Σκηνοθέτης: Κορίνα Κόκκαλη - Simon Gleave
Σκηνογραφία: Θάλεια Μέλισσα και JEUDi
Κοστούμια: Μαίρη Λημνιού
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου και JEUDi
Μουσική: Gary Salomon - Adam Clifford
Μουσική σύνθεση: Gary Salomon - Adam Clifford
Ερμηνεύουν: Κορίνα Κόκκαλη, Simon Gleave, Μαρία Παπαχριστοδούλου
Περιγραφή
Η παράσταση ROBA αφορά δύο ανθρώπινες φιγούρες που ταξιδεύουν σ’ ένα πέρασμα του χρόνου. Ένα παράξενο παιχνίδι κρυφτού, μέσα από την πολλαπλότητα διαφορετικών προσώπων και μορφών, κινούνται μπρος και πίσω στον χρόνο, on και off, σ’ έναν χώρο που συντίθεται και αποσυντίθεται με τη βοήθεια ενός τρίτου μυστηριώδους δημιουργού. Μια διαρροή. Ένα τραγούδι. Μια αρρώστια.
Περισσότερα
Το ROBA είναι μια παράσταση Σωματικού Θεάτρου που παίζει με την εικόνα, τον ήχο, το φως και το σκοτάδι, εξερευνώντας τον κόσμο της “φροντίδας” και της πιθανότητας του να βρούμε λύτρωση μέσα από την αρρώστια. Αν χάνουμε τα
πάντα όταν ασθενούμε, τότε μπορεί η ίδια η αρρώστια να γίνει παράδειγμα προς την ελευθερία;
Η παράσταση βασίζεται σ’ ένα αρχείο χειρονομιών, ήχων, εικόνων και εμπειριών της φροντίδας μας για έναν πολύ κοντινό μας άνθρωπο. Το ROBA “μεταφράζει” αυτά τα θραύσματα σε μια τελετή παιχνιδιού και ελευθερίας.
Το πρότζεκτ είναι το αποτέλεσμα έρευνας τεσσάρων χρόνων και συνεργασίας μιας υπέροχης ομάδας καλλιτεχνών, φίλων, ειδικών στην φροντίδα’’ και “κρυφών” δυνάμεων. Η ευρύτερη έρευνα, με τίτλο “Παρέα”, γύρω από το Πάρκινσον και την Άνοια, περιλαμβάνει μια σειρά εργαστηρίων για τους φροντιστές ασθενών, επαγγελματίες και μη και τα μέλη της οικογένειάς τους. Στην έρευνα συμμετέχουν καλλιτέχνες, θεραπευτές και νευροεπιστήμονες. Συνεργάτες: Clod Ensemble-
Suzy Wilson, David Glass Ensemble-David Glass, Stephen Lenzi, Louisa White, Χρυσούλα Τσίπα.
Είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη του Arts Council England, της Σχολής Μπαλέτου Ελισάβετ Γεωργούδη, του Clod Ensemble και όλων των δωρητών που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτό το πρότζεκτ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΜΑΔΑΣ JEUDi:
Η ομάδα αποτελεί μια πλατφόρμα δημιουργικής συνδιαλλαγής μέσα από τη δημιουργία παραστάσεων και με όχημα το παιχνίδι και τις εφαρμογές του.
Κατανοώντας την βασική λειτουργία του παιχνιδιού στην εκμάθηση, την σύνδεση με τους άλλους και τη μεταμόρφωση του κόσμου, όραμά μας είναι να φέρουμε σε επαφή καλλιτέχνες από διαφορετικές μορφές τέχνης και συνεργάτες από ποικίλους τομείς για την ανακάλυψη νέων περιοχών των παραστατικών τεχνών. Η
JEUDi ιδρύθηκε από τον Simon Gleave και την Κορίνα Κόκκαλη με βασικά εργαλεία το θέατρο και τον χορό και δραστηριοποιούνται μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου.
Ηχητικός Σχεδιασμός: Γιώργος Χάνος
Βοηθός Σκηνοθεσίας: Μαρία Παπαχριστοδούλου
Video, Φωτογραφίες, Προωθητικό Υλικό: Χρήστος Συμεωνίδης
Κατασκευή κοστουμιών: Μαίρη Λημνιού
Ηλεκτρολογικές κατασκευές: Αντώνης Τσεβάς
Ειδική ηλεκτρονική κατασκευή: Θανάσης Δεμίρης
Εκτέλεση Παραγωγής: Andrei Mihnea Mandoiu
Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Είναι μια καταπληκτική δουλειά, με τους ηθοποιούς να απογειώνουν το έργο!. Ο συγχρονισμός τους, η κινησιολογία, οι κραυγές, τα γρυλίσματα, οι ήχοι, η ομιλία του σώματος, ήταν κάτι φοβερό.. Οι στοχευμένοι φωτισμοί και τα σκηνικά, όλα έδεναν μεταξύ τους και υπήρχε μια αρμονία ανάμεσα στα πράγματα και στα όντα.. Κυλούσε αβίαστα η παράσταση και υπήρχε ροή. Αφέθηκα παρακολουθώντας το σωματικό θέατρο και έμοιαζε σαν να έβλεπα παράσταση χορού.. Χωρίς σκέψεις για το τι ήθελε να πει, αλλά με χαλαρή διάθεση για την απόλαυση..
Η παράσταση ειναι στην κατηγορία του σωματικού θεατρου, εξαιρετική κινησιολογία, σκηνικά, φωτισμός και το δέσιμο μεταξύ των ηθοποιών. Η παράσταση εχει πολλες αναγνώσεις καθώς λείπει ο λόγος και ειναι πρωταγωνιστής το σώμα, ο θεατής μεταφράζει και αποκωδικοποιεί σύμφωνα με την δική του οπτική γωνια.
Ωστόσο υπήρχαν αντικείμενα που έδιναν το στίγμα τους προς τα που κατευθύνεται ωστόσο την ελεύθερη μετάφραση την κάνει ο κάθε θεατης ξεχωριστά.
Απο την δική μου οπτική ειδα τον χρόνο, την σεξουαλικότητα, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την φθορά του σώματος, την τέχνη. Στο τέλος η εικόνα μου θύμησε εναν απο τους πιο γνωστούς πίνακες του Klimt.
Εξαιρετική δουλειά απο κάθε άποψη πολλά συγχαρητήρια.
Μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση σε έναν πρωτότυπο χώρο, ανάμεσα σε ξεχασμένα εργοστάσια. Πολύ καλή υποδοχή, που έκανε ευχάριστη την αναμονή, παρά την καθυστέρηση έναρξης της παράστασης. Η παντελής απουσία κειμένου, με μόνο κινήσεις, κραυγές και μεταμορφώσεις των ηθοποιών, σε συνδυασμό με τον προσεγμένο ήχο κ φωτισμό, καθιστούσε την παράσταση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Πολλά συγχαρητήρια στους ηθοποιούς που είχαν απαιτητικούς ρόλους και κατάφεραν να αποτυπώσουν με ανάγλυφο τρόπο το ταξίδι στη φθορά του ανθρώπινου σώματος και τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ασθενούς και φροντιστή. Ευχαριστούμε πολύ!