Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Αρχικά, παρακολουθώντας την παράσταση υποθέτεις ότι το κείμενο πρέπει να είναι αρκετά βιογραφικό. Ίσως, δηλαδή, ο συγγραφέας να ήταν επαγγελματίας kick boxer ή τουλάχιστον, να είχε περάσει αρκετά χρόνια στα γυμναστήρια. Αν γνωρίσεις όμως τον Ανδρέα Φλουράκη καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Απλά είναι πολύ καλός συγγραφέας και έχει την ικανότητα της παρατήρησης και της ενδοσκόπησης πάνω στο θέμα, που επιλέγει.
Στο «Ταπ-Αουτ», λοιπόν, δεν θα δείτε μόνο, αλλά θα βιώσετε κιόλας μια συγκλονιστική εμπειρία, αφού θα βρεθείτε σε απόσταση αναπνοής με ένα χαρακτήρα βγαλμένο από την καθημερινότητα του καθενός. Αυτού του χαρακτήρα που επενδύει τα πάντα σε κάτι τόσο εφήμερο, όπως είναι η σωματική διάπλαση και η επαγγελματική καριέρα στον αθλητισμό.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι για καθέναν Αντετοκούνμπο που εμφανίζεται και λαμβάνει αμέσως όλα εκείνα τα προνόμια, που του προσφέρει η βιομηχανία του αθλητισμού, πολλοί άλλοι σχεδόν το ίδιο καλοί αθλητές έχουν μείνει στην αφάνεια και σε αδιέξοδο, μη έχοντας εναλλακτική επιλογή.
Τα αδιέξοδα, λοιπόν, που συναντά η πλειοψηφία των αθλητών, που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της καθημερινότητας τους στη σωματική τους άσκηση και κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να περάσουν στο επόμενο επίπεδο, είναι πρόδηλα στα μάτια των θεατών και σίγουρα η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου από το συγγραφέα, δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να ταυτιστεί με αυτό κι ας μην έχει περάσει ούτε μια μέρα σε αίθουσα άθλησης.
Στο ίδιο αδιέξοδο φτάνουν άλλωστε πλέον στην εποχή μας και όσοι έχουν επενδύσει πολλά χρόνια στην ανάπτυξη πνευματικών ικανοτήτων μέσω της απόκτησης πτυχίων και στο πεδίο των επιστημών.
Ο Ανδρέας Φλουράκης προσθέτει έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα και έχει ελέγξει απόλυτα το ρυθμό του λόγου, ο οποίος είναι καταιγιστικός και σε απόλυτη αρμονία με την συνεχή κίνηση του ηθοποιού, που για μία ώρα ερμηνεύει το ρόλο του, ενώ παράλληλα κάνει εξαιρετικά δύσκολες ασκήσεις γυμναστικής στα πλαίσια της ρεαλιστικής απεικόνισης του χαρακτήρα.
Ο Τάσος Κορκός είναι σίγουρα ένα εξαιρετικό υποκριτικό ταλέντο με τρομερή ενέργεια στην ερμηνεία του, αλλά και εσωτερική εμβάθυνση στο ρόλο και δεν είναι τυχαίο ότι παίζει παράλληλα σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν, το «1984».
Η μουσική του Άρη Γεροντάκη και οι φωτισμοί του Δημήτρη μαργαρίτη πλαισιώνουν κατάλληλα τη μπρουτάλ φιγούρα του ηθοποιού.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
