,τι αυτή του φέρνει.

    Η σκηνοθετική ματιά και το στήσιμο στη σκηνή έχει κινηματογραφικό αέρα. Το μάτι της Έλενας σταματά πάνω στον λούτρινο αρκούδο και το λούτρινο σκιουράκι με τα οποία ταυτίζονταν αντίστοιχα ο Τζίμμυ και η Άλισον. Οι ηθοποιοί μπαίνουν και βγαίνουν σαν να πρόκειται για κινηματογραφικό πλατώ. Ωστόσο ταιριάζει απόλυτα για το έργο αυτό και τις απαιτήσεις του κειμένου. Η σκηνοθετική διδασκαλία του Θοδωρή Βουρνά εκμαίευσε καταπληκτικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς Λία Τσάνα ( Άλισον), Κωνσταντίνο Βασιλόπουλο (Κλιφφ), Κατερίνα Αντζουλάτου (Έλενα), με καταπληκτικές μεταπτώσεις του Παναγιώτη Κουρτέση στο ρόλο του Τζίμμυ.

    Η κίνηση που επιμελήθηκε η βοηθός σκηνοθέτη Ντέπυ Γοργογιάννη, τα σκηνικά και κοστούμια της Αρετής Μουστάκα και οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη, συνηγόρησαν σε αυτό το άρτιο αποτέλεσμα, σε μια παράσταση που θα προβληματίσει και θα καλέσει τον θεατή να αναγνωρίσει κοντινές του συνάφειες.