Συγγραφέας: Σαίξπηρ
Μετάφραση: Μαίρη Μαραγκουδάκη
Σκηνοθέτης: Μαίρη Μαραγκουδάκη
Ερμηνεύουν: Άμλετ: Νικόλας Πιπεράς,Κλαύδιος: Νίκος Μαυρουδής,Γερτρούδη: Μαίρη Μαραγκουδάκη,Λαέρτης- Γκίλντενστερν: Μανώλης Βαζαίος,Οράτιος- Ρόζενκραντζ: Ανδρέας Ανδρεάδης,Πολώνιος- Νεκροθάφτης: Μανόλης Καβίδας,Οφηλία: Κορνηλία Κυριάκη,Μαίρη Άσπρου,Θεοδόσης Σκαρβέλης,Σοφία Νικολοπούλου, Στην "ποντικοπαγίδα" εμφανίζεται ο Σταύρος Ράγιας
Περιγραφή
Ο Σαίξπηρ το 1599-1600 γράφοντας τον Άμλετ ίσως και να δημιούργησε τον πρώτο «απροσάρμοστο» ήρωα της παγκόσμιας δραματουργίας ή τουλάχιστον τον πιο διάσημο.
Περισσότερα
ένας «απροσάρμοστος» ήρωας
Στα τέλη του 1960 στην Αγγλία, όπου και γράφτηκε ο Άμλετ, ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, απογοητευμένη από την υποκρισία και την έλλειψη ουσίας , μεταξύ άλλων, δημιουργεί το κίνημα τωνPunk. Οι punk όπως και ο Άμλετ είναι οργισμένοι, αηδιασμένοι, χλευαστικοί, ανατρεπτικοί και στα μάτια πολλών επικίνδυνοι.
Η παράσταση παραμένει πιστή στο Σαιξπηρικό έργο, δεν πρόκειται για κάποια διασκευή, αλλά για μια νέα σύγχρονη ανάγνωση του Άμλετ μέσα από μια punk- rock αισθητική και ιδεολογία.
Μια ανατρεπτική ματιά πάνω σε ένα κλασσικό έργο, που σκοπεύει να αποδείξει πως ένα έργο είναι πραγματικά διαχρονικό, όταν μιλάει με γλώσσα του «τότε» για το «εδώ και τώρα».
Οι συντελεστές:
Μετάφραση - σκηνοθεσία: Μαίρη Μαραγκουδάκη
Εικαστική επιμέλεια - φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος
Διδασκαλία και χορογραφίες σκηνικής πάλης: Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Άσπρου
Hair styling - make up: Γιώργος Νικολαΐδης
Φωτογραφίες: Τάσος Σκλαβούνος studio Μελενίκου 31
Μια εναλλακτική προσέγγιση στο έργο του Σαιξπηρ με το κείμενο όμως να διατηρείται. Οι ερμηνείες αρκετά καλές. Ευχαριστώ την Αγγελική Λίνα για την παραχωρηση της πρόσκλησης.
Μια ομάδα νέων ανθρώπων επιχειρεί μια πιο εναλλακτική προσέγγιση στο έργο του Σαιξπηρ. Το σκηνικό λιτό και εντελώς μινιμαλιστικό, σύγχρονα κοστούμια και μουσική επένδυση. Ωστόσο το κλασσικό κείμενο διατηρείται και δίνεται ιδιέταιρη έμφαση στις ερμηνίες. Κάποια σημεία είναι ιδιέταιρα πρωτότυπα όπως στην εμφάνιση του φαντάσματος του νεκρού βασιλιά και η κινησιολογία στην συνάντηση Άμλετ και Οφηλίας. Οι ερμηνίες ποικίλουν. Ο Νικόλας Πιπεράς υποδυέται με επιτυχία τον Άμλετ τόσο σε ένταση όσο και στην απόδοση των ψυχικών μεταστροφών του. Νομίζω όμως οτι η Punk αισθητική που είναι και πρωταρχικός στόχος του έργου δεν αποδόθηκε σχεδόν καθόλου. Ευχαριστώ την Θεατρομάνια για την πρόσκληση.
παρακολούθησα την παράσταση χθες 4/11, θα την χαρακτήριζα άρτια και ολοκληρωμένη και την απόλαυσα μόλις ξεπέρασα το αρχικό ξάφνιασμα στο ότι οι ηθοποιοί δεν φορούσαν ρούχα εποχής και η μουσική ήταν σύγχρονη, όμως 2 ώρες χωρίς διάλειμμα στα συγκεκριμένα καθίσματα είναι βάσανο.
ΦΙΛΟΤΙΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ
πολύ καλή παράσταση με ροή!!! λίγο άβολα τα καθίσματα.. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ ΘΕΑΤΡΟΜΆΝΙΑ ΓΙΑ ΑΚΌΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΆ!
Παρα πολυ καλη παρασταση την συνηστω ανεπιφιλακτα
Πληθωρική η θεατρική παρουσία ενός αληθινά punk Άμλετ σε ένα μινιμαλιστικό σκηνοθετικό τοπίο, το οποίο όμως κάποιες στιγμές γίνεται υποβλητικό. Μια τέτοια κορυφαία στιγμή είναι η εμφάνιση του φαντάσματος του βασιλιά στον γιο του, Άμλετ. Μια αξιόλογη παράσταση πάνω σε μια έξοχη ιδέα, με άριστη μουσική επένδυση κι ένα πολύ καλό επιτελείο ηθοποιών και που βεβαίως έπεισε ο πρωταγωνιστής της και ως Άμλετ και ως punk!
Πολύ καλή παράσταση, με ωραίες ερμηνείες .
Ευχαριστώ την αγαπημένη μου Θεατρομάνια !!
Παρακολούθησα την παράσταση ύστερα απο παραχώρηση του Moisis Mordos. το Hamlet that punk είναι η απόδειξη του πως μπορείς να κάνεις μία εξαίρετη παράσταση χωρίς σκηνοθετικά τερτίπια. Ένα δυνατό κείμενο και μια αρμονική θεατρικά παρέα προσφέρουν για δυο ώρες μια εξαιρετική παράσταση.
Πολύ καλη παρασταση αν και δεν εχω ξαναδει Αμλετ για να εχω μετρο συγκρισης.Το μονο αρνητικο τα καθίσματα του θεατρου πιαστηκαμε