Μεταξωτές γυναίκες

Αρχείο Παίχτηκε από 30/10/2015 έως 31/01/2016
στο Underground
Διάρκεια: 80' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Βάνα Πεφάνη
Σκηνοθέτης: Βάνα Πεφάνη
Ερμηνεύουν: Βασίλης Αφεντούλης, Σιμόνη Γιαννάτου, Μαρία Καβουκίδου, Αγγελική Καρυστινού, Σοφία Μανωλάκου, Aurora Marion, Νικολίνα Μουαίμη, Ιάκωβος Μυλωνάς

Περιγραφή

H 23χρονη Ωρόρ από τη Νιγηρία, θύμα trafficking, ζει στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας του κέντρου της Αθήνας και βουτάει στο κενό από την ταράτσα. Ο ξαφνικός και αποτρόπαιος θάνατός της γίνεται η αφορμή για να παρακολουθήσουμε πως οι ένοικοι της πολυκατοικίας διαπραγματεύονται τη ζωή τους, την αποξένωση, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την αδιαφορία σε μια πόλη που νοσεί και επηρεάζει τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον συνάνθρωπο... Μια εγκαταλειμμένη υπόγεια εμπορική στοά στην καρδιά της πόλης, την οποία προσπερνούμε καθημερινά για να διασχίσουμε το κέντρο, αγνοώντας την ύπαρξή της, γίνεται το φυσικό σκηνικό στο οποίο ζωντανεύει το έργο που διαπραγματεύεται με την ίδια δυναμική το ζήτημα ενός φαινομένου που προσπαθούμε ενοχικά να προσπεράσουμε.

Περισσότερα

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ  ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΤΙ-TRAFFIKING  ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ 25/10/2015

Επειδή τα θύματα του trafficking αποκαλούνται και «αόρατες γυναίκες», καθώς οι εκμεταλλευτές τα κρύβουν συνεχώς και τα αντιμετωπίζουν σαν εμπόρευμα, η νεαρή Ωρόρ, μετά το θάνατό της, στοιχειώνει το χώρο, περιμένοντας κάποιος επιτέλους να την δει, για να φύγει ήσυχη με τη βεβαιότητα, πως κάποτε υπήρξε. Η σκιά του θανάτου, της φρίκης και της αδικίας πέφτει ανελέητη, πάνω στους ήρωες.

Η συγγραφέας και σκηνοθέτις βρίσκει το θάνατο της Ωρόρ ως μια αφορμή για να φωτίσει μέσα από το έργο, τη συμπεριφορά του κοινωνικού περίγυρου σε περιστατικά στέρησης ελευθερίας, αναδεικνύοντας έναν ολόκληρο μηχανισμό συγκάλυψης και αποσιώπησης.

Το έργο της Βάνας Πεφάνη στο UNDERGROUND προτού κλείσει ένα μήνα παραστάσεων, μετά από ζήτηση πολλών θεατών προσθέτει από 28-11-2015 και κάθε Σάββατο, βραδινή παράσταση στις 24.00.

Σε συνέχεια των παραστάσεων «Ο δικός μας ελέφαντας» (2011) με θέμα την απώλεια και τον καρκίνο, «Ένας κάποιος παράδεισος» (2012) αφιερωμένο στη ζωή του ακτιβιστή Ζαν Ζενέ, «Ιερουσαλήμ» (2013) ένα έργο για την ψυχική υγεία, καθώς και του ευρωπαϊκού προγράμματος «HeavenonEarth» (2014), που αφορά την υπεράσπιση της διαφορετικότητας, η Βάνα Πεφάνη συμπληρώνει το τοπίο των έργων της, με σαφή προσανατολισμό σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, με την παράσταση «Μεταξωτές Γυναίκες». Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που έγραψε και σκηνοθετεί βασιζόμενη σε έρευνα και μαρτυρίες ανθρώπων για το φαινόμενο της κακοποίησης, εκμετάλλευσης και εμπορίας γυναικών και το οποίο παρουσιάζεται σε έναν απρόσμενο χώρο στο κέντρο της Αθήνας.

Ξεκινώντας από τον Αύγουστο 2014 μια έρευνα και καταγραφή πάνω στο trafficking, κορυφώνει την αναζήτησή της με την συγγραφή του έργου «Μεταξωτές Γυναίκες». Εντοπίζει στο μετάξι ως υλικό, τον ευαίσθητο και πολύτιμο χαρακτήρα της γυναικείας φύσης και δανείζεται για τίτλο μια φράση της Μαλβίνας Κάραλη.

Οι θεατές συγκεντρώνονται στην πλατεία Κοραή για να προσέλθουν στο χώρο του UNDERGROUND (Είσοδος από ΑΣΤΥ), όπου πραγματοποιούνται οι παραστάσεις των «Μεταξωτών Γυναικών».

Για το σωματείο «ΠΕΤΡΑ»: Με την ευδιάκριτη παρομοίωση στον τίτλο, το σωματείο «ΠΕΤΡΑ» είναι ένας συμπαγής και άσπαστος πυρήνας 30 ανθρώπων προερχόμενων από διαφορετικά επαγγελματικά πεδία, ο οποίος έχει δράση κοινωνική και κοινό στόχο. Με πρόεδρο τον Κώστα Αρζόγλου, τα μέλη του σωματείου κυνηγούν επίμονα το δύσκολο και το άπιαστο, Πιστεύουν στη δύναμη της τέχνης και την αλληλένδετη σχέση της  με την τέχνη της ζωής. Γιατί η τέχνη είναι απαραίτητη στο να καταλάβουμε βαθύτερα τον κόσμο.

Συντελεστές:
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Βάνα Πεφάνη
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Μουσική: Orestis
Επιμέλεια κίνησης: Ελευθερία Κόμη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Νάντια Δεληγιάννη, Μυρσίνη Γιαννακοπούλου
Φωτογραφίες Παράστασης: Νικήτας Καραγιάννης, Νατάσσα Μπιρμπιλή
Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Γιάννης Καρδάσης
Με την υποστήριξη: Διεθνής Αμνηστία, Ε.Κ.Κ.Α.
Παραγωγή: Σωματείο ΠΕΤΡΑ

Ευχαριστούμε τo φεστιβάλ BREAK THE CHAIN και τον Ηρακλή Μοσκώφ, την ΔΟΜ και τον Δανιήλ Εσδρά, την διεθνή Αμνηστία και την Δήμητρα Σπαθαρίδου και τέλος τα στελέχη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Μπαρμακέλλη Μαργαρίτα και Σκαφιδά Ευαγγελία, που μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους από τη συνεργασία τους με γυναίκες που έχουν επιβιώσει από το βάναυσο καθεστώς δουλείας και εκμετάλλευσης και βρήκαν προστασία στα Καταφύγια του Κέντρου.
Επίσης ευχαριστούμε για την βοήθεια τον Κώστα Αρζόγλου και την Δέσποινα Σωτηροπούλου.

*Η ώρα έναρξης των παραστάσεων θα τηρηθεί με αυστηρότητα λόγω ιδιαίτερων συνθηκών του χώρου

Χρήσιμα links:

https://www.facebook.com/events/141548069533451/

https://www.facebook.com/Metaxotes.Gynaikes

10 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Συμπαθητική παράσταση.
    Σίγουρα καταπιάνεται με πολλά έντονα και επίκαιρα θέματα. Η ηθοποιός που ενσαρκώνει την Ωρόρ, Aurora Marion, μου άρεσε ιδιαίτερα.
    Θα προτιμούσα να τοποθετούσε περισσότερα στοιχεία γύρω από το trafficking. Για την ζωή, τα βιώματά και τις σκέψεις αυτών των γυναικών. Είμαι σίγουρη πως πολλοί δεν γνωριζουν πολλα γύρω από αυτό το θέμα ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν και το διαιωνίζουν.
    Ευχαριστώ για την πρόκληση.

  2. Μια καταπληκτική παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες. Η παράσταση ξεκινάει με την αυτοκτονία μιας νεαρής μαύρης κοπέλας θύμα traffiking από τη Νιγηρία, βλέπουμε την αντίδραση του κόσμου μέσα από τα μάτια των ενοίκων της πολυκατοικίας όπου κρατούνταν η κοπέλα, όταν ορισμένοι από αυτούς αναλύπτουν την "τρομερή" αυτή αλήθεία καθώς και άλλες αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαμερισμάτων. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ.

  3. Καταπληκτική παράσταση, υπέροχο σενάριο, πολύ καλή σκηνοθεσία, ιδιαίτερος χώρος, φοβερή μουσική επένδυση και καταπληκτικές ερμηνείες με κορυφαία του Βασίλη Αφεντούλη !!!
    Ευχαριστώ την αγαπημένη μου Θεατρομάνια !!

  4. Η παράσταση "Μεταξωτές γυναίκες" είναι ένα μικρό διαμαντάκι κρυμμένο σ' ένα underground θέατρο στην πλατεία Κοραή.Πρόκειται για έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στην άλλοτε πολύβουη εμπορική στοά χωρίς φαρφάρες και λούσα.Η παράσταση παίρνει σάρκα και οστά μπροστα στα μάτια των λιγοστών θεατών οι οποίοι παρακολουθούν την πορεία της.Πρόκειται για ένα έργο που πραγματεύεται τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την κοινωνική αποξένωση, την ενδοοικογενειακή βία, τους φόβους, την αδιαφορία, το trafficking.Αφορμή στέκεται η αυτοκτονία ενός κοριτσιού από τη Νιγηρία, θύμα trafficking, το οποίο ζει στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας και βουτάει στο κενό από την ταράτσα για να ξεφύγει, να λυτρωθεί από τους "δυνάστες" της και απ' όλους τους καθωςπρέπει ανθρώπους.Αυτό το αποτρόπαιο γεγονός βάζει σε σκέψεις τους ενοίκους της πολυκατοικίας να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους, τα θέλω τους, τους φόβους τους, τα πιστεύω τους.Φώτα ανάβουν, φώτα σβήνουν συνεχώς,η μουσική εναλλάσσεται, συναισθήματα βγαίνουν στην επιφάνεια, ενοχές, η φρίκη του θανάτου και της αδικίας πέφτει πάνω στους ήρωες....Ποιος θα καταφέρει να σωθεί;Η νεαρή κοπέλα στοιχειώνει το χώρο της πολυκατοικίας περιμένοντας κάποιος επιτέλους να τη δει για να ηρεμήσει το πνεύμα της και να αισθανθεί ότι κάποτε υπήρξε ως άνθρωπος καθώς τα θύματα του trafficking αποκαλούνται ως "αόρατες γυναίκες" επειδή διαρκώς κρύβονται απ' όλους.
    Το πάθος και η ένταση των ηθοποιών, η πολύ καλή σκηνοθεσία, το φυσικό σκηνικό της εγκαταλειμμένης υπόγειας εμπορικής στοάς, η εξαιρετική μουσική επένδυση αποτελούν εφαλτήριο για την επιτυχία της παράστασης και τη διείσδυση στα σημερινά, καθημερινά κοινωνικά προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε, βλέπουμε καθημερινά γύρω μας και όλοι εθελοτυφλούμε, ωχαδερφίζουμε και προσπαθούμε ενοχικά να προσπεράσουμε.Πραγματικά αξίζει να τη δουν όλοι!!!!