Μετάφραση: Marie Delcourt-Curvers(στα γαλλικά)
Σκηνοθέτης: Ivo van Hove
Σκηνογραφία: Jan Versweyveld
Κοστούμια: An D’Huys
Φωτισμοί: Jan Versweyveld
Μουσική: Eric Sleichim
Χορογραφία: Wim Vandekeybus
Ερμηνεύουν:
Με τον θίασο της Κομεντί Φρανσαίζ: Claude Mathieu (Κορυφαίος), Cécile Brune, Sylvia Bergé, Julie Sicard (Χορός) , Éric Génovèse (Φρύγας υπηρέτης) , Bruno Raffaelli (Γέρος υπηρέτης της Ηλέκτρας), Denis Podalydès (Μενέλαος) , Elsa Lepoivre (Κλυταιμνήστρα / Ελένη), Loïc Corbery (Πυλάδης) , Suliane Brahim (Ηλέκτρα), Benjamin Lavernhe (Μυκηναίος), Didier Sandre (Τυνδάρεως), Christophe Montenez (Ορέστης), Rebecca Marder (Ερμιόνη), Gaël Kamilindi (Απόλλων)
Και τους ηθοποιούς της Ακαδημίας της Κομεντί Φρανσαίζ: Peio Berterretche (Αίγισθος), Pauline Chabrol, Olivier Lugo, Noémie Pasteger, Léa Schweitzer (Χορός)και οι Adélaïde Ferrière, Emmanuel Jacquet, Rodolphe Théry - Trio Xenakis, Othman Louati, Romain Maisonnasse, Benoît Maurin (κρουστά)
Περιγραφή
Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συνεχίζει την προβολή επιλεγμένων μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων και συναυλιών από το αρχείο του. Συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού «Μένουμε σπίτι με τον Πολιτισμό», μοιραζόμαστε ξεχωριστές στιγμές από τη μακρόχρονη πορεία του θεσμού και παραμένουμε σε επαφή με το κοινό, μέχρι να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, στο παλμό του Φεστιβάλ και της ζωντανής θεατρικής εμπειρίας.
Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή της Αντιγόνης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, (Φεστιβάλ Επιδαύρου 2006 & 2007), που παρακολούθησαν από το σπίτι τους περισσότερα από 36.000 άτομα εντός 24 ωρών, και μετά την προβολή του Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού (Φεστιβάλ Αθηνών 2012 & 2013), που αναμένεται το επόμενο Σάββατο 2 Μαΐου, το κοινό θα έχει στις 9 Μαΐου την ευκαιρία να παρακολουθήσει άλλη μια παραγωγή που άφησε το αποτύπωμά της στην ιστορία του Φεστιβάλ: Όχι μόνο λόγω των δυνατών ερμηνειών και της σκηνοθεσίας που έκοβε την ανάσα, αλλά και επειδή σφράγισε την πρώτη κάθοδο της Comédie-Française, του πιο παλιού θιάσου εν ενεργεία στον κόσμο, στο αργολικό θέατρο.
Πρόκειται για την παράσταση των έργων Ηλέκτρα / Ορέστης του Ευριπίδη, που σκηνοθέτησε, ενοποιώντας τα δραματουργικά, ο Ivo van Hove, από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες διεθνώς, για τον ιστορικό θίασο. Καρπός συνεργασίας που οικοδομήθηκε σε βάθος χρόνου, η συγκεκριμένη παραγωγή έδωσε την ευκαιρία στους δύο κορυφαίους πολιτιστικούς οργανισμούς της Γαλλίας και της Ελλάδας, την Comédie-Française και το Φεστιβάλ Αθηνών &
Επιδαύρου, να ενώσουν τις δυνάμεις τους καταθέτοντας μια σύγχρονη σκηνοθετική πρόταση για την ερμηνεία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, που συγκλόνισε το κοινό τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Παρίσι.
Το πρόγραμμα «Ανα-παραστάσεις» που έχουμε εγκαινιάσει, δίνει σήμερα μια ιδιαίτερη αφορμή κοινής δράσης του Φεστιβάλ με την Comédie-Française, καθώς η παράσταση Ηλέκτρα / Ορέστης θα προβληθεί ταυτόχρονα από τα διαδικτυακά κανάλια των δύο οργανισμών, το Σάββατο 9 Μαϊου στις 21:30 ώρα Ελλάδος, και θα μείνει διαθέσιμη για 24 ώρες, επισφραγίζοντας τη σπουδαία αυτή συνεργασία.
Η παράσταση Hλέκτρα / Ορέστης θα προβληθεί με ελληνικούς υποτίτλους το Σάββατο 9 Μαΐου 2020 στο διαδικτυακό μας κανάλι στο YouTube: Greek Festival και θα παραμείνει διαθέσιμη για 24 ώρες. Ταυτόχρονα, θα προβληθεί η παράσταση με αγγλικούς υποτίτλους στο διαδικτυακό κανάλι της Comédie-Française.
Ακριβώς, λόγω του συντονισμού με την Comédie-Française, η προβολή θα ξεκινήσει στις 21:30 αντί για τις 19:00, που ήταν η ώρα έναρξης των δύο προηγούμενων προβολών.
Περισσότερα
Κομεντί Φρανσαίζ / Comédie-Française - Ίβο βαν Χόβε
Λίγα λόγια για την Κομεντί Φρανσαίζ
Ιδρυμένη το 1680 από τους ηθοποιούς του Μολιέρου, η Κομεντί Φρανσαίζ είναι από τα παλαιότερα και διασημότερα θέατρα στον κόσμο. Με το πλούσιο αυτό φορτίο τριών αιώνων ιστορίας, ο μόνιμος θίασός της δίνει ζωή σ’ ένα ρεπερτόριο κλασικό και σύγχρονο, γαλλικό και ξένο (που μετρά σήμερα γύρω στα 3.000 έργα, 800 περίπου συγγραφέων). Περισσότερα από 400 άτομα εργάζονται ώστε να σηκώνεται κάθε βράδυ η αυλαία στην κεντρική σκηνή της στην καρδιά του Παρισιού (το Palais Royal). Η Κομεντί Φρανσαίζ είναι ο μόνος θεατρικός οργανισμός στη Γαλλία σήμερα που εφαρμόζει την πρακτική του εναλλασσόμενου ρεπερτορίου. Διαθέτει δύο ακόμα αίθουσες στο Παρίσι (το Θέατρο του Vieux-Colombier και το Studio-Théâtre) και παρουσιάζει συστηματικά τις παραγωγές της σε περιοδείες τόσο στη Γαλλία όσο και διεθνώς.
Το ρητό στο οικόσημο του θιάσου, Simul et singulis (Όλοι μαζί και ο καθένας μοναδικός), ερμηνεύει τη δύναμη και τη διάρκειά της: το σύνολο τρέφει το άτομο, που με τη σειρά του εμπλουτίζει το σύνολο. Το μελίσσι, ως σύμβολο του οικοσήμου, υποδηλώνει μια πληθωρική δημιουργικότητα που ολοένα ανανεώνεται, καθιστώντας ταυτόχρονα το «Σπίτι του Μολιέρου» σχολείο των τεχνών του λόγου, χώρο ωρίμανσης και εστία δημιουργίας.
H Comédie-Française για τη συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών
Μετά τη μεγάλη επιτυχία των Καταραμένων, που έκαναν πρεμιέρα στην Αυλή των Τιμών του Παλατιού των Παπών ανοίγοντας το Φεστιβάλ της Αβινιόν 2016, και επαναλήφθηκαν στην Αίθουσα Ρισελιέ, ο Ίβο βαν Χόβε ξανασυναντά τον θίασο της Κομεντί Φρανσαίζ με μια νέα μεγάλη τοιχογραφία, που αυτή τη φορά συνδέεται με την οικογένεια των Ατρειδών. Ετούτη η δεύτερη συνεργασία της Κομεντί Φρανσαίζ με έναν από τους σημαντικότερους μαέστρους της θεατρικής σκηνοθεσίας διεθνώς, πάνω σε μια αρχαία ελληνική τραγωδία, προσέφερε την ιδανική ευκαιρία στον Éric Ruf, γενικό διευθυντή της Κομεντί Φρανσαίζ, και στον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, να ενώσουν τους δύο αυτούς μεγάλους οργανισμούς του ευρωπαϊκού θεάτρου.
Η παράσταση
Διευκρινίζοντας ότι όλες του οι συνεργασίες γεννιούνται από «κεραυνοβόλο έρωτα» για ένα κείμενο, ο Ίβο βαν Χόβε, που άνοιξε και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2018 με την πολύ δυνατή σκηνική μεταφορά των έργων του Μπέργκμαν Περσόνα / Μετά την πρόβα, συναρθρώνει εδώ δυο κείμενα του Ευριπίδη τα οποία αφηγούνται την ιστορία της Ηλέκτρας και του Ορέστη στη συνέχειά της ή το πώς τα δυο αδέρφια ξαναβρέθηκαν και συμμάχησαν για να εκδικηθούν τη μητέρα τους, Κλυταιμνήστρα, και τον εραστή της, Αίγισθο. Η παράσταση σηματοδοτεί την υποδοχή της Ηλέκτρας του Ευριπίδη στο ρεπερτόριο της Κομεντί Φρανσαίζ, ενώ η τελευταία παρουσίαση του Ορέστη στην Αίθουσα Ρισελιέ χρονολογείται από το 1923.
Αναγνωρισμένος για τη δεινότητά του να «ξεδιπλώνει» τα κείμενα επί σκηνής, ο σκηνοθέτης του Toneelgroep Amsterdam ανανεώνει διαρκώς την αισθητική του και τη σχέση του με τους ηθοποιούς. Παρότι αποκηρύσσει τη σχολή της «μεθόδου», επανέρχεται στο αρχαίο δράμα τιμώντας την κοινωνική διάσταση αυτού του θεάτρου και φωτίζει τον μύθο με έντονη συναίσθηση του πόσο επίκαιρος παραμένει.
Η υπόθεση, από τον Ίβο βαν Χόβε
Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης είναι αδέρφια. Νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι και ευάλωτοι, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους, που είχε φύγει ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας. Η απουσία του τον καθιστά ήρωα στα μάτια τους. Η μητέρα τους, η Κλυταιμνήστρα, είναι ο εχθρός. Το σπίτι, το πεδίο της μάχης. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται, από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες στην ίδια τους την οικογένεια, στην ίδια τους την πατρίδα.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Σκηνική εκδοχή: Bart Van den Eynde και Ivo van Hove
Ηχητική σύλληψη: Eric Sleichim
Δραματουργία: Bart Van den Eynde
Βοηθός σκηνοθέτη: Laurent Delvert
Βοηθός σκηνογράφου:Roel Van Berckelaer
Βοηθός ενδυματολόγου: Sylvie Lombart
Βοηθός φωτιστή: François Thouret
Βοηθός ήχου: Pierre Routin
Βοηθός χορογράφου: Laura Aris
Η γαλλική μετάφραση κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Gallimard
Παραγωγή Comédie-Française
Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας
Αποσπάσματα συνέντευξης του σκηνοθέτη
Η οικογένεια είναι ο «γόρδιος δεσμός» της κοινωνίας, και ως τέτοιος, γεννά μια σειρά προβλήματα.
Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα καθρέφτη που αντανακλά το αρνητικό είδωλο των ίδιων μας των παρορμήσεων. Πρόκειται άραγε για μια αιμομικτική οικογένεια; Όχι κυριολεκτικά (ή τουλάχιστον, όχι μόνο), αλλά με την έννοια ότι αποτελεί πεδίο μάχης: όπου, αφενός επιλύονται τα προβλήματα, και όπου, αφετέρου, ξεχωρίζουν εκείνοι που έχουν επιλεγεί για να μείνουν, από τους άλλους, που θα εκδιωχθούν οριστικά.
Για το Ηλέκτρα / Ορέστης, το στοίχημα είναι να αναπαραστήσουμε έναν κόσμο μεγάλης σκληρότητας, έως και νατουραλιστικά, επί σκηνής. Η αλήθεια είναι ότι βλέπω την παράσταση ως ένα Gesamtkunstwerk, ένα καθολικό έργο τέχνης με τη βαγκνερική σημασία του όρου, με την αίσθηση ίσως ότι μετέχουμε σε μια τελετουργία.
Θεωρώ τον εαυτό μου Βέλγο, αλλά και ευρωπαίο και πολίτη του κόσμου. Το να μιλάς για την κοινωνία, σημαίνει να μιλάς για τον κόσμο.
Οι Έλληνες θέτουν ένα θεμελιώδες ερώτημα: τι μας ενώνει αντί να μας χωρίζει ; Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα στο Ηλέκτρα / Ορέστης.
Εκτίμησα σε τεράστιο βαθμό τη δουλειά με τους ηθοποιούς του Θιάσου. Αισθάνθηκα ότι έχουν μια ζωική επιθυμία να κάνουν θέατρο, μια ανάγκη μες απ’ τα σωθικά τους να ασπαστούν μια καλλιτεχνική περιπέτεια. Μπορώ να πω σήμερα ότι η Κομεντί Φρανσαίζ και ο θίασος του Toneelgroep στο Amsterdam αποτελούν τις δυο καλύτερες εμπειρίες μου ως σκηνοθέτη. Όταν ο Ερίκ Ρυφ μάς πρότεινε να ανεβάσουμε μια ακόμα παράσταση, αμέσως δέχτηκα.
